Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Weronika Szymczuk - Dąbkowska

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2016 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w K.

przeciwko M. T.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygnatura akt: XI GC 1339/15

Sprawa rozpoznawana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

(...) w K. złożył pozew przeciwko M. T. o zapłatę. Zażądano kwoty 9.986,50 złotych z odsetkami ustawowymi od kwot i dat wskazanych w pozwie. Powód swoje roszczenia oparł na treści art. 299 § 1 k.s.h. Według twierdzeń pozwu (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawarła umowy z (...) w W. o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Zdaniem powoda jest on następcą prawnym pierwotnego wierzyciela.

M. T. jest wspólnikiem spółki, spółka nie działa. Kurator ustanowiony dla spółki do jej reprezentowania sporządził wniosek o rozwiązanie spółki i powołanie jej likwidatorów. Spółka została przez sąd rozwiązania a kurator zwolniony z funkcji. Powód wskazał, że zatem skoro spółkę rozwiązano przyjąć należy, że nie miał możliwości skierowania przeciwko spółce pozwu z tego wywodzić należy, że egzekucja nie była skuteczna.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością w Z. zawarła z (...) w W. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Częścią integralną umów był cennik usług telekomunikacyjnych. Wystawione zostały faktury. Sporządzono dokumenty i faktury powołujące się na fakt przedterminowego rozwiązania umów (karta 60 – 69).

Dowód:

- umowy, karta 44 – 48;

- regulamin oferty promocyjnej, karta 75-83;

- regulamin, karta 70 – 74;

- faktury wraz z objaśnieniami, karta 49 – 56, karta 57 – 59;

- dokumenty, karta 60 – 69;

W dniu 28 marca 2013 roku (...) w W. zawarła z (...) w K. umowę sprzedaży wierzytelności. Strony umówiły się, że nabywca zobowiązuje się do zapłaty na rzecz zbywcy pewnej kwoty do dnia 4 kwietnia 2013 roku, zaś wierzytelności określone w umowie przechodzą na nabywcę(...) pod warunkiem uiszczenia przez niego kwoty wyżej wymienionej. Załącznikiem do umowy miała być lista pisemna dłużników który zawierać powinien takie informacje jak numer identyfikacyjny dłużnika, nazwę, numery faktur, faty wystawienia faktur, termin płatności faktur, kwoty do zapłaty, saldo pozostałe do zapłaty, numer NIP , REGON dłużnika, data ostatnich działań podjętych wobec dłużnika.

Dowód:

- umowa cesji, kara 22 – 29;

Sporządzony został przez pełnomocnika procesowego (...) w K. dokument drukiem komputerowym zawierający dane spółki (...), pewne liczby i kwoty.

Dowód:

- dokument, karta 30;

(...) w K. składał pozew przeciwko spółce (...) w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Sprawa została przekazana do Sądu Rejonowego w Zielonej Górze. Z uwagi na brak organów spółki (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością w Z. ustanowiono kuratora, który doprowadził do rozwiązania spółki.

(...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością w Z. została rozwiązana postanowieniem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 30 czerwca 2015 roku. Wspólnikiem spółki był M. T..

Dowód:

- odpis z KRS, karta 31 – 34;

- odpis postanowienia, karta 35 – 41;

- odpis postanowienia, karta 42 – 43;

- dokumenty sprawy (...)e (...), karta 84 – 89;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się niezasadne.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi najpewniej norma art. 56 i następne ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 171, poz. 1800 ze zmianami) przy czym wskazania wymaga, iż jako to uznał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 listopada 1999 r. (III CKN 450/98, OSNC 2000/5/97) jako cywilnoprawna umowa o świadczenie usług da się powyższa umowa zakwalifikować do grupy umów, do których - z mocy art. 750 k.c. -mają odpowiednio zastosowanie przepisy o zleceniu. Taka interpretacja pozostaje uprawnioną w szczególności jeśli zauważyć, iż Prawo telekomunikacyjne w sposób szczególny reguluje odpowiedzialność operatora za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług telekomunikacyjnych z jednoczesnym odniesieniem się do przepisów k.c. (art. 104 ust. l Prawa telekomunikacyjnego). W zasadzie jednak powód nie precyzuje z czego wynikać mają kwoty dochodzone niniejszym pozwem, nazywając je (choćby w piśmie z dnia 2 października 2015 roku, karta 148) „zobowiązaniami umownymi”. W tym samym piśmie powód przyznaje, że nie dysponuje sposobem wyliczenia kar umownych określonych pozwem i wnosi aby zwrócić się do odpowiedniego podmiotu (wierzyciela pierwotnego), aby ten wyjaśnił, tak sądowi, jak i stronom postępowania, jakich kwot, z czego wynikających, dochodzi powód.

Godzi się również zauważyć, iż według zasady naturalnej realizacji kontraktu, zgodnie z art. 353 § l zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.

Zgodnie natomiast z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Natomiast art. 509 § 2 k.c. stanowi, iż wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Istota w sprawie niniejszej dotyczy tego, czy wspomnianemu zbywcy (P4 spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.) przysługiwała wierzytelność wobec spółki, oraz, czy kolejnemu podmiotowi – nabywcy wierzytelności (powodowi) przysługiwała wobec pozwanego członka zarządu spółki jakakolwiek wymagalna wierzytelność będąca przedmiotem wspomnianego przelewu a jednocześnie to, czy faktycznie jakakolwiek wierzytelność w stosunku do pozwanej była przedmiotem przelewu. Dodatkowo należało ustalić, czy w takim układzie rzeczy spełnione zostały przesłanki z normy art. 299 kodeksu spółek handlowych.

W tym stanie rzeczy rolą powoda było wykazanie, iż spółka (...) zawarła umowę z (...) w W., z jakich dokumentów i czynności faktycznych wynika wysokość faktur i not księgowych, oraz wykazać fakt nabycia tej wierzytelności przez powoda. W ocenie Sądu powód obowiązkowi temu nie podołał. O ile przedstawiono umowy i regulaminy (jako załączniki do umów), oraz warunki oferty promocyjnej, to nie przedstawiono cennika o którym mowa w każdej z umów (pkt 3 każdej z umów). Powód nie złożył zatem umów w komplecie. Nie wiadomo jaka jest treść tych dokumentów zatem uznać należał, że powód przedstawił umowy w części (nie w całości). Dalej zauważyć należy, że z dokumentów nie poświadczonych za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda (kata 60, 62, 64, 66, 68) wynika, że umowa ze spółką została rozwiązania, nie wiadomo jednak z czyjej inicjatywy a zatem, czy mają miejsce fakty opisane tak w pozwie jak i w wymienionych dokumentach. Nie przedstawiono oświadczenia o odstąpieniu od umowy tudzież dotyczącego rozwiązania umowy przez spółkę telekomunikacyjną. Nie wykazano zatem przesłanki materianoprawnej warunkującej możliwość obciążania spółki kwotami z tytułu rozwiązania umowy. Brak jest dowodu doręczenia a nawet wysłania tych pism i faktur stronie umowy ( spółce (...)). Z uwagi na powyższe nie sposób ustalić było w jaki sposób powód (ewentualnie jego poprzednik) wyliczył kwotę z pozwu, czy zaistniały podstawy od obciążania spółki karami.

W zakresie cesji wierzytelności powód przedstawił odpis umowy cesji, co nakazuje przyjąć, że jako taka umowa cesji została zawarta. Podkreślenia wymaga fakt, że sama umowa ma charakter ramowy, nie wynika z niej, jakie konkretnie wierzytelności zostały przelane na powoda, w szczególności nie wynika z niej, by w zakres tej umowy wchodziły roszczenia zbywcy wobec spółki (...) ze wskazanych w pozwie umowy. Umowa jest częściowo nieczytelna – posiada zakreślone fragmenty. Do pozwu dołączono wprawdzie wydruk ze wskazaniem numeru dokumentu księgowego dotyczącego spółki (...), jednak wydruk ten nie nosi nawet znamion dokumentu prywatnego, a już z całą pewnością nie wynika z niego, iż jest on potwierdzoną przez strony umowy cesji częścią tej umowy. Wobec takiego stanu rzeczy, należy stwierdzić, że powódka nie wykazała iż ma legitymację do dochodzenia roszczeń wobec pozwanego. Dodać należy, że z treści załączonych dokumentów nie wynika, że osoby podpisane pod umową są upoważnione do reprezentowania stron. Podkreślenia wymaga fakt, że stosownie do treści § 2 umowy cesji nie stanowi załącznika „wyciąg z listy dłużników”. Wymieniony punkt wymienia enumeratywnie załączniki do umowy, zaś nie wymienia dokumentu tak nazwanego. Załącznikiem taki mogła być lista wierzytelności . Według zaś treści § 4 umowy dokument ten powinien zawierać szereg danych dłużnika takich jak numer REGON, NIP, datę wystawienia faktury, termin, płatności, saldo pozostałe do zapłaty – jak wynika z treści § 4 dane te są danymi koniecznymi, to jest które występują (nie takimi, które mogą wystąpić) w załączniku do umowy cesji. Skoro dokument ten (karta 30) takich danych nie posiada nie stanowi on załącznika do umowy.

Przede wszystkim umowa miała charakter warunkowy – w myśl bowiem § 3 ust 1- 3 (karta 23- 24 akt sprawy) wierzytelności (z listy wierzytelności, której treść sądowi nie jest znana) miały przejść na powoda pod warunkiem zapłaty na rzecz wierzyciela pewnej kwoty. Sama kwota została zamazana nie jest zatem wiadomo jak to kwota, nie przedstawiono dowodu jej zapłaty stąd nie jest wiadome, czy w istocie powód ma legitymację czynną w sprawie.

Brak jest zatem podstaw do uznania, że jakakolwiek wierzytelność przysługiwała powodowi w stosunku do spółki (...) a tym samym powództwo przeciwko członkowi zarządu tej spółki nie mogło odnieść pożądanego przez powoda skutku. Zgodnie z treścią art. 299 § 1 kodeksu spółek handlowych jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. W myśl treści § 2 tej normy członek zarządu może się uwolnić od odpowiedzialności, o której mowa w § 1, jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub w tym samym czasie wydano postanowienie o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego albo o zatwierdzeniu układu w postępowaniu w przedmiocie zatwierdzenia układu, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło nie z jego winy, albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewydania postanowienia o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego albo niezatwierdzenia układu w postępowaniu w przedmiocie zatwierdzenia układu wierzyciel nie poniósł szkody.

Strona powodowa nie wykazała istnienia wierzytelności pierwotnej, swojej legitymacji czynnej w procesie stąd powództwo podlegało oddaleniu.

Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności procesu cywilnego, ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie sąd są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik. Stąd to właśnie powód winien potwierdzić za pomocą dowodów prawdziwość swoich twierdzeń.

Nie może budzić wątpliwości to, że niezależnie od ustalenia podstawy faktycznej, sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego. Negatywny wynik takiej analizy powoduje wydanie wyroku oddalającego powództwo (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 1972 roku III CRN 30/72).

Wskazać należy, że sąd ma obowiązek rozważenia, czy twierdzenia strony powodowej uzasadniają należycie i w całości żądania pozwu i czy uwzględnienie tych żądań nie narusza obowiązujących przepisów. Sąd nie jest zwolniony z obowiązku dokonania prawidłowej oceny materialnoprawnej zasadności żądania pozwu opartego na tych twierdzeniach (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1958 roku 1 CR 969/57, wyrok Sądu Najwyższego: z dnia 15 września 1967 roku III CRN 175/67.

Twierdzenia, na których oparte jest powództwo nie tylko nie mogą budzić wątpliwości sądu, ale powinny być poparte odpowiednim materiałem dowodowym.

Przytoczone przez powoda okoliczności budzą wątpliwości sądu i nie sposób, opierając się na materiale dowodowym złożonym przez powoda, dojść do przekonania, że wysokość żądania znajduje oparcie w umowie zawartej z operatorem telekomunikacyjnym, roszczenie jest wymagalne a odsetki i koszty poboczne wyliczono w sposób prawidłowy.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...).

S.S.R. M. Z.