Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Kozłowska-Czabańska (spr.)

Sędziowie: SO Zbigniew Szczuka

SO Agnieszka Stachurska

Protokolant: st.sekr.sądowy Monika Olszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2016 r. w W.

sprawy z wniosku E. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.

o zasiłek chorobowy

na skutek apelacji wniesionej przez wnioskodawczynię

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 20 lipca 2011 roku sygn. akt VI U 100/10

w przedmiocie wniosku odwołującej się E. K. z dnia 7 lutego 2012 roku o uzupełnienie wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 25 stycznia 2012 roku

I. uzupełniając wyrok z dnia 25 stycznia 2012 roku wydany w sprawie pod sygn. akt VII Ua 41/11

II. przyznaje E. K. prawo do odsetek ustawowych od kwoty świadczenia należnego z tytułu zasiłku chorobowego

1. za okres od dnia 12 grudnia 2004 roku do dnia 13 stycznia 2005 roku liczonych od dnia 18 lutego 2005 roku do dnia 22 czerwca 2009 roku,

2. za okres od dnia 14 stycznia 2005 roku do dnia 12 lutego 2005 roku liczonych od dnia 27 lutego 2005 roku do dnia 22 czerwca 2009 roku,

3. za okres od dnia 13 lutego 2005 roku do dnia 28 lutego 2005 roku liczonych od dnia 8 kwietnia 2005 roku do dnia 22 czerwca 2009 roku,

4. za okres od dnia 1 marca 2005 roku do dnia 14 marca 2005 roku liczonych od dnia 20 kwietnia 2005 roku do dnia 22 czerwca 2009 roku,

5. za okres od dnia 15 marca 2005 roku do dnia 28 kwietnia 2005 roku liczonych od dnia 5 czerwca 2005 roku do dnia 22 czerwca 2009 roku,

III. nakazuje zwrócić E. K. ze środków Skarbu Państwa Kasy Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie kwotę 2095,60 zł (dwa tysiące dziewięćdziesiąt pięć 60/100) tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 2005,60 zł (dwa tysiące pięć 60/100) tytułem poniesionych przez nią kosztów zastępstwa procesowego za wszystkie instancje oraz kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt) tytułem pobranych opłat od składanych i uwzględnionych środków zaskarżenia.

SSO Zbigniew Szczuka SSO Anna Kozłowska- Czabańska SSO Agnieszka Stachurska

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, po rozpoznaniu sprawy (pod sygn. akt VI U 178/06) z odwołania E. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. z dnia 21 marca 2005r., znak: 4400-Sz- (...) dotyczącej zasiłku chorobowego - w dniu 2 lipca 2007r. wydał wyrok, którym oddalił odwołanie (vide: k.171 as.). W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przedstawił szczegółowe argumenty leżące u podstaw wydanego orzeczenia, w tym wskazał między innymi, iż podstawę rozstrzygnięcia stanowiła opinia biegłego sądowego (k.173-178 as.)

Ubezpieczona E. K. w dniu 27 lipca 2007r. złożyła apelację od wyroku z dnia 2 lipca 2007r. zaskarżając go w całości (vide: k.185-195 as.).

W konsekwencji wywiedzionej apelacji sprawa została rozpoznana przez Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (sygn. akt VII Ua 30/07), który wyrokiem z dnia 10 czerwca 2008r. uchylił zaskarżony wyrok z dnia 2 lipca 2007r. i przekazał sprawę do Sądu Rejonowego do ponownego rozpoznania (vide: k.302 oraz k.306-314 as.).

Na skutek powyższego sprawa z odwołania ubezpieczonej została ponownie rozpoznana przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie, VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (sygn. akt VI U 89/08).

W ramach toczącej się wówczas sprawy odwołująca się E. K. pismem procesowym z dnia 24 grudnia 2008r. oraz z dnia 25 marca 2009r. sprecyzowała zakres odwołania i wniosła o zmianę decyzji ZUS i wypłacenie zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 listopada 2004r. do dnia 28 kwietnia 2005r. wraz z należnymi odsetkami od dat złożenia zwolnień lekarskich tj.:

1.  z tytułu zasiłku chorobowego za okres 9 listopada 2004r. do 30 listopada 2004r., 1 grudnia 2004r. do 14 grudnia 2004r. 15 grudnia 2004r. do 13 stycznia 2005r. – odsetek od dnia 18 lutego 2005r., albowiem zaświadczenia o niezdolności do pracy wpłynęły do ZUS w dniu 19 stycznia 2005r.;

2.  z tytułu zasiłku chorobowego za okres 14 stycznia 2005r. do 12 lutego 2005r. – odsetki od dnia 27 lutego 2005r., albowiem zaświadczenia o niezdolności do pracy wpłynęły do organu rentowego 28 stycznia 2005r.;

3.  z tytułu zasiłku chorobowego za okres 13 lutego 2005r. do 28 lutego 2005r. – odsetki od dnia 8 kwietnia 2005r., albowiem zaświadczenia o niezdolności do pracy wpłynęły do organu rentowego w dniu 9 marca 2005r.;

4.  z tytułu zasiłku chorobowego za okres 1 marca 2005r. do 14 marca 2005r. – odsetki od dnia 20 kwietnia 2005r., albowiem zaświadczenia o niezdolności do pracy wpłynęły do organu rentowego w dniu 21 marca 2005r.;

5.  z tytułu zasiłku chorobowego za okres 15 marca 2005r. do 1 kwietnia 2005r. oraz od 30 marca 2005r. do 28 kwietnia 2005r. (tj. za okres od 15 marca 2005r. do 28 kwietnia 2005r.) – odsetki od dnia 5 czerwca 2005r., albowiem zaświadczenia o niezdolności do pracy wpłynęły do organu rentowego w dniu 6 maja 2005r. (vide: k.366 oraz k.410-411 as.)

W dalszej kolejności Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie, VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, po rozpoznaniu sprawy (sygn. akt VI U 89/08), wydał w dniu 22 czerwca 2009r. wyrok, którym w pkt.1 zmienił zaskarżona decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. z dnia 21 marca 2005r., znak: 4400-Sz- (...), w ten sposób, że przyznał E. K. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 12 grudnia 2004r. do dnia 14 marca 2005r. i ewentualnej dalszej niezdolności do pracy, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22 czerwca 2009r. do dnia zapłaty oraz w pkt.2 oddalił odwołanie w pozostałym zakresie (vide: k.432, k.438-442 oraz k.443 as.).

Z uwagi na okoliczność częściowego oddalenia odwołania ubezpieczonej, E. K. w dniu 4 sierpnia 2009r. wywiodła apelację od wyroku z dnia 22 czerwca 2009r., tj. w zakresie w jakim odmówiono jej przyznania prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 listopada 2004r. do dnia 11 grudnia 2004r. oraz oddalenia w części żądania wypłacenia odsetek za opóźnienie w wypłacie zasiłku chorobowego w terminach przewidzianych ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych (vide: k.451-460 as.).

Zaakcentowania w tym miejscu wymaga, iż na skutek orzeczenia Sądu II instancji wyrok Sądu I instancji uprawomocnił się w zakresie dotyczącym prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 12 grudnia 2004r. do dnia 14 marca 2005r. i ewentualnej dalszej niezdolności do pracy oraz w zakresie dotyczącym odsetek od dnia 22 czerwca 2009r. do dnia zapłaty.

W związku z wniesieniem apelacji, sprawa została rozpoznana przez Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (sygn. akt VII Ua 24/09), który wyrokiem z dnia 22 marca 2010r. uchylił zaskarżony wyrok Sądu I instancji w zakresie pkt.2 i w zakresie żądania zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 listopada 2004r. do dnia 11 grudnia 2004r. oraz o odsetki ustawowe sprawę przekazał do ponownego rozpoznania (vide: k.484, 488-497 as.).

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie, VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rozpoznał sprawę w uchylonym i przekazanym zakresie (sygn. akt VI U 100/10) i w dniu 20 lipca 2011r. wydał wyrok którym odwołanie oddalił (vide: k.785, 798-808 as.). Jednocześnie nadmienić należy, iż Sąd Rejonowy rozpoznał wniosek ubezpieczonej z dnia 22 lipca 2011r. o uzupełnienie wyroku z dnia 20 lipca 2011r. i postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2011r. wniosek oddalił (vide: k.793-794 as.).

W dalszej kolejności E. K. zaskarżyła zarówno wyrok Sądu I instancji z dnia 20 lipca 2011r., jak tez postanowienie z dnia 19 sierpnia 2011r. (vide: k.813-816 as.; k.820-831 as.) co implikowało postępowanie przed Sądem Okręgowym Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych pod sygn. akt VII Ua 41/11 oraz VII Uz 14/11 (vide: k.839 i 840 as.). Sąd II instancji w/w sprawy rozpoznał wspólnie i w dniu 25 stycznia 2012r. wydał wyrok, którym w pkt.1 zmienił zaskarżony wyrok Sądu I instancji i poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. z dnia 21 marca 2005r., znak: 4400-Sz- (...) i przyznał E. K. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 listopada 2004r. do dnia 11 grudnia 2004r. z ustawowymi odsetkami w stosunku rocznym od dnia 18 lutego 2005r. do dnia zapłaty. Jednocześnie w pkt.2 Sąd oddalił zażalenie ubezpieczonej. (vide: k.859, 879-890 as.).

Zauważyć należy, iż na skutek orzeczenia Sądu II instancji ubezpieczona prawomocnie uzyskała prawo do zasiłku chorobowego od dnia 9 listopada 2004r. do dnia 11 grudnia 2004r. z ustawowymi odsetkami w stosunku rocznym od dnia 18 lutego 2005r. do dnia zapłaty.

Podnieść należy, że odwołująca w dniu 7 lutego 2012r. złożyła wniosek o uzupełnienie wyroku Sądu II instancji z dnia 25 stycznia 2012r. w zakresie przyznania odsetek za opóźnienie w wypłacie zasiłku chorobowego (vide: k.868-872 as.)

Sąd Okręgowy po rozpoznaniu sprawy w dniu 30 marca 2012r. wydał wyrok, którym oddalił wniosek E. K. o uzupełnienie wyroku z dnia 25 stycznia 2012r. (vide: k.911, 914-916, k.917 as.)

Następnie ubezpieczona, w dniu 3 marca 2013r., skutecznie złożyła zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 30 marca 2012r. w przedmiocie oddalenia wniosku ubezpieczonej o uzupełnienie wyroku z dnia 25 stycznia 2012r. (vide: k.981-989 as.).

Na skutek powyższego sprawa została rozpoznana przez Sąd Najwyższy (pod sygn. akt II UZ 46/13), który postanowieniem z dnia 11 września 2013r. uchylił zaskarżone postanowienie zawarte w wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 marca 2012r. (vide: k.1018-1021 as.). Spowodowało to ponowne rozpoznanie przez Sąd Okręgowy wniosku ubezpieczonej o uzupełnienie wyroku (sygn. akt VII Ua 41/11), który wyrokiem z dnia 26 lutego 2014r. uzupełnił wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 25 stycznia 2012r. (sygn. akt VII Ua 41/11) i oddalił apelację (vide: k.1045, k.1063-1066 as.).

W dalszej kolejności odwołująca, w dniu 3 lipca 2014r., wywiodła skargę kasacyjną w stosunku do wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 26 lutego 2014r. (sygn. akt VII U 41/11 – k.1072-1081 as.), co w konsekwencji doprowadziło do jej rozpoznania przez Sąd Najwyższy pod sygn. akt II UK 375/14 i wydania wyroku z dnia 22 października 2015r., którym Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu Warszawa-Praga w Warszawie do ponownego rozpoznania, w tym orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego (vide: k.1093-1096 as.).

Z uwagi na uchylenia wyroku z dnia 26 lutego 2014r. Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dokonał rozpoznania sprawy pod sygn. akt VII Ua 77/15.

W toku postępowania ubezpieczona w piśmie procesowym z dnia 3 kwietnia 2016r. sprecyzowała zakres wniosku z dnia 8 lutego 2012r., jak też w pisma z dnia 10 lutego 2014r. - o uzupełnienie wyroku. Wnioskodawczyni w konkluzji zwróciła się o uzupełnienie wyroku z dnia 25 stycznia 2012r. poprzez:

1.  zasądzenie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz E. K. ustawowych odsetek za opóźnienie w wypłacenie świadczeń z tytułu zasiłku chorobowego zasądzonego prawomocnym wyrokiem Sadu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie, VI Wydział pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 czerwca 2009r., sygn. akt VI U 89/08 z odsetkami za zwłokę w wypłacie tych odsetek za okres:

⚫

od dnia 18 lutego 2005r. do dnia 22 czerwca 2009r., tytułem opóźnienia w wypłacie zasiłku chorobowego za okres od dnia 12 grudnia 2004r. do dnia 14 grudnia 2004r.;

⚫

od dnia 18 lutego 2005r. do dnia 22 czerwca 2009r., tytułem opóźnienia w wypłacie zasiłku chorobowego za okres od dnia 15 grudnia 2004r. do dnia 13 stycznia 2005r.;

⚫

od dnia 27 lutego 2005r. do dnia 22 czerwca 2009r., tytułem opóźnienia w wypłacie zasiłku chorobowego za okres od dnia 13 lutego 2005r. do dnia 12 lutego 2005r.;

⚫

od dnia 8 kwietnia 2005r. do dnia 22 czerwca 2009r., tytułem opóźnienia w wypłacie zasiłku chorobowego za okres od dnia 13 lutego 2005r. do dnia 28 lutego 2005r.;

⚫

od dnia 20 kwietnia 2005r. do dnia 22 czerwca 2009r., tytułem opóźnienia w wypłacie zasiłku chorobowego za okres od dnia 1 marca 2005r. do dnia 14 marca 2005r.;

⚫

od dnia 5 czerwca 2005r. do dnia 22 czerwca 2009r., tytułem opóźnienia w wypłacie zasiłku chorobowego za okres od dnia 15 marca 2005r. do dnia 1 kwietnia 2005r.;

⚫

od dnia 5 czerwca 2005r. do dnia 22 czerwca 2009r., tytułem opóźnienia w wypłacie zasiłku chorobowego za okres od dnia 30 marca 2005r. do dnia 28 kwietnia 2005r.;

2.  zasądzenie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz E. K. kosztów zastępstwa procesowego w dwukrotnym postępowaniu przed Sadem Najwyższym (sygn. akt. II UK 290/12; II UZ 46/13; II UK 375/14) tj. kwoty 1005,60 zł które E. K. poniosła w postępowaniu kasacyjnym (II UK 290/12; II UZ 46/13) z uwagi na odmowę ustalenia pełnomocnika procesowego z urzędu; kwoty 1000 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym pod sygn. akt II UK 375/14; kwoty 90 zł tytułem zwrotu opłat sądowych za wniesienie skarg kasacyjnych i zażalenia do Sądu Najwyższego.

Zaakcentowania wymaga, iż na rozprawie apelacyjnej odwołująca konsekwentnie popierała dotychczas zgłaszane stanowisko, natomiast organ rentowy w toku całego postępowania apelacyjnego nie zajął stanowiska w sprawie (vide: k.1115).

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie zważył, co następuje:

Wniosek odwołującej się E. K. o uzupełnienie wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 25 stycznia 2012r. sygn. akt VII Ua 41/11 jest uzasadniony i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 351. § 1 k.p.c. - Strona może w ciągu dwóch tygodni od ogłoszenia wyroku, a gdy doręczenie wyroku następuje z urzędu - od jego doręczenia, zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości żądania, o natychmiastowej wykonalności albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. (§ 2) Wniosek o uzupełnienie wyroku co do zwrotu kosztów lub natychmiastowej wykonalności sąd może rozpoznać na posiedzeniu niejawnym. (§ 3) Orzeczenie uzupełniające wyrok zapada w postaci wyroku, chyba że uzupełnienie dotyczy wyłącznie kosztów lub natychmiastowej wykonalności.

Przy tym, Sąd II Instancji rozpoznając sprawę uwzględnił okoliczność, iż „W postępowaniu o uzupełnienie wyroku (poza przypadkiem dotyczącym kosztów procesu i natychmiastowej wykonalności) wyznaczenie rozprawy jest obowiązkowe. Rozstrzygnięcie w jakimkolwiek sensie o wniosku o uzupełnienie wyroku na posiedzeniu niejawnym ze wspomnianym zastrzeżeniem powoduje nieważność postępowania (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2012r., sygn. akt II PZ 5/12)

Zdaniem Sądu II instancji w niniejszej sprawie zachodzi koniczność uzupełnienia orzeczenia z dnia 25 stycznia 2012r. wydanego w sprawie pod sygn. akt VII Ua 41/11. Zważyć bowiem należy, iż na skutek uprawomocnienia się orzeczenia Sądu I instancji, którym przyznano ubezpieczonej prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 12 grudnia 2004r. do dnia 14 marca 2005r. i ewentualnej dalszej niezdolności do pracy oraz w zakresie dotyczącym odsetek od dnia 22 czerwca 2009r. do dnia zapłaty, jak też biorąc pod rozwagę fakt uprawomocnienia się orzeczenia, na podstawie którego wnioskodawczyni uzyskała prawo do zasiłku chorobowego od dnia 9 listopada 2004r. do dnia 11 grudnia 2004r. z ustawowymi odsetkami w stosunku rocznym od dnia 18 lutego 2005r. do dnia zapłaty – powstała sytuacja, w której nie rozstrzygnięto sprawy w aspekcie prawa do odsetek (za okres od 18 lutego 2005r. do dnia 22 czerwca 2009r.) od należnego na rzecz wnioskodawczyni zasiłku chorobowego za okres od 12 grudnia 2004r. do dnia 28 kwietnia 2005r.

Sąd II instancji zauważył również, iż zarówno okoliczności sprawy, jak też wszelkie jej sporne kwestie były już wielokrotnie badane przez kolejne sądy rozpoznające sprawę i zdaniem Sądu II instancji zostały one w pełni rozstrzygnięte pomiędzy stronami (tj. co do tego, że wnioskodawczyni faktycznie przysługiwał zasiłek chorobowy w okresie od dnia 9 listopada 2004r. do dnia 28 kwietnia 2005r.). W niniejszej sprawie nie było również sporne, że ubezpieczona złożyła do ZUS kolejne zaświadczenia potwierdzające jej niezdolność do pracy, w tym:

⚫

w dniu 19 stycznia 2005r. złożyła zaświadczenia za okres niezdolności do pracy przypadający od dnia 9 listopada 2004r. do dnia 30 listopada 2004r. oraz od dnia 1 grudnia 2004r. do 14 grudnia 2004r., jak też od dnia 15 grudnia 2004r. do dnia 13 stycznia 2005r.;

⚫

w dniu 28 stycznia 2005r. złożyła zaświadczenia za okres niezdolności do pracy przypadający od dnia 14 stycznia 2005r. do 12 lutego 2005r.;

⚫

w dniu 9 marca 2005r. złożyła zaświadczenia za okres niezdolności do pracy przypadający od dnia 13 lutego 2005r. do 28 lutego 2005r.;

⚫

w dniu 21 marca 2005r. złożyła zaświadczenia za okres niezdolności do pracy przypadający od dnia 1 marca 2005r. do 14 marca 2005r.;

⚫

w dniu 6 maja 2005r. złożyła zaświadczenia za okres niezdolności do pracy przypadający od dnia 15 marca 2005r. do 1 kwietnia 2005r. oraz od 30 marca 2005r. do 28 kwietnia 2005r. (tj. za okres od 15 marca 2005r. do 28 kwietnia 2005r.).

Przechodząc zatem do rozstrzygnięcia o prawie odwołującej do odsetek za w/w okresy należy odwołać się do stanowiska, które Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zaprezentował w treści uzasadnienia wyroku z dnia 25 stycznia 2012r. w aspekcie rozstrzygnięcia o odsetkach należnych z tytułu zasiłku chorobowego za okres od 9 listopada 2004r. do dnia 11 grudnia 2004r., a które znajduje pełne zastosowanie również w odniesieniu do należnych na rzecz wnioskodawczyni odsetek za pozostałe okresy.

Zgodnie z zaprezentowanym wówczas stanowiskiem, stosownie do przepisu art. 85 Ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych jeżeli organ rentowy - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności. Sposób wypłaty odsetek został szczegółowo uregulowany w przepisach Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 lutego 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad wypłacania odsetek za opóźnienie w ustaleniu lub wypłacie świadczeń z ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1999, Nr 12, poz. 104 ).

Kwestia odsetek za opóźnienie w wypłacie świadczeń była też przedmiotem licznych rozstrzygnięć Sądu Najwyższego. Przykładowo można wskazać wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2010r. (I UK 345/09, OSNP 2011/19-20/257) zgodnie z którym, organ rentowy ponosi odpowiedzialność za odmowę przyznania świadczenia, jeżeli niezbędne okoliczności faktyczne uzasadniające nabycie prawa zostały ustalone w postępowaniu przed tym organem a odmowa przyznania świadczenia jest wynikiem błędu w wykładni lub zastosowaniu prawa materialnego. W takim przypadku późniejsze wydanie prawomocnego wyroku sądu przyznającego świadczenie i wpływ tego wyroku do organu rentowego nie mają znaczenia dla biegu terminu do wydania decyzji, od upływu którego ubezpieczonemu przysługują odsetki.

W innym orzeczeniu z dnia 18 lutego 2009r. (II UK 191/08 LEX nr 736735) Sąd Najwyższy stwierdził, ze zawarte w art. 85 ust. 1 ustawy z 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych określenie: "nie ustalił prawa do świadczenia" oznacza zarówno nie wydanie w terminie decyzji przyznającej świadczenie, jak i wydanie decyzji odmawiającej przyznania świadczenia, mimo spełnienia warunków do jego uzyskania. W tym ostatnim wypadku chodzi o sytuacje, w których organ rentowy odmawiając przyznania świadczenia naruszył przepisy prawa materialnego określające przesłanki nabycia prawa do świadczenia pieniężnego z ubezpieczenia społecznego, przy czym dla powstania obowiązku wypłaty odsetek konieczne jest stwierdzenie naruszenia prawa przez organ rentowy prawomocnym wyrokiem sądu zmieniającym decyzję organu rentowego i przyznającym prawo do tego świadczenia.

Dodatkowo uzupełniając przedstawioną argumentację Sąd II instancji miał też na uwadze to, iż jak wynika to z uzasadnienia prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie, VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (sygn. akt VI U 89/08) bezspornym jest, iż w sprawie Zakład Ubezpieczeń Społecznych niewłaściwie zastosował normę art.9 ust.2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Zdaniem Sądu II instancji przedmiotowe uchybienie stanowiło podstawę kolejnych uchybień dokonanych przez ZUS. Z tych przyczyn w ocenie Sądu Okręgowego organ rentowy ponosi odpowiedzialność, za powstałe opóźnienie w wypłacie należnych świadczeń. Dlatego też, zasadnie odwołująca domagała się zasądzenia na jej rzecz odsetek w żądanym zakresie.

Rozstrzygając o kosztach postępowania Sąd II instancji miał na uwadze wynik całego postępowania oraz faktyczną wysokość wydatków poniesionych przez wnioskodawczynię w jego ramach. Dla Sądu Okręgowego bezspornym jest, iż ubezpieczona w całości wygrała proces co uzasadnia przyznanie jej kosztów zgodnie z art. 108 §1 k.p.c. w zw. z art.98 k.p.c. W ocenie Sądu II instancji na koszty celowe składają się między innymi wydatki poniesione przez ubezpieczoną na wynajęcie profesjonalnego pełnomocnika z wyboru w wysokości 1005,60 zł (słownie: jeden tysiąc pięć i 60/100 złotych) oraz koszty zastępstwa procesowego wywołane postępowaniem kasacyjnym (w sprawie pod sygn. akt II UK 375/14) w wysokości 1000 zł. Zdaniem Sądu nakład pracy pełnomocnika oraz zawiły charakter sprawy uzasadniał ustalenie kosztów zastępstwa w w/w wysokości stosownie do §10 ust.4 (pkt.1-3) oraz §15 ust.1-3 oraz § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804). Zasadny okazał się też wniosek o zwrot kosztów z tytułu opłat od składanych i uwzględnionych środków zaskarżenia w łącznej wysokości 90 zł. Jednocześnie Sąd Okręgowy uznał za w całości uzasadnione pokrycie wygenerowanych w sprawie kosztów sądowych ze środków Skarbu Państwa tj. Kasy Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie.

Z tych wszystkich przyczyn Sąd II instancji, na podstawie art.351 § 3 k.p.c. w zw. z art.391 § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.

/SSO Zbigniew Szczuka/ /SSO Anna Kozłowska-Czabańska/ /SSO Agnieszka Stachurska/

wu