Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2016 r

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Jarząbek

Protokolant: sekr. sąd. Monika Bąk-Rokicka

po rozpoznaniu w dniu 05 kwietnia 2016 r. w Warszawie

sprawy Z. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o wysokość kapitału początkowego

na skutek odwołania Z. M.

od następujących decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.:

z dnia 21 lipca 2015 roku, znak: (...)-2006

oraz z dnia 8 września 2015r. znak : (...)-2006

1.  umarza postępowanie w zakresie odwołania od decyzji z dnia 21 lipca 2015 roku, znak: (...)-2006,

2.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie.

Sygn. akt VII U 1370/15

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2015 r. Z. M. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z dnia 21 lipca 2015 r. znak: (...)-2006, mocą której organ rentowy odmówił mu ustalenia kapitału początkowego. Z. M. zaskarżył powyższą decyzję w całości i wniósł o jej zmianę poprzez ustalenie wysokości kapitału początkowego za lata 1976 – 1979, t.j. z okresu pracy w (...) Kombinacie Budowlanym w L. przy przyjęciu jako podstawy ustalenie kapitału przeciętne wynagrodzenie w tych latach, tj. w 1976 r. – 51.372,00 zł, w 1977 r. – 51.152,00 zł, w 1978 r. – 58.644,00 zł i w 1979 r. – 72.480,00 zł.

W uzasadnieniu odwołania Z. M. zaznaczył, że podstawą skarżonej decyzji odmownej było dokonanie przez organ rentowy przeliczenia wysokości kapitału początkowego decyzją z dnia 2 marca 2015 r. Odwołujący wskazał, ze decyzja ta nie określa wysokości kapitału z jego okresu pracy w latach 1976 do 1979 r. w (...) Kombinacie Budowlanym w L., w którym był zatrudniony od 14 sierpnia 1976r. do 31 marca 1984 r. na stanowisku tynkarza. Z przyczyn od siebie niezależnych odwołujący nie mógł przedstawić dokumentacji na potwierdzenie pracy w powyższym okresie– z otrzymanych z Archiwum Państwowego w W. wyjaśnień wynika, że nie posiada tej dokumentacji, gdyż została zniszczona.

Odwołujący podkreślił, że w powyższym okresie był zatrudniony w (...) Kombinacie Budowlanym i osiągał zarobki wyższe niż przeciętne, co mogą podkreślić świadkowie wskazani w treści pisma.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 15 września 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o umorzenie postępowania odwoławczego
z uwagi na jego bezprzedmiotowość na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w stosunku do decyzji organu rentowego z dnia 21 lipca 2015 r. znak: (...)-2006, jak również o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. jeśli odwołujący rozszerzy w niniejszym postępowaniu odwołanie na decyzję z dnia 8 września 2015 r. albo umorzenie postępowania w przypadku nierozszerzenia odwołania na powyższą decyzję.

Uzasadniając swoje stanowisko organ rentowy w pierwszej kolejności zaznaczył,
że na mocy decyzji z dnia 8 września 2015 r. uwzględnił do podstawy wymiaru minimalne wynagrodzenie pracowników za okres od 14 sierpnia 1976 r. do 31 grudnia 1979 r. Równocześnie decyzją tą uchylono skarżoną decyzję z dnia 21 lipca 2015 r.

W pozostałym zakresie organ rentowy wskazał, że odwołujący nie wykazał kwot podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne za okres od 14 sierpnia 1976 r.
do 31 grudnia 1979 r. w czasie którego był zatrudniony w (...) Kombinacie Budowlanym w L., za który domaga się przyjęcia przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, w związku z czym na podstawie art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej organ rentowy przyjął za ten okres wynagrodzenie minimalne.

W dniu 12 października 2015 r. Z. M. złożył również odwołanie
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddziału w W. z dnia 8 września 2015 r. w przedmiocie ponownego ustalenia kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. Odwołujący zaskarżył powyższą decyzję w części dotyczącej ustalenia kapitału początkowego za lata 1976 – 1979 i wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyjęcie jako podstawy ustalenia kapitału początkowego za ten okres przeciętnego wynagrodzenia za te lata. Ponadto odwołujący podtrzymał okoliczności oraz wnioski dowodowe podniesione w odwołaniu z dnia 20 sierpnia 2015 r.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. M., urodzony w dniu (...), w okresie od 14 sierpnia 1976 r. do dnia 31 marca 1984 r. był zatrudniony w (...) Kombinacie Budowlanym w L. na stanowisku tynkarza. Odwołujący pracował na budowach, przy wykończeniówce, był jednym z około 60-70 tynkarzy których zatrudniał zakład pracy. Praca w zakładzie odbywała się co do zasady w systemie na akord, jednakże niektórzy pracownicy pracowali na „dniówkę”, tj. przez 8 godzin dziennie. Większość pracowników lokalnych pracowała w wymiarze 8 godzin pracy. Odwołujący oraz jego brat M. M., który był zatrudniony w tym samym zakładzie pracy i pracował z nim w jednej brygadzie pracowniczej, byli określani jako tzw. „pracownicy zwerbowani” – do pracy przyjechali z Ł. i byli zakwaterowani w hotelach pracowniczych, których koszty musieli ponosić z własnego rachunku. Z tego też powodu odwołujący, tak jak reszta pracowników „zwerbowanych”, pracowała dłużej żeby osiągnąć większy zarobek w celu pokrycia kosztów pobytu. Zdarzało się również, że wykonywali pracę w nadgodzinach. Faktycznie pracownicy ci uzyskiwali wyższe zarobki niż pracownicy lokalni (akta osobowe odwołującego, kopia świadectwa pracy odwołującego k. 5 a.s., zeznania świadków: G. J. k. 36 a.s., E. J. k. 36 a.s., I. R. k. 36-37 a.s., R. S.
k. 37 a.s., M. M. k. 37 a.s., dowód z przesłuchania Z. M. k. 52-53 a.s.)

Pracownicy (...) Kombinatu Budowlanego w L. otrzymywali wynagrodzenie w kopertach. Jego brat M. M. na początku pracy w Kombinacie zarabiał około 2.800 złotych. Z. M. nie mówił nikomu, ile zarabia (zeznania świadków: I. R. k. 36-37 a.s., M. M. k. 37 a.s.,)

W wyniku złożenia przez Z. M. w dniu 23 listopada 2006 r. wniosku o ustalenie kapitału początkowego Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał w dniu 13 września 2007 r. decyzję o ustaleniu kapitału początkowego. Organ rentowy przyjął za podstawę wymiaru kwotę 899,67 złotych i ustalił kapitał początkowy odwołującego
w wysokości 110.709,39 złotych. Jednocześnie organ rentowy wskazał, że do ustalenia kapitału początkowego nie uwzględnił wybranych okresów z przełomu lat 1980 – 1987
ze względu na fakt przebywania przez odwołującego na urlopie bezpłatnym, okresu
od 8 września 1983 r. do 9 września 1983 r. ze względu na nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy oraz dwóch okresów od lipca do sierpnia 1994 r. oraz od czerwca do listopada 1995 r. gdyż nie została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne (wniosek odwołującego o ustalenie kapitału początkowego z 23.11.2006 r. k. 1 i następne a.r., decyzja ZUS z 13.09.2007 r. k. 91-95 a.r.)

Na wniosek odwołującego z dnia 17 lutego 2015 r. organ rentowy ponownie ustalił kapitał początkowy na mocy decyzji z 2 marca 2015 r. Jako wartość kapitału początkowego organ rentowy przyjął kwotę 119.949,28 złotych. Organ rentowy wskazał również, że przy ponownym ustalaniu kapitału nie uwzględnił okresów jak w decyzji z 13 września 2007 r. (wniosek z 17.02.2015 r. k. 165 a.r., decyzja ZUS z 02.03.2015 r. wraz z arkuszami obliczeń k. 177-181 a.r.).

W dniu 11 maja 2015 r. Z. M. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek o ponowne ustalenie kapitału początkowego (wniosek z 11.05.2015r. k. 185 a.r.).

W dniu 21 lipca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał skarżoną decyzję znak: (...)-2006 mocą której odmówił Z. M. ponownego ustalenia kapitału początkowego wskazując, że decyzją z dnia 2 marca 2015 r. dokonano przeliczenia podstawy wymiaru z uwzględnieniem minimalnego wynagrodzenia (skarżona decyzja ZUS z 21.07.2015 r. k. 187 a.r.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych ponownie rozpatrzył wniosek odwołującego
z dnia 11 maja 2015 r. i przyjął, że w okresie od 14 sierpnia 1976 r. do 31 grudnia 1979 r. odwołujący otrzymywał wynagrodzenie minimalne (od 1.200,00 do 1.800,00 złotych
na przełomie 3 lat). W związku z tym na mocy decyzji z dnia 8 września 2015 r. ponownie ustalił kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 123.888,93 złotych i jednocześnie uchylił decyzję z dnia 21 lipca 2015 r. (skarżona decyzja ZUS z 08.09.2015 r. k. 201 a.r., dokumentacja wyliczeniowa ZUS k. 189-200 a.r.).

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów załączonych do akt sprawy, obejmujących akta organu rentowego, akta osobowe odwołującego oraz przedłożone przez niego kopie dokumentów, jak również w oparciu o zeznania świadków powołanych na wniosek Z. M..

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty znajdujące się w aktach osobowych odwołującego, przy czym jednocześnie uznał je za mało istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, gdyż nie zawierały żadnych informacji w zakresie wynagrodzenia odwołującego w spornym okresie. Jedyna informacja o wynagrodzeniu dotyczy zatrudnienia odwołującego w (...) Kombinacie (...) (świadectwo pracy k. 23 a.o.), jednakże zatrudnienie to miało miejsce poza spornym okresem.

Co do zasady Sąd uznał zeznania świadków G. J., E. J., I. R., R. S. i M. M. za wiarygodne w całości. Świadkowie byli bowiem współpracownikami odwołującego i razem z nim pracowali w (...) Kombinacie Budowlanym w L. w spornym okresie zatrudnienia. Jednocześnie Sąd zwrócił szczególną uwagę, że wymienieni świadkowie nie byli w stanie jasno określić nie tylko wysokości własnego wynagrodzenia, lecz również wynagrodzenia przysługującego odwołującemu. Świadkowie co prawda wskazywali, że odwołujący więcej od nich, jednakże z ich zeznań nie płynęły żadne informacje pozwalające ustalić wysokość wynagrodzenia przysługującego odwołującemu na przełomie lat 1976 – 1979.

Zeznaniom Z. M. Sąd dał wiarę w zakresie, jakim znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Konsekwencją powyższego było odmówienie wiarygodności zeznaniom odwołującego w zakresie wynagrodzenia otrzymywanego przez niego w spornym okresie zatrudnienia, gdyż żadna z podanych przez odwołującego okoliczności (wysokość wynagrodzenia i dodatków, przedział czasowy obowiązywania konkretnych wynagrodzeń) nie miały oparcia ani w dokumentach załączonych do akt sprawy, ani zeznaniach świadków.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania Z. M. od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z dnia 21 lipca 2015 r. znak: (...)-2006 oraz z dnia 8 września 2015 r. znak: (...)-2006 nie zasługiwały na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że w ocenie Sądu w przypadku postępowania zainicjowanego odwołanie od decyzji z dnia 21 lipca 2015 r. zaistniały przesłanki do umorzenia postępowania na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. Mocą tej decyzji organ rentowy odmówił ponownego ustalenia odwołującemu kapitału początkowego wskazując, że poprzednią decyzją, z dnia 2 marca 2015 r., dokonano już przeliczenia podstawy wymiaru z uwzględnieniem minimalnego wynagrodzenia. Przy wydawaniu pierwszej ze skarżonych decyzji organ rentowy pominął jednak okres zatrudnienia odwołującego w (...) Kombinacie Budowlanym w L.. Z tych też przyczyn, po ponownym rozpoznaniu wniosku odwołującego o ponowne ustalenie kapitału początkowego, organ rentowy wydał w dniu 8 września 2015 r. kolejną decyzję mocą której uwzględnił powyższy okres przy ustaleniu kapitału początkowego odwołującego, jednocześnie uchylając decyzję z dnia 21 lipca 2015 r. Decyzja ta została więc wydana na korzyść odwołującego, gdyż zgodnie z treścią odwołania od decyzji organu rentowego z 21 lipca 2015 r. organ ten uwzględnił sporny okres zatrudnienia odwołującego, w związku z czym postępowanie w tym zakresie było bezprzedmiotowe i podlegało umorzeniu, o czym orzeczono w punkcie 1 sentencji wyroku. Kwestia wysokości wynagrodzenia przyjętej przy ustalaniu przez organ wysokości kapitału początkowego stanowiła natomiast przedmiot zaskarżenia decyzji ZUS
z dnia 8 września 2015 r.

Spór w niniejszej sprawie koncentrował się wokół możliwości uwzględnienia wynagrodzenia wskazanego przez odwołującego w treści odwołania za okres zatrudnienia w (...) Kombinacie Budowlanym w L. od 14 sierpnia 1976 r. do 31 grudnia 1979 r. przy ustalaniu kapitału początkowego.

Zgodnie z treścią art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz U. z 2013 r. poz. 1440)
dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed wejściem
w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy.

W myśl art. 174 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy emerytalnej kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53 ustawy, z uwzględnieniem ust. 2-12 i przy jego ustalaniu przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy okresy składkowe, o których mowa w art. 6 ustawy. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych wskazanymi wyżej przepisami, pomnożonej przez wyrażonej w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat. Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy, tj. na dzień 1 stycznia 1999 roku. Ponadto z ust. 3 cytowanego przepisu wynika, że podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18 ustawy o emeryturach i rentach, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu od dnia 1 stycznia 1980 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. Zgodnie zaś z treścią art. 15 ustawy emerytalnej podstawę wymiaru świadczenia rentowego, bądź emerytalnego, stanowi rzeczywiście otrzymywane wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek ubezpieczonego.

Regulacje określające dowody dopuszczalne przed Zakładem Ubezpieczeń Społecznych określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011 r. nr 237, poz. 1412). Zgodnie z § 21 ust. 1 tego rozporządzenia, środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacji ubezpieczeniowe lub inne dokument, na podstawie których można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Z kolei z treści § 22 ust. 1 rozporządzenia wynika, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w szczególności:

1)  legitymacja ubezpieczeniowa,

2)  legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika
w czasie trwania zatrudnienia.

W myśl ust. 2 jeżeli ustawa przewiduje możliwość udowodnienia zeznaniami świadków okresu składkowego, od którego zależy prawo lub wysokość świadczenia, dowód ten dopuszcza się pod warunkiem złożenia przez zainteresowanego oświadczenia w formie pisemnej lub ustnej do protokołu, że nie może przedłożyć odpowiedniego dokumentu potwierdzającego ten okres.

W oparciu o treść powyższych przepisów oraz okoliczności sprawy, w szczególności fakt wskazany zarówno przez odwołującego jak i świadków którzy byli pracownikami (...) Kombinatu Budowlanego w L., zgodnie z którym dokumentacja płacowa pracowników tego zakładu pracy sprzed roku 1980 przepadła lub uległa zniszczeniu, uwaga Sądu skupiła się na innych okolicznościach wynikających z dowodów zgromadzonych w sprawie, które potencjalnie mogły stanowić podstawę do ustaleń w zakresie realnego wynagrodzenia Z. M., które przysługiwało mu w okresie zatrudnienia w ww. zakładzie pracy od 14 sierpnia 1976 r. do 31 grudnia 1979 r. Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych nie jest bowiem związany ograniczeniami dowodowymi nałożonymi na organ rentowy w postępowaniu wyjaśniającym, a ocena dowodów zebranych w sprawie wynika wprost z art. 233 § 1 k.p.c. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z04.03.1997 r. AUa 105/97).

Mając na uwadze powyższe należało stwierdzić, że odwołujący w toku postępowania nie przedłożył przekonywujących dowodów jednoznacznie wykazujących wysokość wynagrodzenia, które przysługiwało mu w okresie od 14 sierpnia 1976 r. do 31 grudnia 1979 r. w czasie zatrudnienia w (...) Kombinacie Budowlanym w L.. Zarówno dokumentacja przedłożona przez stronę, jak również dokumentacja pozyskana z archiwum oraz zeznania świadków nie dostarczyły informacji wystarczających do ustalenia wynagrodzenia przysługującego odwołującemu w powyższym okresie.

Przesłuchani w sprawie świadkowie byli zgodni co do tego, że odwołujący zarabiał więcej od nich. Było bowiem pracownikiem przyjezdnym i mieszkał w hotelu pracowniczym, a powszechnie wiadomym dla pracowników zakładu było to, że tacy pracownicy świadcząc pracę na akord pracują w wyższym wymiarze czasu niż pracownicy lokalni, mieszkający w L. oraz okolicach. Jednocześnie świadkowie nie byli w stanie wskazać chociażby w przybliżeniu ile odwołujący w spornym okresie zarabiał. Informacja taka nie płynie również z szacunków dokonywanych przez świadków w czasie składania przez nich zeznań, były one bowiem zbyt niejednolite, aby precyzyjnie ocenić wysokość wynagrodzenia odwołującego. Przykładowo, świadek G. J. wskazał, że w jego ocenie odwołujący zarabiał około 4-5 razy więcej; zdaniem E. J. jego zarobki były mniejsze o 1/3 lub 1/4 od zarobków odwołującego; z kolei świadek I. R. podał, że nie wie ile zarabiał ubezpieczony, ale mogło to być około 2-3 razy więcej. Powyższe szacunki były dokonywane jedynie w oparciu o fakt, że odwołujący wykonywał pracę po godzinach i że było przyjęte, że pracownicy przyjezdni co do zasady pracują więcej aby mieć środki na pokrycie hotelu pracowniczego; świadkowie nie wiedzieli ile odwołujący zarabiał, gdyż ten nigdy im takiej informacji nie przekazywał. Co więcej, świadkowie nie byli w stanie określić ile sami zarabiali, co tak naprawdę uniemożliwiało odniesienie prezentowanych przez nich szacunków do ustalenia hipotetycznej kwoty wynagrodzenia. Nawet świadek M. M., brat odwołującego, który pracował z nim w jednej brygadzie jako tynkarz i tak jak on był pracownikiem przyjezdnym – co sugerowałoby, że otrzymywał takie same lub chociaż zbliżone wynagrodzenie do odwołującego – nie sprecyzował, jakie wynagrodzenie osiągał w spornym okresie zatrudnienia.

Nie zostały potwierdzone okoliczności wskazane przez odwołującego w zakresie otrzymywania premii regulaminowej (jej częstotliwości, wysokości, zasad otrzymywania), dodatku stażowego czy dodatku za rozłąkę. Dokumentacja znajdująca się w aktach osobowych odwołującego nie zawiera żadnych informacji na ten temat. Za niepotwierdzone należało również uznać twierdzenia pełnomocnika odwołującego, zgodnie z którymi do (...) Kombinatu Budowlanego w L. odwołujący został przyjęty za taką samą stawką godzinową, wynoszącą 8,50 złotych za godzinę pracy, jaką otrzymywał u poprzedniego pracodawcy, tj. w Kombinacie Budowlanym w Ł.. Natomiast dokumentacja przesłana przez Archiwum Państwowe w W. Ekspozytura w N. zawierała informacje dotyczące wynagrodzenia Z. M. 1980-1983, a więc poza spornym okresem.

Przedłożone przez odwołującego dokumenty w postaci świadectwa pracy
oraz legitymacji ubezpieczeniowej, jako kserokopie, nie mogły stanowić skutecznego dowodu w sprawie. Nawet gdyby uznać powyższe dokumenty za posiadające walor dowodowy, to wskazać należy, że ich treść nie daje podstaw do poczynienia przez Sąd ustaleń zgodnych z wnioskowaną przez odwołującego zmianą skarżonej decyzji. Kopia legitymacji ubezpieczeniowej zawiera jedynie informacje dotyczące przeciętnego miesięcznego zarobku brutto, wynoszącego zgodnie z wpisem 46.823,00 złote, przy czym wskazać należy, że sposób dokonania wpisu (w rubryce „zarobek razem brutto”, dosłownie: „od I, II do 84”) nasuwa wątpliwości co do faktycznego okresu, jakiego wskazana kwota dotyczy. Kwota ta jest zresztą odmienna od wskazanej w świadectwie pracy – „6.200 złotych miesięcznie plus premia zgodnie z regulaminem premiowania w(...) plus 5 % dodatek stażowy”. Ponadto w świadectwie pracy nie ma informacji odnośnie tego, czy podane wynagrodzenie odwołujący otrzymywał przez cały okres zatrudnienia w (...) Kombinacie Budowlanym w L. od 14 sierpnia 1976 r. do 31 marca 1984 r., co było istotne choćby w kontekście zeznań M. M., który wskazał, że na początku zatrudnienia w Kombinacie otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 2.800,00 złotych brutto, a więc o wiele mniej niż wskazano w świadectwie pracy wystawionym przez zakład.

W tych okolicznościach Sąd stwierdził, że na gruncie niniejszego postępowania
nie istniała możliwość ustalenia realnego wynagrodzenia przysługującego odwołującemu
w okresie pozostawania przez Z. M. w stosunku pracy na przełomie lat 1976-1979. Materiał dowodowy nie zawierał bowiem żadnych podstaw do poczynienia ustaleń w powyższym zakresie czyniących zadość wymaganiom określonym w art. 15 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach. Z tego też powodu organ rentowy, dysponującym uboższym materiałem dowodowym niż Sąd w postępowaniu odwoławczym, a zarazem ograniczony środkami dowodowymi zgodnie z regulacjami Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe, zasadnie w skarżonej decyzji z dnia 8 września 2015 r. przyjął przy ponownym ustaleniu kapitału początkowego minimalną wysokość wynagrodzenia odwołującego za okres od 14 sierpnia 1976 r. do 31 grudnia 1979 r., zgodnie z art. 15 ust. 2a. ustawy emerytalnej.

Powyższe rozważania prowadziły do wniosku, że odwołanie Z. M.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z dnia 8 września 2015 r., znak: (...)-2006, było bezzasadne i wobec tego podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

Zarządzenie: (...)

K.S.