Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 19.04.2016r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

A. K. prowadzi działalność gospodarczą na placu targowym położnym w R. przy ul. (...). Prowadzi tam stoisko handlowe.

W dniu 23.04.2014r. do stoiska pokrzywdzonej podeszła oskarżonaL. G. oraz jej córka E. C., które wracały z zakupów. Oskarżona trzymała na rękach dziecko . Natomiast E. C. niosła torby z zakupami. Oskarżona chciała kupić bieliznę od A. K..Z uwagi na fakt, iż trzymała na rękach dziecko, za zakupiony towar zapłaciła E. C., po wyjęciu pieniędzy z plecaka. Przed dokonaniem zakupu córka oskarżonej targowała się o cenę towaru. W tym czasie Lina G. oglądała towar rozłożony na sąsiednim stoisku. Znajdowała się w pobliżu kartonu , gdzie leżał portfel pokrzywdzonej, który ukradła . Po uregulowaniu należności za zakupiony towar oskarżona wraz córką poszły na przystanek komunikacji miejskiej skąd udały się do miejsca zamieszkania.

Po upływie około 5 minut od odejścia oskarżonej A. K. zorientowała się, że nie ma jej portfela koloru niebieskiego o wartości 30 zł, w którym znajdowały się dokumenty w postaci dowodu osobistego o serii (...), prawa jazdy o serii (...), karty bankomatowej banku (...), karty kredytowej banku (...) oraz pieniądze w kwocie 500 zł. Z uwagi na fakt, iż nikt poza oskarżoną nie dokonywał zakupów na jej stoisku pokrzywdzona stwierdziła, że kradzieży na jej szkodę dopuściła się L. G.. Dlatego próbowała ją odszukać na placu targowym, a gdy się jej to nie udało fakt kradzieży zgłosiła na policję.

W dniu 24.04.2014r. oskarżona wraz córką ponownie robiły zakupy na placu targowym położnym w R. przy ul. (...). Wtedy zauważyła je A. K. , która powiadomiła o tym fakcie funkcjonariuszy policji. Na skutek interwencji policjantów doszło do zatrzymania oskarżonej oraz E. C.. Podczas przeszukania L. G. oraz jej córki, ich odzieży nie znaleziono rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie. Wymienionych przedmiotów nie odnaleziono także po przeprowadzeniu w dniu 24.04.2014r. przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonej przy ul. (...). w R..

( zeznania E. C. k. 21 do 22, k. 117, A. K. k. 1 do 2, 5 do 5a, 27 , 92 do 93, 171, wyjaśnienia oskarżonej k. 31 do 32, 115 do 116, protokoły przeszukania k. 13 do 14, , 15 do 16, 18 do 19, protokół okazania osoby k. 27 , protokoły zatrzymania osoby k. 8-10, 11 do 12).

Oskarżona L. G. nie przyznała się do zarzuconego jej czynu i wyjaśniła, że była wraz córką E. na placu targowym położnym w R. przy ul. (...). Kupiła dla siebie majtki, za które zapłaciła jej córka E., gdyż ona trzymała dziecko na rękach. Po dokonaniu zakupów odeszły od stoiska i poszły na przystanek komunikacji miejskiej skąd udały się do miejsca zamieszkania. Nikogo nie okradła.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej w tej części, w której nie przyznała się do zarzucanego jej czynu uznając je za nieszczere, zmierzające do uchronienia siebie od odpowiedzialności karnej oraz pozostające w sprzeczności ze szczerymi i logicznymi zeznaniami pokrzywdzonej A. K.. Dał natomiast wiarę tym wyjaśnieniom co do faktu pobytu na placu targowym w dniu zajścia jako pozostającym w zgodzie z ustaleniami poczynionymi w oparciu o pozostały materiał dowodowy.

Sąd nie dał również wiary zeznaniom świadka E. C. uznając je za nieszczere co do okoliczności , że nie wie kto dokonał kradzież portfela na placu targowym i nie widziała tego faktu. Zeznania te mały na celu uchronienie swojej matki od odpowiedzialności karnej i nie zasługiwały na wiarę.

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom świadka A. K. , która zeznała, że nie znała wcześniej oskarżonej i nie ma powodu by ją fałszywie oskarżać. Tylko ona była przez parę minut u niej przy stoisku. Z dzieckiem na rękach oglądała towar. To on musiała okraść pokrzywdzoną. Oskarżona gdy jej córka kupowała bieliznę odeszła na drugi koniec stołu w pobliże kartonu, gdzie pokrzywdzona odłożyła swój portfel. Nikt inny nie stal koło jej stoiska , ani nie przechodził od momentu gdy była przy jej stoisku oskarżona do zorientowania się odnośnie kradzieży portfela.

Zachowanie się sprawcy przestępstwa stypizowanego w art. 278 § 1 kk polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Przez zabór rozumieć należy bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nią władającej (jak właściciel, posiadacz lub osoba posiadająca do rzeczy inne prawa rzeczowe lub obligacyjne) i objęcie jej we własne władanie przez sprawcę. Wyjęcie rzeczy ruchomej spod władztwa nastąpić musi wbrew woli osoby nią dysponującej oraz bez żadnej ku temu podstawy.

Kradzież jest przestępstwem materialnym. Do jego znamion należy skutek w postaci objęcia rzeczy wyjętej spod władztwa osoby uprawnionej - we władanie sprawcy. Skutek następuje w momencie zawładnięcia rzeczą przez sprawcę, tj. w chwili, gdy sprawca objął ją w swoje posiadanie.

Przedmiotem bezpośredniego działania sprawcy przestępstwa z art. 278 § 1 kk jest rzecz ruchoma, tj. przedmiot materialny, który jest wyodrębniony, może samodzielnie występować w obrocie oraz przedstawia wartość majątkową, a także przedmiot, o jakim mowa w art. 115 § 9 kk.

Przestępstwo określone w art. 278 § 1 kk należy do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Kradzieży od strony podmiotowej musi towarzyszyć tzw. dolus directus coloratus w odniesieniu do zabrania rzeczy. Do popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 kk nie wystarcza, aby sprawca „godził się” na możliwość przywłaszczenia. Niezbędne jest tu więc wykazanie, że sprawca miał świadomość znaczenia swojego działania, tzn. iż zmierzał do przywłaszczenia rzeczy i jednocześnie chciał przywłaszczyć sobie cudzą rzecz (wyrok SN z 5 maja 1999r., V KKN 406/97, Prok. i Pr. 2000, nr 4, poz. 6).

Przedmiotem ochrony przestępstwa z art. 275 § 1 kk. jest wiarygodność dokumentów stwierdzających tożsamość lub prawa majątkowe określonej osoby, prawo do dysponowania takimi dokumentami przez osobę, której dotyczą, a pośrednio także prawa majątkowe tej osoby.

Strona przedmiotowa przestępstwa z § 1 polega na posługiwaniu się, kradzieży lub przywłaszczeniu dokumentu stwierdzającego tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe.

W odniesieniu do kradzieży i przywłaszczenia stanowi ono przestępstwo materialne (skutkowe).

W przypadku czynności w postaci kradzieży i przywłaszczenia konieczna jest umyślność w postaci zamiaru bezpośredniego, zaś w przypadku posługiwania się - w grę wchodzi również zamiar ewentualny.

Skutkiem jest wyjęcie cudzego dokumentu przez sprawcę z władztwa osoby uprawnionej.

Do ustalenia odpowiedzialności sprawcy za kradzież konieczne jest ustalenie związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem sprawcy, a skutkiem w postaci zawładnięcia cudzą rzeczą ruchomą. U sprawcy kradzieży musi występować tzw. pełna świadomość co do faktu, iż stanowiąca przedmiot zamachu rzecz jest cudza. Natomiast w odniesieniu do zaboru wystarczająca jest już świadomość możliwości nastąpienia tego stanu (por. A. Zoll (w:) G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, wyd. II, Zakamycze 2004, s. 54 i n.).

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że oskarżona czynem swym wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 278 § 5 kk i art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk tj. w dniu w dniu 23 kwietnia 2014 r. w R. przy ul. (...) - plac targowy wykorzystując nieuwagę pokrzywdzonej zabrała w celu przywłaszczenia portfel koloru niebieskiego wartości 30 zł wraz z zawartością dokumentów tj. dowód osobisty o serii (...), prawo jazdy o serii (...), karta bankomatowa banku (...), karta kredytowa banku (...) oraz pieniędzy w kwocie 500 zł powodując łączną wartość strat 530 zł na szkodę A. K..

Co prawda pokrzywdzona nie widziała samego faktu kradzieży , ale nikt inny nie mógł jej dokonać gdy po upływie krótkiego czasu pokrzywdzona zorientowała się ze skradziono jej portfel , a w tym czasie nikt nie przechodził ani nie stał koło jej stanowiska. Tak więc logiczne rozumowanie prowadzi do wniosku, że sprawcą kradzieży musiała być(...), odnośnie której pokrzywdzona nie miała powodu by ją fałszywie oskarżać.

Zdaniem Sądu zebrany materiał dowodowy wskazuje na jedną wersję zdarzenia, która jest logiczna i na tej podstawie można wnioskować o winie i sprawstwie oskarżonej.

Na zasadzie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 37a kk Sąd skazał ją na karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych ustalając iż jedna dzienna stawka grzywny wynosi 10 zł .

Na zasadzie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonej na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania od dnia 24.04.2014r. godz. 14.00 do dnia 24.04.2014r.

Na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżoną (...) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i zasądził koszty zastępstwa adwokackiego z urzędu.

Czyn oskarżonej cechował się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Na powyższą ocenę Sądu wpływ miał rodzaj i charakter naruszonych przez sprawcę istotnych dóbr chronionych prawem, rozmiary wyrządzonej szkody, a także sposób i okoliczności popełnienia przez oskarżoną czynu, brak naprawienia szkody.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę także sposób działania oskarżonej, motywację działania , poprzednią niekaralność (k. 181) , sytuację majątkową i zarobkową (k. 115).

Zdaniem Sądu wymierzona kara należycie spełni swój cel wychowawczy i zapobiegawczy, jest adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu.