Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lipca 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział III Cywilny

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Anna Szarek

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Katarzyna Więcek

po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2015 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej nr (...) nieruchomości przy ul. (...) w S.

przeciwko Gminie M. S. - Zarządowi (...) w S.

o wydanie wraz z żądaniem ewentualnym o zapłatę

I oddala powództwo o wydanie oraz powództwo o zapłatę w całości;

II zasądza od powódki Wspólnoty Mieszkaniowej nr 31-2f nieruchomości przy
ul. (...) w S. na rzecz pozwanej Gminy M. S. – Zarządu (...) w S. kwotę 600 (sześciuset) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III C 1624/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 lipca 2015 roku

/w postępowaniu zwykłym/

Pozwem z dnia 8 października 2014 roku Wspólnota Mieszkaniowa nr (...) nieruchomości przy ul. (...) w S. wniosła o nakazanie Gminie M. S. w S. wydania dokumentacji technicznej budynku przy ul. (...) w S., wskazując szczegółowo rodzaj dokumentów, które powinny zostać wydane lub o zasądzenie od Gminy M. S. w S. kwoty 2 369,12 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwana posiada w powodowej Wspólnocie dwa lokale mieszkalne i pomimo wezwań nie realizuje obowiązku wydania Wspólnocie dokumentacji technicznej budynku.

W odpowiedzi na pozew Gmina M. S. w S. wniosła
o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu wskazując,
iż żądanie pozwu nie znajduje oparcia w przepisach prawa, albowiem po pierwsze obowiązek podjęcia czynności zmierzających do aktualizacji dokumentacji technicznej budynku lub w przypadku jej braku do jej opracowania ciąży na zarządcy lub zarządzie, a nie na poprzednim właścicielu oraz po drugie roszczenie regresowe o zwrot kosztów opracowania lub aktualizacji dokumentacji technicznej może być dochodzone od dotychczasowego właściciela nieruchomości dopiero po poniesieniu przez Wspólnotę tych kosztów, a kosztów tych – co niesporne – powódka jeszcze nie poniosła. Pozwana podniosła również zarzut nadużycia przez powódkę prawa podmiotowego, bowiem pozwana w miarę możliwości, wobec swojej ciężkiej sytuacji finansowej, wywiązuje się z obowiązku finansowania dokumentacji odtworzeniowych i sukcesywnie je wykonuje w celu minimalizowania wydatków jakie z tego tytułu miałaby zwrócić powódce.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Gmina M. S. w S. posiada we Wspólnocie Mieszkaniowej nr (...) nieruchomości przy ul. (...) w S. trzy lokale mieszkalne o łącznej powierzchni 592,28 m ². Zarząd wspólnotą powierzono (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S..

Nieruchomość nie posiada dokumentacji technicznej – nie została ona przekazana zarządowi ani zarządcy przez poprzedniego właściciela tj. Gminę M. S. w S..

Wspólnota kilkakrotnie zwracała się do Gminy o wydanie dokumentacji, jednakże Gmina informowała, że dokumentacja jest wykonywana sukcesywnie,
w miarę możliwości finansowych wynikających z rozmiaru jej budżetu.

Wspólnota Mieszkaniowa nr (...) nieruchomości przy ul. (...) w S. nie wykonała dokumentacji, nie podjęła działań zmierzających do opracowania dokumentacji technicznej i nie poniosła z tego tytułu żadnych wydatków.

Niesporne.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo wywiedzione z treści przepisu art. 29 ust. 1 lit. d pkt 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (tekst jednolity – Dz.U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm.) okazało się nieuzasadnione.

Przepis art. 29 ust. 1 lit. c nakłada na zarząd lub zarządcę, któremu zarząd nieruchomością wspólną powierzono w sposób określony w art. 18 ust. 1, obowiązek podjęcia czynności zmierzających do opracowania lub aktualizacji dokumentacji technicznej budynku i rozliczenia kosztów związanych z opracowaniem lub aktualizacją tej dokumentacji. Jeżeli uchwała właścicieli lokali nie stanowi inaczej, koszty opracowania lub aktualizacji dokumentacji technicznej budynku obciążają do czasu wyodrębnienia własności ostatniego lokalu – dotychczasowego właściciela nieruchomości, a po wyodrębnieniu własności ostatniego lokalu – wszystkich właścicieli lokali w częściach odpowiadających ich udziałom w nieruchomości wspólnej, o czym stanowi przepis art. 29 ust. 1 lit. d pkt 1 i 2 ustawy.

Dla oceny zasadności powództwo koniecznym było rozważenie czy powódka na podstawie art. 29 ust. 1c i ust. 1d pkt 1 powołanej ustawy może domagać się nakazania stronie pozwanej dokonania aktualizacji dokumentacji technicznej budynku posadowionego w S. przy ul. (...), ewentualnie domagać się zapłaty kwoty odpowiadającej kosztom przeprowadzenia takiej aktualizacji.

Zdaniem Sądu roszczenia strony powodowej nie znajduje oparcia w powołanych wyżej przepisach. Pierwszy z nich - art. 29 ust. 1 lit. c jako podmiot obowiązany do opracowania lub aktualizacji dokumentacji technicznej budynku wprost wskazuje zarząd lub zarządcę. To na tym podmiocie zatem, a nie na poprzednim właścicielu, spoczywa – z woli ustawodawcy – obowiązek podjęcie czynności zmierzających do aktualizacji dokumentacji technicznej budynku lub w przypadku jej braku do jej opracowania (vide: uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego we W. z dnia 27 lutego 2013 roku, II Ca 1396/12, www.orzeczenia.ms.gov.pl). Przenoszenie przez właścicieli lokali tego obowiązku na inny podmiot, w tym na jednego z właścicieli lokali, jest niedopuszczalne.

Przedmiotem regulacji drugiego z powołanych przepisów jest ustalenie zasad rozliczenia kosztów opracowania lub aktualizacji tej dokumentacji. Z jego treści wynika, że członkowie wspólnoty mogą decydować o sposobie rozliczenia poniesionych kosztów sporządzenia aktualizacji dokumentacji. Przepis ten traktuje bowiem, co logiczne, jedynie o kosztach powstałych już po wykonaniu takiej dokumentacji. Ustala on bowiem zasady rozliczania kosztów sporządzenia dokumentacji technicznej, które to koszty w pierwszej kolejności musi pokryć wspólnota mieszkaniowa jako podmiot zlecający opracowanie lub aktualizację dokumentacji, a dopiero po poniesieniu tych kosztów może wystąpić do dotychczasowego właściciela z roszczeniem regresowym o zwrot wydatków poniesionych na ten cel.

Dodać należy, że zachowania pozwanej polegającego na poinformowaniu powódki o zamiarze sukcesywnego sporządzania dokumentacji technicznej nie sposób odczytywać jako uznania długu. Pozwana wyjaśniła bowiem, że podjęcie przez nią powyższych działań we własnym zakresie miało na celu zminimalizowanie przyszłych kosztów, których konieczność poniesienia powstałaby po sporządzeniu dokumentacji przez podmiot obowiązany do tego z mocy ustawy.

Powodowa wspólnota wywodziła, że dokumentacja nie została dotychczas sporządzona, wskazując na obowiązek Gminy w tym zakresie. Tymczasem ustawodawca przyznał powódce jedynie prawo do formułowania wobec Gminy jako dotychczasowego właściciela nieruchomości roszczeń regresowych. Wobec braku poniesienia przez powódkę wydatków na opracowanie lub aktualizację dokumentacji technicznej budynku żądanie zapłaty okazało się przedwczesne.

Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka M. P., albowiem został on powołany na okoliczności, które – w świetle powyższych rozważań – nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Podniesiony w odpowiedzi na pozew zarzut nadużycia przez powódkę prawa podmiotowego był pozbawiony podstaw. Obrona, której podstawę stanowi przepis art. 5 k.c. ma bowiem każdorazowo charakter wyjątkowy. Tymczasem pozwana nie wskazała jaka zasada współżycia społecznego została naruszona przez powódkę, natomiast sąd naruszenia żadnej z zasad nie stwierdził.

Złożony przez powódkę wniosek o zawieszenie postępowania w sprawie nie mógł wywołać skutku prawnego, ponieważ pozwana nie złożyła analogicznego wniosku, a nie zachodzą żadne inne okoliczności, które uzasadniałyby jego uwzględnienie.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 par. 1 k.p.c., w myśl której strona przegrywająca spór ma obowiązek zwrócić stronie przeciwnej koszty celowej obrony. Na zasądzoną z tego tytułu kwotę składa się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej w kwocie 600 zł ustalonej na podstawie par. 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu Dz. U.z 2002r. , nr 163, poz. 1349 ze zm.).