Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 5 października 2015 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim, w sprawie z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. przeciwko A. K. o zapłatę, zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.926,59 złotych z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 176,43 złotych od dnia 24 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty;

- 802,64 złotych od dnia 21 marca 2014 roku do dnia zapłaty;

- 730,96 złotych od dnia 22 maja 2014 roku do dnia zapłaty;

- 216,56 złotych od dnia 19 lipca 2014 roku do dnia zapłaty

oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 647,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 600,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (wyrok – 94; uzasadnienie – k. 99 – 101).

Apelację od powyższego orzeczenia złożył pozwany.

W uzasadnieniu apelacji skarżący wskazał, że Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie V GC 1364/13 uwzględnił między innymi zeznania świadków, którzy wskazali, że były wspólnik odbierał pieniądze z utargów ze sklepów, w tym ze sklepu przy ul. (...) i to on powinien uregulować wszelkie roszczenia wynikające z prowadzenia działalności w sklepie przy ul. (...), a mianowicie: czynsze, media, ZUS, pensje itp., pomimo że formalnie działalność gospodarcza w tym sklepie była zarejestrowana na apelującego (apelacja – k. 112).

W odpowiedzi na apelację pozwanego powód wniósł o jej oddalenie w całości jako bezzasadnej oraz zasądzenie od pozwanego kosztów procesu wraz z uwzględnieniem kosztów zastępstwa sądowego według norm przepisanych w instancji odwoławczej (odpowiedź na apelację – k. 116 – 117).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że niniejsza sprawa była rozpoznawana w ramach postępowania uproszczonego (art. 505 ¹ – art. 505 ¹⁴ k.p.c.). W związku z tym, zgodnie z art. 505 ⁹ k.p.c. apelację można oprzeć na zarzutach: 1) naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, 2) naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy. Z kolei w myśl art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku sądu drugiej instancji, jeżeli nie przeprowadził postępowania dowodowego, zawiera jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Z niewadliwych i niekwestionowanych przez strony procesu ustaleń faktycznych wynikało, że w dniu 20 sierpnia 2013 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. zawarł z pozwanym A. K. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) umowę sprzedaży energii elektrycznej. Energia była dostarczana do lokalu pozwanego (k. 40 – 44). Przedmiotem niniejszej umowy było określenie praw i obowiązków stron związanych ze sprzedażą przez pozwanego sprzedawcę powodowi – klientowi energii elektrycznej (§ 1 umowy – k. 41). Integralną częścią umowy były: załącznik nr 1 – wykaz punktów poboru energii klienta i cennik sprzedaży energii elektrycznej (k. 42- 43). Ponadto bezsporne było, iż pozwany zużył dostarczoną mu energię elektryczną i nie uregulował należności wynikających z wystawionych przez powoda faktur VAT: nr (...); nr (...); nr (...); nr (...) (k. 47 – 58).

Pozwany w toku postępowania sądowego przyznał, iż nie regulował terminowo wszystkich należności względem powoda, gdyż związany był ustaleniami ze swoim wspólnikiem co do obowiązku leżącego po jego stronie do zapłaty wszelkich opłat związanych z lokalem.

Zgodnie z treścią art. 535 k.c. w związku z art. 555 k.c. pozwany jako kupujący winien był zapłacić powodowi jako sprzedawcy za dostarczoną energię elektryczną, czego nie uczynił. Wobec tego zasadnie Sąd Rejonowy uznał, że żądanie pozwu należało uwzględnić w całości.

Odnosząc się do twierdzenia skarżącego jakoby nie był on zobowiązany do zapłaty należności lecz jego wspólnik, wskazać należy, iż tego typu ustalenia nie mają znaczenia względem osób trzecich. Zaangażowanie stron w prowadzenie działalności nie ma bowiem wpływu na odpowiedzialność za powstałe zobowiązania. Zgodnie z treścią art. 864 k.c. za zobowiązania spółki cywilnej wspólnicy odpowiedzialni są solidarnie. Oznacza to, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od każdego wspólnika z osobna, od kilku z nich bądź od wszystkich wspólników łącznie. Spełnienie świadczenia przez któregokolwiek z nich zwalnia pozostałych od świadczenia na rzecz wierzyciela.

Na marginesie należy wskazać, iż w przypadku jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełni świadczenie ze swojego majątku indywidualnego przysługuje mu roszczenie regresowe wobec drugiego wspólnika, od którego może żądać zwrotu jego odpowiedniej części. Jeżeli strony w umowie spółki lub innej umowie nie ustaliły zasad rozliczeń, dłużnik który świadczenie spełnił może żądać zwrotu w częściach równych (art. 376 k.c.).

Sąd Okręgowy nie dostrzegł żadnych uchybień kwestionowanego wyroku, które winny być uwzględnione w toku kontroli instancyjnej z urzędu. W tym stanie rzeczy Sąd odwoławczy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako bezzasadną.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300,00 złotych od wartości przedmiotu zaskarżenia w wysokości 1.297,00 złotych. Wynagrodzenie pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym, zostało ustalone zgodnie z § 2 ust. 1 i § 6 pkt 3 w związku z § 12 ust. pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 roku, poz. 490 z późn. zm.).