Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2016r. w S.

odwołania J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 16 marca 2015 r. (Nr (...) )

w sprawie J. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. W. prawo do emerytury od dnia 01 marca 2015 r.;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz J. W. kwotę 60,00 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 574/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16.03.2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8 poz. 43) odmówił wnioskodawcy J. W. przyznania prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, iż ubezpieczony nie wykazał, by na dzień 1.01.1999 r. posiadał 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych. Jako pracy w warunkach szczególnych ZUS nie zaliczył J. W. zatrudnienia w Odlewni (...) w S. od 1.10.1980 r. do 31.07.1989 r. ZUS podniósł, iż ubezpieczony pełnił wówczas funkcji brygadzisty, w związku z czym zakres jego czynności znacznie wykraczał poza osobiste dozorowanie pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach.

Od decyzji tej odwołanie złożył J. W., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury w wieku obniżonym oraz zasądzenie od organu rentowego na jego rzecz kosztów procesu. Wskazał, iż w kwestionowanym przez ZUS okresie świadczył pracę w warunkach szczególnych, będąc zatrudnionym od 8.05.1980 r. do 14.05.1987 r. na stanowisku formierza maszynowego, a od 15.05.1987 r. do 20.02.1995 r. zalewacza-wybijacza. Ubezpieczony, jedynie dodatkowo pełnił wówczas funkcję brygadzisty. Tym samym nie dość, iż sam wykonywał pracę w warunkach szczególnych, to jeszcze sprawował bezpośredni nadzór nad podległymi mu pracownikami wykonującymi pracę w wyżej wymienionych warunkach (odwołanie k. 1-4).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie, przytaczając argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 5-6).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony J. W., urodzony (...), złożył w dniu 27.02.2015 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Wskazał w nim, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (wniosek k. 1-3 a. e.). Na podstawie przedłożonych dokumentów, organ rentowy przyjął, że wnioskodawca na dzień 1.01.1999 r. wykazał 25 lat, 3 miesiące i 8 dni stażu ubezpieczeniowego, w tym 10 lat, 7 miesięcy i 18 dni pracy w warunkach szczególnych. Zaskarżoną decyzją z dnia 16.03.2015 r. ZUS odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do emerytury w wieku obniżonym (k. 12 a. e.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd ustalił, iż J. W. w spornym okresie, tj. od 1.10.1980 r. do 31.07.1989 r. był zatrudniony stale i w pełnym wymiarze w Odlewni (...) w S..

W okresie od 1.10.1980 r. do 14.05.1987 r. ubezpieczony pracował na stanowisku formierza. Do jego zadań należało wkładanie do skrzyni formierskiej metalowego lub drewnianego modelu i wypełnianie go piaskiem. Następnie, po założeniu drugiej skrzynki model był zalewany gorącym metalem. Powyższe zadania ubezpieczony łączył z pełnieniem funkcji brygadzisty. J. W. przez cały czas pracy przebywał na hali produkcyjnej. Jako brygadzista nie miał wydzielonego pomieszczenia. Obowiązki brygadzisty tj. zgłaszanie zaistniałych awarii do mistrzów oraz zdawanie ustnych raportów i zgłaszanie zapotrzebowania na materiały, zajmowały ubezpieczonemu kilka minut. W pozostałym czasie wykonywał obowiązki należące do formierza.

Od 15.05.1987 r. do 31.07.1989 r. ubezpieczony pracował na stanowisku zalewacza-wybijacza. W tym okresie nie pełnił już funkcji brygadzisty. Do jego zadań należało zalewanie formy ciekłym metalem, a następnie, jej wybijanie (zeznania ubezpieczonego k. 16v i 17, zeznania świadków: W. P. k. 16v, A. K. k. 17 oraz świadectwo pracy znajdujące się w aktach z wniosku o ustalenie kapitału początkowego k. 21 a. e., dokumenty znajdujące się w aktach osobowych ubezpieczonego, w tym m. in. ogólne świadectwo pracy k. 1, dokumentu potwierdzającego powierzenie funkcji brygadzisty k. 39).

W ocenie Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań ubezpieczonego oraz świadków jak również dokumentów pochodzących z akt osobowych, w tym m. in. angaży oraz ogólnego świadectwa pracy jest wystarczający do poczynienia ustaleń, iż J. W. w wyżej wymienionym okresie wykonywał stale i w pełnym wymiarze prace formierza, a od 15.05.1987 r. zalewacza-wybijacza. Wskazać należy, iż złożone zeznania są spójne, logiczne oraz wzajemnie się uzupełniają. Świadkowie W. P. oraz A. K. byli również zatrudnieni w zbliżonym, co ubezpieczony okresie w Odlewni (...) w S.. Treść zeznań co do okresów zatrudnienia znajduje swoje potwierdzenie w wyżej wymienionych dokumentach, w tym w wydanym ogólnym świadectwie pracy. Zdaniem Sądu, przywołane dowody są przekonywujące i pozwalają na przyjęcie, że wnioskodawca pracował w szczególnych warunkach. Stanowisko formierza zostało bowiem wymienione w załączniku do powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r., w Wykazie A w Dziale III w hutnictwie i przemyśle metalowym, w tytule odlewnia staliwa, żeliwa, metali nieżelaznych i rur pod poz. 21, zaś stanowisko zalewacza-wybijacza pod poz. 23.

Ponadto, ubezpieczony pracując jako formierz, od 1.10.1980 r. pełnił funkcję brygadzisty. Jak wynika ze złożonych zeznań, ubezpieczony mimo zajmowanej funkcji, w przeważającej części czasu pracy wykonywał czynności formierza. Jak zeznał ubezpieczony, czynności brygadzisty, polegające na zgłaszaniu awarii, zdawaniu ustnych raportów i zgłaszaniu zapotrzebowania na materiały zajmowały mu kilka minut w ciągu dnia. Jako brygadzista, ubezpieczony przez cały okres pracował na hali produkcyjnej, nie miał bowiem wydzielonego pomieszczenia. Powyższy fakt nie stoi na przeszkodzie zakwalifikowaniu pracy ubezpieczonego jako pełnionej w warunkach szczególnych. Należy dodać, iż powyższe wpisuje się w pojęcie kontroli międzyoperacyjnej, kontroli jakości produkcji i usług oraz dozoru inżynieryjno-technicznego na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione wykazie, tj. wymienionej w załączniku do powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r., w Wykazie A w Dziale XIV poz. 24. Powyższe powoduje, iż łącznie, wykonując obowiązki pracującego brygadzisty-formierza, ubezpieczony w pełnym wymiarze pracował w warunkach szczególnych.

Wskazać należy, iż decydujące znaczenie dla kwalifikacji zatrudnienia pełnionego w warunkach szczególnych ma, nie sama nazwa stanowiska wyrażona w dokumentach pracowniczych, lecz rodzaj rzeczywiście świadczonej pracy. Podkreślić również należy, iż samo nieprzedstawienie przez ubezpieczonego świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych nie może uniemożliwiać kwalifikacji zatrudnienia J. W. jako pełnionego we wskazanych warunkach.

Uznając okres od 1.10.1980 r. do 31.07.1989 r. jako zatrudnienie ubezpieczonego w warunkach szczególnych i po zsumowaniu ich z czasem zaliczonym przez ZUS stwierdzić należy, iż J. W. posiada ponad 15-letni okres pracy w wyżej wymienionych warunkach. Tym samym J. W. spełnił wszystkie przesłanki do uzyskania prawa do emerytury w wieku obniżonym wymienione w art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, w zw. z § 2 ust. 1, § 3 i § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. Ubezpieczony legitymuje się bowiem na dzień 1.01.1999 r. ponad 25-letnim stażem ubezpieczeniowym. Nie jest również członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Dlatego też zasadnym było przyznanie J. W. prawa do emerytury w wieku obniżonym począwszy od dnia, w którym ukończył on 60-ty rok życia, tj. od 1.03.2015 r.

Rozstrzygnięcie o kosztach Sąd oparł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 kpc w zw. z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t. j. Dz. U. z 2013 poz. 490) w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2015 poz. 1078) oraz w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1804). Sąd zasądził więc na rzecz ubezpieczonego od pozwanego organu rentowego kwotę 60 zł.

W związku z powyższym, Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, orzekł jak w sentencji wyroku.