Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2016 r. w Szczecinie

sprawy G. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 10 lutego 2015 r. sygn. akt VII U 2014/13

oddala apelację.

SSA Beata Górska SSA Romana Mrotek SSA Jolanta Hawryszko

Sygn. akt III AUa 342/15

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z 1 października 2013 roku, po rozpoznaniu wniosku G. M., odmówił prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres, ponieważ komisja Lekarska ZUS uznała, że ubezpieczona jest zdolna do pracy.

W odwołaniu od decyzji ubezpieczona podniosła, że od 2008 roku choruje na nowotwór złośliwy piersi, przeszła radykalną mastektomię i cykle chemioterapii.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania

Sąd Okręgowy w Szczecinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 10 lutego 2015 r. zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego i przyznał ubezpieczonej G. M. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 października 2013 r. do 30 września 2014 r.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że G. M., ur. (...), wykształcenie wyższe ekonomiczne, w okresie od 20 lipca 2010 do 30 września 2013 pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, jednocześnie pracując zarobkowo w niepełnym wymiarze czasu pracy. U G. M. rozpoznano nowotwór złośliwy piersi lewej, stan po zmodyfikowanej radykalnej mastektomii lewostronnej, stan po chemioterapii i po radioterapii, hormonoterapię w trakcie, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z następowym zespołem bólowym, łuszczycę.

Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczona jest nadal częściowo, okresowo niezdolna do pracy po 30 września 2013 roku do 30 września 2014 roku. Powodem niezdolności jest nieukończone leczenie onkologiczne, oraz trwanie leczenia hormonoterapią. Powikłaniem leczenia onkologicznego są zaburzenia funkcji kończyny górnej lewej spowodowane znacznym obrzękiem tej kończyny, zwłaszcza przedramienia i dłoni, a występująca łuszczyca stwarza trudności rehabilitacyjne. Sąd okręgowy przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu onkologii, ortopedii, neurologii i medycyny pracy.

Sąd okręgowy rozważył sprawę zgodnie z treścią art. 57, oraz 58 , a także art. 12 i 13 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.) i uznał odwołanie ubezpieczonej było uzasadnione. Kwestią sporną sprawie pozostawało czy ubezpieczona była niezdolna do pracy po 30 września 2013 r., a jeśli tak, czy była to niezdolność całkowita, czy częściowa oraz w jakim okresie. Sąd pierwszej instancji podkreślił, że kluczowa dla rozstrzygnięcia była ocena dokonana przez biegłą z zakresu onkologii, do której przychyliła się biegła z zakresu medycyny pracy, że nieukończone leczenie onkologiczne i hormonoterapia w trakcie czyniły ubezpieczoną częściowo niezdolną do pracy, do 30 września 2014, a niezdolność istnieje nadal po 30 września 2013. Sąd okręgowy nie przychylił się do wątpliwości Przewodniczącej Komisji Lekarskich ZUS. Podniosła ona, że biegli z zakresu neurologii i ortopedii wskazali, że istniejące schorzenia występujące u ubezpieczonej nie upośledzają funkcji organizmu w stopniu ograniczającym zdolność do zarobkowania, co podważa ustalenie, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy. Sąd pierwszej instancji zaznaczył, że schorzenia neurologiczne nie były przyczyną uznania niezdolności ubezpieczonej do pracy, biegli onkolog i specjalista z zakresu medycyny pracy wskazali jednoznacznie, że nieukończone leczenie powoduje częściową niezdolność do pracy. To, że ubezpieczona w czasie renty podjęła pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy nie zmienia faktu, że jest ona w trakcie leczenia onkologicznego i hormonoterapii. Sąd okręgowy podkreślił, że mimo iż pozostałe zmiany chorobowe, dotyczące narządu ruchu nie dają podstaw do orzekania długotrwałej częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy nie zmienia faktu, że ubezpieczona jest z powodu nieukończenia leczenia onkologicznego i hormonoterapii częściowo niezdolna do pracy.

Apelację od wyroku złożył organ rentowy zarzucając - obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 57 w związku z art. 12, 13 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że ubezpieczona spełniała te kryteria wymagane przepisami dla uznania niezdolności do pracy;- obrazę przepisów prawa procesowego, które w konsekwencji doprowadziło do błędnego ustalenia stanu sprawy tj. art. 233 w związku z art. 278 k.p.c., przez uznanie, że ubezpieczona była niezdolna do pracy w oparciu o błędne i nieprzekonywające opinie biegłych lekarzy z zakresu onkologii i medycyny pracy, którzy orzekli o niezdolności do pracy jedynie w oparciu o fakt wystąpienia wnioskodawczyni schorzenia w postaci choroby nowotworowej, które nie powodowały następstw upośledzających funkcję i sprawność organizmu ubezpieczonej w wykonywanym przez nią zawodzie ekonomisty, przez orzeczenie o niezdolności do pracy przez biegłych bez rozważenia przekwalifikowania zawodowego oraz bez uzasadnienia co do przyjętej daty końcowej niezdolności, przez orzeczenie o niezdolności do pracy w sprzeczności z wnioskami sformułowanymi przez biegłych sądowych z zakresu neurologii oraz ortopedii, którzy uznali ubezpieczoną za zdolną do pracy; Organ rentowy wniósł o zmianę wyroku przez oddalenie odwołania, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji. Zdaniem skarżącego nie znaleziono okoliczności uzasadniających uznanie ubezpieczonej za niezdolną do pracy, bowiem nie wskazano na istnienie zaburzeń funkcjonalnych w przebiegu schorzenia w stopniu, który ograniczałby jej zdolność do zarobkowania. Ubezpieczona nadto nadal pracuje jako ekonomistka w niepełnym wymiarze czasu pracy. Nie stwierdzono objawów ostrego zespołu bólowego, ani neurologicznych objawów ubytkowych. Nie stwierdzono także istotnego upośledzenia funkcji narządu ruchu.

Sąd apelacyjny rozważył sprawę i uznał, że apelacja jest niezasadna.

Sąd pierwszej instancji po wyczerpującym postępowaniu, dokonał prawidłowych ustaleń, nie naruszając zasady swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.) i wydał trafne rozstrzygniecie odpowiadające prawu. Sąd apelacyjny w całości podziela ustalenia, i rozważania prawne sądu okręgowego.

Odnosząc się do zarzutów apelacji należy zaznaczyć, że rozstrzygnięcie w sprawie zapadło po wnikliwym rozważeniu dowodu z opinii biegłych sądowych z zakresu medycyny, specjalistów z zakresu onkologii, ortopedii, neurologii i medycyny pracy. Przy tym, jak zaznaczył sąd pierwszej instancji ocena częściowej niezdolności do pracy w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy, wymagała wiadomości specjalnych. Sąd apelacyjny nie dopatrzył się wadliwości w opiniach sporządzonych przez biegłych z zakresu onkologii i medycyny pracy. Opinie zostały sporządzone przez specjalistów, były logiczne i merytorycznie spójne, a wnioski w nich zawarte przekonująco uzasadnione. W ocenie sądu apelacyjnego sad okręgowy prawidłowo przyjął, że stanowiły miarodajny dowód.

Wskazując nadto na datę końcową orzeczonej niezdolności do pracy, sąd apelacyjny zwraca uwagę na treść art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy rentowej. Rokując bowiem, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji. Leczenie onkologiczne ubezpieczonej w dniu wydania spornej decyzji nie zostało ukończone i jak wskazała biegła onkolog nie pozostaje ono obojętne dla stanu organizmu. Sąd apelacyjny podkreśla, że na dzień wydania decyzji ZUS hormonoterapia i powikłania spowodowane leczeniem stanowiły główną przyczynę orzeczenia niezdolności do pracy, przy czym istnieje szansa na poprawę stanu zdrowia ubezpieczonej w drodze rehabilitacji (opinia biegłej onkolog i medycyny pracy – k. 15, 76, 77)

W przedmiocie świadczenia przez ubezpieczoną pracy w chwili obecnej należy zaznaczyć, że częściowo niezdolny do pracy jest pracownik, który w wyniku choroby ma w istotny sposób ograniczoną zdolność do pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. Może on natomiast wykonywać zatrudnienie niżej kwalifikowane, o niższych zarobkach, w obniżonym wymiarze godzin. Wykonywanie pracy o takim charakterze nie świadczy o odzyskaniu zdolności do pracy (tak: SA w Gdańsku w wyroku z 9.10.2015 r. , III AUa 697/15). G. M. pracowała jedynie na część etatu i miała możliwość swobodnej regulacji czasu pracy zgodnie z możliwościami zdrowotnymi oraz bieżącym samopoczuciem, zatem okoliczność ta nie mogła przemawiać za odzyskaniem zdolności do pracy.

Mając na względzie przedstawioną argumentację, sąd apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.

SSA Romana Mrotek SSA Jolanta Hawryszko SSA Beata Górska