Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2015r.

Sąd Rejonowy w Brzesku Wydział III Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Sławomir Świerczek

Protokolant starszy sekretarz sądowy mgr Anna Warchał

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2015r. w Brzesku

na rozprawie

sprawy z powództwa P. W.

przeciwko pozwanemu małoletniemu N. W. (1)

o obniżenie alimentów

I.  alimentyzasądzone przez Sąd Okręgowy w Tarnowie dnia 11 marca 2014r. do sygn. I C 1079/13 w kwocie po 1.150 (słownie: tysiąc sto pięćdziesiąt) złotych miesięcznie od P. W. na rzecz jego małoletniego syna N. W. (1) obniża do kwoty 850 (słownie: osiemset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie począwszy od dnia 21 kwietnia 2015r.

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala

III.  koszty między stronami wzajemnie znosi

IV.  kosztami postępowania obciąża powoda.

V.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności

SSR Sławomir Świerczek

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować wyrok

2.  kal. 3 tygodnie

3.  po prawomocności zwrócić akta SO Tarnów

B., dnia 30 listopada 2015r.

Sygn. akt III RC 55/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 30 listopada 2015r.

P. W. wytoczył powództwo o obniżenie alimentów, które zobowiązany jest płacić na rzecz N. W. (1) z kwoty 1150 złotych do kwoty 500 złotych miesięcznie. Alimenty te zostały zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 11 marca 2014.r w sprawie sygn. akt I C 1079/13.

Pełnomocnik powoda naprowadził, że w świetle ogólnej wiedzy trudno przyjąć, iż 6 letnie dziecko posiada usprawiedliwione potrzeby na zaspokojenie których potrzebna jest kwota ustalona w wysokości 1150 złotych. Wskazał, że matka pozwanego pracuje za granicą(w Szwajcarii), gdzie otrzymuje również zasiłek na dziecko. Opisując z kolei sytuację powoda na rynku pracy, pełnomocnik naprowadził, iż sytuacja ta uległa diametralnej zmianie, i o ile wcześniej wykonywał pracę w Szwajcarii, to teraz przebywa na terenie kraju i jest bezrobotny. Podsumowując pełnomocnik powoda wskazał, że kwota 500 złotych miesięcznie jest adekwatna do aktualnych możliwości P. W..

W odpowiedzi na pozew pełnomocnik strony pozwanej wniósł o oddalenie powództwa. W piśmie tym naprowadzono, że od czasu zasądzenia alimentów możliwości zarobkowe powoda nie uległy pogorszeniu. Wskazano natomiast na to, że odwrotnie do sytuacji powoda, to przedstawicielka ustawowa pozwanego straciła pracę i to z winy P. W.. W odpowiedzi na pozew podniesiono także kwestię stanu zdrowia małoletniego, jako argument na rzecz alimentów w kwocie zasądzonej przez Sąd Okręgowy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 11 marca 2014r. sygn. akt I C 1079/13 Sąd Okręgowy w Tarnowie orzekł o rozwiązaniu małżeństwa A. W.(aktualnie P. dop. Sąd) i P. W.. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad ich wspólnym dzieckiem N. W. (2) Sąd powierzył matce małoletniego, ustalając przy niej miejsce pobytu dziecka. Obydwie strony tamtego postępowania zostały zobowiązane do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania ich wspólnego dziecka, przy czym Sąd skonkretyzował obowiązek ojca, poprzez zasądzenie od niego na rzecz syna kwoty 1150 złotych miesięcznie. Kwota ta stanowiła element porozumienia zawartego w toku rozprawy rozwodowej.

(Dowody: akta sprawy IC 1079/13: protokół rozprawy k.55-56, wyrok jw. k.57, odpis skrócony aktu urodzenia k.9)

N. W. (1)(lat 6) jest synem powoda. Mieszka on aktualnie w domu swojej matki w S.. W domu tym mieszkają także dziadkowie matczyni pozwanego, którzy partycypują w kosztach utrzymania. Na miesięczne koszty utrzymania domu składają się: prąd 50 złotych, gaz i woda 100 złotych, ubezpieczenie domu 50 złotych. Dodatkowo roczny koszt ogrzewania domu wynosi 800 złotych. N. W. (1) uczęszcza do klasy zerowej szkoły podstawowej w S., lecz placówka ta oddalona jest od jego domu o 2 km. Koszty dojazdu do szkoły to około 100 złotych miesięcznie. Wyprawka przy rozpoczęciu roku szkolnego kosztowała 250 złotych, w tym podręczniki 100 złotych. Składkę na komitet i ubezpieczenie to kwota ok. 35 zł. Małoletni raz w tygodniu uczęszcza na basen na lekcje pływania, koszt jednej lekcji to 50 złotych. Wyżywienie małoletniego w ciągu miesiąca to około 250 złotych, zaś wydatki na odzież to 100 złotych miesięcznie. W związku z chorobą padaczki małoletni musi przyjmować farmaceutyki na kwotę 73 złotych miesięcznie(syrop 3x w miesiącu i tabletki półtora opakowania na miesiąc), pozostałe wydatki medyczne dopełniają tą kwotę do wartości 100 złotych. Wizyta u neurologa to koszt 200 złotych kwartalnie, zaś pobranie krwi, to wydatek rzędu 100 złotych raz na pół roku. Gdy matka pozwanego jest za granicą, to opiekę nad N. sprawują jej rodzice. Małoletni ma zdiagnozowaną padaczkę w związku z czym stosowane jest wobec niego leczenie neurochirurgiczne, które aktualnie prowadzone jest w (...) w K.. Cztery-pięć razy w roku matka małoletniego lub jej siostra jeżdżą z pozwanym do K. w celu wykonania odpowiednich badań.

( dowody: odpis skrócony aktu urodzenia k. 9, zeznania A. P. k. 202-203, zaświadczenie z UG D. wystawione w oparciu o rejestr mieszkańców k.37, zaświadczenie lekarskie k.79 i k.80, zaświadczenie o uczęszczaniu na basen k. 81, częściowo dokumenty-paragony k. 82-122, k.135-156)

Matka pozwanego od 1.06.2010r. do 31.03.2015r. pracowała jako kelnerka do obsługi sali, pomoc kuchenna oraz pokojówka w hotelu (...) w Szwajcarii. Umowa ta została wypowiedziana. Od dnia 07.05.2015r. A. P. była zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w B. jako osoba bezrobotna. Przy czym obecnie znów mieszka w Szwajcarii, tam też pracuje jako kelnerka zarabiając 2400 CHF netto miesięcznie. Wydaje na mieszkanie 400 CHF netto, żywi się głównie w hotelu, na telefon wydaje 100 CHF. W Szwajcarii ma samochód marki S. rok produkcji 2005, który kupiła w 2013r. za kwotę 22000 złotych. A. P. jest posiadaczem nieruchomości gruntowej o powierzchni 1,59 ha, położonej w gminie D..

( dowody: zeznania A. P. k. 202-203 zaświadczenie z UG D. wydział finansowo-podatkowy k. 185, pisma od pracodawcy szwajcarskiego przetłumaczone na j. polski k. 66 i k. 67, zaświadczenie z PUP w B. k. 75)

W dniu 16.09.2013r. szwajcarski pracodawca powoda M. R. wypowiedział mu umowę o pracę. Czynność ta została powtórzona także w dniu 18.09.2014r. P. W. pracuje w Szwajcarii jako pracownik budowlany. Praca ta jest pracą sezonową, to znaczy wykonywana jest od wiosny do jesieni. Wysokość wynagrodzenia zależna jest od ilości przepracowanych godzin. Zarabia on średnio około 3500 CHF netto. Jego wydatki w Szwajcarii obejmują składkę zdrowotną(200CHF),czynsz za mieszkanie(350CHF), do tego dochodzą wydatki na ,,media”, żywność 550CHF i ubranie. Powód miał samochód marki V. (...) z 2001r. który sprzedał. Natomiast nabył później samochód marki S. z 2000r. za 330 CHF. Ubezpieczenie samochodu, to 1000 CHF rocznie, zaś wydatki na paliwo to ok. 300 Euro(z uwagi na zakup we W.) miesięcznie.

( dowody: zeznania P. W. k. 201-202, wypowiedzenie umowy o pracę z 2013r. k. 11-12, wypowiedzenie umowy o pracę z 2014r. k.13, k.189)

Od dnia 13.02.2015r. powód zarejestrowany był w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna. Gdy był na ,,bezrobociu”, to zamieszkiwał w domu swoich rodziców i utrzymywał się ze swoich oszczędności, dokładając się do rachunków. Pod koniec kwietnia 2015r. powód powrócił do sezonowej pracy w Szwajcarii. Praca ta skończyła się jesienią bieżącego roku, z uwagi na koniec sezonu. Pierwszy raz powód do Szwajcarii wyjechał w 2003r. Gdy sezon w budownictwie się kończył, to powód przebywał w Polsce.

( dowody: kserokopia zaświadczenia PUP k. 10, zeznania P. W. k.201-202, zeznania J. B. k.200-201, częściowo zeznania U. W. k. 200)

Powód miał dom, ale aktualnie nie jest jego właścicielem.

(dowody: zeznania P. W. k.201-202, zeznania J. B. k.200-201, zeznania S. B. k.201)

Faktycznie powód alimentuje swojego syna kwotą 576 złotych.

(dowód: zeznania A. P. k. 202-203)

Akta sprawy SO w Tarnowie sygn. akt. IC 1079/13 był dowodem na okoliczność tego kiedy zapadło orzeczenie ustalające obowiązek alimentacyjny powoda względem pozwanego. Zawarte w tych aktach dokumenty urzędowe takie jak protokół rozprawy oraz wyrok Sądu, dały podstawy do ustaleń na okoliczność treści rozstrzygnięcia w zakresie alimentów oraz faktu, iż kwota świadczenia alimentacyjnego ustalona była przez strony w drodze konsensusu. Dowody te korzystały z ustawowych domniemań.

Zaświadczenia z odpowiednich urzędów tj. urzędów gminy oraz powiatowego urzędu pracy również są dokumentami urzędowymi korzystającymi zatem z właściwych domniemań i pozwoliły na ustalenia w zakresie sytuacji powoda na polskim rynku pracy w zimie 2015r. oraz w zakresie stanu majątkowego przedstawicielki ustawowej pozwanego. Dokumentem urzędowym jest również odpis skrócony aktu urodzenia małoletniego pozwanego, był to dowód na okoliczność wieku pozwanego i jego pokrewieństwa z powodem.

Żadna ze stron nie kwestionowała dokumentów prywatnych jakimi były wypowiedzenia umów o pracę(zarówno w przypadku powoda jak i przedstawicielki ustawowej pozwanego), czy też sama umowa o pracę A. P.. Dowody te świadczyły o konkretnych okolicznościach związanych z zakończeniem poszczególnych stosunków pracy, przy czym z zeznań zarówno powoda jak i przedstawicielki ustawowej pozwanego wynikało, że wciąż pracują oni w Szwajcarii, stąd dokumenty te nie mogły świadczyć na rzecz tego, iż było to definitywne zakończenie kariery zawodowej w tamtym państwie. Datowanie dokumentów przedłożonych przez powoda oraz ich treść potwierdzały, iż jego praca ma charakter sezonowy, to znaczy umowa jest wypowiadana corocznie w okolicach początku kalendarzowej jesieni.

Dokument prywatny jakim jest zaświadczenie od instruktora pływania stanowił dla Sądu dowód na to, iż małoletni korzysta z lekcji pływania, gdzie ich miesięczny koszt wynosi 250 złotych. Dowód ten nie był kwestionowany w toku postępowania. Nic nie wskazuje na to by A. U. był osobą związaną z którąkolwiek ze stron, zaś wśród przedłożonych rachunków znajdował się paragon potwierdzający zakup okularów pływackich.

Strona powodowa nie kwestionowała również dokumentów świadczących o tym, że małoletni pozwany wymaga opieki lekarskiej z uwagi na rozpoznaną u niego padaczkę. Dokumenty te były dla Sadu wiarygodne, tym samym nie było podstaw by kwestionować zeznania przedstawicielki ustawowej powoda na okoliczność wydatków z tym związanych.

Zarówno z zeznań matki powoda U. W. jak i jego siostry J. B. wnika, że P. W. w momencie gdy był na bezrobociu utrzymywał się z oszczędności. Nie ma podstaw by kwestionować tę okoliczności, gdyż jest naturalne, że osoba pracując sezonowo poza sezonem utrzymuje się(a przynajmniej rozsądnie powinna tak robić) z odłożonych pieniędzy. Natomiast zeznania U. W., która określiła te oszczędności jako ,,takie małe”, nie są wiarygodne. Matka powoda nie jest w stanie ani określić gdzie syn aktualnie pracuje, jak żyje, ani też nie była w stanie określić jego potrzeb i wydatków z czasów gdy w okresie bezrobocia zamieszkiwał razem z nią. Poza powyżej przywołaną okolicznością, zeznania tej trójki świadków niewiele wniosły do postępowania, gdyż świadkowie ci nie ujawnili wiedzy, której istnienie zapewne zakładał pełnomocnik powoda formułując wniosek o przeprowadzenie dowodu z ich przesłuchania. Okoliczność dotycząca sprzedaży domu nie była podważana przez stronę pozwaną, aczkolwiek w tej kwestii pojawiła się pewna niespójność w zeznaniach świadków strony powodowej. Zarówno powód jak i J. B. i S. B. zeznali, że P. W. nie jest właścicielem jakiejkolwiek nieruchomości. Tymczasem matka powoda zeznała, że jej syn ma dom tylko nie mieszka tam, bo go nienawidzi. Przyjęcie zatem jako wiarygodnej wersji dwóch świadków i powoda, podkreśla, że U. W. ma mgliste pojęcie o sytuacji finansowej i majątkowego swojego syna.

A. P. w swoich zeznaniach opisała zarówno potrzeby małoletniego, wysokość poszczególnych wydatków, charakter swojej pracy jak i odniosła się do podnoszonych wątpliwości związanych z przedłożonymi przez nią rachunkami. Z jej zeznań wynika, iż wciąż ma pracę w Szwajcarii i zarabia pieniądze, które zdaniem Sądu umożliwiają jej partycypację w kosztach utrzymania syna(2400 franków netto, w sytuacji gdy opisane przez nią wydatki nie zbliżają się nawet do połowy tej sumy). Nie są dla Sądu wiarygodne zeznania A. P. w zakresie w jakim opisuje potrzeby ubraniowe swojego syna na poziomie 2000 złotych rocznie. Małoletni pozwany jest w takim wieku, że nie ma konieczności, by kupować mu co sezon nowe ubrania. O ile przedstawicielka ustawowa pozwanego na rozprawie sprecyzowała co wchodzi w skład wydatków określonych jako leki wymieniając nazwy medykamentów i podając częstotliwość ich dawkowania, o tyle wydatek na bliżej nieokreślone suplementy dietyu nie mógł zostać potraktowany jako udowodniony. Na odrębne odniesienie zasługują przedłożone przez przedstawicielkę ustawową pozwanego paragony świadczące o wydatkach żywieniowych, kosmetycznych, ubraniowych czy też medycznych. Przede wszystkim Sąd miał spore zastrzeżenia odnośnie tego, czy rachunki te mogą być wiarygodnym dowodem na wskazywaną przez stronę okoliczność. O ile jest prawdopodobne, że w jednym sklepie mogą istnieć wyodrębnione kasy dla artykułów spożywczych i przemysłowych, o tyle dokonanie zakupu kilkudziesięciu produktów i ich skasowanie w ciągu kilku minut(vide paragony z dnia 03.02 br.) jest mało prawdopodobne. Przykładem z innej kategorii nabywanych dóbr może być kupno obuwia w dniu 13.04 br. o godzinie 14:53 i drugie kupno obuwia o godzinie 14:58. Gdyby sytuacja taka była incydentalna, to można byłoby to kłaść na karb przypadku, natomiast jest ona powtarzalna. Paradoksalnie kwota podana w zeznaniach przez przedstawicielkę ustawową pozwanego odnośnie wydatków miesięcznych na żywienie tj. 200-300 złotych(Sąd akcentuje tutaj dolną wartość) brzmi wiarygodnie w świetle zasad doświadczenia życiowego, zatem nie do końca zrozumiały jest cel jakim kierowała się strona dokonując swoistego ,,zalewu paragonowego”. Bezrefleksyjne sumowanie przedłożonych przez stronę pozwaną paragonów byłoby oczywiście bezcelowe, gdyż sama przedstawicielka ustawowa pozwanego wskazała, iż w gospodarstwie domowym zamieszkuje kilka osób. Ponadto jak wskazała zakupy robią różne osoby. Na podstawie przedłożonych paragonów nie da się wyodrębnić, które pozycje dotyczą konkretnie potrzeb małoletniego, a które pozostałych osób robiących zakupy lub zamieszkujących gospodarstwo. Alimenty tego typu jak orzeczone nie mają służyć zaspakajaniu potrzeb rozwiązanej już rodziny(czy nawet szerzej rodziny żony), a wyłącznie indywidualnych potrzeb uprawnionego małoletniego. Wydatki na suplementy diety w kwocie 100 złotych miesięcznie nie znalazły pokrycia w przedłożonych rachunkach. Mając na uwadze ilość przedkładanych rachunków za żywienie, należało założyć, że i koszty suplementów diety znajdą odzwierciedlenie w paragonach. Podobnie kwestia ma się z ubiorem. Przedłożone paragony dotyczące wydatków na ubrania(a mając na uwadze kwestie reklamacji, ich gromadzenie powinno być bardziej skrupulatne niż rachunków za zakupy żywieniowe) nie pokrywają się z kwotą deklarowaną przez A. P. w zeznaniach. Ponadto nie jest dla Sądu wiarygodne, by konieczny był zakup dla małoletniego powoda 5 par obuwia w przeciągu 2 miesięcy(od 6.03 do 7.05). Zatem uwagi poczynione powyżej odnośnie odróżnienia indywidualnych potrzeb małoletniego od potrzeb osób zamieszkujących wspólnie gospodarstwo domowe znajdują tu pełne odzwierciedlenie.

Zeznania przedstawicielki ustawowej pozwanego odnośnie aktualnej pracy(zarówno co do wysokości zarobków jak i okresu w którym pracuje) były dla Sadu wiarygodne. Okoliczność ta nie stanowiła przedmiotu sporu między stronami. Podobnie powód nie kwestionował podniesionej przez przedstawicielkę ustawową okoliczności, iż faktycznie alimentuje małoletniego kwotą niższą od tej zasądzonej przez Sąd w wyroku rozwodowym.

Zeznania P. W. są niekonsekwentnie. Najpierw twierdzi on, że od listopada ubiegłego roku jest bez pracy(czyli zakłada ciągłość tego sanu), następnie przyznaje iż wciąż pracuje sezonowo w Szwajcarii. W tym także, że pracę taką wykonywał w tym roku. Kwestie które podnosi powód, a to niemożność dowiedzenia się o leczeniu dziecka, czy niemożność jego odwiedzenia nie są przedmiotem niniejszego postępowania. Źródła dochodów P. W. i jego potrzeby są dla Sądu wiarygodne. Przy czym wydatki które wskazał powód nie przekraczają podanych przez niego zarobków. Sąd natomiast nie miał podstaw by określać za niego koszty, których on sam nie potrafił sprecyzować odpowiadając na pytanie Sądu banałami np. że na energie wydaje tyle ile zużyje kilowatów. Powód zeznał, iż na alimenty w kwocie 1150 złotych zgodził się, bo wcześniej miał dobrą pracę sezonową. Trzeba w tym miejscu przypomnieć, że rozprawa rozwodowa podczas której powód zgodził się na wysokość alimentów datowania jest na dzień 11 marca 2014r. Natomiast zarówno we wrześniu 2013r. jak i we wrześniu 2014r. w ten sam sposób, ten sam pracodawca wypowiedział powodowi umowę o pracę. Nasuwa to nieodparte powiązanie z sezonowym charakterem pracy o którym zresztą sam powód zeznawał. Zatem twierdzenia P. W. o tym, że przed wyrokiem rozwodowym miał dobrą pracę, a teraz nie ma, są bezpodstawne.

Sąd zważył, co następuje

Zgodnie z brzmieniem art. 133 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zasady odnośnie obliczania wysokości alimentów znajdują się w przepisie art. 135 kro , którego § 1 stanowi, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przepisy prawa rodzinnego regulujące kwestie alimentów przewidują, że wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka przez jednego z rodziców może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie i w takim przypadku świadczenie alimentacyjne drugiego z rodziców polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania małoletniego(art. 135 § 2 kro ).

Jeżeli obowiązek alimentacyjny został określony w orzeczeniu lub umowie, to jego zmiany można żądać wówczas, gdy nastąpiła zmiana stosunków(art. 138 kro ). ,,Dla stwierdzenia, czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 kro należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i okoliczności - na tle sytuacji ogólnej - mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków powstałych po jego wydaniu, a jej ustalenie następuje przez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami uprzednio istniejącymi”( uchwała pełnego składu izby cywilnej i administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987r. w sprawie wytycznych w zakresie wykładni prawa i praktyki sądowej w sprawach o alimenty).

Zmiana z pewnością może odnosić się do podstaw ustalenia wysokości świadczeń alimentacyjnych, to znaczy do usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub zarobkowych
i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zarówno pierwsza jak i druga przesłanka opiera się na wartościach mogących ulegać bądź to podwyższeniu bądź zmniejszeniu.

Orzeczeniem, które stanowi punkt odniesienia i od którego to punktu należało analizować spełnienie przesłanki zmiany, był wyrok rozwodowy Sądu Okręgowego w Tarnowie, wydany w sprawie małżeństwa A. wówczas W. i P. W.. Postępowanie dowodowe w zakresie analizy przesłanek z art. 133 kro i 135 kro nie było przeprowadzone, gdyż strony konsensualnie ustaliły, że realizacja obowiązku alimentacyjnego P. W. względem N. W. (1) będzie polegała na comiesięcznym świadczeniu pieniężnym w kwocie 1150 złotych. Należy zatem przyjąć, iż zgodziły się wówczas, że taka kwota z jednej strony pokrywa usprawiedliwione potrzeby małoletniego(przy partycypacji finansowej A. P.), a z drugiej nie wykracza poza zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego.

Powód w pierwszym rzędzie podniósł kwestie tego, że od tamtego czasu, tj. od dnia 11 marca 2014r,. zmianie, uzasadniającej zmniejszenie nałożonego nań obowiązku alimentacyjnego, uległy jego możliwości zarobkowe i majątkowe. Argument ten nie mógł zasługiwać na uwzględnienie. Powód sam przyznał, że jego praca w Szwajcarii ma charakter sezonowy i trwa w określonych miesiącach w ciągu roku. Zarówno wypowiedzenie umowy o pracę z 2013roku jak i te z 2014roku jest niemal identycznej w swej treści, zaś jeżeli chodzi o datowanie, to różni się zaledwie dwoma dniami. Co więcej, powód także w 2015r. powrócił do pracy do Szwajcarii, którą to pracę podobnie jak w poprzednich latach zakończył w okresie jesiennym. W niniejszym przypadku Sąd w ogóle nie uznał, aby od momentu orzeczenia rozwodowego nastąpiła faktyczna zmiana charakteru pracy powoda w Szwajcarii. Tym samym nie można było zaakceptować argumentu, że zmianie uległy jego możliwości zarobkowe i majątkowe. Powód ma długoletni staż pracy w Szwajcarii i może dalej przebywać w tamtym kraju. Dlatego też nawet gdyby było niemożliwe utrzymanie pracy identycznej(jeżeli chodzi o rodzaj, czasokres zatrudnienia, zarobki), to miałby on możliwość odnalezienia się na rynku szwajcarskim, gdzie zarobki w branżach porównywalnych, są zdecydowanie wyższe niż w Polsce. Eliminując brak zaistnienia zmiany po dodatniej stronie warunkującej możliwości zarobkowe powoda, należało ustalić, czy możliwości takie uległy od dnia 11 marca 2014r. pogorszeniu, z uwagi na wzrost wydatków. Powód nie przedstawił jakichkolwiek argumentów na tą okoliczność. Nie był nawet w stanie dokładnie określić swoich wydatków, sprowadzając tą kwestię do stwierdzenia, że wydaje tyle ile zarabia. Co więcej wskazane przez niego wydatki i tak wykazywały, że do jego dyspozycji pozostaje suma, która pozwala mu na pokrycie usprawiedliwionych potrzeb pozwanego w kwocie wykraczającej ponad 500 złotych.

Jako drugi argument powód wskazał, iż aktualnie usprawiedliwione potrzeby małoletniego nie mogą sięgać 1150 złotych, gdyż jest to nieadekwatne do typowych potrzeb 6 letniego dziecka. Ten argument Sąd uznał za słuszny. Zaletą postępowania przed Sądem Okręgowym w sprawie rozwodowej było to, że strony osiągając konsensus czerpały jednocześnie korzyści z faktu poszanowania ekonomiki postepowania. Wadą był brak sprecyzowania w toku procesu tego co dokładnie składa się na ówczesne potrzeby małoletniego. Owszem dzieci mają prawo do życia na równej stopie życiowej, jednak nie oznacza to automatycznego podziału osiąganych przez rodzica dochodów, zaś zasada ta nie dotyczy potrzeb dziecka będących przejawem zbytku. Jest to pogląd ugruntowany w literaturze(Z. Krzemiński, Komentarz od Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego). Tymczasem w toku postępowania ustalono, że potrzeby małoletniego na obecnym etapie nie osiągają poziomu takiego jak kwota wskazana w poprzednim orzeczeniu sądowym. Ponadto ustalono także, że matka pozwanego nie sprawuje nad nim ciągłej pieczy i jest osobą, która również osiąga dochody pozwalające na przynajmniej częściowe utrzymanie małoletniego. Nie ma bliższych informacji dotyczących kosztów utrzymania małoletniego na okres orzekania w sprawie rozwodowej. Dlatego też te potrzeby należało ustalić od samego początku i to właśnie te ustalone potrzeby w dużej mierze zaważyły na treści niniejszego orzeczenia. Nawet sumując wszystkie potrzeby, które zostały w procesie ujawnione, to nie osiągają one kwoty 1150 złotych i to także wówczas gdyby przyjmować bez refleksji wszystkie wydatki akcentowane przez przedstawicielkę ustawową powoda. A zauważyć należy, że Sąd Okręgowy przyjął iż każdy z rodziców powinien ponosić koszty utrzymania, zatem usprawiedliwione potrzeby małoletniego były określone wówczas na kwotę jeszcze wyższą niż 1150 złotych. Owszem prawo dopuszcza taką o to sytuację, że jeden z rodziców koncentruje się wyłącznie na staraniach o utrzymanie lub wychowanie uprawnionego, zaś drugi z rodziców finansuje w całości potrzeby materialne uprawionego. Jednak w niniejszym przypadku nie jest tak, że matka pozwanego w całości wykazuje osobiste(indywidualizacje starań akcentuje literalne brzmienie przepisu)starania o utrzymanie lub o wychowanie małoletniego. Część roku spędza ona poza granicami kraju, zarabiając pieniądze. Wówczas nie sprawuje ona bieżącej pieczy nad małoletnim. Zatem zarobione przez nią pieniądze także powinny być kierowane na zaspakajanie potrzeb małoletniego. Innymi słowy powinna ona obok powoda finansowo partycypować w kosztach utrzymania syna.

Z uwagi na fakt, iż od orzekania w sprawie rozwodowej zaszła zmiana polegająca na istnieniu aktualnie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego, które nie osiągają poziomu chociażby 1150 złotych, roszczenie powoda odnośnie zmiany obowiązku alimentacyjnego było roszczeniem zasadnym. Nie sposób utrzymać obowiązku świadczenia ponad usprawiedliwione potrzeby uprawionego i bezzasadnie zwalniać drugiego z rodziców od partycypowania w kosztach utrzymania dziecka. Sytuacja taka jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Natomiast należało oddalić żądanie obniżenia alimentów do kwoty 500 złotych. Powód w żaden sposób nie udowodnił(art. 6 kc ), by alimenty obniżone o ponad połowę wciąż zaspakajały usprawiedliwione potrzeby małoletniego(nawet mając na uwadze wkład matki pozwanego) lub by kwota powyżej 500 złotych wykraczała poza jego możliwości finansowe i majątkowe. Kwota 850 złotych będzie uwzględniała zarówno zracjonalizowane usprawiedliwione potrzeby małoletniego, które ustalono w toku niniejszego postepowania, jak też finansowy wkład w ich zaspakajanie ze strony matki pozwanego.

Jako datę początkową ustalono dzień doręczenia odpisu pozwu tj. uświadomienia strony pozwanej o wystosowaniu roszczenia.

Wobec powyższego orzeczono jak w pkt I sentencji na mocy powołanych przepisów.

Z uwagi na częściowe uwzględnienie żądań zarówno jednej jak i drugiej strony, Sąd na podstawie art. 100 kpc kierując się zasadą słuszności zniósł wzajemnie koszty między nimi. W takim przypadku każda ze stron ponosi koszty sądowe spowodowane swoimi czynnościami(Tomasz Demedencki w: Komentarz Aktualizowany do ustawy z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks Postępowania Cywilnego, Lex 2015), dlatego też opłata za pozew poniesiona przez powoda nie będzie mu zwrócona.

Nadając rygor natychmiastowej wykonalności Sąd oparł się o art. 333 § 1 pkt 1 kpc

SSR Sławomir Świerczek

s) odnotować

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi matki małoletniego

kal. 2 tygodnie