Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2015 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim , V Wydział Gospodarczy zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda J. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą B. w P. kwotę 6.351,04 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 3 grudnia 2012 roku do dnia zapłaty (pkt 1), oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt 2) i zasądził od powoda J. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą B. w P. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. kwotę 618,30 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 3).

Zasądzona kwota 6.351,04 zł stanowi brakującą część należnego powodowi odszkodowania z tytułu szkody całkowitej w pojeździe. Pozwany odpowiada jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego będącego sprawcą szkody.

Apelację od powyższego orzeczenia złożyła pozwana, zaskarżając wyrok w części to jest w zakresie pkt 1 ponad kwotę 3.100,00 zł oraz co do pkt 3, tj. w zakresie kosztów procesu stosownie do zakresu zaskarżenia, wnosząc o oddalenie powództwa ponad kwotę 3.100,00 zł, zmianę rozstrzygnięcia o kosztach procesu za I instancję stosownie do dokonanej zmiany wyroku oraz zasądzenie kosztów procesu , w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za II instancję.

Strona pozwana zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi następujące uchybienia :

1)  Obrazę przepisów prawa procesowego tj.

a)  naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez:

przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów , a tym samym dokonanie ustaleń faktycznych w sposób sprzeczny z zasadami logicznego rozumowania oraz ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym , co skutkowało przyjęciem przez Sąd I instancji , iż należne powodowi odszkodowanie za szkodę z dnia 27 października 2012 roku stanowi kwotę 6.351,04 złotych w sytuacji , gdy pozwana na etapie likwidacji szkody wpłaciła bezpośrednio poszkodowanej kwotę 9.648,96 złotych , biegły z zakresu mechaniki samochodowej ustalił wartość pojazdu sprzed szkody na kwotę 23.100,00 złotych , a z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie , to jest zeznań poszkodowanej J. M. oraz dowodu z dokumentu w postaci umowy sprzedaży zawartej w dniu 10 stycznia 2013 roku wynika , iż bezpośrednio poszkodowana sprzedała pojazd M. (...) za kwotę 20.000,00 złotych

2)  Naruszenie prawa materialnego, tj.

przepisu art. 822 k.c. , art. 824 ¹ k.c. oraz art. 363 § 1 i 2 k.c.

a)  poprzez uznanie przez Sąd , że powodowi należy się odszkodowanie w kwocie wyższej niż rozmiar poniesionej przez niego szkody , to jest w wysokości 6.351,04 zł.

Apelująca podzieliła stanowisko Sądu I instancji wyrażone w uzasadnieniu wyroku , iż

w przedmiotowej sprawie wystąpiła tzw szkoda całkowita , albowiem naprawa pojazdu stała się ekonomicznie nieuzasadniona , bowiem jej koszt przewyższa wartość pojazdu w stanie sprzed szkody. Podniosła, iż Sąd Rejonowy przy wyrokowaniu nie wziął jednak pod uwagę, że poszkodowana sprzedała samochód za kwotę 20.000,00 złotych.

Zdaniem skarżącego wartość należnego odszkodowania stanowi różnicę pomiędzy ustaloną przez biegłego wartością pojazdu sprzed szkody w wysokości 23.1000,00 złotych a uzyskaną ceną sprzedaży w wysokości 20.000,000 złotych , to jest kwotę 3.100,00 złotych .

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik powoda wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył , co następuje :

apelacja pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie .

Należy zauważyć , iż apelujący w pełni podzielił stanowisko Sądu I instancji wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do tego , iż w niniejszej sprawie wystąpił tzw wypadek szkody całkowitej . Pozwany zgodził się z opinią biegłego sądowego , w której biegły jednoznacznie wykazał zaistnienie szkody całkowitej.

Pozwany sprzeciwił się jedynie pominięciu przez Sąd I instancji okoliczności , iż poszkodowana sprzedała pojazd , a cena uzyskana ze sprzedaży powinna zostać uwzględniona przy wyliczeniu należnego odszkodowania.

W myśl art. 233 § 1 k.p.c. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania , na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału .

W zakresie zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. zważyć należy :

zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. może być uwzględniony jedynie wówczas, gdyby wykazano , że dowody zostały ocenione w sposób rażąco wadliwy , sprzeczny z zasadami logiki bądź doświadczenia życiowego .

( tak : postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12.01.2006 r. , II CK 335 / 05 , MP 2006 / 3 / 115 ) .

Sąd Okręgowy zarzut ten uznał za chybiony.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób nie budzący wątpliwości wykazał , iż :

a) wartość rynkowa przedmiotowego pojazdu marki M. na dzień powstania szkody w stanie nieuszkodzonym wynosiła 23.100,00

złotych brutto,

b)  celowe , konieczne oraz nieuzasadnione koszty naprawy powypadkowej pozwalające na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed kolizji przy

użyciu części oryginalnych oznaczonych logo producenta pojazdu , z uwzględnieniem udokumentowanego zakresu uszkodzeń , przy stawce 90,00 zł / rbg

wynoszą 27.860,69 złotych brutto,

c) wartość tzw pozostałości , przy wymianie tylko części kolankowej błotnika tylnego ( a nie całego błotnika tylnego ) , szacowana przy pomocy

systemu (...) , uwzględniająca zakres uszkodzeń pojazdu po szkodzie , liczona metodą zredukowanego kosztu naprawy wynosi

7.100,00 złotych. brutto,

d) w toku likwidacji szkody pozwany ubezpieczyciel wypłacił odszkodowanie w kwocie 9.648,96 złotych.

Wysokość szkody wyniosła więc 16.000,00 złotych ( 23.100,00 zl – 7.100,00 zl = 16.000,00 zł ).

Brakująca część odszkodowania wynosi : 16.000,00 zł ( należne ) – 9.648,96 zł ( wypłacone ) = 6.351,04 zł .

W przypadku szkody całkowitej ustalenie wysokości odszkodowania następuje tzw metodą dyferencyjną i polega na ustaleniu wysokości różnicy między wartością samochodu przed szkodą a wartością pozostałości . Powyższą metodę zastosował prawidłowo Sąd Rejonowy.

Okoliczność , iż bezpośrednio poszkodowana , po otrzymaniu odszkodowania ( 28 grudnia 2012 r. ) naprawiła pojazd , a następnie sprzedała go ( 10 stycznia 2013 r. ), uzyskując cenę 20.000,00 złotych nie ma znaczenia dla ustalenia wysokości odszkodowania.

Przede wszystkim dlatego , że należne odszkodowanie ustala się na dzień powstania szkody.

Skoro zdarzenie szkodzące ( kolizja drogowa ) nastąpiło w dniu 27 października 2012 roku , to odszkodowanie wylicza się na tę datę .

Uwzględnianie ewentualnych dalszych zdarzeń , następujących po dniu 27 października 2012 roku , w sposób bezpodstawny naruszyłoby zasadę ustalania odszkodowania , wręcz „odrywając” odszkodowanie od zdarzenia je powodującego.

Ponadto , kwestie naprawy pojazdu nie mają wpływu na wysokość odszkodowania , albowiem zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego , czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawiać”. W przypadku szkody całkowitej , sposób wykorzystania wypłaconego odszkodowania ( na przykład na naprawę pojazdu ) i późniejsza sprzedaż pojazdu ( po przeprowadzeniu naprawy ) nie ma wpływu na wysokość odszkodowania , które ustala się na dzień powstania szkody.

Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił zebrany materiał dowodowy , w szczególności przy jego ocenie nie naruszył zasad logicznego rozumowania. Na podstawie prawidłowo ocenionego materiału dowodowego Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny i zastosował w sposób właściwy przepisy prawa materialnego : art. 822 k.c. , art. 824 ¹ k.c. i art. 363 § 1 i 2 k.c.

W aspekcie przedstawionych argumentów i rozważań , apelacja strony pozwanej jako oparta na niezasadnych zarzutach została oddalona na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy postanowił na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. Zasądzone na rzecz powoda koszty postępowania apelacyjnego obejmują : koszty zastępstwa procesowego powoda w postępowaniu apelacyjnym w kwocie 300,00 zł ( § 6 p. 3 i § 13 ust. 1 p. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie… – Dz.U. nr 163 , poz. 1348 ze zm. ).