Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 23-06-2015 r.

Sąd Rejonowy w Koninie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Agnieszka Krzyżanowska

Protokolant:st.sekr.sąd. Katarzyna Bandowska

po rozpoznaniu w dniu 9-06-2015 r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa K. T. (1)

przeciwko E. S. (1)

o wydanie

1.  Nakazuje pozwanej E. S. (1) aby wydała powodowi K. T. Netbook H. (...)wraz torbą(...);

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  koszty zastępstwa procesowego znosi wzajemnie pomiędzy stronami;

4.  kosztami procesu obciąża strony w zakresie dotychczas poniesionym.

SSR Agnieszka Krzyżanowska

Sygn. akt I C 1733/14

UZASADNIENIE

K. T. (1) wniósł o wydanie mu przez E. S. (1) ruchomości w postaci roweru A. (...)” wraz z błotnikami R. 42 28” i podpórką rowerową C. (...)”/28”, netbooka H. (...) (...)wraz z torbą (...) i aparatu S. (...)lub zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 4.500, 00 zł. wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 12.08.2014r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swego stanowiska powód wskazał, iż opisywane przez niego rzeczy ruchome są jego własnością, a które zabrała ze sobą pozwana wyprowadzając się w maju 2013r z mieszkania, w którym wspólnie zamieszkiwali. Powód wskazał, że strony pozostawały ze sobą w konkubinacie, a wskazane wyżej ruchomości pozwana zabrała bez jego zgody i wiedzy. Roszczenie alternatywne powód uzasadnił tym, że nie ma pewności czy pozwana nadal jest w posiadaniu przedmiotowych ruchomości jednakże odpowiada za ich zużycie.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa, podnosząc, iż z ruchomości wskazanych w pozwie wyprowadzając się od powoda zabrała jedynie netbooka H. (...), który już w czasie konkubinatu był wykorzystywany przez syna stron do oglądania bajek za zgodą i wiedzą powoda. Powód miał świadomość, że netbook był spakowany z rzeczami syna, więc można przyjąć, że powód dal go synowi w użytkowanie. Ponadto zarówno ta ruchomość jak i pozostałe dochodzone pozwem, zostały zakupione ze wspólnych środków i w trakcie wyprowadzki pozwanej najprawdopodobniej zostały we wspólnie zamieszkiwanym mieszkaniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. T. (1) i E. S. (1) stanowili konkubinat od około początku 2008r. do maja 2013r., przy czym od stycznia 2010r. mieszkali w mieszkaniu powoda położonym w K. przy ul. (...), razem prowadząc wspólne gospodarstwo domowe. Zarówno powód jak i pozwana pracowali zawodowo z tym, że pozwana miała częste przerwy w zatrudnieniu i zdarzały się okresy w których nie pracowała. Zatrudnienie podejmowała zarówno na podstawie umowy o pracę jak i umowy zlecenia oraz umowy o dzieło. W 2011r. pracowała na umowę o dzieło w okresie od 2.02.2011r do 11.02.2011r., a w 2012r. na umowę zlecenia od. 21.96.2012r. do lutego 2013r. Związek stron układał się różnie i kilkukrotnie zdarzało się, że po kłótni stron, pozwana wyprowadzała się i przeprowadzała się do rodziców, by po pewnym czasie wrócić do powoda.

Dowód: zeznania powoda K. T. k. 102v-103, świadków T. S. k. 53v, H. S. k. 54, K. S., Z. T. k. 95, umowy k. 64-78,

Powód w dniu 6.03.2011r. zakupił w sklepie (...) we W. aparat fotograficzny S. (...) za kwotę 1.328,79 zł. płacąc swoją kartą kredytową. Następnie w dniu 2.09.2011r. za kwotę 1.386,65 zł. zakupił w (...) sp. z o.o. netbook H. (...) Płatność za w/w sprzęt pozwana regulowała przy odbiorze gotówką, przy czym pieniądze na zapłatę powód przelał ze swojego konta na konto pozwanej. Do w/w sprzętu w dniu 7.09.2011r. za kwotę 59.00 zł. zakupił torbę ochronną (...) 10”-11.6” płacąc swoją kartą płatniczą. Rower marki A. (...)” wraz z akcesoriami powód zakupił w dniu 26.04.2012r. w firmie (...) za kwotę 2.035,00 zł. płatność dokonując przelewem internetowym. Z roweru tego korzystała zarówno pozwana jak i pozwany wykorzystując go do dojazdów do pracy.

Dowód: zdjęcia k. 13,21, faktury, karty gwarancyjne, wyciągi z konta , potwierdzenia przelewu k. 14-20, zeznania powoda K. T. k. 102v-103, pozwanej E. S. k. 103v-104, świadka R. M. k. 94v-95

W dniu 23.07.2013r strony sprzedały samochód marki R. (...) stanowiący ich współwłasność.

Dowód: umowa k.61-63

Ostateczna wyprowadzka pozwanej ze wspólnie zamieszkałego mieszkania miała miejsce w maju 2013r. pod nieobecność powoda. Pozwana spakowała swoje rzeczy oraz rzeczy syna wraz z netbookiem H. (...) i samochodem brata, T. S. (2) marki O. (...) pojechała do rodziców zamieszkałych w O..

Dowód: zeznania - świadków T. S. k. 53v, H. S. k. 54, K. S., pozwanej E. S. k. 103v-104

W posiadaniu pozwanej jest należący do powoda netbook H. (...).

Okoliczność bezsporna

Konflikt pomiędzy stronami narastał z czasem i dotyczył głównie sprawowania opieki, kontaktów i finansowania utrzymania małoletniego syna M. T..

Dowód: akta sprawy sygn. akt IIIRC 659/13

Wartość dowodowa zgromadzonych dokumentów nie budziła wątpliwości i nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a Sąd nie doszukał się powodów by czynić to z urzędu.

Zeznania R. M. (2) niewiele wniosły do sprawy, skoro świadek zeznała, że nie wie w jakich okresach pozwana pracowała i z jakim wynagrodzeniem, a o „zabraniu” przez nią rzeczy powoda wie tylko od niego. Świadek zeznała, że nie była w domu powoda, wspólnie zamieszkiwanym przez strony, w okresie bezpośrednio poprzedzającym wyprowadzkę E. S. (1) jak i zaraz po wyprowadzce.

Sąd nie dał wiary zeznaniom T. S. (2), H. S. (2) i K. S. (2) co do tego, że przez okres pozostawania w związku z powodem pozwana pracowała zawodowo. Poza tą częścią zeznań, która nie została potwierdzona przedłożonymi umowami odnoszącymi się do zatrudnienia pozwanej, zeznania w/w świadków należało ocenić za wiarygodne, aczkolwiek niewiele wnoszące do sprawy, albowiem świadkowie nie posiadali wiedzy odnośnie źródeł finansowania przedmiotów dochodzonych pozwem. Tym samym świadkowie orientowali się w sytuacji jedynie ogólnie, posiadają w przybliżeniu wiedzę jakie rzeczy były zakupione w trakcie konkubinatu, czy w posiadaniu przez strony gdy mieszkały wspólnie, ale nie wiedzą w istocie kto za nie płacił. Nie widzieli także tych rzeczy fizycznie u pozwanej po rozpadzie związku stron.

Sąd nie dał wiary zeznaniom Z. T. (2) jedynie w zakresie w jakim twierdził, iż w trakcie związki stron pozwana pracowała jedynie przez pół roku, albowiem przeczą temu umowy dołączone do akt sprawy. W pozostałym zakresie zeznania w/w świadka jako jasne, logiczne i szczere należało ocenić za wiarygodne.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda K. T. (1) co do tego, że pozwana wyprowadzając się zabrała ze sobą rzeczy objęte pozwem poza opisanym w pkt 1 wyroku netbookiem H., albowiem poza twierdzeniami powoda brak na powyższą okoliczność dowodów. Zeznania świadków powołanych przez powoda Z. T. (2) i R. M. (2) potwierdzają jedynie fakt posiadania dochodzonych pozwem przedmiotów, nie wskazując jednocześnie kto finansował ich zakup oraz gdzie te przedmioty znajdują się w chwili obecnej. Co do zabrania ich przez pozwaną w trakcie jej ostatecznej wyprowadzki powtarzają bowiem jedynie informacje zasłyszane od powoda, nie byli świadkami tego zdarzenia, i nie potrafią w jasny sposób przedstawić miejsca, w którym one się znajdują. To że są one u pozwanej opierają jedynie na domniemaniach. Ponadto powód nie wykazał tego, że rower którym odprowadzała go pozwana na autobus jest tym, który zakupił w 2012r. W pozostałym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom powoda jako logicznym, konsekwentnym i korespondującym z pozostałym materiałem dowodowym.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanej E. S. (1) co do tego, że wszystkie dochodzone pozwem przedmioty zostały nabyte wspólnie, albowiem przeczą temu zarówno zeznania powoda jak i załączone dokumenty w postaci faktur czy też poleceń przelewu. Prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego w trakcie konkubinatu nie można oceniać w sposób tożsamy do wspólności ustawowej istniejącej w wyniku zawarcia małżeństwa. Ponadto związek stron był burzliwy- pozwana kilkakrotnie wyprowadzała się do swoich rodziców, więc wiarygodnym jawią się zeznania powoda wskazujące, że przedmioty o znacznej wartości kupował z uzyskiwanych przez siebie dochodów. Potwierdza to również fakt nabycia samochodu na współwłasność, co może wskazywać na to, że rozliczenia finansowe dotyczące zakupu wartościowych ruchomości strony określiły poprzez swój udział w kosztach ich zakupu. Sam fakt wspólnego użytkowania sprzętów nie może przesądzać co do określenia prawa własności do nich. Pozwana nie wykazała, że ze swoich środków współfinansowała zakup dochodzonych przedmiotów. W pozostałym zakresie Sąd dał wiarę powyższym zeznaniom jako spójnym, logicznym i konsekwentnym oraz z uwagi na fakt, iż to na powodzie spoczywał ciężar dowodu udowodnienia, iż objęte pozwem rzeczy znajdują się u pozwanej. Tym samym pozwana mogła ograniczyć się do zaprzeczenia powyższym okolicznościom i nie miała obowiązku dowodzić okoliczności przeciwnych.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się jedynie częściowo uzasadnione.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż to stronach, spoczywa ciężar dowodzenia, to jest wykazywania wszelkimi dostępnymi środkami dowodowymi okoliczności przez siebie podnoszonych, przy czym dowód z samego przesłuchania stron ma jedynie charakter subsydiarny i posiada stosunkowo niewielką moc dowodową, zwłaszcza jeżeli dotyczy takich kwestii jak prawo własności, czy też miejsce położenia rzeczy, a okoliczności te są istotne dla rozstrzygnięcia i sporne. Zgodnie bowiem z art. 232 kpc strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Z kolei art. 6 kc stanowi, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Z powyższych przepisów wynika podstawowa zasada jaką kieruje się sąd ustalając czy określone twierdzenia, okoliczności i zarzuty podnoszone przez strony zostały udowodnione czy też temu zadaniu strony nie sprostały, a jeżeli tak to w jakim zakresie. Ponieważ to powód inicjuje proces i dochodzi wydania mu określonych rzeczy, czy kwoty pieniężnej od pozwanej, to na nim ciąży ciężar udowodnienia prawa własności rzeczy, których zwrotu się domaga i pozostawania ich w posiadaniu przez pozwaną. Innymi słowy powód ma obowiązek wykazać, że rzeczy przez niego dochodzone są jego własnością i znajdują się u pozwanej.

Zgodnie z art. 222 § 1 kc właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz został mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W świetle powyższych uregulowań prawnych kwestie osobistych relacji stron dotyczące ich wspólnego pożycia nie miały co do zasady znaczenia dla rozstrzygnięcia, a były przedmiotem zainteresowania sądu jedynie jako okoliczności nabycia własności określonych rzeczy i ich lokalizacji, co pozwoliło na ocenę zeznań świadków i stron pod względem ich spójności i logiczności.

Powód w toku postępowania wykazał, że jego własnością były ruchomości dochodzone pozwem tj. rower A. (...)” wraz z błotnikami R. 42 28” i podpórką rowerową C. (...)”/28”, netbook H. (...) wraz z torbą (...) i aparat S. (...). Z przyczyn wskazanych przy ocenie zeznań pozwanej, szczegółowo wskazano dlaczego nie uwzględniono jej twierdzeń co do „wspólności” tych rzeczy. Jak już wyżej wskazano norma art. art. 222 § 1 kc dotyczy żądania wydania rzeczy jedynie od osoby faktycznie władającą nią, natomiast zdaniem Sądu oprócz przyznanego przez pozwaną posiadania netbooka H., powód nie wykazał, że pozwana faktycznie dysponuje przedmiotami dochodzonymi pozwem. Tymczasem adresatem żądania wydania rzeczy powinien być ten, kto nią faktycznie włada (patrz wyrok SA w Warszawie z dnia 5.09.2013r. sygn. akt I ACa 248/13).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt. 1 wyroku.

Zdaniem Sądu powód poprzez zgłoszone przez siebie wnioski dowodowe nie wykazał, że rower A. (...) czy aparat S. pozostają we władaniu pozwanej. Bez znaczenia pozostają tutaj zdjęcia złożone dopiero na rozprawie w dniu 23.04.2015r., co do których sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu jako spóźnionego, albowiem w żaden sposób nie wpływają na treść ustaleń z powodu niewidocznej marki aparatu, a jedynie paska do niego. Również jako spóźniony Sad oddalił wniosek o przeprowadzenie zdjęcia roweru złożonego przez pełnomocnika pozwanej w dniu 9.06.2015r., albowiem również nie wnosił nic do ustaleń faktycznych. Przedstawione zdjęcie mogło dotyczyć jakiegokolwiek roweru pozostającego własnością jakiejkolwiek osoby.

Z wyżej przytoczonych powodów, przy braku wykazania faktu posiadania przez pozwaną części dochodzonych przedmiotów, żądanie alternatywne czy też żądanie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia nie zasługiwały na uwzględnienie. Należy podkreślić, iż istotą bezpodstawnego wzbogacenia unormowanego w art. 405-414 kc jest fakt posiadania rzeczy i czerpania z niej korzyści czy też pobierania pożytków, a roszczenie alternatywne dotyczy sytuacji np. w której posiadacz rzeczy może dokonać wyboru pomiędzy fizycznym jej zwrotem lub też wypłatą jej równowartości. Natomiast w obie instytucje wywodzą się z faktu posiadania i korzystania z rzeczy, co nie zostało dowiedzione w niniejszym postepowaniu.

Z tych to powodów żądanie przekraczające opisane w pkt 1 wyroku, jak też żądanie alternatywne i żądanie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia należało oddalić , o czym Sąd orzekł w pkt 2 wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 kpc uznając, iż obie strony w podobnym zakresie uległy sobie nawzajem, częściowo nie dowodząc swoich racji. Tym samym zasadnym było obciążenie stron tymi kosztami, które dotychczas zostały przez nie poniesione bez konieczności dodatkowych rozliczeń pomiędzy nimi. Z tych to powodów również koszty zastępstwa procesowego winne być wzajemnie zniesione pomiędzy stronami.

SSR Agnieszka Krzyżanowska