Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Janina Kościelniak
Protokolant:	Iwona Porwoł

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2016 r. w Rybniku

sprawy z odwołania M. M. (1) ( M. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

przy udziale zainteresowanej: (...) s.c. M. M. (3), K. M. w J.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym i wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne

na skutek odwołania M. M. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 9 marca 2015 r. Znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w tern sposób, że stwierdza, iż ubezpieczony podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) s.c. M. M. (3), K. M. w J. od 13.10.2014r., a podstawa wymiaru składek wynosi 6.000,00 zł ( sześć tysięcy złotych 00/100 ),

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na rzecz ubezpieczonego M. M. (1) kwotę 543,87 zł ( pięćset czterdzieści trzy złote 87/100 ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia

Sygn. akt IX U 416/15

Decyzją z 09.03.2015r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na podstawie art. 83 ust.2, art.6 ust.1 pkt 1, art.11 ust.1, art. 12, art. 13 pkt 1, art. 18, art. 20 ust. 1 i art. 41 ust. 12 i 13 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych stwierdził, że M. M. (1) podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) s.c. w okresie od 13.10.2014r. do nadal, a podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest równa kwocie minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w danym okresie.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, iż ustalone na poziomie 6.000,00zł, wynagrodzenie w umowie jest niewspółmierne do wynagrodzenia pozostałych pracowników zatrudnionych w Spółce. Porównując składane raporty imienne wynika, że wynagrodzenia pracowników zatrudnionych przez płatnika są ustalone w kwocie minimalnego wynagrodzenia za pracę. Płatnik w żaden sposób nie uzasadnił ekonomicznie wysokiego wynagrodzenia M. M. (1).

Ubezpieczony M. M. (1) w odwołaniu od tej decyzji wniósł o jej zmianę poprzez stwierdzenie, że w okresie ubezpieczenia od 13.10.2014r. do 09.03.2015r. podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne ubezpieczonego z tytułu zatrudnienia przez (...) s.c. M. M. (3), K. M., ustala się w wysokości wynagrodzenia określonej w umowie o pracę to jest w wysokości 6.000,00zł brutto. Wskazał, że ubezpieczony od wielu lat związany jest z sektorem budowlanym. W spółce (...) zakres czynności ubezpieczonego był szeroki, kierował dwoma pracownikami, był osobą uprawnioną do kontaktu z podwykonawcami robót oraz rozliczeniania podwykonawców z wykonywanych prac . Ubezpieczony pełnił dyżury telefoniczne od g. 5.00 do g. 23.00. Ubezpieczony świadczył pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, codziennie był na budowie, koordynował robotami, pracował od poniedziałku do piątku po 10 -12 godzin dziennie, pracował także w soboty.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił, co następuje.

Płatnik składek (...) s.c. K. M., M. M. (3) z siedzibą w J. zawarł z ubezpieczonym M. M. (1) umowę o pracę na czas nieokreślony do dnia 13.10.2014r. w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku koordynatora robót, za wynagrodzeniem 6.000,00zł brutto miesięcznie.

Spółka (...) prowadzi działalność w zakresie usług budowlanych. W okresie spornym Spółka prowadziła dwie budowy – jedną w J. w dzielnicy R. - budowę mieszkań tzw. czworaków, a drugą w P. – budowę domków szeregowych.

Spółka zatrudniała w okresie spornym pracowników fizycznych - E. B. jako pracownik wykonującego prace wykończeniowe, porządkowe i R. B. – operatora koparko-ładowarki, za minimalnym wynagrodzeniem w pełnym wymiarze czasu pracy. Spółka zatrudniała także kierownika budowy P. L. w pełnym wymiarze czasu pracy za minimalnym wynagrodzeniem. P. L. zaczął chorować, przebywał na L4, w związku z czym zainteresowani – właściciele Spółki rozpoczęli poszukiwanie dodatkowego pracownika, który koordynowałby pracami na budowach. Zainteresowani poszukiwali takiego pracownika za pośrednictwem Urzędu Pracy, oferta tej pracy zamieszczona była przez Urząd w internecie.

Ubezpieczony ma wykształcenie średnie techniczne – jest technikiem budownictwa, legitymuje się dyplomem potwierdzającym kwalifikacje zawodowe w tym zawodzie.

Przed zatrudnieniem u zainteresowanych ubezpieczony pracował jako kosztorysant, koordynator robót, brygadzista, projektant – konstruktor, prowadził także działalność gospodarczą w zakresie remontów. Bezpośrednio przed zatrudnieniem u zainteresowanych ubezpieczony przez okres jednego roku pracował w charakterze górnika.

Ubezpieczony poszukiwał zatrudnienia, znalazł ogłoszenie w internecie, że Spółka poszukuje kierownika budowy. Ubezpieczony nie posiadał uprawnień budowlanych do pełnienia funkcji kierownika budowy, ale skontaktował się z zainteresowanymi i okazało się, że zainteresowanym wystarczy zatrudnienie nowego pracownika na stanowisku koordynatora robót. W Spółce był zatrudniony już kierownik budowy i zainteresowani postanowili nie zwalniać go, ale ograniczyć wymiar jego czasu pracy.

Ubezpieczony wynegocjował z pracodawcą wysokość wynagrodzenia – 6 tyś brutto, tj. kwotę netto 4.200zł.

Wynagrodzenie uzyskiwane w sektorze budownictwa na stanowisku kierownika robót w skali kraju waha się przeciętnie od 7 tyś. zł do 10 tyś. zł.brutto.

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (...) spółki (...) za rok 2014r. wykazali:

M. M. (3) – przychód - 1.978.782,79zł,

dochód – 55.576,13zł,

K. M. – przychód - 1.978.782,79zł,

dochód – 55.576,13zł,

Ubezpieczony zatrudniony był w Spółce (...) od 13.10.2014r. do 15.03.2015r.

Ubezpieczony przeszedł badanie lekarskie w dniu 13.10.2013r. stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku koordynator robót do października 2017r., odbył również szkolenie BHP. Podpisywał listy płac oraz listy obecności, otrzymał zakres czynności pracownika.

Ubezpieczonemu powierzono szeroki zakres obowiązków. Zajmował się koordynowaniem prac podwykonawców na prowadzonych przez Spółkę budowach oraz zatrudnionych pracowników, zamawianiem materiałów na budowy, prowadzeniem rozmów z kontrahentami, którzy kupili budowane mieszkania, w zakresie dokonywania zmian w projekcie. Ubezpieczony pracował od godziny 7.00 rano do 16.00, ale wieczorem wracał na budowę pozamykać wszystkie pomieszczenia. Ubezpieczony stale był nadto „pod telefonem” od wczesnych godzin rannych do późnych godzin nocnych, by reagować na nagłe sytuacje, np. związane z pracownikami, podwykonawcami, czy transportem materiałów. Ubezpieczony faktycznie pracował po kilkanaście godzin dziennie.

Ubezpieczonego kontrolował kierownik budowy P. L., który prowadził dziennik budowy, dokonywał oficjalnego odbioru wykonanych prac.

Od 23.12.2014r. ubezpieczony stał się niezdolny do pracy z powodu dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Pobierał zasiłek chorobowy do 09.03.2014r.

W okresie niezdolności do pracy ubezpieczonego, jego obowiązki przejął częściowo kierownik budowy P. L., a częściowo pracownik Spółki – (...).

Ubezpieczony nie chciał już pracować w Spółce (...) z przyczyn osobistych. Ubezpieczonemu urodziło się dziecko i chciał czas poświęcać rodzinie, a praca w tej Spółce to uniemożliwiała, gdyż zajmowała ubezpieczonemu kilkanaście godzin dziennie.

W tej sytuacji zainteresowani z dniem 10.03.2015r. rozwiązali z ubezpieczonym stosunek pracy.

Powyższe Sąd ustalił w oparciu o akta organu rentowego, akta osobowe ubezpieczonego oraz świadków P. L. i E. B., informacji Urzędu Skarbowego w J. k. 94-122 akt sądowych, zeznań świadków P. L., S. O., E. B. złożone na rozprawie w dniu 17.11.2015r., czas nagrania 00:07:40 – 01:30:20, zeznania świadka M. B. i ubezpieczonego złożone na rozprawie w dniu 19.01.2016r., czas nagrania 00:06:42-01:05:20.

Z powodu nieusprawiedliwionego niestawiennictwa zainteresowanych, Sąd pominął dowód z ich zeznań.

Zgromadzony materiał dowodowy Sąd uznał za kompletny, logiczny i przekonujący, przez co mogący stanowić podstawę rozstrzygnięcia.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.6 ust.1pkt. 1, art.11 ust.1 i art.12 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (j.t. Dz. U. z 2015r., poz. 121), pracownicy obowiązkowo podlegają ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu.

Jak stanowi art. 22 kp przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Umowa o pracę określa strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy w szczególności wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy ze wskazaniem składników wynagrodzenia – art.29 § 1 kp.

W myśl art.78 §1 kp wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość wykonanej pracy.

Przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe pracownika.

Organ rentowy, wydając decyzję o obniżeniu podstawy wymiaru składek z tytułu zatrudnienia ubezpieczonego M. M. (1) u zainteresowanych podważył umowę łączącą strony w zakresie ustalonej wysokości wynagrodzenia z tytułu pracy.

Jak wykazało jednak przeprowadzone postępowanie dowodowe charakter wykonywanej przez ubezpieczonego pracy polegającej na koordynowaniu pracy na dwóch budowach, zarówno w zakresie współpracy z podwykonawcami, kontaktu z kontrahentami, jako również w zakresie zaopatrzenia budowy w potrzebne materiały, do której to pracy ubezpieczony miał odpowiednie kwalifikacje, doświadczenie zawodowe, pracy często w godzinach nadliczbowych, wymagającej od ubezpieczonego dyspozycyjnością nawet we wczesnych godzinach rannych, czy późnych uzasadniają przyznanie wynagrodzenia w wysokości określonej w umowie o pracę od dnia 13.10.2014r.

Za takim przyjęciem przemawiają zeznania słuchanych w sprawie świadków, które Sąd uznał za wiarygodne jako przekonywujące, logiczne i spójne, korelujące ze sobą, znajdujące nadto potwierdzenie w gromadzonej dokumentacji, gdy świadkowi potwierdzili faktyczne wykonywanie przez ubezpieczonego pracy w okresie spornym, potwierdzili również charakter tej pracy wskazywany przez odwołującego, gdy nadto nawet w ocenie tychże świadków wynagrodzenie przyznane ubezpieczonemu nie było wygórowane.

Za przyjęciem jw. przemawiają również zeznania ubezpieczonego, które są logiczne, korelują z zeznaniami świadków i stąd w ocenie Sądu wiarygodne. Sąd podzielił argumentację ubezpieczonego, iż wysokość przyznanego mu wynagrodzenia była adekwatna do rodzaju wykonywanej pracy, gdyż przeciętnie w skali kraju za podobna pracę przyznawane jest wynagrodzenie nawet do 10 tyś. zł.

Nadto Sąd miał na uwadze, iż kondycja finansowa wspólników Spółki pozawalała na przyznanie ubezpieczonemu wynagrodzenia 6 tyś. brutto miesięcznie, gdy przychód każdego ze wspólników osobno w 2014r. wyniósł ponad 1 mln. zł.

Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego zaprezentowane w uchwale z dnia 27 kwietnia 2005r. (II UZP 2/05), iż podstawę wymiaru składki ubezpieczonego, będącego pracownikiem, stanowi wynagrodzenie godziwe, a więc należne, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, zachowujące cechy ekwiwalentności do pracy. Ocena godziwości wynagrodzenia wymaga uwzględnienia okoliczności każdego konkretnego przypadku, a zwłaszcza rodzaju, ilości i jakości świadczonej pracy oraz wymaganych kwalifikacji.

Zgodnie z treścią art. 353 ¹ kpc, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W opinii Sądu wysokość wynagrodzenia ustalona w umowie i pracę z dnia 13.10.2014r. była uzasadniona, strony ustaliły warunki umowy o pracę w granicach prawa, zasad współżycia społecznego oraz właściwości stosunku.

Nie można też pominąć faktu, iż praktycznie niemożliwe jest ocenienie wartości pracy konkretnego pracownika dla jego pracodawcy, ponieważ nie decydują o tym wyłącznie kryteria obiektywne, a poza tym stanowi to niedozwoloną ingerencję w prawa przedsiębiorcy do ustalania wynagrodzenia za pracę, oczywiście z wyłączeniem sytuacji gdy mamy do czynienia z wyzyskiem, czy naruszaniem praw pracowniczych wynikających z przepisów kodeksu pracy, obowiązujących ustaw i aktów prawnych niższej rangi regulujących te kwestie (np. prawa do godnego wynagrodzenia itp.).

Nadto fakt, iż pozostali pracownicy Spółki zainteresowanych zatrudnieni byli za wynagrodzeniem minimalnym nie świadczy o tym, że wysokość wynagrodzenia ubezpieczonego jest wygórowana i stąd niezasadna. W ocenie Sądu, to, na jakie wynagrodzenie zgodzili się pozostali pracownicy Spółki nie może determinować wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego, na które obie strony wyraziły zgodę, które jest odpowiednie do rodzaju pracy i kwalifikacji ubezpieczonego.

W konsekwencji takiego stanowiska Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję jak w pkt 1 wyroku.

W pkt 2 wyroku Sąd z mocy art.98 §1 i §3 kpc w zw. z §11 ust.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (j.t.Dz.U. 2013r., poz. 490 ze zm.) oraz §3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 roku (Dz.U.2013.167) w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oddział w R. łączną kwotę 543,87zł na rzecz ubezpieczonego tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego uznając, iż charakter sprawy, wkład pracy pełnomocnika ubezpieczonego uzasadnia przyznanie stawki 6-krotnej oraz zwrotu kosztów dojazdu pełnomocnika na 5 rozpraw z J. do R. w kwocie 183,87zł według przedłożonego spisu.

SSO Janina Kościelniak