Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Załęska

Protokolant: stażysta Elżbieta Ozeg

po rozpoznaniu na rozprawie

w dniu 26 września 2013 roku w Sieradzu

odwołania M. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Ł.

z dnia 15 marca 2013 roku Nr (...)

w sprawie M. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w Ł.

o emeryturę

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje M. G. prawo do emerytury od dnia 10 marca 2013 roku;

2.  ustala, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt IV U 698/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15.03.2013r. ( (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił M. G. prawa do emerytury na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) w związku z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

W odwołaniu od powyższej decyzji, w/w wnosił o zaliczenie do szczególnych warunków okresu zatrudnienia w (...)w S.od 12.05.1977 – 31.05.1986, Spółdzielni (...)we W.od 02.06.1986 – 30.06.1988 i przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury.

W odpowiedzi organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania wskazując, że na wymagane 15 lat pracy w szczególnych warunkach, wnioskodawca udowodnił 13 lat i 16 dni.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. G., urodzony (...), był zatrudniony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w (...)w S.w okresie od 12.05.1977 – 31.05.1986. Do pracy przyjęty początkowo na 2 – tygodniowy okres próbny, a następnie na czas nieokreślony na stanowisko spawacza, za wynagrodzeniem wg. stawki VIII 13,50zł/godz, podwyższonej w następnym roku pracy do 14zł./godz.

Przedsiębiorstwo zajmowało się budową bloków mieszkalnych z wielkiej płyty,

a wnioskodawca wykonywał pracę spawacza.

M. G. posiadał uprawnienia spawalnicze nabyte w okresie od 20.06.1972 – 13.11.1972 w zakresie spawania łukowego. Od 09.04.1979 – 22.10.1979 odbył specjalistyczny kurs w zakresie spawania łukowego blach, a nadto posiadał uprawnienia do spawania konstrukcji stalowych maszyn budowlanych metodą CO2 oraz elektrodą otuloną.

Od dnia 1.03.1982r. pracodawca zawarł z M. G.umowę o pracę na budowach S.w charakterze spawacza, nadal ze stawką wynagrodzenia wg. kat. VIII 14zł/godz. Z dniem 1.03.1982r. wnioskodawcę zaszeregowano jako montera konstrukcji żelbetowych wg kat.XI 33,10/godz. i kolejnymi angażami stawkę tę podwyższano. Wnioskodawca pracował w brygadach montażowych na wysokości. W zakładzie było ok. 40 montażystów. Typowa brygada składała się z 4 osób, tj. 2 montażystów, hakowego i spawacza. Montaż wielkiej płyty odbywał się w ten sposób , że najpierw hakowy na dole robił zaprawę , zapinał haki do wielkiej płyty w płytotece, po czym płytę podawano dźwigiem na daną kondygnację. Następnie montażyści ją pionowali, a po tej czynności wnioskodawca spawał elementy metalowe płyty. m.in. ściany środkowe, boczne , stropy. Po wykonaniu spawania przez wnioskodawcę , montażyści wykonywali następnie szalowanie, zbrojenie i betonowanie. Brygadzistą brygady montażowej z reguły był spawacz i on narzucał brygadzie tempo odpinania i zapinania płyt. Na końcu zmiany kierownik robót montażowych i spawacz odbierali wszystkie spawy i podpisywali dziennik montażu. Zimą spawanie mogło odbywać się do - 8°C. Poniżej tej temperatury istniało niebezpieczeństwo oderwania się marek łączących płytę. Zakład wypacał dodatki za pracę w niedziele, dodatek szkodliwy oraz tzw. wysokościowe (zeznania świadka S. W., zawarte na płycie CD – 00:13:07 – 00:34:26 k. 29, kserokopia kart z książeczki spawacza nr (...)k. 23 - 24/akta sprawy; angaże, umowy o pracę/akta osobowe).

W dniu 04.03.2013r., M. G. złożył w ZUS wniosek o emeryturę (wniosek z załącznikami/akta ZUS).

Po rozpoznaniu wniosku organ rentowy uznał za udowodnione łącznie 26 lat, 4 miesiące i 19 dni okresów składkowo – nieskładkowych, w tym 13 lat i 16 dni w szczególnych warunkach: 07.07.1972 – 02.01.1974, 30.12.1975 – 30.04.1977, 02.07.1988 – 31.12.1998 (karta przebiegu zatrudnienia/akta ZUS)

Decyzją z dnia 15.03.2013r., odmówiono M. G. przyznania prawa do emerytury (decyzja/akta ZUS).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i w postępowaniu przed organem rentowym. Ustalenia dotyczące charakteru pracy wnioskodawcy w okresie zatrudnienia w (...)w S.od 12.05.1977 – 31.05.1986, Sąd oparł na podstawie akt osobowych M. G., a także na zeznaniach świadka S. W.- kierownika robót montażowych. W ocenie Sądu Okręgowego zeznania są logiczne i przede wszystkim korelują z dokumentacją osobową odwołującego. Co więcej wynikają z bezpośredniej wiedzy świadka jako przełożonego wnioskodawcy. Zebrany w sprawie w/w materiał dowodowy jest wyczerpujący i w jego świetle istnieją w pełni uzasadnione podstawy do uznania , że M. G.w w/w okresie zatrudnienia wykonywał pracę w szczególnych warunkach przy montażu wielkiej płyty jako spawacz na wysokości. Materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie , iż montaż płyt żelbetowych był jednym ciągiem technologicznym i wymagał współpracy całej brygady, poczynając od hakowego, po montażystów, a na końcu spawacza. M. G.będąc zatrudnionym w (...)w S.w brygadzie montażowej wykonywał prace na wysokości przy montażu wielkiej płyty przede wszystkim jako spawacz.

Sąd Okręgowy zważył:

Odwołanie M. G. jest zasadne.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2009, Nr 153, poz. 1227 ze zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

Prawo do emerytury z uwagi na pracę w szczególnych warunkach regulują przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Zgodnie z jego §3 i §4 pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury jeżeli łącznie spełnia warunki: mężczyzna jeżeli osiągnął wiek 60 lat, ma wymagany „okres zatrudnienia” 25 lat, w tym przepracował co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Dla celów ustalania uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia (art. 32 ust. 2).

Zgodnie z § 2 ust. 1 cyt. rozporządzenia konieczne jest, by praca taka wykonywała była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Ustęp 2 cyt. paragrafu stanowi, że okresy pracy o których mowa w ust. 1 stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie §1 ust. 2 rozporządzenia, lub świadectwie pracy.

Zgodnie z wykazem A załącznika do rozporządzenia RM z dnia 7.02.1983r. w dziale XIV pod poz. 12 wymienia się prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowo wodorowym, a w dziale V pod poz. 5 prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości.

Postępowanie dowodowe wykazało ponad wszelką wątpliwość , że w okresie zatrudnienia w (...)w S.od 12.05.1977 – 31.05.1986, M. G.wykonywał przede wszystkim pracę spawacza przy montażu płyt żelbetowych na wysokości.

M. G. spełnił zatem sporną przesłankę 15 letniego zatrudnienia w szczególnych warunkach w rozumieniu cyt. przepisów, bowiem wraz z okresem uwzględnionym przez ZUS w wymiarze 13 lat i 16 dni, wykazał ponad 15 lat.

Zgodnie z treścią art. 118 ust. 1 i 1 a cyt. ustawy, organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczeń (…) po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji. W razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

Użyte w art. 118 sformułowanie „wyjaśnienie ostatniej okoliczności niezbędne do wydania przez organ rentowy decyzji” należy rozumieć w ten sposób, iż 30 – dniowy termin winien być liczony od jej „faktycznego wyjaśnienia”. W konsekwencji jeżeli organ rentowy nie wyda decyzji pozytywnej w sprawie ustalenia prawa do świadczenia lub nie wypłaci tego świadczenia w terminie 30 dni od tak określonej „daty wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania przez organ decyzji”, a następnie w wyniku przeprowadzonego postępowania - okaże się, że iż w tej dacie zostały już faktycznie wyjaśnione wszystkie okoliczności niezbędne dla wydania takiej decyzji, wówczas organ rentowy obowiązany jest do wypłaty odsetek od tego świadczenia (tak SN w wyroku z dnia 22.04.2004r. III UA 1/04 OSN OSNP 2004/23/406, wyroku z dnia 14 września 2007r., sygn. III UK 37/07, OSNP 2008/21-22/326).

W ocenie Sądu, złożone przez odwołującego przy wniosku o emeryturę świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach mogło nasuwać wątpliwości co do charakteru wykonywanej pracy. Dopiero w toku postępowania odwoławczego, na podstawie zgromadzonych dowodów z akt osobowych , zeznań świadka S. W., możliwe było ustalenie faktycznie wykonywanej przez wnioskodawcę pracy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał M. G. prawo do emerytury od dnia 10 marca 2013r. (pkt 1 wyroku), ustalając, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (pkt 2 wyroku).