Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2015r. w S.

odwołania Z. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 4 listopada 2014 r. Nr (...)

w sprawie Z. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje Z. J. prawo do emerytury od dnia 08 grudnia 2014r.

Sygn.akt IVU 76/15

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 04.11.2014r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu Z. J. prawa do wcześniejszej emerytury motywując to brakiem dowodu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przez okres 15 lat. Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony Z. J. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury, gdyż przez okres ponad 15 lat wykonywał prace w szczególnych warunkach w charakterze maszynisty ciężkich maszyn budowlanych i drogowych..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. W uzasadnieniu swojego stanowiska podniósł, że ubezpieczony nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

Ubezpieczony Z. J. urodzony dnia (...) złożył w dniu 16.09.2014r. wniosek o emeryturę. Organ rentowy uznał za udowodniony staż ubezpieczeniowy Z. J. w rozmiarze 28 lat, 11 miesięcy i 27 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 8 lat, 3 miesiące i 6 dni pracy w szczególnych warunkach. Jak wynika z materiału dowodowego zebranego w sprawie, ubezpieczony – poza okresami uznanymi przez ZUS- w okresie od 16.02.1983r. do 08.10.1993r. był zatrudniony w Cukrowni w S.. Od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia 08.10.1993r. pracował na stanowisku maszynisty ładowarki jednonaczyniowej (ciężkiego sprzętu budowlanego). Na stanowisku tym pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Wybierał ziemię z odstojników, ładował na samochody nieczystości z buraków itp. Posiadał uprawnienia do pracy na sprzęcie ciężkim od 1973r. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania ubezpieczonego (k.21-21v), zeznania świadków: Z. G. (k. 20v), S. J. (k.20v) i R. R. (k.21), akt ZUS, akt osobowych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Odwołanie jest uzasadnione. Zgodnie z art. 184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz.1118 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W ocenie Sądu Okręgowego Z. J. spełnił powyższe warunki. Udowodnił ponad 25 lat okresów składkowych oraz ponad 15 lat okresów pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu przepisów dotychczasowych. Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego, że w okresie od dnia 16.02.1983r. do 08.10.1993r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w charakterze maszynisty ciężkiego sprzętu budowlanego (ładowarki). Zeznania powoda potwierdzili świadkowie: Z. G. (k. 20v), S. J. (k.20v) i R. R. (k.21), którzy razem z nim pracowali. Zeznali oni, że ubezpieczony w spornym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę operatora ładowarki jednonaczyniowej. Sąd uznał ich zeznania za wiarygodne, ponieważ są logiczne, spójne i wzajemnie się uzupełniają. Zeznania te znajdują potwierdzenie w zebranych w sprawie dokumentach, w szczególności w świadectwach pracy, umowach i angażach znajdujących się w aktach osobowych i aktach ZUS. Znajdujące się w niektórych angażach określenia „operator ślusarz” lub „ślusarz” nie znajdują potwierdzenia w rzeczywistości, gdyż ze zgodnych zeznań ubezpieczonego i świadków wynika, że Z. J. nigdy nie wykonywał pracy ślusarza w Cukrowni (...). W spornym okresie pracował wyłącznie jako maszynista ładowarki jednonaczyniowej. Potwierdzają to także inne dokumenty znajdujące się w aktach osobowych. W dniu 19.10.1973r uzyskał uprawnienia maszynisty maszyn budowlanych i drogowych specjalność ładowarki (k. 22 akt osobowych). Angaż na k. 66 akt osobowych wymienia stanowisko operatora ładowarki. W dniu 23.02.1989r podwyższył swoje kwalifikacje w zakresie obsługi ciężkich maszyn budowlanych i drogowych (k. 73 akt osobowych). Na karcie 103 akt osobowych znajduje się wniosek kierownika transportu z dnia 01.02.1999r. o zmianę angażu Z. J. z operatora ładowarki na brygadzistę sprzętu ciężkiego, pomimo, że w aktach znajdują się angaże z tego okresu na stanowisko „ślusarz remontowy”.

Prace, które wykonywał ubezpieczony wymienione są w załączniku A dział V pkt.3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) oraz w dziale V pkt. 3 podpunkt 3 zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08.1983r. (Dz.Urz. MBiPMB nr 3, poz. 6-8). W sumie okresy pracy w szczególnych warunkach udowodnione w trakcie procesu wynoszą ponad 15 lat. Ubezpieczony nabył więc prawo do emerytury od dnia ukończenia 60 roku życia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art.477 ¹⁴par.2 kpc orzekł jak w wyroku.