Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Cz 300/16

POSTANOWIENIE

Dnia 5 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - SSO Barbara Braziewicz

Sędziowie SO Gabriela Sobczyk (spr.)

SR(del.) Ewa Buczek-Fidyka

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 kwietnia 2016r.

sprawy z powództwa A. J.

przeciwko L. M. i D. T.

o zapłatę

na skutek zażalenia pełnomocnika z urzędu powódki

na rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 2 postanowienia Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. akt II C 303/12

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSR(del.) Ewa Buczek-Fidyka SSO Barbara Braziewicz SSO Gabriela Sobczyk

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 17 listopada 2015r. Sąd Rejonowy w Gliwicach umorzył postępowanie w sprawie i nakazał wypłacić ze Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. S. kwotę 1476zł w tym 276zł podatku VAT tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu, a ponadto nieuiszczonymi wydatkami obciążył Skarb Państwa.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że przyczyną umorzenia postępowania była zawarta przez strony ugoda sądowa. Jako podstawę prawną tego rozstrzygnięcia wskazał art. 355§1kpc. Odnośnie rozstrzygnięcia zawartego punkcie 2 tego postanowienia wskazał, że jego podstawą prawną jest §2 ust.1, 2 i 3 w zw. z §6 ust.4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie i ponoszenia przez Skarb państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Sąd wskazał, że orzekając o wysokości wynagrodzenia pełnomocnika z urzędu wziął pod uwagę jego nakład pracy, wkład w rozstrzygnięcie sprawy i jej charakter. W ocenie Sądu rejonowego, pełnomocnik nie dokonał w sprawie czynności, które przekraczałyby zakres typowych działań pełnomocnika. Także rodzaj sprawy ni wymagał od niego dodatkowego wysiłku same zaś czynności pełnomocnika nie wpłynęły na szybkie zakończenie sprawy, gdyż to postawa samych stron postępowania doprowadziła na ostatnim terminie rozprawy do zawarcia ugody i zakończenia sporu. Zatem uzasadnione było przyznanie pełnomocnikowi wynagrodzenia w wysokości stawek minimalnych. Sąd Rejonowy wskazał ponadto, że w odniesieniu do kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu §2 ust.1 rozporządzenia należy wykładać łącznie z §19 pkt 1, wskazującym, że należna adwokatowi za taką pomoc opłata nie może być wyższa niż 150% stawek minimalnych. Z uwagi na wartość przedmiotu sporu(10 000 zł), stawka minimalna w niniejszej sprawie wynosiła 1200 zł (§6 pkt 4 rozporządzenia). Jednocześnie Sąd Rejonowy wskazał, że rozstrzygniecie zawarte w punkcie 3 postanowienia oparł na art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Postanowienie to w zakresie punktu 2 zaskarżył pełnomocnik z urzędu powódki. Zarzucił mu naruszenie art. 98§1kpc w zw. z §2 ust.1 u 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu poprzez nakazanie wypłacenia ze Skarbu państwa na rzecz adwokata A. S. kwoty w wysokości odpowiadającej stawce minimalnej, mimo że charakter sprawy, wkład pracy pełnomocnika powódki uzasadnia przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w wysokości trzykrotności stawki minimalnej. Stawiając ten zarzut adwokat wniósł o zmianę postanowienia w zaskarżonej czyści poprzez nakazanie wypłacenia ze Skarbu Państwa na jego rzecz trzykrotności stawki minimalnej, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu powołał się na swe starania zmierzające do korzystnego dla powódki rozstrzygnięcia, uczestnictwo w rozprawach oraz w rozmowach z klientką, pertraktacjach ugodowych zmierzających do polubownego zakończenia sprawy. Wskazał, że w jego ocenie okoliczności niniejszej sprawy oraz jej charakter uzasadniają zastosowanie trzykrotności stawki.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Po analizie sprawy Sąd Okręgowy w pełni podziela wywody Sądu Rejonowego, w szczególności co do maksymalnej wysokości wynagrodzenia adwokata z urzędu. Zasadnie Sąd Rejonowy wskazał, że podstawą ustalenia maksymalnej wysokości tego wynagrodzenia jest § 2 ust.1 w zw. z § 19 pkt1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( t. jedn. Dz. U. z 2013 poz. 461 ze zm.).

Zatem wniosek zażalenia aby przyznać wynagrodzenie w wysokości trzykrotnej stawki minimalnej nie znajduje oparcia w obowiązującym stanie prawnym.

Jednocześnie wskazać należy, że sprawa niniejsza nie była skomplikowana pod względem prawnym. Konieczność udziału w spotkaniach ze stroną, którą pełnomocnik z urzędu reprezentuje, jak i w rozprawach nie stanowi nadzwyczajnych okoliczności uzasadniających znaczny nakład pracy pełnomocnika.

Zgodnie z art. 109§1kpc, roszczenie o zwrot kosztów wygasa, jeśli strona najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie złoży sądowi spisu kosztów albo nie zgłosi wniosku o przyznanie kosztów według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, że pełnomocnik powódki w żadnym ze swym pism procesowych ani na żadnej z rozpraw, a szczególnie na rozprawie kończącej postępowanie nie złożył wprost wniosku o przyznanie mu kosztów procesu a przede wszystkim nie złożył spisu tych kosztów. Nie wnioskował w toku postępowania o przyznanie mu kosztów w wysokości wyższej, wskazanej w zażaleniu. Nadmienić należy, że także powódka składając osobiście pozew nie zawarła w nim wniosku o zasądzenie kosztów procesu.

Dalsza analiza akt wskazała, że jedynie na rozprawie w dniu 12 lutego 2015r. pełnomocnik powódki złożył oświadczenie, że „podtrzymuje wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej powódce z urzędu i niepokrytej przez powódkę w żadnej części”.

Uznając zatem niezasadność zażalenia, w oparciu o art. 385 kpc w zw. z art. 397§2kpc Sąd Okręgowy w Gliwicach orzekł jak w sentencji.

SSR(del.) Ewa Buczek-Fidyka SSO Barbara Braziewicz SSO Gabriela Sobczyk