Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Aneta Rapacka

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2016 r. w Warszawie

sprawy S. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o emeryturę

na skutek odwołania S. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 9 października 2014 roku znak: (...)-2014 oraz

z dnia 10 października 2014 znak: ENK/(...) tj. decyzji ustalającej wysokość emerytury odwołującego S. L. w wysokości 2229,52 zł brutto miesięcznie

1.  zmienia decyzję z dnia 9 października 2014 roku znak: (...)-2014 w ten sposób, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego S. L. wynosi 88,81 %

2.  zmienia decyzję z dnia 10 października 2014 znak: ENK/(...) tj. decyzję ustalającą wysokość emerytury odwołującego S. L. w wysokości 2.229,52 zł brutto miesięcznie, w ten sposób,
że wysokość emerytury S. L. wynosi 2.255,63 zł brutto miesięcznie, w pozostałym zakresie odwołanie od decyzji z dnia 10 października 2014 znak: ENK/(...), oddala.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2014 roku S. L. nr PESEL (...), złożył do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., odwołanie od decyzji ww. organu rentowego
z dnia 10 października 2014 roku znak: ENK/(...) przyznającej mu emeryturę w wysokości 2.229,52 zł brutto miesięcznie.

W uzasadnieniu odwołania, S. L. podniósł, iż sposób wyliczenia wysokości należnej mu emerytury świadczy o minimalizowaniu wysokości świadczenia przez organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.. Odwołujący podkreślił, iż zaświadczenia o wysokości zarobków otrzymywanych w okresie zatrudnienia
w (...) Zakładach (...) od 7 lutego 1968 roku do 31 maja 1977 roku
są niekompletnie, albowiem archiwum w których składowano jego dokumenty z ww. okresu zatrudnienia zostało zalane przez wodę, a dokumentacja została zniszczona. Odwołujący podkreślił, iż dokument potwierdzający to wydarzenie, złożył do organu rentowego wraz
z wnioskiem o przyznanie emerytury. W ocenie odwołującego nie jest zrozumiałym dlaczego tak istotnych informacji ni uwzględnił organ rentowy. Zdaniem skarżącego, w przypadku gdy brak jest istotnych danych potwierdzających wysokości zarobków, przyjęcie minimalnego wynagrodzenia przez organ rentowy jest krzywdzące. Odwołujący zaznaczył, iż pracował łącznie 48 lat i zawsze wywiązywał się z obowiązków składkowych wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (odwołanie k. 2 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., wniósł o odrzucenie odwołania na podstawie art. 477 ^{( 10 )} § 1 k.p.c. oraz o oddalenie odwołania od decyzji z dnia
9 października 2014 roku znak: (...) oraz oddalenie odwołania
od decyzji z dnia 10 października 2014 roku znak: ENK/(...), w przypadku nieuwzględnienia powyższego wniosku o odrzucenie odwołania.

W uzasadnieniu swojego stanowiska, organ rentowy podkreślił, iż niezwłocznie
po zakończeniu postępowania wyjaśniającego w zakresie podlegania ubezpieczeniom społecznym ustalił ubezpieczonemu ponownie kapitał początkowy zaskarżoną decyzją z dnia 9 października 2014 roku, a drugą decyzją z dnia 10 października 2014 roku dokonał przyznania emerytury w formie ostatecznej na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej. Organ rentowy podkreślił w odpowiedzi na odwołanie, iż w toku postępowania wyjaśniającego pouczył S. L., iż sprawa o naliczenie kapitału początkowego, a tym samym o naliczenie wysokości emerytury może być przedmiotem ponownego rozpatrzenia po dostarczeniu umów za pracę za lata 1970-1971 oraz 1974-1977 z wyszczególnioną stawką miesięcznego wynagrodzenia osiągniętą podczas zatrudnienia w (...) Zakładach (...) w W.. Organ rentowy podkreślił, iż w myśl przepisów Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku, środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty
są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa
lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu przychodu, przychodu lub uposażenia. (...) Oddział ZUS wskazał, iż odwołujący w toku postępowania administracyjnego nie złożył żadnego z ww. dokumentów na podstawie, którego byłoby możliwe zaliczenie wynagrodzenia w spornym okresie, w wysokości innej niż wynagrodzenie minimalne. W świetle podniesionej argumentacji, organ rentowy wskazał,
iż wniosek S. L. został prawidłowo rozpatrzony zaskarżonymi decyzjami z dnia 9 października 2014 roku praz decyzja z dnia 10 października 2014 roku. Mając na uwadze powyższe, organ rentowy podkreślił, iż odwołanie skarżącego jako bezzasadne winno podlegać oddaleniu (odpowiedź na odwołanie k. 4-5 a.s.).

W toku postępowania, odwołujący rozszerzył swoje odwołanie na decyzje z dnia
9 października 2014 roku znak: (...)-2014 (k. 27 a.s.).

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., decyzją z dnia 25 sierpnia 2014 roku ustalił ubezpieczonemu S. L. kapitał początkowy
w wymiarze 96.819,25 złotych (k. 27-29 v. a.r. t. II). Na mocy decyzji z dnia 29 sierpnia 2014 roku ww. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury obliczonej w myśl art. 26 w związku z art. 55 ustawy, (w tak zwanej powszechnej wysokości od dnia 1 lipca 2014 roku tj. od miesiąca, w którym S. L. złożył (wraz z dokumentacją zatrudnienia), -wniosek o świadczenie emerytalne. Wysokość świadczenia ustalonego przedmiotową decyzją miała charakter zaliczkowy z racji prowadzonego postępowania wyjaśniającego w zakresie podlegania ubezpieczeniom (k. 40 a.r. t. I a.s.). Decyzja ustalająca kapitał początkowy, jak i decyzja przyznająca emeryturę opatrzone zostały stosowną informacją, iż za okresy zatrudnienia od 7 lutego 1968 roku do 22 kwietnia 1968 roku,
od 15 kwietnia 1970 do 31 grudnia 1971 r. oraz od 1 stycznia 1974 roku do 31 maja 1977 roku z tytułu zatrudnienia w (...) Zakładach (...)
w W. przyjęto do wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia kwoty minimalnego wynagrodzenia zgodnie z art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej (k. 21 tom I a.r.). Ponadto organ rentowy pouczył ubezpieczonego, iż sprawa o naliczenie kapitału początkowego, a tym samym o ponowne ustalenie emerytury może być przedmiotem ponownego rozpatrzenia po dostarczeniu umów o pracę za lata 1970-1971 oraz 1974-1977
(z wyszczególnioną stawką miesięcznego wynagrodzenia osiągniętą podczas zatrudnienia
w: (...) Zakładach (...) ,. (...)" w W. (k. 28 tom II a.r.).

Organ rentowy po zakończeniu postępowania wyjaśniającego w zakresie podlegania przez S. L., ubezpieczeniom społecznym (s. 52-57 tom I) ustalił ponownie kapitał początkowy S. L. i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego w wysokości 86,75 %- decyzją z dnia 9 października 2014 roku znak: (...)-2014 (s. 43-45 tom II a.r.), a decyzją z dnia 10 października 2014 Roku znak: ENK/(...) (k. 60 tom I a.r.) dokonał przyznania emerytury
w formie ostatecznej w wysokości 2.229,52 zł brutto (tj. w kwocie 1.846,86 zł do wypłaty)- na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej (k. 60 a.r. t. I).

Z decyzją z dnia 9 października 2014 roku oraz decyzją z dnia 10 października 2014 roku, nie zgodził się ubezpieczony S. L., który złożył do tutejszego Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie, odwołania od przedmiotowych decyzji, inicjując tym samym niniejsze postępowanie odwoławcze w sprawie VII U 2235/14.

W toku postępowania Sąd Okręgowy na podstawie zgromadzonej w aktach rentowych odwołującego, dokumentacji zatrudnienia odwołującego ustalił, iż w okresie od dnia 7 lutego 1968 roku do 31 maja 1977 roku odwołujący był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku konstruktora,
za wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 3.400,00 złotych, powiększonym o premię regulaminową oraz o 5 % dodatek do wynagrodzenie za wysługę lat (świadectwo pracy
z dnia 31 maja 1977 r. k. 21 a.r. t. I a.r.).

W okresie od 1 czerwca 1977 roku do 31 lipca 1980 roku odwołujący był zatrudniony
w (...)Akademii (...), na stanowisku technologa,
w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 4.200,00 zł, powiększonym o 10 % premii oraz dodatek za szczególne właściwości pracy w wysokości 600 złotych (świadectwo pracy z dnia 30 lipca 1980 roku k. 25 a.r. t. I).

Od dnia 1 sierpnia 1980 roku do 31 października 1986 r. odwołujący był zatrudniony
w (...) Zakładach (...) na stanowisku konstruktora według XV- tej kategorii zaszeregowania powiększonej o 15 % dodatek stażowy ( świadectwo pracy z dnia 31 października 1996 roku k. 23 a.r. t. I).

Sąd Okręgowy ustalił, iż w postepowaniu wyjaśniającym przed organem rentowym ZUS , odwołujący przedstawił się szczegółowe karty płac z okresu zatrudnienia odwołującego w firmie (...), (następnie przekształconej w Zakłady (...)), potwierdzające wysokość wynagrodzenia odwołującego w latach: 1968-1969, 1972-1973, 1980-1986, natomiast nie zachowały się karty płac z okresu zatrudnienia w firmie (...) od 1970 roku do 1971 roku oraz od 1974 roku do 1976 roku -ponieważ uległy zniszczeniu (dokumentacja a.r. t. II .a.s.).

Na podstawie dowodu z zeznań świadków W. Z. oraz B. Ż. (1) Sąd Okręgowy ustalił, iż w spornym okresie od 1970 roku do 1971 roku oraz od 1974 roku 1976 roku odwołujący faktycznie był zatrudniony w Zakładach (...) i pracował przy produkcji telewizorów kolorowych typu (...). Za pracę konstruktora telewizora (...) odwołujący otrzymywał wówczas wyższe wynagrodzenie, niż za prace przy konstrukcji/zestrajaniu telewizora czarno białego (zeznania świadka W. Z. k. 36-38 a.s.). Sąd Okręgowy ustalił ponadto na podstawie zeznań świadka W. Z., iż w spornym okresie świadek zarabiał około 2000-3000 zł, jako pracownik zestrajający telewizory czarno białe, a zatem zarabiał mniej
od odwołującego zatrudnionego przy konstrukcji telewizorów kolorowych. W okresie od 1971 roku do 1975 odwołujący i świadek Z. uczęszczali do Technikum Przyzakładowego. Szkoła była dwuzmianowa od godziny 6.00-14.00 trwały zajęcia praktyczne, a od godziny 15.00 odwołujący i świadek Z. byli zatrudnieni
w Zakładach (...). Po zakończeniu edukacji w Technikum przyzakładowym, odwołujący odbył staż w Biurze (...), a następnie pracował jako konstruktor
w firmie (...) (następnie przekształconej w Zakłady (...)), na stanowisku konstruktora za wynagrodzeniem około 3.400,00 złotych miesięcznie (zeznania świadka W. Z. k. 36-38 a.s.).

Na podstawie dowodu z zeznań świadka B. Ż. (1), również zatrudnionego w spornym okresie w Zakładach (...), Sąd Okręgowy ustalił, iż odwołujący był zatrudniony w spornym okresie według kategorii wynagrodzenia takiej jak świadek, lub wyższej. W tym czasie B. Z. był zatrudniony
w charakterze, elektryka, radiomechanika, mistrza i uzyskiwał w okresie 1974-1977 wynagrodzenie podstawowe w wysokości 3.100, 3.400, 4.000, 4.300, 4.600 powiększone
o dodatki funkcyjne, a w okresie wcześniejszym tj. od 1970 r. do 1971 r. świadek odbywał zasadniczą służbę wojskową (zeznania świadka B. Ż. (1) k. 36-38 a.s.).
Na podstawie wpisów do legitymacji ubezpieczeniowej świadka, B. Ż. (1), Sąd Okręgowy ustalił, iż świadek Ż. rozpoczął pracę w Zakładach (...) w 1973 roku Odwołujący otrzymywał w powyższym okresie wynagrodzenie według X kategorii zaszeregowania tj. wymiarze zasadniczym 3.400,00 zł. W oparciu o treść zeznań świadka Ż. Sąd Okręgowy ustalił, iż tytuł mistrza, którym posługiwali się pracownicy (...) Zakładów (...), nie był związany z wysokością wynagrodzenia, natomiast podnoszenie kwalifikacji na studiach wyższych wiązało się z wysokością wynagrodzenia i grupą osobistego zaszeregowania pracowników (zeznania świadka B. Ż. (1), świadectwo pracy z dnia 31 maja 1977 r. (k. 21 a.r. t.I).

W toku postępowania, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu rachunkowości na okoliczność wyliczenia wysokości wynagrodzenia odwołującego w spornych okresach zatrudnienia w (...) Zakładach (...), na podstawie dokumentacji akt rentowych odwołującego, w tym tomu II dokumentacji akt sprawy niniejszej, na podstawie protokołu zeznań świadków oraz w oparciu o dokumentację akt rentowych nr 2700/2014 (k. 42 a.s.).

Na podstawie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości mgr A. G. (1), Sąd Okręgowy ustalił, iż okres pracy od dnia 15 kwietnia 1970 roku
do 31 grudnia 1971 roku w (...) Zakładach (...) winien być zaliczony
do stażu pracy ubezpieczonego z uwzględnieniem wynagrodzenia minimalnego (tak jak
to ustalił ZUS) albowiem, nie można ustalić poziomu wynagrodzenia odwołującego w tym okresie w formie porównania wynagrodzenia ubezpieczonego do wynagrodzenia innych pracowników i przyjęcia określonego poziomu dla ubezpieczonego, gdyż świadek B. Ż. był zatrudniony w (...) dopiero od dnia 10 marca 1973 roku.

W zakresie badanego okresu zatrudnienia odwołującego w (...) Zakładach (...) od 1974 roku do 1976 oraz 5 miesięcy roku 1977, Sąd Okręgowy
na podstawie opinii biegłego sądowego ustalił, iż przy uwzględnieniu zasadniczego wynagrodzenia z dodatkami stałymi(bez premii) w spornym okresie, różnica w świadczeniu rentowym brutto wyniosłaby dla odwołującego 26,11 tj. przyznana już kwotę świadczenia
w wysokości 2.229,52 złotych winna być powiększona o 22,11 złotych. Wskaźnik (...) dla kapitału początkowego odwołującego wynosi zaś 88,81 % (opinia biegłego k. 51-72 a.s.).

Organ rentowy do zakończenia postępowania podtrzymał zajęte stanowisko procesowe w zakresie oddalenia odwołania. Podkreślił, także po zapoznaniu się z opinią biegłego, iż organ, iż brak jest w jego ocenie jakichkolwiek podstaw do ustalenia wynagrodzenia zastępczego w spornym okresie zatrudnienia od 1974 roku do 1977 roku
w (...) Zakładach (...) (k. 96, 82-83 a.s.). Odwołujący ustosunkowując się do opinii biegłego sądowego, wskazał, iż pracował jako pracownik posiadający kwalifikacje i winien mieć zaliczony wyższy wariant wynagrodzenia (k. 88 96 a.s.)

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie ustalił
na podstawie dokumentacji akt sprawy, w tym dokumentacji akt rentowych odwołującego oraz dołączonych akt sprawy świadka B. Ż. (1) o sygn. XIV 2178/11. Ponadto Sąd Okręgowy oparł się o ustalenia zaprezentowane w opinii biegłego sądowego specjalisty
z zakresu rachunkowości mgr A. G. (1), albowiem opinia przedstawiona w sprawie została sporządzona w sposób rzetelny, wiarygodny. Biegły G. w sposób jednoznaczny
i logiczny udzielił odpowiedzi na pytania Sądu w zakresie poprawności wyliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego odwołującego oraz wysokości należnych mu świadczeń emerytalnych. Sąd Okręgowy miał na uwadze, iż organ rentowy kwestionował wyliczenia prezentowane w opinii biegłego, podnosząc, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do zwiększenia wymiaru świadczenia odwołującego, natomiast w ocenie Tutejszego Sądu stanowisko (...) Oddziału ZUS, stanowiło w istocie jedynie polemikę
z prawidłowymi ustaleniami biegłego G., który odniósł się do zgromadzonego
w sprawie materiału dowodowego (znanego w postepowaniu organowi rentowemu), natomiast wskazywał na inne, nieznacznie różniące się wyliczenie matematyczne, skutkujące podwyższeniem podstawy spornego świadczenia. W ocenie Sądu opinia biegłego w sposób wiarygodny prezentowała sporną kwestię. Biegły sądowy A. G. (2) jest specjalistą
z zakresu rachunkowości posiadającym bogate, wieloletnie doświadczenie zawodowe, a jego opinia sądowa przedstawiona w niniejszej sprawie w ocenie Sądu, stanowi wiarygodny materiał dowodowy w sprawie. Sąd Okręgowy dokonał rekonstrukcji stanu faktycznego również w oparciu o dowody osobowe w postaci zeznań świadków- W. Z. oraz B. Ż. (1), które w pełni korespondowały ze zgromadzonym
w sprawie materiałem dowodowym w postaci opinii biegłego oraz oświadczeniami odwołującego, a także zgromadzona w sprawie dokumentacją zatrudnienia odwołującego. Sąd Okręgowy uznał, iż zgromadzony materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę rozstrzygnięcia sporu w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.
z dnia 9 października 2014 roku znak: (...)-2014 podlega uwzględnieniu
i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie wskaźnika wymiaru kapitału początkowego S. L. w wysokości 88,8 1%, natomiast odwołanie
od decyzji ww. organu rentowego z dnia 10 października 2014 roku znak: ENK/(...) tj. decyzji ustalającej wysokość emerytury odwołującego w wysokości 2.229,52 zł brutto miesięcznie podlega uwzględnieniu poprzez ustalenie, ze wysokość świadczenia emerytalnego wynosi 2.255,63 zł brutto miesięcznie, a w pozostałym zakresie odwołanie od decyzji z dnia 10 października 2014 roku- podlega oddaleniu jako bezzasadne.

Odwołujący wniósł w niniejszej sprawie o uwzględnienie mu do wysokości świadczenia emerytalnego pełnych kwot wynagrodzenia, które uzyskiwał w spornym okresie od 1970-9971 roku oraz od od 1974 roku do 1977 roku w (...) Zakładach (...)( (...)).

Wnioskodawca dołączył do swojego wniosku informację nadesłaną mu przez Archiwum (...) z dnia 28 marca 2001 roku k. 9 a.r. t. II, iż w Kartotece płacowej Zakładów (...) nie zachowały się karty płac z okresu zatrudnienia odwołującego
w Zakładach od 1970 roku do 1971 roku oraz od 1974 roku do 1976 roku. Sąd Okręgowy zważył zatem, iż odwołujący nie posiadał podstawowych dokumentów potwierdzających wysokość jego zarobków w spornych okresach. Jednakże Sąd Okręgowy zważył,
iż w praktyce niektórzy ubezpieczeni ubiegający się o świadczenie mają problemy
z dostarczeniem wymaganej dokumentacji (zaświadczenia z zakładu pracy potwierdzające zatrudnienie lub wysokość zarobków) i w konsekwencji - wobec ograniczonej dopuszczalności zastosowania innych środków dowodowych w postępowaniu przed organem rentowym (np. zeznań świadków) – mogą nie nabyć prawa do świadczenia lub nabyć je
w zaniżonej wysokości. Możliwość dowodzenia jest tym samym ograniczona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania
o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.). Jednak w razie wszczęcia postępowania sądowego, toczącego się wskutek odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego dopuszczalne jest przeprowadzanie wszelkich dowodów dla wykazania okoliczności, mających wpływ na prawo do świadczenia. Sąd Okręgowy wskazał, iż w postępowaniu przed sądami pracy
i ubezpieczeń społecznych, okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi
w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w Rozporządzeniu
w sprawie postępowania dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 1996 r., II URN 3/95). W postępowaniu sądowym
w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych obowiązują odstępstwa od ogólnych zasad dowodzenia podyktowane dążeniem do pełnego i wszechstronnego rozstrzygnięcia wszystkich kwestii spornych. W praktyce oznacza to, że w postępowaniu tym dopuszczalne jest wykazanie wszelkimi dowodami okoliczności, od których zależą uprawnienia
do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, także wówczas, gdy z dokumentów wynika
co innego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 września 1995 r., II URN 23/95). W ocenie Sądu Okręgowego powołane powyżej tezy, wyrażone w orzecznictwie, w sposób jednoznaczny wskazują te okoliczności, których spełnienie jest niezbędne dla prawidłowego ustalenia wysokości świadczenia zgodnie z przepisami ustawy o Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a ponadto wskazują te uprawnienia strony, które umożliwiają dowodzenie jej swoich racji. W niniejszej sprawie, odwołujący na okoliczność wysokości wynagrodzenia
w spornym okresie wnioskował o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków W. R. oraz B. Ż. (1). Przeprowadzone postępowanie
w zakresie zeznań ww. świadków potwierdziło, iż faktycznie w spornych latach odwołujący
był zatrudniony w (...) Zakładach (...), jednakże świadkowie
nie potwierdzili precyzyjnych kwot wynagrodzenia odwołującego, a jedynie szacunkowo wskazywali, iż odwołujący z racji konstruowania zaawansowanych technicznie telewizorów kolorowych typu (...), czy tez z tytułu odbywanych szkoleń, mógł uzyskiwać wynagrodzenie odpowiadające wynagrodzeniu podstawowemu ujętemu w świadectwach pracy z dnia 31 maja 197 roku (k. 21 a.r. t. I i z dnia 30 lipca 1980 roku. Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu rachunkowości, celem wyliczenia spornych kwot wynagrodzenia odwołującego
w oparciu o całokształt materiału dowodowego, w tym również poprzez porównanie kwot wynagrodzenia otrzymywanych przez innego pracownika (...) Zakładów (...) – świadka B. Ż. (1) (na podstawie załączonych akt sprawy ww. świadka).

W tym miejscu Sąd Okręgowy podkreśla, iż przeliczenie emerytury z uwzględnieniem odpowiednich stawek wynagrodzenia, znajduje w pełni uzasadnienie w treści art. 114 ust.
1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2013.poz. 1440 z późn. zm.).Kwestię przeliczenia emerytury określa art. 111 ust. 1 ustawy FUS. Zgodnie z jego treścią wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)  z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2)  z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek
o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty,
z uwzględnieniem art. 176,

3)  z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,
a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

W niniejszej sprawie na podstawie wiarygodnego dowodu z opinii biegłego Sąd Okręgowy zważył, iż okres zatrudnienia odwołującego w (...) Zakładach od 15 kwietnia 1970 roku do 31 grudnia 1971 roku winien być uwzględniony do wymiaru emerytury ubezpieczonego w wysokości wynagrodzenia minimalnego (tak jak to ustalił ZUS) albowiem, nie da się udokumentować poziomu wynagrodzenia w tym okresie w formie porównania wynagrodzenia ubezpieczonego do innych pracowników i przyjęcia określonego poziomu dla ubezpieczonego, gdyż świadek B. Ż. był zatrudniony w (...) dopiero od dnia 10 marca 1973 roku. Mając na uwadze powyższe oraz okoliczność, iż odwołujący nie zdołał w niniejszym postepowaniu udowodnić precyzyjnych kwot wynagrodzenia, ani na podstawie zeznań zawnioskowanych świadków, ani na podstawie jakiejkolwiek dokumentacji zatrudnienia, Sąd Okręgowy zważył, iż w tym zakresie odwołanie od decyzji z dnia 10 października 2014 roku będzie podlegać oddaleniu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., albowiem, organ rentowy słusznie przyjął, iż za sporny okres, odwołujący będzie miał uwzględnione jedynie wynagrodzenie minimalne w myśl art. 15 ust 2a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Sąd Okręgowy zważył nadto, iż w przedmiocie sposobu wyliczenia zarobków
w (...) Zakładach (...) organ rentowy postąpił w sposób prawidłowy donośnie kwalifikacji środków dowodowych, błędnie zaś w kwestii ustalenia wymiaru świadczenia. Odnosząc się do okresu zatrudnienia odwołującego w (...) Zakładach (...) od 1974 roku do 1976 oraz 5 miesięcy roku 1977, Sąd Okręgowy,
na podstawie uwzględnionej opinii biegłego sądowego specjalisty uznał, iż przy uwzględnieniu zasadniczego wynagrodzenia z dodatkami stałymi (bez premii) w spornym okresie, różnica w świadczeniu rentowym brutto wyniosłaby dla odwołującego 26,11 tj. przyznaną już kwotę świadczenia w wysokości 2229,52 złotych należy w przypadku odwołującego powiększyć o 22 zł 11 groszy. Sąd Okręgowy podkreśla, iż za przyjęciem
w powyższym okresie wynagrodzenia w stawce podstawowej przemawia fakt,
iż z dokumentacji zatrudnienia nie wynika aby w tym czasie odwołujący miał jakąś przerwę
w zatrudnieniu. Zatem przyjęcie, że w omawianym czasie wykonywał pracę w rozmiarze wówczas obowiązującym pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy jest
w pełni uzasadnione. Dlatego zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że wnioskodawca w tym czasie osiągnął co najmniej wynagrodzenie w wysokości podstawowej, co potwierdził także dowód z rzetelnej opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu rachunkowości (k. 51-72 a.s). Nie można wykluczyć, że i tak jest to wynagrodzenie zaniżone. Nie można bowiem zapominać o tym, że wnioskodawca mógł pracować w godzinach nadliczbowych, co bywało powszechną praktyką a także był uprawniony do premii regulaminowej i nie można wykluczyć, że taka premię otrzymywał. Jednakże ponieważ brak w tym zakresie jakichkolwiek pewnych danych to te składniki zostały pominięte. Zatem, o ile wobec braku dokumentacji płacowej zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że wnioskodawca mógł osiągnąć w omawianym okresie wyższe zarobki to na pewno były one w wysokości co najmniej takiej jak zostało to podane w świadectwie pracy. Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy zważył, iż w tym zakresie odwołanie od decyzji z dnia 10 października 2014 roku będzie podlegało uwzględnieniu w myśl art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

Odnosząc się do całokształtu badanych okresów, Sąd Okręgowy w oparciu o całokształt materiału dowodowego, w tym w szczególności w oparciu o dowód z opinii ww. biegłego G., zważył, iż wskaźnik (...) dla kapitału początkowego odwołującego, wobec zwiększenia wymiaru świadczenia emerytalnego wyniesie 88,81 %. Podkreślić bowiem należy, iż we wniosku o emeryturę, odwołujący wniósł o przyjęcie do wysokości świadczenia- jego dochodu stanowiącego podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalno-rentowe z 20 lat kalendarzowych wybranych z lat od 1968 roku do 1988 roku, a zatem również z lat, które podlegały weryfikacji w niniejszym postepowaniu kontrolnym. W takim wariancie wyliczenia druga z zaskarżonych decyzji tj. decyzja z dnia 9 października 2014 roku została na mocy pkt 1 sentencji wyroku zmieniona
o nową wysokość (...) (88,81%), na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

J.R.