Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2016 r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka (...) akcyjna spółka jawna z siedzibą w W.

przeciwko S. R. (1)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 879 zł (osiemset siedemdziesiąt dziewięć złotych) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, z tym zastrzeżeniem że nie mogą one przekraczać maksymalnej wysokości odsetek wynikających z art. 359 § 2 ¹ k.c., od kwoty 800 zł od dnia 27 czerwca 2015 roku do dnia 23 marca 2016 roku;

2.  zasądzoną w punkcie 1. należność w kwocie 879 zł rozkłada na sześć rat przy czym pierwsza 129 zł, a następne po 150 zł, płatne do końca miesiąca kalendarzowego począwszy od miesiąca następnego, w którym uprawomocni się wyrok, z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, z tym zastrzeżeniem że nie mogą one przekraczać maksymalnej wysokości odsetek wynikających z art. 359 § 2 ¹ k.c., od pierwszych pięciu rat oraz części ostatniej raty w wysokości 71 zł na wypadek opóźnienia w płatności;

3.  oddala powództwo w pozostałej części;

4.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 198,99 zł (sto dziewięćdziesiąt osiem złotych 99/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu.

Sygn. akt I C 2111/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 23 marca 2016 r.

(...) sp. z o.o. spółka (...) akcyjna spółka jawna w W. domagała się zasądzenia od S. R. (1) kwoty 929 zł z odsetkami:

- umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 800 zł od dnia 27 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty,

- ustawowymi od kwoty 50 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty

oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu. Z pozwu wynikało, że dochodzone roszczenie stanowi wierzytelność z tytułu umowy pożyczki zawartej przez pozwaną z (...) Sp. z o.o., a powódka nabyła ją od pierwotnego wierzyciela.

Pozwana podniosła, że spłaciła na rzecz wierzyciela 3 razy po 180 zł, a nie zostało to zarachowane na poczet spłaty zadłużenia, lecz na przedłużenie terminu spłaty. Kwestionowała podstawę do naliczania opłat windykacyjnych, gdyż nie otrzymała żadnych wezwań do spłaty zadłużenia. Wniosła o rozłożenie zadłużenia na raty ze względu na niskie dochody i liczne przewlekłe schorzenia oraz wydatki z tym związane (k. 50-51 i 70-70v akt).

W piśmie z 2 marca 2015 r. pełnomocnik powódki wyjaśnił, że wpłaty dokonywane przez powódkę zostały zarachowane na przedłużenie terminu spłaty pożyczki zgodnie z oświadczeniem woli wyrażonym przez pozwaną w tytułach przelewów (k. 57-61 akt).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 17 kwietnia 2014 r. S. R. (1) zawarła z (...) Sp. z o.o. S.A. z siedzibą w W. umowę pożyczki gotówkowej na kwotę 800 zł. Pożyczka miała być spłacana w terminie miesięcznym – do 17 maja 2014. Za okres opóźnienia w spłacie pożyczki pożyczkodawca miał naliczać odsetki karne od zadłużenia przeterminowanego w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. W umowie zastrzeżono możliwość przedłużania terminu spłaty pożyczki za zapłatą prowizji.

Okoliczności bezsporne: umowa pożyczki z załącznikami – k. 15-20 akt

Powódka choruje od wielu lar przewlekle na serce i nadciśnienie. Stwierdzono u niej również demencję. Pożyczkę wzięła na zakup leków i wykonanie badań na serce oraz wizytę u kardiologa. Powódka utrzymuje się z emerytury z dodatkiem pielęgnacyjnym w kwocie łącznej 1080 zł. Miesięcznie wydaje na leki do 300 zł, mieszka i prowadzi gospodarstwo domowe z córką S. R. (2) i 10-letnią wnuczką. Córka pozwanej S. R. (2) znajduje się w trudnej sytuacji życiowej: 2 lata temu przechodziła operację w związku z usunięciem komórek nowotworowych, w związku z tym leczyła się prywatnie. W tym czasie pobierała jedynie zasiłek dla bezrobotnych. Leczenie spowodowało pogorszenie sytuacji finansowej rodziny pozwanej. Pozwana z córką wspólnie pokrywają opłaty za mieszkanie, które wynoszą miesięcznie: 560 zł za czynsz, ok. 100 zł za energię elektryczną, 70 zł za telefon. Córka powódki otrzymuje wynagrodzenie w kwocie równej najniższej płacy w kraju.

Okoliczności bezsporne: wyjaśnienia S. R. (2) – k. 70-71v akt

Pozwana nie spłaciła w umownym terminie zadłużenia. W kwietniu 2014 r. otrzymała informację, że może wystąpić o przedłużenie terminu spłaty pożyczki, z czego skorzystała trzykrotnie, uiszczając na rzecz wierzyciela trzy razy prowizję po 180 zł.

Okoliczności bezsporne: wyjaśnienia S. R. (2) – k. 70 akt

W dniach 3 września 2014 r., 28 października 2014 r. i 8 listopada 2014 r. (...) Sp. z o.o. sporządziła wezwania do spłaty pożyczki skierowane do pozwanej.

Dowody: pisma pożyczkodawcy – k. 27-29 akt

Pozwana zaprzeczyła, aby takie wezwania otrzymała, a powódka nie wykazała, aby zostały one wysłane i doręczone pozwanej.

Umową z dnia 10 lutego 2015 r. (...) sp. z o.o. w W. wniosła wierzytelność wobec pozwanej z tytułu niespłaconej pożyczki do spółki (...) spółka z o.o. spółka (...) akcyjna spółka jawna w W..

Dowody: umowa spółki wraz z wykazem wniesionych wkładów – k. 21-26 akt

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy. Pozwana nie zwróciła pożyczki, zatem powinna ją zwrócić obecnie na rzecz powódki, na którą na mocy art. 509 § 1 k.c. i w oparciu o umowę spółki jawnej przeszła wierzytelność o zwrot pożyczki. Przelew obejmował także odsetki, zatem była podstawa żądania przez powódkę zapłaty również odsetek umownych, których stopa nie może przekraczać odsetek maksymalnych. Stopa odsetek karnych w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP wynikała z umowy, dlatego Sąd zasądził odsetki od kapitału wg takiej stopy procentowej (art. 359 § 2 ¹ k.c.).

Brak było podstaw w ocenie Sądu do zasądzenia kwoty 50 zł tytułem zwrotu opłat windykacyjnych. Pozwana zaprzeczyła, aby pożyczkodawca doręczył jej wezwania do zapłaty. Ciężar dowodu w tym zakresie spoczywał na powódce (art. 6 k.c.), która nie przedłożyła do akt dowodów wysłania i doręczenia wezwań. Z tego względu, w tym zakresie powództwo należało oddalić, o czym orzeczono w punkcie 3. sentencji wyroku.

W ocenie Sądu pozwana zasługuje na skorzystanie z dobrodziejstwa rozłożenia zasądzonej należności na raty (art. 320 k.p.c.). Pozwana ze względu na długotrwałe i liczne schorzenia oraz chorobę nowotworową córki w 2014 r. znalazła się w trudnej sytuacji życiowej, wskutek czego (z przyczyn od siebie niezależnych) nie była w stanie spłacić pożyczki. Obecnie dochody jej i córki poza bieżącym utrzymaniem wystarczają jedynie na niewielką spłatę zadłużenia co miesiąc. Pozwanej nie stać na spłatę w krótkim terminie całego zadłużenia wraz z odsetkami i kosztami procesu. Deklaruje jednak spłatę zadłużenia, a deklaracja ta nie jest gołosłowna, gdyż mimo trudnej sytuacji rodzinnej i finansowej wykazywała dobrą wolę trzykrotnie pokrywając niemałe opłaty za przedłużenie terminu spłaty pożyczki. W ocenie Sądu należy pozwanej dać szansę spłaty zadłużenia z pominięciem postepowania egzekucyjnego, gdyż narażenie jej na egzekucję całej zasądzonej należności pogorszyłoby jej sytuację rodzinną i finansową. Z tych względów w ocenie Sądu zachodziła podstawa do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty, których wysokość określono na kwotę 150 zł, uwzględniając obecną sytuację majątkową i rodzinną pozwanej oraz interesy powódki (Sąd przychylił się do wniosku pozwanej o rozłożenie na raty po 150 zł miesięcznie, gdyż rokuje to spłatę w rozsądnym terminie).

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2006 r., III CZP 126/06 (OSNC 2007, nr 10, poz. 147) rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty na podstawie art. 320 k.p.c. ma ten skutek - wskazany już w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 września 1970 r., III PZP 11/70 (OSNCP 1971, nr 4, poz. 61) - że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat. Z tego względu odsetki za opóźnienie zasądzono jedynie od dnia wniesienia pozwu do dnia wyrokowania oraz na wypadek opóźnienia w płatności rat, a powództwo o zapłatę odsetek za okres od dnia wyrokowania do dnia płatności poszczególnych rat zostało oddalone.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Na koszty powódki składały się: opłata od pozwu – 30 zł, opłata na rzecz radcy prawnego wg norm przepisanych – 180 zł i opłata za wniesienie pozwu drogą elektroniczną - 0,30 zł. Powódka wygrała sprawę w 94,62% i w takim stosunku zasądzono na jej rzecz zwrot kosztów procesu od pozwanej.