Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Andrzeja Mazurkiewicza Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2015 r.

sprawy Z. K.

syna K. i W. z domu C. (...) roku w W. z art. 157 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 12 maja 2015 r. sygnatura akt II K 440/14

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt IV Ka 587/15

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Kłodzku oskarżył Z. K. o to, że w dniu 04 maja 2014 roku w W., woj. (...) dokonał uszkodzenia ciała M. K. w ten sposób, że najpierw popchnął pokrzywdzonego na ścianę wskutek czego pokrzywdzony uderzył o ścianę pokoju prawa częścią ciała i upadł na podłogę, w wyniku czego doznał obrażeń ciała w postaci złamania przekrętarzowego szyjki kości udowej prawej, naruszających czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni,

tj. o czyn z art. 157 § 1 kk

Wyrokiem z dnia 12 maja 2015 roku, Sąd Rejonowy w Kłodzku uniewinnił oskarżonego od zarzucanego mu czynu, zaliczając wydatki w sprawie na rachunek Skarbu Państwa.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Z. K. kwotę 756, 00 złotych tytułem zwrotu kosztów ustawionego w sprawie obrońcy.

Wyrok powyższy zaskarżony został w całości apelacja prokuratora na niekorzyść oskarżonego.

Powołując się na przepisy art. 427 § 1 i 2 kpk oraz art. 438 pkt. 3 kpk, apelujący wyrokowi temu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść a polegający na niesłusznym uznaniu przez Sad, że zebrane w sprawie dowody i ujawnione na ich podstawie okoliczności nie dają podstaw do przyjęcia, iż oskarżony Z. K. dopuścił się zarzucanego mu czynu, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy a zwłaszcza zeznania świadków: M. K., R. G., H. H., Z. S. i L. Z., dokumentacja medyczna i opinia biegłej z zakresu medycyny sądowej H. S. prowadzi do przeciwnego wniosku, iż oskarżony Z. K. dopuścił się zarzucanego mu czynu z art. 157 § 1 kk i wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kłodzku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacji nie można odmówić słuszności.

Zeznania pokrzywdzonego są bowiem od początku postępowania stanowcze i jednoznaczne w opisie zdarzenia i sposobu zachowania oskarżonego, względem niego. M. K. nie zaprzeczał, iż nie ujawnił ani załodze pogotowia ani przy przyjęciu do szpitala, pełnych okoliczności upadku i doznanych obrażeń ciała, to jest tego, że popchnął go brat, jednakże wyjaśnił przyczyny takiej powściągliwości ze swej strony a podane przez niego motywy, którymi się kierował nie są pozbawione sensu i racji, zważywszy na istniejący miedzy braćmi konflikt.

Sąd Rejonowy przedwcześnie zdyskredytował zeznania pokrzywdzonego, nie dokonując ich weryfikacji co do istotnych okoliczności, jak też weryfikacji zeznań świadków, w zakresie w jakim pokrywają się one z relacjami M. K., potwierdzając ich wiarygodność.

Przesłuchany na rozprawie pokrzywdzony zeznał m.in., że „dopiero na drugi dzień, jak przywieźli mnie na drugi oddział, na wizycie lekarz pytał, co się stało, powiedziałem, że brat mnie pchnął” (k.630). Okoliczność powyższą potwierdziła świadek H. H., podając na rozprawie (k.64), iż w rozmowie z lekarzem, dowiedziała się, że brat przyznał się, że popchnął go oskarżony i lekarz ten był zdziwiony, że brat brata do takiej sytuacji doprowadził.

W tym stanie dowodów należało ustalić osobę owego lekarza (lub lekarzy), przesłuchać i w razie potrzeby skonfrontować ze świadkami, na tą istotną okoliczność – skoro, ma ona znaczenie dla oceny wiarygodności pokrzywdzonego.

W związku z relacją świadka Z. S. (k.640) i jej stwierdzenia, że w rozmowie z bratową E. K., ta przyznała „że słyszała głośne krzyki jak Z. wszedł do pokoju” koniecznym było skonfrontowanie świadków, albowiem powyższa wypowiedź potwierdzałaby obecność oskarżonego w pokoju pokrzywdzonego tuż przed jego upadkiem, a zatem przystawałaby do jego relacji, zwłaszcza, że E. K. miała podać, że „jak weszła do pokoju, to M. leżał na podłodze”. W sytuacji, gdy przesłuchana na rozprawie E. K. podała odmiennie owe okoliczności aniżeli pokrzywdzony i świadek Z. S., dlatego w celu wyjaśnienia zaistniałych sprzeczności należało dokonać konfrontacji tych osób.

Braki dowodowe, nie wyjaśnienie istotnych okoliczności sprawy oraz zaniechanie wyjaśnienia rozbieżności w relacjach świadków, skutkują wątpliwościami ustalonego stanu faktycznego i prawidłowością rozstrzygnięcia w wyroku – co prowadziło do jego uchylenia, celem usunięcia wskazanych mankamentów postępowania.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, sąd orzekający uzupełni postępowanie w sposób i zakresie wyżej wskazanym a co do dowodów , które nie miały wpływu na uchylenie wyroku – sąd skorzysta z uprawnienia jakie daje przepis art. 442 § 2 kpk.