Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Gabriela Sobczyk (spr.)

Sędzia SO Leszek Dąbek

SR (del.) Roman Troll

Protokolant Dominika Tarasiewicz

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2016 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa K. A.

przeciwko I. A.

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 31 marca 2015 r., sygn. akt IV RC 852/14

1.  prostuje w zaskarżonym wyroku oznaczenie przedmiotu sprawy jako sprawy o uchylenie obowiązku alimentacyjnego;

2.  oddala apelację;

3.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 1200 zł (tysiąc dwieście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSR (del.) Roman Troll SSO Gabriela Sobczyk SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 1526/15

UZASADNIENIE

Powód K. A. wniósł o uchylenia obowiązku alimentacyjnego powoda w stosunku do I. A. w wysokości po 1000 zł miesięcznie, stwierdzonego wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach. Ośrodek (...) w R. z dnia 19 grudnia 2011r. , sygn. akt II RC 1809/10 z dniem 26 listopada 2014r.

W uzasadnieniu wskazał, że małżeństwo stron zostało rozwiązane w/w wyrokiem, który został zmieniony o tyle, że rozwód orzeczono z winy obu stron. Jako podstawę uchylenia obowiązku alimentacyjnego powód powołał okoliczność, że z dniem 26 listopada 2014r. pozwana uzyskuje prawo do emerytury. Zdaniem powoda od tej daty tym samym alimenty się nie należą.

Ponadto wniósł też o uchylenie obowiązku alimentacyjnego w stosunku do córki A., powołując się na ukończenie przez nią szkoły średniej.

Pozwana I. A. wniosła o oddalenie powództwa. Wskazała, że od czasu ustalenia ostatniego obowiązku alimentacyjnego nie doszło do żadnej zmiany warunkującej uchyleniem świadczeń alimentacyjnych. Oraz że nie prawdą jest aby uzyskała uprawnienia emerytalne, które będą jej przysługiwać dopiero 26 lipca 2015 roku. Powód posiada wystarczające możliwości majątkowe, aby w dalszym ciągu zabezpieczać ich potrzeby. Pracuje bowiem w dwóch firmach, a na dodatek otrzymuje emeryturę w wysokości 4 400 zł miesięcznie.

Powód cofnął żądanie uchylenia obowiązku alimentacyjnego w stosunku do córki A. A. (2).

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 31 marca 2015 r. Sąd Rejonowy w Rybniku umorzył postępowanie odnośnie pozwanej A. A. (2), oddalił powództwo odnośnie pozwanej I. A. i zasądził od powoda na rzecz pozwanych 2.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy ustalił, że mocą wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodek (...) w R. z 19 grudnia 2011 roku w sprawie o sygn. akt II RC 1809/10, zmienionego częściowo przez wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 29 marca 2012 roku sygn. akt V ACa 113/12 rozwiązano przez rozwód związek małżeński stron, z winy obojga małżonków. Wyrokiem rozwodowym zasądzono od powoda na rzecz pozwanej alimenty w wysokości 1000 zł miesięcznie. Apelacja powoda w zakresie świadczeń alimentacyjnych została oddalona, w argumentacji Sądu Apelacyjnego podkreślono trudną sytuację materialną pozwanej, która do czasu rozwodu zajmowała się domem i dziećmi oraz możliwości zarobkowe powoda. W konsekwencji powyższego obowiązek alimentacyjny powoda został ukonstytuowany w oparciu o niedostatek powódki.

Dokonując porównania ówczesnej i obecnej sytuacji stron Sąd Rejonowy ustalił, że poprzednio powód miał 51 lat, był emerytowanym górnikiem i kontynuował edukację na uczelni wyższej. Otrzymywał emeryturę w wysokości 3 800 zł miesięcznie oraz wynagrodzenie za dodatkową pracę tj. 600 zł miesięcznie. Powód w dacie ustalenia ostatniego obowiązku alimentacyjnego wynajmował jednoosobowy pokój w hotelu o zaniżonym standardzie. Koszty utrzymania powoda stanowiły wówczas wydatek rzędu 1500 zł miesięcznie (w tym: 650 zł najem, 400 zł wyżywienie, 70 zł leki oraz 360 zł czesne).

Odnośnie pozwanej Sąd Rejonowy ustalił, że miała wówczas 57 lat, nie pracowała zarobkowo. Możliwości zarobkowe pozwanej w dacie ustalenia obowiązku alimentacyjnego były znikome, gdyż ze względu na obowiązki domowe i opiekę nad dziećmi nie podejmowała przez dłuższy czas aktywności zawodowej. Zawodowo pracowała do 1991 roku. Mieszkała z córką i synami we wspólnym mieszkaniu stron. Pozwana leczyła się na nadciśnienie i zwyrodnienie kręgosłupa i stawów. Koszty utrzymania pozwanej ustalono na kwotę 1000 zł miesięcznie( w tym 500 zł bieżące utrzymanie i 500 zł wydatki na mieszkanie).

Odnosząc się do aktualnej sytuacji Sąd Rejonowy ustalił, że obecnie powód ma 55 lat, posiada wykształcenie wyższe, jest inżynierem górnictwa. Pobiera emeryturę, której wysokość aktualnie wynosi 4400 zł netto miesięcznie. Powód jest także zatrudniony w firmie (...) Sp. z o.o., a jego wynagrodzenie za pracę sięga nawet 3000 zł netto miesięcznie. Łączny dochód powoda w ostatnich latach to: 132 354, 64 zł w 2013 roku, 116 023, 20 zł w 2012 roku oraz 85 632,11 zł w 2011 roku.

Powód wynajmuje mieszkanie, którego łączny koszt utrzymania to 1120 zł miesięcznie
(w tym: 600 zł odstępne, 400 zł czynsz, 60 zł energia elektryczna, 60 zł gaz). Pozostałe koszty utrzymania powoda to około 1350 zł miesięcznie, a w tym, wyżywienie 600-700 zł, leki 100 zł, odzież i obuwie około 200 zł, środki czystości 50 zł, utrzymanie samochodu i paliwo 250 zł, telefon komórkowy 90 zł. Koszty utrzymania powoda to zatem kwota niespełna 2500 zł.

Dodatkowo opłaca córce telefon za kwotę 79 zł miesięcznie oraz regularnie łoży na jej utrzymanie alimenty w kwocie 700 zł miesięcznie. Łączne wydatki powoda(z uwzględnieniem także dotychczasowego obowiązku alimentacyjnego względem byłej małżonki) nie przekraczają zatem kwoty 4300 zł miesięcznie.

Powód korzysta na co dzień z samochodu marki O. (...) z 1999 roku. Posiada także oszczędności w wysokości 55 000 zł, które otrzymał od byłej żony z tytułu podziału majątku dorobkowego małżonków.

Odnośnie pozwanej Sąd Rejonowy ustalił, że ma ona obecnie 60 lat, z zawodu jest technologiem żywienia zbiorowego. Poza alimentami w wysokości 1000 zł miesięcznie, jest wspierana przez córkę, od której otrzymuje 500 zł. Od orzeczenia rozwodu nie podejmowała żadnej pracy zarobkowej. W lipcu bieżącego roku osiągnie wiek emerytalny i powinna otrzymać świadczenia w wysokości 932,99 zł brutto miesięcznie.

Pozwana mieszka wspólnie z córką, synem i swoją matką, w mieszkaniu należącym niegdyś do stron. Koszty utrzymania mieszkania to około 800 zł miesięcznie(w tym czynsz 600 zł, gaz 100 zł co dwa miesiące i energia elektryczna 250 zł co dwa miesiące). W przeliczeniu na mieszkańca jest to wydatek około 200 zł miesięcznie. Trzydziestoletni syn pozwanej pracuje zarobkowo i partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania. Zaś córka pozwanej -19 letnia A. A. (2) podjęła dalszą edukacje na studiach. Matka pozwanej oraz syn przekazują do wspólnej puli pieniędzy około 800 zł miesięcznie, z czego pokrywane są wydatki mieszkaniowe i wyżywienie. Pozwana ma zwyrodnienie odcina szyjnego kręgosłupa i nadciśnienie, które zdiagnozowano już u niej 10 lat temu.

Sąd Rejonowy ustalił, że pozostałe wydatki pozwanej to: wyżywienie 500 zł, leki około 100 zł, środki czystości 50 zł oraz dodatkowo odzież i obuwie, które pozwana kupuje okazjonalnie i na wyprzedażach. Ostatni zakup obuwia nastąpił w ubiegłym roku za kwotę 250 zł. według ustaleń Sądu Rejonowego, wydatki pozwanej sięgają kwoty nie mniej niż 950-1000 zł miesięcznie.

Pozwana pieniądze na spłatę kwoty należnej powodowi z tytułu podziału majątku, pozyskała ze sprzedaży mieszkania należącego do jej matki. Pozwana nie posiada żadnych oszczędności, ani innego majątku. Lokalne urzędy pracy nie dysponują ofertami zatrudnienia w zawodzie jakim posiada pozwana.

W ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy przywołał brzmienie art. 60§1krio wskazał, że w orzecznictwie przyjęto pogląd, zgodnie z którym pojęcie niedostatku z art. 60 § 1 k.r.o. oznacza tak brak jakichkolwiek środków utrzymania, jak i sytuację, kiedy uzyskane środki nie wystarczają na pełne zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb.(uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, LEX nr 3342; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lipca 2000 r., I CKN 226/00, LEX nr 51343). W orzeczeniu z dnia 19 maja 1975 r., III CRN 55/75 (OSN 1976, poz. 133)

Sąd Rejonowy powołał też art. 138krio stanowiący podstawę prawną zmiany obowiązku alimentacyjnego w razie zmiany stosunków. Wskazał, że istotą niniejszego postępowania jest ustalenie, czy nastąpiła zmiana stosunków od ostatniego orzeczenia o alimentach.

Zakres świadczeń alimentacyjnych, który ustawodawca określił w art. 135 § 1 k.r.io., jest bowiem uzależniony z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego z drugiej zaś od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć potrzeby, których zaspokojenie zapewni podmiotowi uprawnionemu do alimentów odpowiedni rozwój fizyczny i duchowy. Nie są to tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji lecz również te, których celem jest stworzenie warunków bytowania stosownie do wieku uprawnionego, stanu zdrowia i innych okoliczności, których uprawniony nie jest w stanie własnymi siłami sobie zapewnić. Powinny one być oceniane całościowo, a zatem nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu, jego środowiska, możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania, a także całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku.

Odnosząc te ustalenia do niniejszej sprawy Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że upływ ponad trzech lat od daty ustalenia ostatniego obowiązku alimentacyjnego spowodował jedynie zmianę w zakresie możliwości zarobkowych powoda i jego uzasadnionych potrzeb. Zmiana ta w ocenie Sądu Rejonowego nie dała jednak podstaw do modyfikacji obowiązku alimentacyjnego. Wskazał, że realne dochody powoda wzrosły, wzrosły też jego możliwości zarobkowe.

Faktyczny wzrost możliwości zarobkowych powoda Sąd rejonowy określił na co najmniej 3000 zł miesięcznie, a wzrost jego własnych kosztów utrzymania na 1000 zł.

Sąd ocenił, że przytoczone okoliczności nie prowadzą do konieczności zmiany obowiązku alimentacyjnego na niekorzyść pozwanej. Pozwana w dalszym ciągu nie pracuje zarobkowo, oczekuje na świadczenia emerytalne, które powinna uzyskać w lipcu 2015 roku. Do tego czasu alimenty są jej jedynym źródłem utrzymania. Odnośnie braku aktywności zawodowej pozwanej Sąd Rejonowy wskazał, ze trwa on od 1991 roku i jest wynikiem porozumienia ówczesnych małżonków. Pozwana zajmując się dziećmi i domem nie miała możliwości podjęcia pracy zarobkowej, ani też podwyższenia swoich kwalifikacji, w następstwie czego ma obecnie trudność z podjęciem zatrudnienia. Ponadto Sąd Rejonowy wskazał, że na obecnym rynku pracy nie ma ofert pracy dla osoby o kwalifikacjach pozwanej. Ocenił, że pozwana mając 60 lat, będąc osobą schorowaną ma nikłe szanse na znalezienie zatrudnienia. Nie można zatem mówić o niewykorzystanych możliwościach zarobkowych pozwanej. Ustalone koszty utrzymania pozwanej to. około 1000 zł miesięcznie i w ocenie Sądu rejonowego nie są one przejawem zbytku. Zatem Sąd Rejonowy uznał, ze stan niedostatku pozwanej istnieje nadal. Pozwana nie posiada własnych możliwości zarobkowych, aby zabezpieczyć swoje potrzeby. Koniecznym jest zatem wsparcie finansowe, które uzyskuje od powoda. Powód zaś jako osoba o nieprzeciętnych możliwościach zarobkowych, może bez uszczerbku dla siebie łożyć na utrzymanie byłej żony kwotę 1000 zł miesięcznie.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania Sąd Rejonowy oparł na art. 98 kpc.

Apelację od tego wyroku złożył powód. Wskazał, ze zaskarża ten wyrok w części oddalającej powództwo w stosunku do pozwanej I. A. w całości i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie żądania pozwu w całości, tj uchylenie obowiązku alimentacyjnego powoda stosunku do pozwanej I. A. z dniem 26 listopada 2014r. i zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu . zarzucił zaskarżonemu wyrokowi naruszenie prawa materialnego, a to art. 60§2krio zw. z art. 138 krio poprzez oddalenie powództwa mimo, że pozwana nie pozostaje w niedostatku, a także błędne ustalenie, że pozwana cierpi niedostatek. Apelację powód oparł na nowych faktach zaistniałych po wydaniu wyroku, a mianowicie, że pozwana po wydaniu wyroku przez Sąd I instancji nabyła prawo do emerytury. W uzasadnieniu skarżący wskazał, ze skoro rozwód orzeczono winy obu stron, to jedynie pozostawanie pozwanej niedostatku może uzasadniać jej alimentowanie przez powoda. Tymczasem pozwana może podjąć pracę i zarobić na swoje utrzymanie, nawet gdy jej dolegliwości ograniczają jej możliwości zarobkowe. Wskazał, ze od orzeczenia rozwodu minęło 3 lata.

Pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania za II instancję.

Przyznała, ze po wydaniu zaskarżonego wyroku z dniem 1 września 2015r. przyznano jej emeryturę, lecz w jej ocenie nie spowodowało to utraty niedostatku. Emerytura pozwanej wynosi 1036,84 zł miesięcznie, co nie wystarcza na zaspokojenie jej usprawiedliwionych potrzeb. Same koszty utrzymania mieszkania wynoszą 800zł. Potrzeby pozwanej to ok. 2000zł miesięcznie. z uwagi na wiek pozwana jest pozbawiona możliwości zarobkowych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie odniosła skutku.

Po wydaniu zaskarżonego wyroku doszło do zmiany okoliczności istotnych z punktu widzenia oceny żądania zgłoszonego w niniejszej sprawie. Wymagało to przeprowadzenia uzupełniającego postępowania dowodowego. Sąd Okręgowy ustalił, że pozwana od września 2015r. uzyskała emeryturę. We wcześniejszym okresie korzystała z pomocy matki i syna. Obecnie matka pozwanej wyprowadziła się z tego mieszkania i zamieszkuje wspólnie z siostrą, począwszy od września 2015r. Aktualnie pozwana zamieszkuje z synem i córką A.. Syn zamieszkuje trochę z matką, a trochę ze swoja dziewczyną. Dochodem córki są jedynie alimenty. Pozwana nie wymaga od niej, aby ponosiła koszty utrzymania mieszkania. Syn pozwanej kiedyś dawał 300 zł na mieszkanie, obecnie pozwana nie bierze od niego pieniędzy. Koszt mediów przypadający na jedną osobę to 150 zł. Pozwana poza zwyrodnieniem kręgosłupa cierpi na migreny. Na leki wydaje 100zł miesięcznie. Chciałaby korzystać z masaży, koszt ich serii to 300 zł. Zalecany ma basen, co stanowi wydatek 40zł miesięcznie. Na wyżywienie, środki czystości, kosmetyki i odzież pozwana wydaje miesięcznie 850zł. Pozwana dokonała spłaty powoda z majątku wspólnego w związku ze sprzedażą mieszkania matki, w związku z tym zobowiązała się wobec matki i siostry do spłaty odpowiedniej części kwoty ze sprzedaży, musi spłacić 10 000 zł. Emerytura pozwanej wynosi 1036,84zł netto.( zeznanie pozwanej k. 172-173, decyzja k. 160).

Odnośnie powoda Sąd Okręgowy ustalił, że wziął on kredyt na budowę domu, jego wysokość na styczeń 2016r. wynosi 350.315,48 zł. Rata kredytu w styczniu wyniosła 977,99zł, zaś od kwietnia 2016r. raty wynosić będą po 2242,26 zł. Powód raty te spłaca ze swoją partnerką po połowie. Obecnie powód zamieszkuje już w wybudowanym domu. Swoje wydatki ocenia na 3200zł miesięcznie. W marcu przeszedł operacje żylaków. W związku z pogarszającą się sytuacją w górnictwie od 1 lipca 2015r. zaprzestał pracy w formie górniczej. Firma ta zalegała mu z wypłatami. Jego obecna emerytura wynosi 4800zł.

Z powyższym uzupełnieniem Sąd Rejonowy przyjmuje ustalenia Sądu Rejonowego za własne.

W świetle dokonanych ustaleń faktycznych Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że mimo zmiany okoliczności zaistniałej po wydaniu zaskarżonego wyroku, powództwo nadal nie zasługuje na uwzględnienie. Jakkolwiek bowiem sytuacja pozwanej uległa poprawie, a sytuacja pozwanego pewnemu pogorszeniu, to jednak w świetle ustalonych okoliczności brak podstaw do uznania, że zaistniała podstawa do uchylenia obowiązku alimentacyjnego powoda wobec pozwanej.

Wydatki pozwanej na mieszkanie wynoszą ok. 970 zł, a na wyżywienie, środki czystości, kosmetyki, odzież, obuwie i lekarstwa ok.950 zł, nie licząc masaży i zalecanego zdrowotnie basenu. Obecnie w kosztach utrzymania mieszkania i mediów nie uczestniczy już matka pozwanej. Jej syn zamieszkuje w mieszkaniu jedynie przejściowo i zdaniem Sądu Okręgowego w ograniczonym zakresie powinien partycypować w kosztach mieszkania i mediów, choćby w zakresie 150zł, jakie wypadają z wyliczenia mediów, jakie uczyniła pozwana. Odnośnie córki pozwanej zwrócić należy uwagę, że na I. A. ciąży wobec niej obowiązek alimentacyjny, podobnie jak na powodzie. Pozwana ma obecnie własne świadczenie emerytalne, zatem z posiadanych środków zobowiązana jest do ponoszenia części kosztów utrzymania córki, chociażby poprzez pokrywanie przypadających na córkę kosztów mieszkania i mediów.

Przy przyjęciu, że pozwana niezasadnie zwolniła syna z partycypacji w kosztach, to i tak koszty utrzymania pozwanej wraz z ciążącym na niej obowiązkiem alimentacyjnym wobec córki (we wskazanym wcześniej zakresie) wynoszą kwotę ok.1800zł, a zatem przekraczają uzyskiwaną przez pozwaną emeryturę. Podnieść należy przy tym, że swe wydatki na odzież, obuwie, kosmetyki czy środki czystości pozwana oceniła nad wyraz skromnie, a tym samym nie można uznać, aby podane przez nią kwoty były wygórowane.

Oceniając sytuację powoda, nie można pominąć okoliczności, że decyzję o zaciągnięciu zobowiązania kredytowego w znacznej wysokości podjął on będąc zobowiązanym do łożenia alimentów na dwie osoby, zatem powinien był tę okoliczność uwzględniać w swych planach i decyzjach. Podobnie rezygnując z dodatkowej pracy. Wykształcenie, a nade wszystko doświadczenie zawodowe powoda przemawia za tym, że może on podjąć skuteczne starania o dalsze zatrudnienie. Nawet jednak bez dodatkowego zarobku, jego stały dochód wynosi 4800zł. Po odjęciu obecnie opłacanych alimentów do jego dyspozycji pozostaje 3100zł. Wobec zamieszkania w nowo wybudowanym domu powód nie musi już opłacać wynajmu mieszkania, które dotąd kosztowało go 1000 zł miesięcznie. Jest to zatem kwota zbliżona do raty kredytu, jaką obowiązany jest obecnie płacić.

W omówionych okolicznościach sprawy Sąd Okręgowy odnosząc je do zgłoszonego żądania w pierwszym rzędzie zważył, że zgodnie z art. 321§1kpc, Sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie.

Powód w niniejszej sprawie zgłosił roszczenie uchylenia obowiązku alimentacyjnego. Ustalony stan faktyczny wskazuje, że kwota emerytury pozwanej nie pokrywa jej niedostatku, bowiem zakres jej skromnych usprawiedliwionych potrzeb przekracza kwotę 1036,84 zł.

Tym samym mimo uzyskania świadczenia emerytalnego pozwana nadal znajduje się w niedostatku, nie mogąc własnym dochodem pokryć wszystkich swych usprawiedliwionych potrzeb.

Skoro zatem powód w ramach swego obowiązku alimentacyjnego obowiązany jest dostarczać środki na zniwelowanie niedostatku pozwanej, to mimo zmienionych okoliczności, nadal jego obowiązek alimentacyjny co do zasady pozostaje aktualny. Brak tym samym przesłanek na podstawie art. 138krio do uchylenia obowiązku alimentacyjnego powoda wobec pozwanej. Sąd, jak wynika to z art. 321§1kpc, jest związany żądaniem pozwu. Powód nie zgłosił w niniejszym postępowaniu żądania ewentualnego obniżenia alimentów. Tym samym Sąd Okręgowy nie miał prawa i obowiązku prowadzić ustaleń i rozważań dotyczących tego, czy zaistniały podstawy do obniżenia alimentów na rzecz I. A..

W tym stanie sprawy apelacja zmierzająca do zmiany zaskarżonego wyroku i uchylenia obowiązku alimentacyjnego powoda wobec pozwanej nie mogła być uwzględniona. Z tych powodów w oparciu o art. 385kpc orzeczono o jej oddaleniu.

Jednocześnie w związku wynikiem postępowania orzeczenie o kosztach postępowania oparto na art. 98§1i3kpc w zw. z art. 391§1kpc, zasądzając od powoda na rzecz pozwanej koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym. Wysokość tych kosztów ustalono na podstawie §13 ust.1 pkt1 w zw. z §6 pkt 5 w zw. z §7 ust 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu( t. jedn. Dz. u. z 2013r. poz.461 ze zm.).

Z tych powodów orzeczono jak w sentencji.

SSO Roman Troll SSO Gabriela Sobczyk SSO Leszek Dąbek