Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Jelenia Góra, dnia 13 grudnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marta Ładzińska

Protokolant: Paulina Poręba

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2013 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa P. B.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powoda P. B. kwotę 21.319,32 zł (dwadzieścia jeden tysięcy trzysta dziewiętnaście złotych trzydzieści dwa złote) z ustawowymi odsetkami od kwoty 20.888,82 zł od dnia 23.12.2012 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powoda P. B. kwotę 4.988,59 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód P. B. reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 22.205,52 złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 21.755,02 zł od dnia 23.12.2012r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania powód wskazał, że w dniu (...) samochód marki S. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność powoda, uległ uszkodzeniu na parkingu pod sklepem K. w J. na skutek uderzenia przez samochód marki K. (...) nr rej. (...). Kierująca pojazdem K. M. W. nie zachowała ostrożności i cofając uderzyła w pojazd powoda, uszkadzając jego bok. Sprawca szkody posiadała polisę OC wykupioną u pozwanego (...) S.A. w W.. Po zdarzeniu nie została wezwana Policja, M. W. uznała swoją odpowiedzialność i sporządziła „oświadczenie sprawcy szkody”.

Powód dokonał zgłoszenia szkody. Strona pozwana sporządziła po dokonaniu oględzin kosztorys, w którym ustaliła wartość szkody na kwotę 19.290,14 zł, w związku z czym powód przyjął, że (...) S.A. uznała swoją odpowiedzialność. Pismem z dnia 04.12.2012r. (...) S.A. wezwała powoda do skontaktowania się celem uzyskania niezbędnych informacji. Powód kontaktował się z pozwanym towarzystwem ubezpieczeniowym. W dniu 04.02.2013r. powód otrzymał od strony pozwanej pismo informujące go, że brak jest podstaw do przyjęcia odpowiedzialności towarzystwa.

Powód zlecił sporządzenie kosztorysu rzeczoznawcy Z. B., który oszacował wartość szkody na kwotę 21.755,02 zł. Koszt tejże kalkulacji wyniósł 430,50 zł.

Strona pozwana była wzywana do dobrowolnego spełnienia świadczenia.

Strona pozwana (...) S.A. w W. reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu strona pozwana wskazała, że w toku postępowania likwidacyjnego ustalono, że do uszkodzeń samochodu powoda nie mogło dojść w podanych przez niego okolicznościach, a tym samym zanegowała swoją odpowiedzialność. Wskazała również, że zawiadomiła Prokuraturę Rejonową we Wrocławiu o podejrzeniu popełnienia przestępstwa usiłowania wyłudzenia odszkodowania.

W toku procesu powód i strona pozwana podtrzymali swoje dotychczasowe stanowiska.

Ustalając stan faktyczny sąd oparł się na dowodach z dokumentów, tj. na aktach szkody, fakturze Vat za prywatną opinię rzeczoznawcy, kosztorysie (...), korespondencji pomiędzy stronami oraz na aktach Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Krzyki Zachód we Wrocławiu, które to dokumenty nie były przez żadną ze stron kwestionowane. Sąd oparł się także na opinii biegłego. Opinia była logiczna i rzetelna, nie budziła wątpliwości sądu, a nadto - żadna ze stron jej nie kwestionowała.

Sąd oparł się nadto na zeznaniach świadka M. W.. Były one spójne i logiczne, a nadto korelowały z pozostałym materiałem dowodowym, tj. z opinią biegłego oraz z postanowieniem Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Krzyki Zachód we W. w przedmiocie umorzenia dochodzenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny istotny dla rozstrzygnięcia:

W dniu (...) samochód marki S. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność powoda uległ uszkodzeniu na parkingu pod sklepem Komfort w J. na skutek uderzenia przez samochód marki K. (...) nr rej (...).

Kierująca pojazdem K. M. W. nie zachowała ostrożności i cofając uderzyła w pojazd powoda, uszkadzając jego bok.

Koszt naprawy pojazdu powoda ustalony wg cen nowych części zamiennych oaz wg średnich stawek za robociznę na rynku lokalnym wynosi 20.888,82 zł brutto.

( dowód: oświadczenie sprawcy szkody, k-9, zeznania świadka M. W., k – 60v, opinia biegłego, k – 70-86)

Po zdarzeniu nie została wezwana Policja, M. W. uznała swoją odpowiedzialność i sporządziła „oświadczenie sprawcy szkody”.

( dowód: oświadczenie sprawcy szkody, k-9, zeznania świadka M. W., k – 60v)

M. W. posiadała polisę OC wykupioną u pozwanego (...) S.A. w W..

( dowód : bezsporne)

Powód dokonał dnia 21.11.2012r. zgłoszenia szkody. Strona pozwana sporządziła po dokonaniu oględzin kosztorys, w którym ustaliła wartość szkody na kwotę 19.290,14 zł, w związku z czym pozwany przyjął, że (...) S.A. uznała swoją odpowiedzialność. Pismem z dnia 04.12.2012r. (...) S.A. wezwała powoda do skontaktowania się celem uzyskania niezbędnych informacji. Powód kontaktował się z pozwanym towarzystwem ubezpieczeniowym. W dniu 04.02.2013r. powód otrzymał od strony pozwanej pismo informujące go, że brak jest podstaw do przyjęcia odpowiedzialności towarzystwa.

( dowód : bezsporne, a nadto: akta szkody, zawiadomienie o odmowie wypłaty odszkodowania, k – 12, zgłoszenie szkody, k – 42-44)

Powód zlecił sporządzenie kosztorysu rzeczoznawcy Z. B., który oszacował wartość szkody na kwotę 21.755,02 zł. Koszt tejże kalkulacji wyniósł 430,50 zł.

( dowód: faktura VAT z dnia 06.03.2012r., k – 13)

(...) S.A. zawiadomiła Prokuraturę Rejonową we Wrocławiu o podejrzeniu popełnienia przestępstwa usiłowania wyłudzenia odszkodowania. Prokuratura Rejonowa dla Wrocławia Krzyki Zachód we W. postanowieniem z dnia 31.07.2013r. umorzyła dochodzenie w tej sprawie toczącej się pod sygn. akt 1 Ds. 1293/13, ustalając, że brak jest danych dostatecznie uzasadniających popełnienie przestępstwa usiłowania wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego.

(dowód : akta 1 Ds. 1293/13 Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Krzyki Zachód we W., postanowienie z dnia 31.07.2013r. w sprawie 1 Ds. 1293/13)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do kwoty 21.319,32 zł, w tym 20.888,82 zł z tytułu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu oraz 430,50 zł z tytułu zwrotu kosztów kalkulacji naprawy.

Podstawą żądania powodów był przepis art. 822 § 1 k.c., na mocy którego w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający, albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie z przepisem art. w związku z art. 824 § 1 k.c. świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody.

Wysokość odszkodowania winna być ustalona według reguł określonych w art. 363 k.c. Oznacza to, że naprawienie szkody powinno nastąpić wg wyboru poszkodowanego poprzez przywrócenie stanu poprzedniego lub poprzez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń ogranicza się na mocy przepisu art. 805 § 2 pkt 1 k.c. do wypłaty odszkodowania.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że strona pozwana kwestionowała samą swoją odpowiedzialność odszkodowawczą, zarzucając, że uszkodzenia pojazdu powoda nie mogły nastąpić we wskazywanych przez niego okolicznościach. Sąd badając ten zarzut doszedł do przekonania, że nie jest on trafiony. Sąd ustalił, że do zderzenia doszło we wskazywanych przez powoda oraz przez świadka M. W. okolicznościach, a podstawą takich ustaleń Sądu była opinia biegłego oraz postanowienie Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Krzyki Zachód we W. w przedmiocie umorzenia dochodzenia w sprawie usiłowania wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego.

Biegły stwierdził bowiem, że uszkodzenia na boku lewym pojazdu S. (...) korelują z uszkodzeniami samochodu K. (...) i mogły powstać w miejscu i okolicznościach zgłoszonych przez uczestników przedmiotowej kolizji drogowej. Żadna ze stron nie kwestionowała tej opinii, a Sąd nie znalazł podstaw, by odmówić jej rzetelności, fachowości i merytorycznej poprawności. Sąd opinię tę podziela. Zwrócić uwagę należy na utrwalone stanowisko judykatury, że w sprawach, w których wymagana jest wiedza specjalna, dowód z opinii biegłego sądowego stanowi wyłączną podstawę ustaleń faktycznych.

Trafność wniosków opinii biegłego sądowego potwierdza nadto postanowienie Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Krzyki Zachód we W. w przedmiocie umorzenia dochodzenia, zgodnie z którym brak jest danych dostatecznie uzasadniających popełnienie przestępstwa usiłowania wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego. Prokuratura także oparła się na opinii biegłego, który stwierdził, że przebieg zdarzenia drogowego może odpowiadać stwierdzonym uszkodzeniami pojazdów, uwzględniając dynamikę i kierunek jazdy samochodów oraz że do powstania uszkodzeń mogło dojść w wyniku zdarzenia opisanego przez kierujących pojazdami biorącymi udział w kolizji.

Po ustaleniu tej zasadniczej przesłanki odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń Sąd przeszedł do oceny wysokości szkody, a tym samym należnego odszkodowania. Także w tym zakresie sąd oparł się na opinii biegłego, który wycenił wartość szkody na kwotę 20.888,82 zł brutto. Biegły ustalając wartość szkody oparł się na cenach nowych części zamiennych oraz na średnich stawkach za robociznę na rynku lokalnym, co Sąd w pełni aprobuje, a czego strona pozwana nie kwestionowała.

Dodatkowo Sąd uwzględnił żądanie co do kwoty 430,50 zł, stanowiącej wydatek powoda na prywatną opinię rzeczoznawcy. W ocenie Sądu wydatek ten mieści się w pojęciu straty, którą poszkodowany poniósł, o której mowa w art. 361 § 2 k.c. Sporządzenie kosztorysu było bowiem konieczne wobec odmowy wypłaty odszkodowania przez stronę pozwaną. Powód nie posiada wiadomości specjalnych, a tym samym nie mógł zweryfikować stanowiska strony pozwanej. Opinia prywatna wyznaczyła zakres żądania powoda, a tym samym jej uzyskanie było uzasadnione i wręcz konieczne dla powoda dla wszczęcia niniejszego postępowania.

Tym samym na uwzględnienie zasługiwało żądanie powoda zasądzenia kwoty 21.319,32 zł stanowiącej sumę kwot: 20.888,82 zł i 430,50 zł.

Odnośnie żądania zasądzenia odsetek Sąd także uznał je za uzasadnione w przeważającej części. Powód domagał się zasądzenia odsetek od kwoty 21.775,02 zł od dnia 23.12.2012r. Na mocy przepisu art. 817 § 1 i 2 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. W przedmiotowej sprawie zawiadomienie o wypadku nastąpiło dnia 21.11.2012r., tak więc ubezpieczyciel był w zwłoce już od dnia 21.12.2012r. W ocenie sądu nie zachodzą bowiem okoliczności, o których mowa w § 2 cytowanego przepisu, a polegające na niemożności wyjaśnienia okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela lub wysokości świadczenia.

Z powyższych względów orzeczono jak w punkcie I i II wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 100 k.p.c. w związku z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).

Na podstawie art. 100 k.p.c. w razie częściowego uwzględnienia żądania koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Powód żądał zasądzenia kwoty 22.205,52 zł, a uzyskał kwotę 21.319,32 zł, tak więc wygrał proces w 96 %. Na koszty postępowania składały się: wynagrodzenia pełnomocników, opłaty od pełnomocnictwa, opłata od pozwu, koszty opinii biegłego (1769,16 zł). Powód uiścił zaliczkę na poczet opinii biegłego w kwocie 1000 zł, oraz 769,16 zł. Tym samym przy zastosowaniu zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów zasadne było orzeczenie jak w punkcie III wyroku.

W związku z powyższym orzeczono jak w sentencji.