Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

H. Z. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z dnia 27 marca 2013 r., którą odmówiono uchylenia decyzji z dnia 25 listopada 2011 r. w części, w jakiej ta decyzja zawieszała prawo do emerytury za okres od dnia 1 października 2011 r. do 21 listopada 2012 r. Skarżąca powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r., sygn. akt K 2/12 wystąpiła do Sądu o zmianę powyższej decyzji i przyznanie prawa do wyrównania świadczenia za powyższy okres.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podkreślając, że wspomniany wyrok TK nie ma zastosowania do przypadającego przed dniem 22 listopada 2012 r. okresu zawieszenia emerytury na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) w zw. z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Decyzją z 25 listopada 2011 r. organ rentowy zawiesił od dnia 1 października 2011 roku wypłatę emerytury ubezpieczonej z uwagi na fakt, iż nie rozwiązała stosunku pracy. Prawo do emerytury ubezpieczona nabyła od dnia 1 listopada 2008 r., na podstawie decyzji z dnia 2 grudnia 2008 r. (k. 71-72 akt rentowych). Decyzja z 25 listopada 2011 r. została wydana w oparciu o przepis art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) w zw. z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, dalej: „ustawa emerytalna”). Zgodnie z powyższymi przepisami prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Regulacja ta została dodana przez art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) który w stosunku do emerytur przyznanych przed dniem wejścia w życie tej ustawy stosuje się od dnia 1 października 2011 roku (zgodnie z art. 28 w/w ustawy).

Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 13 listopada 2012 r., sygn. akt K 2/12 (opubl. dnia 22 listopada 2012 r. w Dz. U. pod poz. 1285), stwierdził niekonstytucyjność art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z 16 grudnia 2010 roku w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 roku, bez konieczności rozwiązania stosunku pracy. Oceniając skutki wyroku Trybunał wypowiedział, że obowiązek rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą, jako warunek realizacji nabytego prawa do emerytury, nie będzie miał zastosowania do osób, które nabyły to prawo w okresie od 8 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. W stosunku do tych osób przepis art. 28 cyt. ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych w zakresie w jakim przewiduje stosowanie art. 103a ustawy emeryturach i rentach z FUS utracił moc z chwilą ogłoszenia sentencji wyroku w Dzienniku Ustaw, czyli z dniem 22 listopada 2012 r.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie ma zastosowania do oceny roszczenia odwołującej się, gdyż prawo do emerytury nabyła ona od dnia 1 listopada 2008 r., a więc nie należy do kategorii osób, które uprawnienia emerytalne nabyły po dniu 8 stycznia 2009 r. a przed 31 grudnia 2010 r., to jest w okresie gdy prawo nie wymagało rozwiązania stosunku pracy do realizacji prawa do emerytury. W tej sytuacji istniały podstawy do zastosowania wobec skarżącej przepisu art. 103 ust. 2a ustawy emerytalnej, co skutkowało uznaniem, że roszczenie o wyrównanie na podstawie wspomnianego wyroku Trybunału nie przysługuje i odmowa uchylenia decyzji z dnia 25 listopada 2011 r. była zgodna z prawem.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

SSO Joanna Siupka-Mróz