Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: Anna Mącznik

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2016 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

M. K. (K.)

przeciwko:

(...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. K. kwotę 2 268, 77 zł (dwa tysiące dwieście sześćdziesiąt osiem złotych siedemdziesiąt siedem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 06 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 131 zł ( jeden tysiąc sto trzydzieści jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3)  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 228,95 zł ( dwieście dwadzieścia osiem złotych dziewięćdziesiąt pięć groszy) tytułem wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 178/15/3

UZASADNIENIE

Powód M. K. wystąpił przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. z pozwem o zapłatę kwoty 2 268,77 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 6 czerwca 2014 r. i kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w związku z szkodą komunikacyjną powstałą w wyniku wypadku z dnia 6 maja 2014 r. uległ uszkodzeniu samochód marki O. (...) o nr. rej. (...) będący własnością poszkodowanego J. R.. Odpowiedzialność cywilną za w/w zdarzenie drogowe przyjął na siebie pozwany wypłacając odszkodowanie w łącznej kwocie 5 488,86 zł tytułem naprawy uszkodzonego samochodu i wynajmu pojazdu zastępczego. Powód wskazał, że pierwotny poszkodowany nie jest płatnikiem podatku VAT. W dniu 29 lipca 2014 r. poszkodowany przeniósł umową cesji na powoda wierzytelność przysługującą z tytułu zdarzenia z dnia 6 maja 2014 r. o czym zawiadomił pozwanego. Za naprawę uszkodzonego samochodu powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 2 czerwca 2014 r. na kwotę 5 174,63 zł. Ponadto poszkodowany wynajmował od powoda samochód zastępczy w okresie od dnia 9 maja 2014 r. do dnia 30 maja 2014 r. tj. przez 21 dni.

Czynsz najmu wynosił 100,00 zł netto) za jedną dobę. Tytułem wynajmu samochodu zastępczego powód wystawił poszkodowanemu fakturę VAT nr (...).2014 z dnia 2 czerwca 2014 r. na łączna kwotę 2 583,00 zł. Zdaniem powoda pozwany z nieuzasadnionych przyczyn zweryfikował koszt naprawy samochodu oraz czas najmu samochodu zstępczego.

Sąd Rejonowy w Tychach VI Wydział Gospodarczy nakazem zapłaty o sygn. akt VI GNc 3386/14/5 wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 5 stycznia 2015 roku uwzględnił powyższe powództwo w całości.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 20 listopada 2014 roku, (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powodów kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, że powód nie posiada legitymacji procesowej do dochodzenia roszczenia objętego pozwem, gdyż zawarta umowa cesji obejmowała wierzytelność w kwocie 3 374,26 zł, natomiast pozwana wypłaciła na rzecz powoda 4 383,37 zł a zatem kwota objęta umową cesji został wypłacona na rzecz powoda. Pozwany wskazał również, że uznaje roszczenie powoda za nieuzasadnione, gdyż zaprzecza aby poniesione koszty naprawy były kosztami uzasadnionymi. Zdaniem powoda zastosowane stawki roboczogodzin naprawy przekraczały stawki stosowane na rynku lokalnym, w trakcie naprawy powinny zostać zastosowane części alternatywne oraz w trakcie naprawy dokonano napraw niezwiązanych ze zdarzeniem wywołującym szkodę.

W toku postępowania sądowego powołano dowód z opinii biegłego z zakresu motoryzacji, który w swej opinii pisemnej i ustnej stwierdził, że warsztat powoda nie przywrócił pojazdu poszkodowanego do stanu sprzed szkody z zachowaniem technologii naprawy producenta pojazdu. Ponadto stwierdził, że średnia przeciętna stawka roboczogodziny na terenie aglomeracji (...) w 2014 r. wynosiła 95 zł netto, ale stawka 120 zł netto zastosowana przez powoda mieści się w widełkach stawek stosowanych przez zakłady naprawcze. Uznał też, że kalkulacja pozwanej poprzez zastosowanie zamienników uniemożliwiała przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W sprawie bezspornym było, że w wyniku kolizji z dnia 6 maja 2014 roku doszło do uszkodzenia samochodu marki O. (...) o nr. rej. (...) będący własnością poszkodowanego J. R.. Odpowiedzialność cywilną za w/w zdarzenie drogowe przyjął na siebie pozwany.

W związku z kolizją drogową z dnia 6 maja 2014 roku pozwany przyznał powodowi odszkodowanie w łącznej wysokości 5 488,86 złotych netto.

Dowód: decyzja (k. 9, 42, 68), kosztorys (k. 10-12), potwierdzenie przelewów (k. 13, 14)

W dniu 9 maja 2014 r. poszkodowany J. R. zawarł z FIRMĄ (...) umowę o dzieło w zakresie naprawy samochodu. Naprawa była przeprowadzona w okresie od dnia 9 maja 2014 r. do dnia 30 maja 2014 r. koszt naprawy wyniósł 5 174,63 zł.

Dowód; umowa o dzieło (k. 16), faktury (k. 17, 18, 19, 20, 21, 22), kalkulacja naprawy (k. 23-28, 38-40), historia naprawy (k. 31), faktury (32-37), akta szkody

W dniu 9 maja 2014 r. poszkodowany zawarł z pozwanym umowę najmu samochodu zastępczego. W dniu 2 czerwca 2014 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) opiewającą na kwotę 2 583,00 zł za 21 dni wynajmu samochodu zastępczego.

Dowód: umowa najmu (k. 29), faktura (k. 30)

Powód w dniu 29 sierpnia 2014 roku, w drodze umowy przelewu wierzytelności nabył od poszkodowanego J. R. wierzytelność w kwocie 3 374,26 zł tytułem zwrotu kosztów wynajmu samochodu zastępczego oraz naprawy uszkodzonego samochodu.

Dowód: umowa cesji (k. 15)

Powód mailem z dnia 18 września 2014 r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 3 374,26 zł.

Dowód: wezwanie do zapłaty (k. 43-44)

Biegły sądowy powołany w sprawie stwierdził, że naprawa w warsztacie samochodowym powoda nie przywróciła pojazdu poszkodowanego do stanu sprzed szkody ponieważ do jego naprawy użyto zamienników typu P. Biegły wskazał również, że przeciętna stawka roboczogodzinowa na terenie aglomeracji (...) w 2014 r. wynosiła 95,00 zł netto natomiast stawka 120,00 zł netto zastosowana przez powoda była stawką odpowiadającą stawkom stosowanym przez niektóre zakłady naprawcze w zakresie napraw szkód z OC oraz zbliżoną do stawek stosowanych przez autoryzowane salony, które stosują stawkę 130,00 zł.

Dowód: pisemna i ustna opinia biegłego sądowego (k. 87-90,126-128)

Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Należy podkreślić, że powołana dokumentacja pomimo iż pochodziła z różnych źródeł przedstawiała spójny obraz przebiegu wydarzeń, który był prawdopodobny w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd uwzględnił treść pisemnej oraz ustnej opinii biegłego sądowego R. P. uznając, iż wnioski opinii pozostawały rzetelne, logiczne. Opinia poparta została dużym doświadczeniem zawodowym i życiowym biegłego.

Sąd oddalił wniosek o uzupełniającą opinię biegłego albowiem mające być przedmiotem opinii okoliczności nie wymagały wiedzy specjalnej. Sąd oddalił również wniosek o dowód ze zdjęć albowiem nie mały one znaczenia dla sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez powoda M. K. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. zasługiwało na uwzględnienie.

Pozwany przyjął odpowiedzialność za zdarzenie z dnia 6 maja 2014 roku. W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą. Bezspornym było, że doszło do wypadku objętego umową ubezpieczenia w okresie ochrony ubezpieczeniowej oraz że pomiędzy tym zdarzeniem, a zaistniałą szkodą istnieje związek przyczynowo-skutkowy. Powstanie szkody w majątku poszkodowanego również nie podlegało zakwestionowaniu, gdyż pozwana wypłaciła odszkodowanie w łącznej kwocie 5 488,86 zł.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi.

Pozwany podnosił, iż umowa cesji obejmowała wierzytelność w kwocie 3 374,26 zł, natomiast pozwany wypłacił na rzecz powoda kwotę 4 383,37 zł. W związku z powyższym w ocenie pozwanego kwota objęta umowa cesji został już wypłacona na rzecz powoda. W ocenie Sądu powyższy zarzut należy uznać za bezzasadny, gdyż z treści umowy jak i z materiału zgromadzonego sprawie jasno wynika, że cesja dotyczyła kwoty wierzytelności pozostałej po wypłacie przez pozwanego odszkodowania w kwocie 3 274,86 zł. Zatem w ocenie Sądu powód w należyty sposób wykazał, iż skutecznie nabył przedmiotową wierzytelność od poszkodowanego.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym § 4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. W przedmiotowej sprawie nie było przedmiotem sporu, że doszło do zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową, skutkującego obowiązkiem wypłaty przez pozwaną odszkodowania. Odszkodowanie w kwocie 5 488,86 złotych tytułem kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu zostało wypłacone przez pozwaną. Spornym pomiędzy stronami natomiast okazała wysokością kosztów naprawy wskazana przez powoda ze względu na stawkę za roboczogodzinę prac oraz rodzaj użytych części. Pozwany zakwestionował również roszczenie w zakresie czas najmu samochodu zastępczego, wskazując jako uzasadniony okres 18 dni.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013.392 ze zm.), umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Na podstawie art. 34 ust. 1 powołanej ustawy można ustalić, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów ubezpieczeń OC, zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość (o ile nie przekracza kwoty sumy gwarancyjnej) winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego. Obejmuje ono zarówno straty, jak i korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Nie ma również znaczenia, czy jest to wywołana wypadkiem pojazdu mechanicznego szkoda na osobie (uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć) czy też szkoda na mieniu (utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia).

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu motoryzacji na okoliczność czy na podstawie kalkulacji naprawy potwierdzonej wystawiona fakturą, przeprowadzona naprawa przywróciła stan poprzedni samochodu O. (...) po zdarzeniu z dnia 6 maja 2014 r. biorąc pod uwagę poziom wyposażenia warsztatu powoda, technologię przeprowadzonych w nim napraw oraz przy uwzględnieniu technologii naprawy wymaganej przez producentów pojazdów o. oraz na okoliczność ustalenia wysokości stawek stosowanych przez warsztaty naprawcze na rynku lokalnym w T. o podobnym standardzie co zakłady powoda w dacie szkody oraz na okoliczność ustalenia które z prac wykonanych przez warsztat naprawczy powoda pozostawały w bezpośrednim związku z zaistniałą szkodą a także czy dokonanie naprawy przy użyciu części objętych wyceną sporządzona przez pozwanego, pozwalało na przywrócenie stanu technicznego pojazdu sprzed szkody.

Zdaniem biegłego warsztat powoda nie przywrócił pojazdu poszkodowanego do stany sprzed szkody ponieważ do jego naprawy użyto zamienników typu P. Biegły nie wskazał aby w trakcie naprawy dokonano napraw nie związanych z zdarzeniem wywołującym szkodę. Biegły wskazał również, że przeciętna stawka roboczogodzinowa na terenie aglomeracji (...) w 2014 r. wynosiła 95,00 zł netto natomiast stawka 120,00 zł netto zastosowana przez powoda była stawką odpowiadającą stawkom stosowanym przez niektóre zakłady naprawcze jedynie w zakresie napraw szkód z OC oraz zbliżona do stawek stosowanych przez autoryzowane salony które stosują stawkę 130,00 zł. w ustnej opinii przyznał, że stawka 120 zł netto mieści się w widełkach stawek stosowanych przez zakłady naprawcze w przedmiotowym okresie czasu. Mając powyższe na uwadze należy uznać przyjętą w niniejszej sprawie stawkę za roboczogodzinę pracy za stawkę uzasadnioną, gdyż była stawką stosowna przez inne podmioty na rynku w zakresie napraw szkód z OC, a ponadto niższą niż stosowana przez autoryzowane salony. Należy również wskazać, iż Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 czerwca 2003 r. o sygn. III CZP 32/03 wskazał, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. Nadto Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 kwietnia 2002 r. (sygn. akt. I CKN 1466/99) stwierdził, iż poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania podmiotów, które oferują swoje usługi w tymże zakresie najtaniej.

Pozwany podnosi również, że powód powinien zastosować w trakcie naprawy części alternatywne wskazane w kalkulacji szkody, aby nie zwiększać w sposób nieuzasadniony rozmiarów zaistniałej szkody. Natomiast jak wskazał w opinii biegły sądowy, w trakcie naprawy użyto części używanych oraz zamienników typu P nie doprowadzając nawet do przywrócenia w pełni samochodu do stanu sprzed szkody, co w ocenie sądu należy uznać za przejaw dążenia do minimalizacji szkody. Zgromadzony materiał dowodowy nie wykazał również, aby w trakcie naprawy dokonana została naprawa uszkodzeń niezwiązanych ze zdarzeniem szkodowym. Mając powyższe na uwadze zarzut nieuzasadnionego zwiększenia rozmiarów zaistniałej szkody należy uznać za bezzasadny.

Pozwany kwestionował również, zasadność wskazanego 21 dniowego okresu najmu pojazdu zastępczego wskazując, że przekracza on ustalony w toku postepowania likwidacyjnego okres 18 dni. Wskazany w historii naprawy samochodu z dnia 2 czerwca 2014 r. okres wynajmu samochodu zastępczego wynosił 21 dni, a zatem w ocenie Sądu należy uznać, ten okres za uzasadniony, gdyż przedstawiany w jego treści harmonogram prac oraz formalności związany z zaistniałą szkoda nie budzi zastrzeżeń Sądu. Oczywistym jest, że poszkodowany ma możliwość korzystania z samochodu zastępczego przez cały okres naprawy samochodu uszkodzonego. W sprawie nie można uznać, że okres 21 dni naprawy był nadmiernie długi, ponieważ z harmonogramu wynika, normalny przebieg prac.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powoda roszczenia za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono na podstawie art. 415 k.c. w związku z art. 822 § 1 k.c. od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 268,77 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Powód domagał się odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 6 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty. Powyższe żądania pozostawały uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty, 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 114,00 zł tytułem opłaty od pozwu, 600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z §6 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. ze zm.) oraz kwota 400,00 zł zaliczki na poczet opinii biegłego co daje łączną kwotę 1 131,00 zł.

Zgodnie z art. 83 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych jeżeli przepisy ustawy przewidują obowiązek działania i dokonywania czynności połączonej z wydatkami z urzędu, sąd zarządzi wykonanie tej czynności, a kwotę potrzebną na ich pokrycie wykłada tymczasowo Skarb Państwa. Dotyczy to także dopuszczenia i przeprowadzenia przez sąd z urzędu dowodu niewskazanego przez stronę. W orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd orzeka o poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113. Mając na uwadze powyższe oraz uwzględnienie powództwa w całości, Sąd nakazał pobrać od pozwanego kwotę 228,95 zł tytułem kosztów sądowych wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa na sporządzenie pisemnej oraz ustnej opinii biegłego sądowego oraz zwrot kosztów dojazdu biegłego sądowego, o czym orzeczono w punkcie 3 sentencji wyroku.

SSR Jolanta Brzęk