Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Cz 339/16

POSTANOWIENIE

Dnia 28.04.2016 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VI Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Halina Garus

Sędziowie: SSO Agnieszka Polak

SSO Leszek Mazur (spr.)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 28.04.2016 r.

sprawy z wniosku Drukarnia (...) Sp. z o. o. w C.

z udziałem Urzędu Dozoru Technicznego w W.

o zawezwanie do próby ugodowej

na skutek zażalenia wnioskodawcy Drukarnia (...) Sp. z o. o. w C.

od postanowienia Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 20 stycznia 2016r.

sygn. akt XV Co 153/16

postanawia: oddalić zażalenie.

Sygn. akt VI Cz 339/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 20.01.2016 r. sygn. akt XV Co 153/16 k.6 Sąd Rejonowy w Częstochowie stwierdził swą niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla miasta (...) w W.. Jako prawną podstawę swojego rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał art. 200 § 1 k.p.c.

Zażalenie k.10-12 od tego postanowienia złożyła wnioskodawczyni zarzucając Sądowi I instancji:

1.  naruszenie art. 202 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie,

2.  naruszenie art. 46 § 1 i 2 k.p.c. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie;

3.  naruszenie art. 185 § 1 k.p.c. poprzez błędną jego wykładnię.

Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i pozostawienie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania zażaleniowego Sądowi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje.

Zażalenie jest niezasadne.

I. Spór dotyczy rodzaju właściwości określonej w art. 185 § 1 k.p.c. Sąd Rejonowy stanął na stanowisku, że w powołanym przepisie chodzi o właściwość wyłączną, podczas gdy skarżący uważa, że nie ma ona takiego charakteru, wobec czego strony mogą w drodze umownej określić ją, a niewłaściwość Sądu jest brana pod rozwagę tylko na zarzut pozwanego zgłoszony i należycie uzasadniony przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy. Skarżąca przytoczyła w sposób metodyczny racjonalne argumenty na poparcie swojego stanowiska, odwołując się do wykładni językowej, systemowa i funkcjonalnej, natomiast Sąd Rejonowy odwołał się do literatury komentarzowej oraz orzecznictwa por. uzasadnienie zaskarżonego postanowienia k.6 i uzasadnienie zażalenia k.11).

II. Argumentacja skarżącej, jakkolwiek racjonalna, pomija poglądy prezentowane w literaturze komentarzowej oraz orzecznictwie Sądu Najwyższego, które należy uznać za ugruntowane. Sąd Rejonowy powołał się na uchwałę SN z dnia 18.11.2015 r. sygn. III CZ P 60/15, ale podobne stanowisko Sąd Najwyższy zawarł również w postanowieniu z dnia 1.06.2015 r. sygn. akt III CO 37/15 (por. OSNC, 12/2015, poz. 150 o następującej tezie „Sąd rejonowy ogólnie właściwy dla przeciwnika (art. 27-30 w związku z art. 185 § 1 k.p.c.) jest właściwy w sprawie o zawezwanie do próby ugodowej także wtedy, gdy strony umówiły się na piśmie o poddanie innemu sądowi pierwszej instancji sporu wynikłego lub mogącego w przyszłości wyniknąć z oznaczonego stosunku prawnego…”). W uzasadnieniu tego postanowienia zawarta została pogłębiona analiza zagadnienia. Wskazano w niej, że postępowanie w przedmiocie zawezwania do próby ugodowej należy do tzw. postępowań pomocniczych, normowanych przepisami bezwzględnie obowiązującymi, mającymi charakter szczególny w stosunku do przepisów regulujących postępowanie główne. Dotyczy czy to także przepisów o właściwości sądów, która w tym wypadku jest łączona ściśle z właściwością funkcjonalną (por. np. uchwała składu siedmiu sędziów SN z dnia 31.03.2004 r., III CZP 110/03, OSNC 2004, nr 9, poz. 133, oraz uchwały z dnia 9.11.1994 r., III CZP 143/94, OSNC 1995, nr 3, poz. 46, z dnia 5.01.1999 r., III CZP 54/98, OSNC 1999, nr 6, poz. 105, i z dnia 24.01.2003 r., III CZP 90/02, OSNC 2003, nr 11, poz. 145). Sąd Najwyższy stwierdził, że unormowanie przewidujące w sprawach o zawezwanie do próby ugodowej jeden sąd właściwy miejscowo nadaje tej właściwości charakter właściwości wyłącznej.

Mając na względzie wskazane argumenty Sąd odwoławczy na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie.