Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 września 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił kapitał początkowy J. T., który wyniósł na dzień 1 stycznia 1999 roku 170 882,58 zł. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenie z lat 1988 – 1997, wskaźnik wysokości podstawy wyniósł 122, 95%.

W odwołaniu z dnia 2 listopada 2015 roku J. T. wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i podwyższenie kapitału początkowego do kwoty 200.316,92zł.. Podniosła, iż organ przy wyliczaniu podstawy wymiaru zastosował błędny wskaźnik, zgodnie bowiem z decyzją z dnia 18 stycznia 2008r. wskaźnik ten wynosi 123,49% , a nadto zaniżył okresy składkowe przez przyjęcie 296 miesięcy zamiast 355 miesięcy i nieskładkowe przez przyjęcie 34 miesięcy zamiast 84 miesięcy, tak jak to ustalono decyzją z dnia 18 stycznia 2008r. Zanegowała także przyjęcie średniej dalszej trwania życia w wysokości 209 miesięcy w oparciu o komunikat Prezesa GUS z 25 marca 1999r. zamiast średniej przewidzianej w najnowszym komunikacie Prezesa GUS z dnia 26 marca 2015r. tj. 237,7 miesiąca. Wskazała, że jej wiek na dzień 1 stycznia 1999r. wynosił prawie 46 lat i średnia dalszego trwania życia dla takiego wieku wynosi 358,8 miesięcy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podniósł, że przy ustalaniu kapitału początkowego podstawa wymiaru może być ustalona zgodnie z art. 174 ust 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS z okresu kolejnych 10 lat kalendarzowych sprzed 1 stycznia 1999r. Dla wnioskodawczyni takim najkorzystniejszym okresem jest okres od 1988 do 1997r. Również okresy składkowe i nieskładkowe zostały ustalone zgodnie z art. 174 ust 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS na dzień do 31 grudnia 1998 roku. N. średnie dalsze trwanie życia na potrzeby kapitału początkowego jest podawane dla kobiet i mężczyzn w wieku 62 lat i wynosi 209 miesięcy

Decyzją z dnia 7 października 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przeliczył emeryturę wnioskodawczyni od 1 lipca 2015 roku, tj. od miesiąca złożenia wniosku obliczając jej wysokość zgodnie z art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Przy wyliczaniu emerytury organ rentowy przyjął dla wnioskodawczyni średnie dalsze trwanie życia -254,10 miesięcy. Wysokość emerytury po waloryzacji od 1 marca 2015 roku została ustalona na kwotę 1918,24 zł brutto. Organ rentowy wskazał, iż emerytura ustalona niniejszą decyzją jest świadczeniem mniej korzystnym niż emerytura ustalona na podstawie art. 53 ustawy, dlatego ta ostatnia będzie nadal wypłacana.

W odwołaniu z dnia 2 listopada 2015 roku wnioskodawczyni wniosła o zmianę decyzji i podwyższenie wysokości emerytury. Zarzuciła organowi błędne obliczenie jej średniego dalszego trwania życia. Wnioskodawczyni podniosła, iż organ rentowy powinien obliczyć dla jej osoby średnie dalsze trwanie życia na dzień złożenia wniosku tj. na dzień 7 lipca 2015r. W tej dacie skarżąca miała lat 62 i 6 miesięcy, a zatem zgodnie z Komunikatem Prezesa GUS z dnia 26 marca 2015 roku (M.P z 2015 r. poz.296) średnie dalsze trwanie życia winno wynieść 239,2 miesiące.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 23 listopada 2015 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości. Organ rentowy przypomniał, iż wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem o emeryturę kapitałową w dniu 30 stycznia 2013 roku i nabyła prawo do tego świadczenia od (...) 2013 roku. Zgodnie z obowiązującym wówczas Komunikatem Prezesa GUS z dnia 23 marca 2012 roku (MP. Z 2012 r., poz. 182) średnie dalsze trwanie życia dla wnioskodawczyni mającej w chwili nabycia prawa do emerytury 60 lat i 1 miesiąc wyniosło 254,10zł., tak jak ustalono w zaskarżonej decyzji

Postanowieniem z dnia 2 grudnia 2015 roku Sąd Okręgowy połączył sprawy o ustalenie kapitału początkowego i o wysokość emerytury do łącznego rozpoznania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. T. urodziła się w dniu (...)

W dniu 07 listopada 2001 roku złożyła wniosek o ustalenie kapitału początkowego.

(dowód: wniosek k.1 akt o kapitał początkowy )

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2002 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił kapitał początkowy J. T. na dzień 1 stycznia 1999 roku na kwotę 165.596,97 złotych.

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1989 roku do 31 grudnia 1998 roku. Wskaźnik wysokości kapitału początkowego wyniósł 122,50%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 122,50% przez kwotę bazową wynoszącą 1220,89 złotych, co dało kwotę 1495,59zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął 296 miesięcy okresów składkowych (24 lata 8 miesięcy) oraz 34 miesiące okresów nieskładkowych, (2 lata 10 miesięcy), współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego - 96,61% oraz średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat – wynoszący 209 miesięcy.

(dowód: decyzja z dnia 30 kwietnia 2002 roku k. 12 - 13 akt o kapitał początkowy)

Dnia 11 stycznia 2008 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o emeryturę. Decyzją z dnia 18 stycznia 2008 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał J. T. prawo do emerytury od dnia 21 stycznia 2008r. Do ustalenia podstawy emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych, tj. od stycznia 1990 roku do grudnia 1999 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru składek wyniósł 123,49 %. Podstawę wymiaru obliczono przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 123,49% przez kwotę bazową 2059,92zł., co dało kwotę 2543,80 zł.

Do ustalenia wysokości emerytury ZUS uwzględnił 29 lat i 7 miesięcy okresów składkowych tj. 355 miesięcy oraz 7 lat okresów nieskładkowych tj. 84 miesiące

Wysokość emerytury wyniosła 1597,00 zł. brutto. Po waloryzacji w dniu 01 marca 2013 roku - 2054,90 złotych brutto,.

(dowód: wniosek, k.55, decyzja z dnia 18 stycznia 2008 r. wraz z załącznikami -k. 83 i 87, decyzja o waloryzacji emerytury z dnia 1 marca 2013r. – k. 16 akt)

Po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego tj. 60 lat wnioskodawczyni dnia 28 stycznia 2013 roku złożyła ponowny wniosek o emeryturę.

Decyzją z dnia 22 lutego 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Tomaszowie Maz.przyznał wnioskodawczyni emeryturę od (...) 2013r. tj. od osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego. Organ rentowy ustalił wysokość emerytury na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS na kwotę 1718,88 zł brutto, po waloryzacji z dniem 1 marca 2013r. 1787,64zł. Organ rentowy do wyliczenia emerytury przyjął, iż dla wnioskodawczyni średnie dalsze trwanie życia wynosi 254,10 miesięcy.

Organ rentowy wskazał, iż emerytura obliczona niniejszą decyzją (od 1 marca 2013r. 1787,64zł. brutto ) jest świadczeniem mniej korzystnym od dotychczasowej emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (od 1 marca 2013r. 2054,90 złotych brutto). Dlatego kontynuowana będzie wypłata dotychczasowego świadczenia

(dowód: wniosek, k. 1, 3, decyzja o przyznaniu emerytury z dnia 22 lutego 2013 roku, k. 11 akt emerytalnych)

Wnioskodawczyni J. T. w dniu 8 lipca 2015 roku złożyła wniosek o ponowne ustalenie kapitału początkowego z uwzględnieniem okresu opieki nad dziećmi jako okresu składkowego..

(dowód: wniosek k. 19 akt o kapitał początkowy)

Decyzją z dnia 28 września 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ponownie ustalił kapitał początkowy J. T. na dzień 1 stycznia 1999 roku na kwotę 170.882,58 złotych.

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1988 roku do 31 grudnia 1997 roku. Wskaźnik wysokości kapitału początkowego wyniósł 122,95%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 122,95% przez kwotę bazową wynoszącą 1220,89 złotych, co dało kwotę 1501,08zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął 296 miesięcy okresów składkowych (24 lata 8 miesięcy, 19 dni), 3 miesiące okresów nieskładkowych oraz 2 lata 7 miesięcy, 16 dni sprawowania opieki nad dziećmi tj. 31 miesięcy przeliczone przy zastosowaniu art. 174 ust 2 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS przelicznikiem 1,3 za każdy rok. ZUS przyjął współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wysokości 96,61% oraz średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat – wynoszący 209 miesięcy.

(dowód: decyzja z dnia 28 września 2015 roku k. 24 akt o kapitał początkowy)

Dnia 7 lipca 2015 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o przeliczenie emerytury. Decyzją z dnia 7 października 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przeliczył emeryturę wnioskodawczyni od dnia 1 lipca 2015r. ustalając jej wysokość na kwotę 1781,35zł. brutto, po waloryzacji od 1 marca 2015r. - po waloryzacji na kwotę 1918,24 zł brutto. Do wyliczenia emerytury ustalono średnie dalsze trwanie życia dla wnioskodawczyni na 254,10 miesięcy.

Organ rentowy wskazał, iż emerytura obliczona niniejszą decyzją jest świadczeniem mniej korzystnym i będzie kontynuowana wypłata dotychczasowego świadczenia, a zatem emerytury o symbolu E.

(dowód: decyzja z dnia 7 października 2015r. – k. 18 akt emerytalnych)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 114 ustęp 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 ze zm) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Podstawą wniosku skarżącej o przeliczenie kapitału początkowego i wysokości emerytury był nowy przepis art. 174 ust 2 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, który został dodany ustawą z dnia 5 marca 2015 r. ( Dz.U. z 2015 r. poz. 552) i wszedł w życie z dniem 1 maja 2015 r.

Stosownie do jego treści przy ustalaniu kapitału początkowego do okresów, o których mowa w art. 7 pkt 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS stosuje się art. 53 ust. 1 pkt 2 tej ustawy tj. po 1,3% podstawy wymiaru emerytury za każdy rok okresów składkowych,. Przepis art. 7 pkt 5 ustawy dotyczy przypadających przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresów urlopu wychowawczego, urlopu bezpłatnego udzielonego na podstawie przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących opiekujących się małymi dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów bezpłatnych oraz okresów niewykonywania pracy - z powodu opieki nad dzieckiem:

-w wieku do lat 4 - w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie - bez względu na liczbę dzieci - do 6 lat,

-na które ze względu na jego stan fizyczny, psychiczny lub psychofizyczny przysługuje zasiłek pielęgnacyjny - dodatkowo w granicach do 3 lat na każde dziecko.

W będącej przedmiotem osądu sprawie zaskarżoną decyzją z dnia 28 września 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. uwzględnił w całości wniosek J. T. i ponownie ustalił kapitał początkowy przez zastosowanie do okresu sprawowania opieki nad dziećmi przez wnioskodawczynię w wymiarze 2 lat 7 miesięcy, 16 dni tj. 31 miesięcy stosownie do treści art. 174 ust 2 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS miesięcy przelicznika 1,3 za każdy rok. Co do przeliczenia okresu sprawowania opieki nad dziećmi przez organ rentowy skarżąca nie wniosła jakichkolwiek zarzutów.

Przeliczenie spowodowało wzrost kapitału początkowego ustalonego na dzień 1 stycznia 1999r. z kwoty 165.596,97 złotych do kwoty 170.882,58zł.

Konsekwencją ustalenia na nowo kapitału początkowego było przeliczenie emerytury kapitałowej skarżącej kolejną zaskarżoną decyzja z dnia 7 października 2015r. Wzrost wysokości kapitału początkowego doprowadził do zwiększenia wysokości emerytury kapitałowej z kwoty 1718,88 zł brutto ustalonej decyzją z dnia 22 lutego 2013r. do kwoty 1781,35zł. brutto.

Podnoszone w odwołaniach przez skarżącą zarzuty są bezzasadne i wynikają z niezrozumienia istoty sprawy. Co znamienne zarzuty nie dotyczą okresu sprawowania opieki nad dzieckiem, a wszak tylko w tym zakresie skarżąca wnosiła o przeliczenie kapitału i emerytury, ale zaniżenia wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz stażu ubezpieczeniowego i błędnie ustalonego średniego dalszego trwania życia.

Na wstępie należy podnieść, że odmienne są zasady ustalania i obliczania wysokości emerytury na podstawie art. 53 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, którą to emeryturę jako najkorzystniejsze świadczenie skarżąca pobiera do chwili obecnej, a odmienne dotyczące wyliczania emerytury kapitałowej z art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, której podstawą jest kapitał początkowy, co jest objęte zaskarżonymi decyzjami.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru kapitału początkowego organ rentowy nie mógł zastosować wskaźnika 123,49% przyjętego do obliczenia podstawy wymiaru emerytury z art. 53 ustawy o emeryturach i rentach z FUS decyzją z dnia 18 stycznia 2008r., jak chce skarżąca, gdyż wskaźnik ten został wyliczony z 10 lat kalendarzowych z okresu od stycznia 1990 roku do grudnia 1999 roku.

Tymczasem podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999r. (art. 174 ustawy). Organ rentowy nie mógł zatem od ustalenia podstawy wymiaru kapitału skarżącej przyjąć wynagrodzeń z roku 1999, tak jak to zrobił przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego organ przyjął wynagrodzenia z lat 1988 – 1997, uznając że w tym 10-leciu przed 1 stycznia 1999r. zarobki skarżącej były dla niej najkorzystniejsze, co dało wskaźnik wysokości podstawy - 122, 95%. Skarżąca w odwołaniu nie wskazała innego 10-lecia przypadającego przed 1 stycznia 1999r., w którym jej zarobki byłyby wyższe od tych przyjętych przez organ rentowy do wyliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego.

Skoro zatem wskaźnik wysokości kapitału początkowego wynosi 122,95%, to również podstawa wymiaru kapitału początkowego ustalona jako wynik pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru ( 122,95%) przez kwotę bazową ( 1220,89 złotych), daje kwotę 1501,08zł., jak przyjął organ rentowy w zaskarżonej decyzji, a nie kwotę 1507,67 zł. jak chciała skarżąca.

Prawidłowo także organ rentowy ustalił skarżącej w decyzji o kapitale początkowym okresy składkowe (24 lata 8 miesięcy i 19 dni czyli 296 miesięcy) i nieskładkowe (34 miesiące, z tym że okres sprawowania opieki nad dziećmi wynoszący 31 miesięcy został przeliczony jak wyżej podniesiono wskaźnikiem 1,3% czyli tak jak okresy składkowe).

Podnieść należy, że kapitał początkowy wylicza się zgodnie z art. 173 ustęp 3 ustawy na dzień 1 stycznia 1999r. A zatem okresy składkowe i nieskładkowe wylicza się na dzień 1 stycznia 1999r. Natomiast dalsze okresy składkowe i nieskładkowe, są uwzględniane przy wyliczaniu już nie kapitału początkowego, ale wysokości emerytury z tym, że nie jako okresy składkowe i nieskładkowe, ale jako zwaloryzowane składki zaewidencjonowane na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Z tych względów przy wyliczaniu kapitału początkowego nie są uwzględniane okresy składkowe i nieskładkowe przypadające od dnia 1 stycznia 1999r.

Natomiast w decyzji z dnia 18 stycznia 2008r., na którą powołuje się skarżąca w odwołaniu, okresy składkowe i nieskładkowe były obliczone na datę 20 stycznia 2008r. i dlatego jest ich więcej niż w decyzji o ustaleniu kapitału, a mianowicie 355 miesięcy składkowych i 84 miesiące nieskładkowe.

Brak także podstaw do ustalenia w decyzji kapitałowej średniego dalszego trwania życia dla skarżącej - jak wnosi - w oparciu o najnowszy komunikat Prezesa GUS z dnia 26 marca 2015r. tj. na 237,7 miesiąca. Nie ma również znaczenia podnoszona przez skarżącą w odwołaniu okoliczność, że jej wiek na dzień 1 stycznia 1999r. wynosił prawie 46 lat i średnia dalszego trwania życia dla takiego wieku wynosi 358,8 miesięcy.

Stosownie do treści art. 173 ust 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat. Średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku 62 lat zgodnie z komunikatem Prezesa GUS z 25 marca 1999r. wynosi 209 miesięcy i tak też prawidłowo przyjął organ rentowy w zaskarżonej decyzji. Wiek zatem skarżącej zarówno w dacie 1 stycznia 1999r. jak i na datę wydania zaskarżonej decyzji nie ma wpływu na ustalenie średniego dalszego trwania życia dla potrzeb ustalenia kapitału początkowego. Wiek ten dla każdego ubezpieczonego jest stały i wynosi 62 lata.

Prawidłowo także organ rentowy ustalił średnie dalsze trwanie życia dla wnioskodawczyni w decyzji o przeliczeniu emerytury z dnia 7 października 2015r. w oparciu o treść art. 26 ustęp 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS na datę nabycia prawa do emerytury kapitałowej na 254,10 miesięcy, a nie na datę przeliczenie emerytury jak chciała skarżąca.

Stosownie do treści art. 26 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. Wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach (art. 26 ust 2 ustawy).Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach (art. 26 ust 3 ustawy). Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie w terminie do dnia 31 marca tablice trwania życia, z uwzględnieniem ust. 3, dla wieku ubezpieczonych określonego w myśl ust. 2. (art. 26 ust 4 ustawy). Tablice, o których mowa w ust. 4 są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego, z uwzględnieniem ust. 6. (art. 26 ust 5 ustawy). Jeżeli jest to korzystniejsze dla ubezpieczonego, do ustalenia wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 stosuje się tablice trwania życia obowiązujące w dniu, w którym ubezpieczony osiągnął wiek emerytalny, o którym mowa w art. 24 ust. 1a i 1b oraz w art. 27 ust. 2 i 3. (art. 26 ust 6 ustawy).

Skarżąca nabyła prawo do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym zgodnie z decyzją z dnia 22 lutego 2013 r. od 21 lutego 2013r.. I to ta data w myśl art. 26 ust 1 ustawy, a nie data wydania zaskarżonej decyzji o przeliczeniu emerytury kapitałowej jest adekwatna do ustalenia średniego dalszego trwania życia na potrzeby obliczenia wysokości emerytury. W dacie nabycia prawa do emerytury kapitałowej średnie dalsze trwanie życia dla wnioskodawczyni mającej wówczas 60 lat i 1 miesiąc wynosiło zgodnie z obowiązującym Komunikatem Prezesa GUS z dnia 23 marca 2012 roku (MP. Z 2012 r., poz. 182) 254,10 miesięcy.

Bezzasadność zarzutów skarżącej prowadzi do konstatacji, iż organ rentowy decyzją z dnia 28 września 2015r. w sposób prawidłowy ustalił ponownie wysokość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999r. na kwotę 170.882,58zł. oraz decyzją z dnia 7 października 2015r. wysokość emerytury kapitałowej na kwotę 1781,35zł..

Ponieważ emerytura kapitałowa nawet po waloryzacji dokonanej w dniu 1 marca 2015r. wynosi 1918,24zł. i jest nadal niższa od emerytury wnioskodawczyni obliczonej na podstawie art. 53 ustawy (emerytura o symbolu E), organ rentowy podjął słuszną decyzję o wypłacaniu skarżącej emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.