Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Goleniowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Krukar – Leśniak

Protokolant: asystent sędziego Marta Bajor

w obecności Prokuratora Doroty Pietras – Salitry

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22.10.2015 r.

sprawy M. G.

syna E. i K. z domu C., (...)r. w G., karanego

skazanego:

1.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 29.09.2010 r. za czyn kwalifikowany z art. 207 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 (czterech) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 28.11.2011 r. oraz karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda – sygn. II K 594/10;

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 30.08.2011 r. za czyn kwalifikowany z art. 209 § 1 k.k. popełniony w okresie od października 2008 r. do marca 2011 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 (trzech) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 17.01.2013 r. – sygn. akt II K 658/11;

3.  wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 9.11.2011 r. za czyn kwalifikowany z art. 278 § 1 k.k. popełniony w okresie od dnia 4.03.2011 r. do dnia 8.03.2011 r. na kary 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 22.08.2012 r. oraz karę grzywny w wymiarze 30 (trzydziestu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda – sygn. II K 679/11;

4.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 19.06.2012 r. za trzy czyny kwalifikowane z art. 178a k.k. stanowiące ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. popełnione odpowiednio w dniu 17.10.2011 r. w dniu 17.10.2011 r. oraz w dniu 22.12.2011 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności – sygn. II K 187/12;

I.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec M. G. wyrokami wymienionymi w punkcie 2, 3 i 4 części wstępnej wyroku i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 572 k.p.k. w pozostałym zakresie postępowanie o wydanie wyroku łącznego umarza;

III.  na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 w zw. z art. 619 § 1 k.p.k. oraz § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przyznaje adw. A. D. (1) od Skarby Państwa kwotę 146 (stu czterdziestu sześciu) złotych i 40 (czterdziestu) groszy, która obejmuje kwotę 26 (dwudziestu sześciu) złotych i 40 (czterdziestu) groszy z tytułu podatku VAT – tytułem pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków.

Sygn. akt II K 586/15

UZASADNIENIE

M. G. zwrócił się z wnioskiem o wydanie wyroku łącznego i orzeczenie kary łącznej. M. G. był uprzednio skazany na podstawie:

5.  wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 29.09.2010 r. za czyn kwalifikowany z art. 207 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 (czterech) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 28.11.2011 r. oraz karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda – sygn. II K 594/10;

6.  wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 30.08.2011 r. za czyn kwalifikowany z art. 209 § 1 k.k. popełniony w okresie od października 2008 r. do marca 2011 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 (trzech) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 17.01.2013 r. – sygn. akt II K 658/11;

7.  wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 9.11.2011 r. za czyn kwalifikowany z art. 278 § 1 k.k. popełniony w okresie od dnia 4.03.2011 r. do dnia 8.03.2011 r. na kary 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 22.08.2012 r. oraz karę grzywny w wymiarze 30 (trzydziestu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda – sygn. II K 679/11;

8.  wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 19.06.2012 r. za trzy czyny kwalifikowane z art. 178a k.k. stanowiące ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. popełnione odpowiednio w dniu 17.10.2011 r. w dniu 17.10.2011 r. oraz w dniu 22.12.2011 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności – sygn. II K 187/12.

Dowód: - akta sprawy SR w Goleniowie sygn. akt II K 594/10

-

akta sprawy SR w Goleniowie sygn. akt II K 658/11

-

akta sprawy SR w Goleniowie sygn. akt II K 679/11

-

akta sprawy SR w Goleniowie sygn. akt II K 187/12

M. G. przebywa obecnie w Zakładzie Karnym w G., gdzie odbywa kary pozbawienia wolności orzeczone mu wyżej wymienionymi wyrokami tj. wyrokami wydanymi w sprawie o sygn. akt II K 594/10, II K 658/11, II K 679/11 i II K 187/12. Data zakończenia wykonywania kolejno wprowadzonych do wykonania kar pozbawienia wolności przypada na dzień 22 lipca 2017 r.

Jak wynika z opinii o skazanym ze współosadzonymi prowadzi zgodny tryb życia, a do przełożonych odnosi się regulaminowo. Stosuje się do ustaleń zawartych w przepisach regulujących wykonanie kary pozbawienia wolności. Nie jest związany z podkulturą przestępczą. Dotychczas nie był ani karany dyscyplinarnie, ani nagradzany regulaminowo. Karę odbywa w systemie zwykłym. Nie jest zatrudniony odpłatnie z uwagi na chwilowy brak wolnych miejsc pracy. Uczestniczy w zajęciach kulturalno – oświatowych organizowanych przez administrację zakładu karnego. W stosunku do popełnionych przestępstw ustosunkowany jest umiarkowanie krytycznie. Przed osadzeniem ukrywał się za granicą przed wymiarem sprawiedliwości.

Skazany ma obecnie (...) lat.

Dowód: - opinia k. 27, 35

-

dane o karalności k. 18-20

Sąd zważył, co następuje:

Przepis art. 569 § 1 k.p.k. (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. zgodnie z treścią przepisu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw) stanowi, że jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, to Sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji właściwy jest do wydania wyroku łącznego. Warunki wydania wyroku łącznego opisuje przepis art. 85 k.k. (również w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. zgodnie z treścią przepisu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw) stanowiąc, że jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

W niniejszej sprawie, kierując się wskazaniami opisanymi powyżej, możliwym było jedynie połączenie kar orzeczonych M. G. w wyrokach numer 2 (sygn. akt II K 658/11) i numer 3 (sygn. akt II K 679/11), wydanych odpowiednio w dniu 30.08.201r. oraz w dniu 9.11.2011 r. Z uwagi na daty popełnionych przez skazanego czynów objętych wyrokami numer 2 i 3 nie było możliwym połączenie orzeczonych tymi wyrokami kar jednostkowych z żadną z karą orzeczoną skazanemu wcześniej wydanym wyrokiem tj. z karą orzeczoną skazanemu wyrokiem numer 1 (sygn. akt II K 594/10). Wyrok ten został wydany w dniu 29.09.2010r. Zarówno zatem popełniony przez skazanego w okresie od października 2008 r. do marca 2011 r. czyn objęty wyrokiem numer 2, jak i popełniony przez skazanego w okresie od 4 marca 2011 r. do 8 marca 2011 r. czyn objęty wyrokiem numer 3 zostały popełnione już po wydaniu wyroku numer 1.

Z uwagi na daty popełnienia przez skazanego trzech czynów stanowiących ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. popełnionych odpowiednio w dniu 17.10.2011 r., w dniu 17.10.2011 r. oraz w dniu 22.12.2011 r., za które został skazany wyrokiem wymienionym w punkcie 4 nie było możliwym połączenie ich z karami orzeczonymi którymkolwiek z wyroków uprzednio wydanych wobec skazanego, tj. ani z karą orzeczoną wyrokiem wymienionym w punkcie 1, ani z karami orzeczonymi wyrokami wymienionymi w punktach 2 i 3. Sąd omyłkowo uznał jednak, że możliwym jest połączenie kary orzeczonej wyrokiem wymienionym w punkcie 4 z karami orzeczonymi wyrokami wymienionymi w punktach 2 i 3.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r. wydanym w sprawie V KK 425/07 (publ. Lex 353339) wskazał, że granice kary łącznej wyznacza z jednej strony najwyższa z kar orzeczonych za jedno ze zbiegających się przestępstw (dolna granica kary łącznej), a drugiej strony suma kar jednostkowych orzeczonych za poszczególne przestępstwa oraz wskazany w przepisie art. 86 § 1 k.k. maksymalny wymiar kar poszczególnego rodzaju (górna granica kary łącznej).

Połączenie kar pozbawienia wolności wymierzonych M. G. wyrokami numer 2 (kara 8 miesięcy pozbawienia wolności), i numer 3 (kara 5 miesięcy pozbawienia wolności) przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji prowadziłoby do wymierzenia skazanemu kary łącznej 8 miesięcy pozbawienia wolności (również przy błędnym przyjęciu, że możliwym jest połączenie także kary orzeczonej wyrokiem wymienionym w punkcie 4 z karami orzeczonymi wyrokami wymienionymi w punktach 2 i 3), natomiast przy zastosowaniu zasady kumulacji kary łącznej 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności (1 roku i 7 miesięcy przy błędnym przyjęciu, że możliwym jest połączenie także kary orzeczonej wyrokiem wymienionym w punkcie 4 z karami orzeczonymi wyrokami wymienionymi w punktach 2 i 3).

Na gruncie przedmiotowej sprawy granice kary łącznej możliwej do orzeczenia skazanemu po połączeniu kar orzeczonych wyrokami numer 2 i 3 kształtują się więc następująco: od 8 miesięcy (najwyższa z kar orzeczonych za jedno ze zbiegających się przestępstw) do 1 roku i 1 miesiąca (suma kar jednostkowych orzeczonych za poszczególne przestępstwa). Na skutek omyłkowego przyjęcia, że możliwym jest połączenie także kary orzeczonej wyrokiem wymienionym w punkcie 4 z karami orzeczonymi wyrokami wymienionymi w punktach 2 i 3 Sąd przyjął granice kary łącznej jako od 8 miesięcy (najwyższa z kar orzeczonych za jedno ze zbiegających się przestępstw) do 1 roku i 7 miesięcy (suma kar jednostkowych orzeczonych za poszczególne przestępstwa).

Orzekając karę łączną w ramach wyroku łącznego Sąd rozważa czy przestępstwa, za które sprawca został prawomocnie skazany różnymi wyrokami pozostają ze sobą w związku czasowym, jak i przedmiotowym. W zależności od tego jak silny jest ten związek, ma on wpływ na wymiar kary łącznej. Postępowanie o wydanie wyroku łącznego służy więc temu, by orzeczone wcześniej kary za popełnione przestępstwa tak zmiarkować, by sytuację skazanego na ogół poprawić, nie oznacza to jednak, że za każdym razem należy stosować zasadę absorpcji. Sąd procedując w sprawie o wydania wyroku łącznego musi uwzględnić wiele okoliczności wpływających na wymiar kary łącznej. Kara łączna będzie zwykle inaczej ukształtowana w przypadku jednorodzajowego zbiegu przestępstw, niż w przypadku wielorodzajowego zbiegu, kiedy to sprawca dopuszcza się kilku przestępstw godzących w różne dobra chronione prawem. Istotnym jest również czy popełnione przez skazanego czyny pozostają w bliskim związku czasowym i miejscowym.

W niniejszej sprawie popełnione przez M. G. czyny (tj. czyny z art. 209 § 1 k.k., art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz z art. 178a § 1 k.k. - przy błędnym przyjęciu, że możliwym jest połączenie także kary orzeczonej wyrokiem wymienionym w punkcie 4 z karami orzeczonymi wyrokami wymienionymi w punktach 2 i 3), orzeczone za popełnienie których kary pozbawienia wolności podlegają łączeniu, godzą w to różne dobra chronione prawem (stosunki rodzinne, mienie, bezpieczeństwo w komunikacji) i tym samym pozostają w odległym związku przedmiotowym. Należy ponadto zauważyć, że czyny te zostały popełnione przez skazanego w stosunkowo odległym okresie czasu, bo na przestrzeni prawie trzech lat (od października 2008r. do 8 marca 2011r. bądź do 22 grudnia 2011 r. - przy błędnym przyjęciu, że możliwym jest połączenie także kary orzeczonej wyrokiem wymienionym w punkcie 4 z karami orzeczonymi wyrokami wymienionymi w punktach 2 i 3). Nie pozostają one zatem również w bliskim związku czasowym. Poza tym, popełnione przez M. G. czyny nie miały charakteru incydentalnego, o czym świadczy nie tylko ich ilość, ale i następna karalność skazanego za czyny popełnione za granicą, gdzie ukrywał się przed wymiarem sprawiedliwości. M. G. mimo młodego wieku wielokrotnie wchodził już w konflikt z prawem. W dodatku jak wynika z opinii o skazanym sporządzonej przez administrację zakładu karnego, w którym przebywa, prezentowany przez niego stosunek do popełnionych przestępstw jest jedynie umiarkowanie krytyczny. Okoliczności powyższe sprzeciwiają się więc wymierzeniu kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji, która stanowiłaby w tej sytuacji nieuzasadnione premiowanie skazanego. Z drugiej strony w ocenie Sądu, nieuzasadnionym byłoby również wymierzanie M. G. kary łącznej przy zastosowaniu zasady kumulacji. Na jego korzyść należy bowiem przyjąć poprawne zachowanie w placówce penitencjarnej, w której obecnie przebywa. Jak wynika z opinii o skazanym nie stwarza on problemów wychowawczych, prawidłowo funkcjonuje w gronie współosadzonych. Świadczy to o tym, że jego proces resocjalizacji przebiega prawidłowo, choć należałoby oczekiwać, że M. G. będzie przejawiał w tym zakresie większą aktywność. Wprawdzie nie sprawia on problemów wychowawczych, nie był dotychczas karany dyscyplinarnie, z drugiej jednak strony w trakcie obecnego pobytu w zakładzie karnym nie otrzymał on też żadnej nagrody regulaminowej. Nie jest też zainteresowany zmianą systemu odbywania kary ze zwykłego na programowy.

Mając na uwadze całokształt powyższych okoliczności, w ocenie Sądu należało połączyć kary orzeczone M. G. wyrokami numer 2 i 3 i wymierzyć mu karę łączną przy zastosowaniu zasady asperacji (częściowej absorpcji) w wysokości 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą Sąd nieprawidłowo wymierzył w wysokości 1 roku i 2 miesięcy (na skutek błędnego przyjęcia, że możliwym jest połączenie także kary orzeczonej wyrokiem wymienionym w punkcie 4 z karami orzeczonymi wyrokami wymienionymi w punktach 2 i 3).

W pozostałym zakresie z uwagi na brak podstaw do wydania wyroku łącznego Sąd zgodnie z treści przepisu art. 572 k.p.k. postępowanie umorzył.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 w zw. z art. 619 § 1 k.p.k. oraz § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd przyznał od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. D. (2) kwotę 146,26 złotych tytułem kosztów obrony udzielonej skazanemu z urzędu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalniając M. G. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków z uwagi na jego obecną sytuację materialną i pobyt w zakładzie karnym uznając, że ich poniesienie przez skazanego byłoby dla niego zbyt uciążliwe.