Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2016r.

Sąd Rejonowy w Zawierciu II Wydział Karny

W składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Cisowski

Protokolant: Sylwia Kopa - Dobosz

w obecności Prokuratora Ewy Kozłowskiej z Prokuratury Rejonowej w Zawierciu

po rozpoznaniu dnia 18.04.2016r.

sprawy R. S.

urodzonego w dniu (...) w S.

syna Z. i J. zd. M.

oskarżonego o to, że: w dniu 21 września 2015r. w Ż. na ul. (...), która jest drogą publiczną, kierował pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości 0,35 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.,

1)  uznaje oskarżonego R. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i za to z mocy art. 178a § 1 k.k. skazuje oskarżonego na karę grzywny w wysokości 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych przyjmując, iż jedna stawka dzienna jest równoważna kwocie 10 (dziesięciu) złotych,

2)  na podstawie art. 42 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym do kierowania którymi wymagane jest prawo jazdy kategorii (...) na okres 3 (trzech) lat,

3)  na podstawie art. 63 § 4 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 21 września 2015r. do dnia 18 kwietnia 2016r.,

4)  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych,

5)  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania i obciąża nimi Skarb Państwa.

Za zgodność

starszy sekretarz sądowy

S. D.

Sygn. akt IIK 42/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 21.09.2015r. oskarżony R. S. w godzinach rannych udał się samochodem marki F. (...) nr rej. (...) z miejsca swojego zamieszkania w Ż. do pracy w S.. Jadąc ulicą w Ż. został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Policji w osobach sierż. szt. M. M. (2) i sierż. R. M.. Podczas kontroli funkcjonariusze Policji poddali oskarżonego badaniu celem ustalenia zawartości alkoholu w jego organizmie. Przeprowadzone dwukrotnie badania analizatorem wydechu (...) 6020 o godz. 07.52 oraz .08.08 wykazały, iż oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości o stężeniu odpowiednio 0,35 i 0,38 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. W związku z powyższym przewieziono oskarżonego do siedziby Komisariatu Policji w S. i poddano badaniu przy użyciu A. o godzinie 8.43 i 8.45 z wynikami odpowiednio 0,66 i 0,74 promila alkoholu w wydychanym powietrzu. W dniu 21.09.2015r. zatrzymano oskarżonemu dokument prawa jazdy.

(dowód : protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości z k. 5-6, zeznania M. M. (2) z k.58v-59, k. 7-8 zbioru C, wyjaśnienia oskarżonego z k. 10-13, 58, postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy z k. 18)

Oskarżony R. S. ma 41 lat, wykształcenie średnie techniczne. Obecnie nie pracuje i jest zarejestrowany jako bezrobotny w Urzędzie Pracy z prawem do zasiłku kwocie 750 złotych. Jest żonaty, na utrzymaniu ma syna w wieku 16 lat. Jest współwłaścicielem domu jednorodzinnego o pow. 160m2 oraz samochodu R. (...) - rok produkcji 2002r.. Nie był dotychczas karany. Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo.

(dowód : wyjaśnienia oskarżonego z k. 57v-58, dane o karalności z k. 31)

Oskarżony R. S. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony wyjaśnił (k. 10-13), że dzień przed zatrzymaniem był na poprawinach wesela u sąsiada, gdzie spożył 300 gram wódki. Nie spożywał alkoholu w dużej ilości bowiem wiedział, że następnego dnia ma jechać do pracy. Na spoczynek nocny udał się około 24-ej. W dniu 21.09.2015r. udał się samochodem marki F. (...) do pracy do S.. Jadąc samochodem został zatrzymany do kontroli drogowej przez patrol Policji. Poddano go wówczas badaniu na zawartość alkoholu w organizmie. Wynik badania wskazywał, że znajduje się w stanie nietrzeźwości. Wyraził żal i skruchę z powodu swojego postępowania. Wskazał, że nie spożywał alkoholu w dużej ilości i uważał, że następnego dnia nie będzie się znajdował w stanie nietrzeźwości. Opisał swoją sytuację materialną i rodzinną. Złożył nadto wniosek o skazanie go bez przeprowadzenia rozprawy.

Przed Sądem odmówił złożenia wyjaśnień i podtrzymał jako zgodne z prawdą wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym (k. 58).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Wyjaśnieniom oskarżonego R. S., w zakresie w jakim przyznał się do kierowania samochodem w stanie nietrzeźwości w dniu wskazanym w akcie oskarżenia, Sąd dał w pełni wiarę jako mającym potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym sprawy, w postaci protokołu badania oskarżonego analizatorem wydechu oraz alkometrem oraz zeznań świadka M. M. (2). Wątpliwość Sądu budzi jedynie twierdzenie oskarżonego, że spożywał 300 gram wódki przed godziną 24-tą w dniu 20.09.2015r., a tym samym nie spodziewał się, iż rano w dniu 21.09.2015r. może znajdować się pod działaniem alkoholu. Wskazania bowiem wymaga, że wyniki badania oskarżonego z godzin 7.52 i 8.08 jak i 8.43 i 8.45 wykazały tendencję rosnącą, co oznacza, że oskarżony zakończył spożywanie alkoholu w stosunkowo niedługim czasie przed tym gdy rozpoczął kierowanie pojazdem. Kwestia ta ma jednak drugorzędne znaczenie dla sprawy, z racji tego, że stan nietrzeźwości oskarżonego w momencie zatrzymania do kontroli wykazano niezbicie czterokrotnym badaniem. W ocenie Sądu twierdzenie oskarżonego o spożyciu 300 gram wódki i zakończeniu spożywania alkoholu około 7 godzin przed zatrzymaniem, uznać należy jedynie za linię obrony mająca na celu umniejszenie jego odpowiedzialności.

Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom świadka M. M. (2), jako rzeczowym, logicznym, w pełni znajdującym potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym sprawy.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia zgromadzonych w sprawie, pozostałych dowodów nieosobowych nie była przedmiotem zarzutów stron, ani też nie wzbudziła wątpliwości Sądu, wobec powyższego Sąd uznał je za w pełni wiarygodne.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w ocenie Sądu jednoznacznie wskazuje, że oskarżony R. S. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa określonego art. 178a § 1 kk, tj. kierowania samochodem osobowym w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości.

Oskarżony jest osobą dojrzałą, zdolną do prawidłowej oceny swojego postępowania i w ocenie Sądu w pełni zdającą sobie sprawę, iż w dniu zdarzenia znajduje się w stanie nietrzeźwości. Nadto zdawał sobie sprawę jakie działanie na organizm człowieka wywiera alkohol oraz że prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości jest zabronione. W sprawie nie zachodzą okoliczności wyłączające winę lub bezprawność nagannego zachowania oskarżonego.

Występek, którego dopuścił się oskarżony cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości i znaczny stopień zawinienia, wynikający głównie z naruszenia podstawowej zasady bezpieczeństwa w komunikacji, tj. zasady trzeźwości. Ranga tej zasady, będącej nie tylko przepisem porządkowym, jest doniosła, gdyż gwarantuje ona bezpieczeństwo poruszania się po drogach publicznych nie tylko kierowcom, lecz wszystkim uczestnikom ruchu drogowego. Przestępstwo z art. 178a § 1 kk ma charakter formalny i do jego znamion nie należy skutek rozumiany jako spowodowanie zdarzenia drogowego, czy też stworzenie konkretnego zagrożenia zaistnienia takiego zdarzenia, sam zatem fakt prowadzenia pojazdu w takim stanie pociąga za sobą odpowiedzialność z art. 178a§1 kk, chociażby nawet pojazd był prowadzony prawidłowo i nie sprowadził konkretnego niebezpieczeństwa. Nie ulega wątpliwości, iż nawet przy stężeniu alkoholu w organizmie wynoszącym 0,35 mg/l, zdolności psychomotoryczne kierowcy, niezależnie od jego subiektywnych odczuć, są znacznie obniżone, co przekłada się na czas jego reakcji oraz odbiór i ocenę sytuacji na drodze.
W tym stanie rzeczy, już samo podjęcie decyzji o kierowaniu samochodem i włączeniu się do ruchu z zamiarem przejechania Sąd uznał za naganne, zwłaszcza, że stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego wykazywało tendencję rosnącą. Z tych też powodów Sąd uznał, iż brak podstaw do warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd na podstawie art. 178a § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 70 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych, która to kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonego, spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze, które mają osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby prewencji generalnej w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa o konieczności przestrzegania norm prawnych i nieuchronności kary. Jako okoliczność łagodzącą Sąd natomiast uznał przyznanie się oskarżonego do zarzucanego mu czynu, wyrażenie skuchy oraz uprzednią jego niekaralność. Określając liczbę stawek dziennych Sąd miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonego, natomiast ustalając wysokość stawki dziennej, Sąd wziął przede wszystkim pod uwagę wysokość uzyskiwanego dochodu, możliwości zarobkowe oskarżonego oraz sytuację rodziną, które przemawiają za uznaniem, że będzie on w stanie uiścić grzywnę we wskazanym przez Sąd wymiarze.

Na mocy art. 42 § 2 kk i art. 43 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny z mocy ustawy środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym do kierowania którymi wymagane jest prawo jazdy kategorii (...) na okres 3 lat, na poczet którego na mocy art. 63 § 4 kk zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania dokumentu prawa od dnia 21.09.2015r. do dnia 18.04.2016r.. Przy ustalaniu wymiaru środka karnego Sąd miał na uwadze, by represja z nim związana spełniła w stosunku do oskarżonego cele zapobiegawcze i wychowawcze – w takim stopniu, aby oskarżony potraktował skazanie w przedmiotowej sprawie jako naukę na przyszłość i nigdy więcej nie zdecydował się na prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Mając z jednej strony na uwadze stan nietrzeźwości oskarżonego i związane z tym zagrożenie dla ruchu drogowego,
z drugiej fakt, iż zachowanie oskarżonego miało charakter incydentalny, Sąd uznał, że adekwatnym będzie orzeczenie środka karnego na okres lat 3, a więc w dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

Zgodnie z treścią art. 43a § 2 kk w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk Sąd orzeka świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 kk na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5.000 złotych do kwoty 60.000 złotych. Treść w/w przepisu wskazuje, że orzeczenie wobec oskarżonego wskazanego świadczenia pieniężnego, w razie skazania go za przestępstwo z art. 178a § 1kk jest obligatoryjne. Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego Sąd orzekł wobec niego świadczenie w kwocie 5.000 złotych, a więc w najniższym możliwym wymiarze.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych Sąd zwolnił oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania i obciąża nimi Skarb Państwa, uznając, że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe, mając na uwadze, iż zobowiązany został do zapłaty kary grzywny oraz świadczenia pieniężnego.