Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2015r. w Suwałkach

sprawy T. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem T. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 10 grudnia 2013 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje T. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 sierpnia 2013r. do dnia 31 lipca 2014r.

sygn. akt III U 84/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 10.12.2013r. odmówił T. G. prawa do wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji wskazał na art. 61 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440), zgodnie z treścią którego prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Natomiast zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 20.11.2013r. odwołujący się nie został uznany za niezdolnego do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji T. G. wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres. Wywodził, że decyzja jest krzywdząca i nie uwzględnia jego faktycznego stanu zdrowia. Powołał się na dokumentację medyczną dotyczącą jego leczenia, z której wynika, iż jego stan zdrowia nie uległ poprawie, a wręcz pogorszeniu. Rentę otrzymywał przez 16 lat i nie rozumie, dlaczego obecnie Komisja Lekarska ZUS uznała go za zdolnego do pracy, skoro wcześniej za takiego nie był uznawany. Uważał, że w zaistniałej sytuacji, kiedy nawet lekarz orzecznik ZUS uznał go za niezdolnego do pracy, postępowanie ZUS jest sprzeczne z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Wskazał, że choć orzeczeniem Lekarza Orzecznika z dnia 25.07.2013r. uznano odwołującego za okresowo niezdolnego do pracy do 31.07.2018r., w oparciu o które została wydana decyzja z dnia 9.08.2013r. przyznająca prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31.07.2018r., to na skutek zastrzeżeń Głównego Lekarza Orzecznika ZUS Naczelny Lekarz ZUS wystąpił w trybie nadzoru o ponowne rozpatrzenie stanu zdrowia odwołującego się przez Komisję Lekarską ZUS. Ta zaś orzeczeniem z dnia 20.11.2013r. stwierdziła, iż odwołujący się jest zdolny do pracy. W myśl tymczasem art. 107 wskazanej ustawy, prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Sąd Okręgowy w Suwałkach ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie należało uznać za uzasadnione.

Odwołujący się jest bowiem nadal częściowo niezdolny do pracy. Tak mianowicie wynika z opinii biegłych lekarzy sądowych dr. n.med. R. Z. z zakresu neurologii, J. T. z zakresu okulistyki i D. M. z zakresu medycyny pracy. Rozpoznali u odwołującego się astygmatyzm nadwzroczny obu oczu, zez zbieżny z niedowidzeniem oka prawego, praktyczną ślepotę oka prawego (odwołujący jednooczny), zmiany zwyrodnieniowe z wypukliną dyskową C50C6, pourazowy zespół bólowy w odcinku kręgosłupa TH i L/S oraz zawroty głowy do diagnostyki. Uznali też, że schorzenia i stopień ich zaawansowania powodują częściową niezdolność do pracy na 1 rok, jako kontynuacja renty.

W sprawie opinię też, na skutek zastrzeżeń organu rentowego, sporządzili biegli lekarze sądowi dr n.med. I. B. z zakresu okulistyki i dr n.med. R. P. z zakresu neurologii i dr n.med. I. R. z zakresu otolaryngologii oraz biegła M. W. z zakresu medycyny pracy. Rozpoznali w zasadzie podobnie, jak biegli R. Z., J. T. i D. M., przy czym otolaryngolog dodatkowo skrzywienie przegrody nosa, a ponadto w zakresie chorób kręgosłupa jego chorobę zwyrodnieniową, ale bez objawów rozciągowych bądź upośledzenia sprawności narządu ruchu (jak biegła M. W.), jednakże nie uznali odwołującego się za częściowo niezdolnego do pracy. Wskazali mianowicie, że u odwołującego się w zakresie chorób oczu schorzenia istnieją od dzieciństwa, i jest zaadoptowany do widzenia jednoocznego. Stąd nie może być w związku ze schorzeniami oczu uznany za niezdolnego do pracy. Biegli lekarze I. B., R. P. i I. R. uważali, że wskazane jest przekwalifikowanie zawodowe odwołującego się i przyznanie mu renty szkoleniowej na okres jednego roku, tj. od dnia badania (15.10.2014r.) do 14.10.2015r.

Później jednak, na skutek zastrzeżeń Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS, zmienili zdanie i uznali, że takie przekwalifikowanie zawodowe nie jest potrzebne. Dotyczyło to zwłaszcza biegłej z zakresu chorób oczu I. B., która wskazała, że przekwalifikowanie zawodowe odwołującego się jest zbędne, gdyż nie pracował w wyuczonym zawodzie, w którym niezbędne jest dobre widzenie jednooczne, a wiele lat jako drwal, pracownik administracyjny, pomocnik operatora urządzeń i maszyn do produkcji opakowań, a ostatnio – do XI 2014r. – jako kierownik zmiany w zakładzie produkcji opakowań.

Sąd jednak nie podzielił opinii biegłych I. B., R. P., I. R. i M. W.. Zauważyć bowiem należy, że biegli ci, podobnie jak Przewodniczący komisji lekarskich ZUS w zasadzie nie wskazali, aby stan zdrowia odwołującego się poprawił. Stąd zarzuty odnośnie opinii biegłych R. Z., J. T. i D. M. trudno uznać za miarodajne. Jeżeli przecież stan zdrowia odwołującego się nie uległ poprawie, renta z tytułu niezdolności do pracy nadal mu przysługuje.

Poza tym wskazać trzeba, że osoba częściowo niezdolna do pracy nie jest pozbawiona możliwości zatrudnienia. Odwołujący się niewątpliwie, nawet w opinii biegłych I. B., R. P., I. R. i M. W. jest niezdolny do pracy w wyuczonym zawodzie elektromechanika, a więc niezdolny do pracy zgodnie ze swoimi kwalifikacjami (art. 12 ust. 3 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych). Nie może pracować również w zawodzie wymagającym dobrego widzenia obuocznego, zatem też jako drwal i przy maszynach, w zakresie których to prac nie pracował zbyt długo, bo jako drwal od 1.06.1994r. do 30.11.1994r., a operator maszyn od 1.12.2012r. do tylko 23.02.2013r. Wcześniej i obecnie pracuje jako kierownik zmiany produkcji, a jeszcze wcześniej pracował jako pracownik administracyjny. Nie pracuje więc zgodnie z kwalifikacjami, a nowych niejako nie nabył, gdyż zwykły pracownik administracyjny i kierownik to nie zawody świadczące o nabyciu nowych kwalifikacji. Jeżeli odwołujący się zostałby zwolniony z pracy, nie miałby kwalifikacji do pracy poza kwalifikacjami elektromechanika, co do których został uznany za niezdolnego do pracy.

W powyższych więc okolicznościach odwołującego się należało uznać za częściowo niezdolnego do pracy zgodnie z opinią biegłych R. Z., J. T. i D. M. na okres od 1.08.2013r. do 31.07.2014r., choć odwołujący się domagał się ustalenia dłuższego okresu czasu niezdolności do pracy, składając szereg zastrzeżeń do sporządzonych opinii w sprawie i wywodząc, że stan jego zdrowia cały czas pogarsza się, co dotyczy i narządu wzroku, jak i spraw neurologicznych, związanych z kręgosłupem. Jak jednak wypowiedział się Sąd Najwyższy choćby w wyroku z dnia 14.03.2007r. III UK 130/06 (Lex 368973), w sprawie o świadczenie rentowe to ustalenia biegłych lekarzy sądowych dostarczają sądowi wiedzy specjalistycznej, koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenia rentowe, w tym rodzaju występujących schorzeń, stopnia ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości.

Podobnie wypowiedział się również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.01.2010r. I UK 204/09 (LEX 577813) i z 24.02.2010r. II UK 191/09 (LEX 590238). Sąd bowiem musi zawsze kierować się ustaleniami biegłych lekarzy sądowych, którzy posiadają w tym względzie specjalistyczną wiedzę.

Jeżeli stan zdrowia odwołującego się pogarsza się, zawsze będzie mógł złożyć nowy wniosek o rentę. W sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy sąd bada stan zdrowia ubiegającego się o tę rentę na dzień wydania zaskarżonej decyzji. Ujawniona w trakcie postępowania sądowego zmiana w ramach stanu zdrowia ubezpieczonego, jako przesłanka niezdolności do pracy warunkująca prawo do renty, nie może prowadzić do uznania kontrolowanej decyzji za wadliwą i do jej zmiany (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13.09.2005r., I UK 382/04, Lex 276245).

Mając zatem to wszystko na uwadze, Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w wyroku.

PW/mmw