Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w W. w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Marcin Krakowiak

Protokolant: Anna Głaz

przy udziale oskarżyciela publicznego K. F.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2016 r.

sprawy M. K.,

syna A. i M. z d. U.,

ur. (...) w K.

obwinionego o to, że:

1. W dniu 15.12.2015 r. o godz. 19:10 w W. na ul. (...) naruszył zasady określone art. 20 ust. 1 Ustawy z dn. 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) w ten sposób, że kierując na drodze publicznej samochodem marki H. o nr rej. (...), na obszarze zabudowanym, w godz. 5:00 - 23:00 przekroczył dopuszczalną prędkość 50 km/h o 35 km/h, poruszając się z prędkością 85 km/h,

tj. o wykroczenie z art. 92a kw.

2. W tym samym miejscu i czasie, jak w punkcie pierwszym, naruszył zasady określone w art. 38 pkt 1 Ustawy z dn. 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) w ten sposób, że kierując na drodze publicznej samochodem marki H. o nr rej. (...), pomimo obowiązku, podczas kontroli nie posiadał przy sobie dokumentu stwierdzającego uprawnienia od kierowania pojazdem kat. B,

tj. o czyn z art. 95 k.w.

orzeka

I.  Obwinionego M. K. uznaje za winnego popełnienia obu zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 92a kw. oraz art. 95 k.w. skazuje go, a na podstawie art. 92a kw. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierza mu łącznie karę grzywny w wysokości 1.000 zł (tysiąc złotych);

II.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem opłaty.

Sygn. akt IV W 2749/15

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 grudnia 2015 r. około godziny 19:10 funkcjonariusze (...) zatrzymali do kontroli drogowej kierowcę pojazdu marki H. o nr rej (...), który jadąc ulicą (...) od strony ul. (...) w kierunku Mostu G., nie zastosował się do znaku drogowego B-33 „ograniczenie prędkości” do 50 km/h, przekraczając dozwoloną w tym miejscu prędkość o 35 km/h, jadąc z prędkością 85 km/h, co zostało zmierzone przez funkcjonariusza policji sierż.sztab K. S. przy użyciu laserowego przyrządu do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym (...) 520-20 100LR nr fabryczny (...) z aktualnym świadectwem legalizacji. Po dokonaniu pomiaru prędkości, kierowca pojazdu marki H. o nr rej (...) został zatrzymany do kontroli drogowej, w trakcie której ustalono, iż jest nim M. K., którego dane ustalono na podstawie legitymacji studenckiej nr (...) nr albumu (...). M. K. w trakcie kontroli oświadczył, iż nie posiada przy sobie dokumentów uprawniających do kierowania pojazdem w postaci prawa jazdy.

Za ujawnione wykroczenia M. K. został zaproponowany przez interweniującego funkcjonariusza policji mandat karny w wysokości 500 zł oraz wpis 6 punktów do ewidencji kierowców, a także w/w został pouczony o prawie odmowy przyjęcia mandatu z czego skorzystał, dlatego też sprawę przekazano do rozpoznania tut. sądu.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie następującego materiału dowodowego: częściowo wyjaśnień obwinionego M. K. (k.11,48-49), zeznań świadka K. S. (k.6,49-51), notatki urzędowej (k.1), świadectwa legalizacji ponownej (k.7), informacji o wpisach z ewidencji kierowców (k.14-15,40-41).

Obwiniony M. K. w toku postępowania wyjaśniającego nie przyznał się do zarzucanego mu wykroczenia oraz skorzystał z prawa do odmowy złożenia wyjaśnień (k. 11)

Przesłuchany w toku postępowania sądowego obwiniony nie przyznał się również do zarzucanego mu czynu. Obwiniony odpowiadając na pytania przewodniczącego oraz oskarżyciela publicznego wyjaśnił, że jechał ulicą wzdłuż P.. Na czerwonym świetle się zatrzymał, na zielonym ruszył, tak samo jak podjazdy, które były obok i również za nim. Nie potrafił powiedzieć ile metrów przejechał, ale po dokonaniu pomiaru na mapie G., od skrzyżowania do miejsca, w którym został zatrzymany jest to odległość około kilometra. Został zatrzymany i poinformowany przez policjanta o przekroczeniu prędkości. Funkcjonariusz wspomniał, że trzykrotnie dokonał pomiaru, a obwiniony zapytał się jakim urządzeniem dokonywał pomiaru. Funkcjonariusz pokazał mu prędkość na wyświetlaczu, było bodajże 83 km/h. Powiedział, że nie zgadza się z pomiarem, wtedy policjant zaczął przeprowadzać kontrolę stanu technicznego pojazdu. Nie posiadał blankietu prawa jazdy. Nie kwestionuje interwencji policjantów w zakresie nieposiadania prawa jazdy. Oświadczył policjantowi, że przyjmie mandat za brak blankietu, ale nie za zwiększoną prędkość. Nie przyjął mandatu za nieposiadanie prawa jazdy, bo policjant powiedział, że jest jeden mandat w takim wypadku. Został mu okazany pomiar prędkości, pod warunkiem, że to była jego prędkość. Wydaje mu się, że jechał lewym pasem, bliżej drugiego kierunku. Radiowóz zobaczył dopiero jak zauważył tarczę do zatrzymywania, trójkąt świecący nie jest w stanie wskazać odległości. Dużo pojazdów jechało za nim.

Nie potrafi powiedzieć, z jaką prędkością się poruszał, ale nie jechał z prędkością wskazaną na pomiarze. Dopuszczalna prędkość wtedy była 50 km/h. Nie zgadza się z pomiarem, uważa, że prędkość, która została zmierzona, to nie jest prędkość jego samochodu. To urządzenie powinno identyfikować, który pojazd mierzy.

Nie zgłaszał uwag policjantom w momencie interwencji. Urządzenie tego typu powinno mieć taką kartę, w której się zapisuje kiedy dokonano pomiaru, kalibracje, tam jest laserowy wskaźnik, który może się nie pokrywać z punktem pomiaru i może dojść do rozszczepienia wiązki lasera z pewnej odległości, były warunki atmosferyczne sprzyjające takim różnicom, bo była prawie minusowa temperatura i padał deszcz ze śniegiem. Taką wiedzę czerpał z Internetu i od różnych znajomych.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia obwinionego w zakresie okoliczności popełnienia przez M. K. wykroczenia z art. 95 kw. Obwiniony nie kwestionował faktu nie posiadania przy sobie dokumentu stwierdzającego uprawnienia do kierowania pojazdami kat B.

Sąd natomiast odmówił waloru wiarygodności wyjaśnieniom obwinionego, w którym nie przyznał się do popełnienia czynu polegającego na przekroczeniu dozwolonej prędkości na ul. (...) w W.. Wyjaśniania te są bowiem sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie, zarówno z treścią szczegółowych i konsekwentnych zeznań świadka funkcjonariusza Policji K. S. co do przebiegu kontroli prędkości pojazdu prowadzonego przez obwinionego oraz zgromadzoną dokumentacją, w tym świadectwem legalizacji miernika prędkości Dyrektora Okręgowego (...) Miar.

Obwiniony przedstawiając przebieg zdarzenia przede wszystkim próbował podważyć wiarygodność dokonanego pomiaru i sposobu jego dokonywania. Według jego twierdzeń nie sposób z całą pewnością przyjąć, że okazana mu przez funkcjonariusza, zmierzona prędkość, należała do samochodu, który on się poruszał. Ponadto wskazał, że urządzenie do tego użyte nie miało w ogóle jakiejkolwiek możliwości takiej identyfikacji. Wskazać należy, iż wyjaśnienia te nie zasługują na uwzględnienie, jak bowiem wynika z materiału dowodowego, funkcjonariusz dokonywał pomiaru prędkości, z jaką poruszał się obwiniony, sprawnym, posiadającym aktualną legalizację i spełniającym określone wymagania metrologiczne laserowym przyrządem o znaku fabrycznym (...) 520-20 100LR nr fabryczny (...) i że kontrola ta przeprowadzona została w sposób prawidłowy, a uzyskany wynik jednoznacznie wskazywał, że kierujący obwiniony przekroczył dopuszczalną na odcinku drogi, którą się poruszał prędkość.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż wyjaśnienia obwinionego mają na celu jedynie uniknięcie odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenie i stanowią przyjętą przez obwinionego linię obrony, a tym samym nie mogą być uwzględnione przy ustaleniu stanu faktycznego.

Wiarygodnym dowodem są zeznania świadka K. S., funkcjonariusza policji, który dokonał pomiaru prędkości poruszania pojazdu marki H. o nr rej (...) i dokonał zatrzymania obwinionego. W treści złożonych zeznań świadek wskazał, że okazał obwinionemu wynik widniejący na urządzeniu do rejestrowania prędkości, a obwiniony zakwestionował niniejszy pomiar. Jednocześnie świadek w złożonych zeznaniach wyczerpująco wskazał zarówno na sposób takiego pomiaru. Jak bowiem zeznał pomiaru takiego dokonuje się za pomocą przyrządu optycznego na tym urządzeniu, przez który widać czerwony punkt, który naprowadza się na tablicę rejestracyjna samochodu. Po dokonanym prawidłowo pomiarze, po naciśnięciu spustu pojawia się prędkość, z jaką porusza się samochód. Świadek ten opisał również sytuacje, w jakich przy niekorzystnych warunkach pogodowych może na urządzeniu wyświetlić się komunikat „błąd pomiaru”, a które to warunki atmosferyczne nie występowały w chwili dokonywania pomiaru prędkości pojazdu obwinionego.

Zeznania świadka Sąd ocenił za w pełni wiarygodne, albowiem są one spójne, konsekwentne i co ważne tworzą logiczną całość, a także znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym w postaci notatki służbowej. Ponadto w ocenie Sądu nie jest możliwym przy wzięciu pod uwagę nie tylko sposobu pomiaru, ale także z uwagi na doświadczenie wyniesione z ponad 7-letniej pracy w Wydziale Ruchu Drogowego przesłuchanego świadka by K. S. omyłkowo zmierzył prędkość innego pojazdu niż tego, którym faktycznie kierował obwiniony. Świadek zeznał, że dokonywany jest pomiar prędkości pierwszego pojazdu i gdy stwierdzone zostaje przekroczenie jego prędkości dalsze pomiary odnośnie innych zbliżających się pojazdów nie są wykonywane. Jak natomiast dodatkowo przyznał sam obwiniony, po ruszeniu ze świateł na skrzyżowaniu to on jechał pierwszy, a za nim inne pojazdy. Nadto funkcjonariusz ten jest osobą obcą dla obwinionego i nie posiada żadnych powodów aby celowo pomawiać go o czyn którego ten się nie dopuścił.

Odnośnie pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie zaliczonych w poczet materiału dowodowego na podstawie art. 76 § 1 k.p.w., Sąd uwzględnił je przy ustalaniu stanu faktycznego nie znajdując podstaw do zakwestionowania ich autentyczności ani prawdziwości zawartych w nich treści.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego sąd uznał, iż wina obwinionego M. K. odnośnie zarzucanych mu czynów nie budzi żadnych wątpliwości, a polega na tym, iż w dniu 15.12.2015 r. o godz. 19:10 w W. na ul. (...) naruszył zasady określone art. 20 ust. 1 Ustawy z dn. 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że kierując na drodze publicznej samochodem marki H. o nr rej. (...), na obszarze zabudowanym, w godz. 5:00 - 23:00 przekroczył dopuszczalną prędkość 50 km/h o 35 km/h, poruszając się z prędkością 85 km/h, swoim zachowaniem wypełniając dyspozycję art. 92a § 1 k.w. Na podstawie art. 92 a § 1 k.w. odpowiada ten kto prowadząc pojazd nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym. Zgodnie z art. 20 ust 1 ustawy z dnia z dn. 20.06.1997 r. prawo o ruchu drogowym prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze zabudowanym w godzinach 5 ⁰⁰-23 ⁰⁰ wynosi 50 km/h. W ocenie sądu bezsporne jest, iż obwiniony zlekceważył obowiązujące ograniczenie prędkości do 50 km/h wynikające ze znaku i prowadził pojazd z prędkością przekraczającą dozwoloną w tym miejscu prędkość tj. 85 km/h.

Ponadto obwiniony w tym samym miejscu i czasie, naruszył zasady określone w art. 38 pkt 1 Ustawy z dn. 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że kierując na drodze publicznej samochodem marki H. o nr rej. (...), pomimo obowiązku, podczas kontroli nie posiadał przy sobie dokumentu stwierdzającego uprawnienia od kierowania pojazdem kat. B, dopuszczając się naruszenia art. 95 k.w., który wskazuje, że popełnia wykroczenie kierowca, który prowadzi na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu pojazd, nie mając przy sobie wymaganych dokumentów. Obwiniony nie zastosował się do powyższych zasad, dlatego też podlega odpowiedzialności z art. 95 kw.

Sąd potraktował jako okoliczność obciążającą znaczne przekroczenie prędkości, uprzednią karalność obwinionego za wykroczenia drogowe (informacja z (...) k. 40-41).

Sąd nie dopatrzył się wobec obwinionego okoliczności łagodzących.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd wymierzył obwinionemu łącznie karę grzywny w wysokości 1000 złotych, uznając ją za adekwatną zarówno do stopnia winy jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionych czynów, jak również realizującą swoje zadania w zakresie zapobiegawczego i wychowawczego oddziaływania na osobę obwinionego, ponadto za sprawiedliwą w odczuciu społecznym. W ocenie Sądu stopień szkodliwości społecznej zachowania obwinionego jest znaczny, albowiem obwiniony nie stosując się obowiązującego ograniczenia prędkości i przekraczając dozwoloną prędkość o 35 km/h, mógł spowodować realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w szczególności zagrożenie dla innych uczestników ruch, a ponadto kolejny raz prowadził pojazd nie posiadając przy sobie wymaganych dokumentów. Sąd uznał zatem, iż karą adekwatną do wagi popełnionego czynu, jest wymierzona łącznie kara grzywny, która stanowi realną i odczuwalną dolegliwość dla ukaranego.

W ocenie Sądu orzeczona grzywna uwzględnia również, zgodnie z art. 24 § 3 k.w. sytuację majątkową, rodzinną i osobistą obwinionego i nie można jej w żadnym wypadku uznać za zbyt surową. Zapłata grzywny w orzeczonej wysokości jest w ocenie Sądu dla niego w pełni możliwa i nie zagraża jego egzystencji. Kara uświadomi obwinionemu wagę i znaczenie naruszonych przez niego przepisów oraz konieczność ostrożnej i uważnej jazdy w ruchu drogowym, oraz skłoni go do zaprzestania lekceważenia obowiązku jakim jest posiadanie w trakcie prowadzenia pojazdu dokumentów potwierdzających jego uprawnienia jako kierowcy, w efekcie zaś zapobiegnie popełnianiu przez obwinionego kolejnych wykroczeń drogowych. Tym samym zostaną spełnione określone w art. 33 § 1 k.w. cele kary.

O kosztach postępowania Sąd orzekł stosownie do dyspozycji art. 118 § 1 k.p.w. w zw. z art. 627 k.p.k. uznając, iż brak jest podstaw do zwolnienia obwinionego od obowiązku ich poniesienia.