Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 9 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Joanna Suchecka

Protokolant:Joanna Schultz

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2016r. w Szczecinie

sprawy z powództwa Gminy M. S.

przeciwko I. W.

- o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej I. W. na rzecz powódki Gminy miasto S. kwotę 107,75 zł (sto siedem złotych siedemdziesiąt pięć groszy) oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 245,75 zł (dwieście czterdzieści pięć złotych siedemdziesiąt pięć groszy) za okres od 1 marca 2010r. do 23 sierpnia 2016r. i od kwoty 107,75 zł (sto siedem złotych siedemdziesiąt pięć groszy) za okres od 24 sierpnia 2016r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów procesu.

SSR Joanna Suchecka

Sygn. akt III C 1381/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 9 maja 2016r. wydanego w postępowaniu uproszczonym

Pozwem złożonym w dniu 1 marca 2010r. powód Gmina M. S. wniósł o zasądzenie od pozwanej I. W. kwoty 245,75 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu.

Wskazanej kwoty powód dochodził tytułem należności wynikających z jazdy przez pozwaną bez dokumentu uprawniającego do przejazdu bezpłatnego lub ulgowego w dniu 11 marca 2009r. na trasie nr 59.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 11 marca 2010r. orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana w dniu 20 sierpnia 2015r. złożyła sprzeciw, w którym podniosła, że nakaz został jej doręczony na adres, pod którym nie zamieszkiwała.

Powód oświadczył, że na poczet należności dochodzonej w niniejszej sprawie w toku postępowania egzekucyjnego została przekazana mu kwota 138 zł, którą zaliczył na poczet należności głównej (pismo powoda z dnia 29 marca 2016r. k. 87). Nadto uzyskał kwotę 110,77 zł, w toku egzekucji sprawy o sygn. III Nc 8211/10 (pismo powoda z dnia 4 grudnia 2015r. k. 63).

Pozwana wniosła, aby na poczet należności dochodzonej w niniejszej sprawie zaliczyć wpłaty w kwotach 138 zł i 110,77 zł, wskazując, że dotyczą one tej samej sprawy oznaczonej sygnaturami III Nc 2399/10, III Nc 8211/10, III Nc 1381/15.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 marca 2009r. o godzinie 15:39 w autobusie komunikacji miejskiej linii 59 w S. w czasie kontroli stwierdzono, że I. W. nie ma ważnego biletu na przejazd. Wobec pozwanej zostało wystawione i wręczone wezwanie oraz naliczona oplata przewozowa w kwocie 2,20 zł, opłata dodatkowa 242 zł.

Bezsporne, a nadto dowód: wezwanie k. 5, uchwała nr XXIII/600/08 Rady Miasta S. z dnia 16 czerwca 2008r.

Po uzyskaniu w sprawie tytułu wykonawczego powód sprawę skierował do komornika sądowego. W toku egzekucji prowadzonej na podstawie nakazu zapłaty z dnia 11 marca 2010r. komornik przekazał na rzecz powoda kwotę 138 zł. Kwotę tę powód otrzymał w dniu 24 sierpnia 2015r. i zaliczył na poczet należności głównej.

Bezsporne, a nadto dowód zawiadomienie o wszczęciu egzekucji k. 17, wezwanie do zapłaty k. 19, zajęcie wierzytelności k. 20, karta rozliczeniowa akt km 4550/15

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało częściowemu uwzględnieniu.

Okoliczności faktyczne stanowiące podstawę żądania powoda zapłaty kwoty 245,74 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu, pozostawały poza sporem i nie budziły wątpliwości Sądu. Nie było przez pozwaną kwestionowane, że w dniu 11 marca 2009r. w wyniku dokonanej kontroli stwierdzono, że korzysta ona z przejazdu środkiem komunikacji miejskiej na terenie Gminy M. S. bez ważnego biletu. Wysokość należności również nie budziła zastrzeżeń. Opłaty, jakimi została obciążona pozwana, wynikają z uchwały nr XXIII/600/08 Rady Miasta S. z dnia 16 czerwca 2008r. i także nie były kwestionowane. Niewątpliwym było zatem, że po stronie pozwanej powstał obowiązek zapłaty kwoty dochłodzonej pozwem, a brak uregulowania jej – mimo skierowanego wezwania – uzasadnia roszczenie z tytułu odsetek, których powód domaga się od dnia złożenia pozwu tj. od 1 marca 2010r.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984r. Prawo przewozowe umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem podróży lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia - przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym. Art. 34a. ust. 1 ustawy stanowi, że minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:

1) sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych pobieranych w razie:

a) braku odpowiedniego dokumentu przewozu,

b) braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu,

c) niezapłacenia należności za zabrane ze sobą do środka przewozu rzeczy lub zwierzęta albo naruszenia przepisów o ich przewozie,

d) spowodowania, bez uzasadnionej przyczyny, zatrzymania lub zmiany trasy środka transportu

- mając na uwadze zróżnicowanie wysokości opłat dodatkowych w zależności od strat poniesionych przez przewoźnika i powodu nałożenia opłaty dodatkowej;

2) sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, mając na uwadze ponoszone koszty czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej.

Na podstawie art. 34a ust. 1 ustawy została wydana uchwała Rady Miasta S. stanowiąca podstawę ustalenia wysokości należności za przejazd bez biletu.

W toku postępowania okoliczności uległy zmianie o tyle, że doszło do częściowej spłaty wierzytelności przez pozwaną, co nastąpiło w toku postępowania egzekucyjnego. Niespornym było, że komornik pobrał od pozwanej kwotę 138 zł i przekazał ją na rzecz wierzyciela, zaś wierzyciel – według swojego oświadczenia zawartego w piśmie z dnia 29 marca 2016r. – zaliczył ją na poczet należności głównej. Zgodnie z art. 451 § 1 k.c. to co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem zaległe należności uboczne i zaległe świadczenia główne. Jest jednak prawo wierzyciela, a nie obowiązek. Powód mógł zatem według swojego wyboru kwotę 138 zł zaliczyć zarówno na poczet odsetek jak i należności głównej. Pobocznie wskazać należy, że dla oceny zakresu zasadności pozwu nie ma znaczenia łączna kwota, jaka została pobrana od pozwanej przez komornika w toku prowadzonej egzekucji, a tylko ta kwota, która została przekazana przez komornika na rzecz wierzyciela, gdyż tylko w zakresie tej kwoty doszło do częściowej spłaty wierzytelności. Pozwana zresztą sama wskazywała, aby na poczet wierzytelności zaliczyć kwotę 138 zł, którą powód według jego oświadczenia otrzymał.

Mając powyższe na względzie, iż doszło do częściowego zaspokojenia roszczenia objętego pozwem co do kwoty 138 zł należności głównej, Sąd uwzględnił żądanie pozwu pomniejszając kwotę 245,75 zł o kwotę 138 zł i zasądził 107,75 zł. W zakresie roszczenia o odsetki zostało ono uwzględnione od kwoty 245,75 zł za okres od wniesienia pozwu 1 marca 2010r. do dnia poprzedzającego wpłatę kwoty 138 zł tj. 23 sierpnia 2015r. a za dalszy okres od kwoty 107,75 zł za okres od 24 sierpnia 2015r. do dnia zapłaty.

Ponieważ powód nie cofnął częściowo powództwa w zakresie, w jakim doszło do jego zaspokojenia, w pozostałej części zostało ono oddalone.

W tym miejscu wskazać również należy, że nie mógł zostać uwzględniony wniosek pozwanej, aby na poczet wierzytelności objętej pozwem w niniejszej sprawie zaliczyć również wpłatę w kwocie 110,77 zł. Wbrew przekonaniu pozwanej wpłata ta nie dotyczy niniejszej sprawy. W celu wyjaśnienia Sąd wskazuje, że podstawą faktyczną żądania pozwu złożonego w dniu 1 marca 2010r. w tej sprawie było wezwanie dotyczące braku ważnego biletu w dniu 11 marca 2009r. Pozew został zadekretowany pod sygn. III Nc 2399/10, a po wniesieniu przez pozwaną sprzeciwu, sygnatura akt została zmieniona na III C 1381/15 i pod tą sygnaturą został wydany niniejszy wyrok. Natomiast sygn. akt III Nc 8211/10 dotyczy innej sprawy, w której pozew został złożony w dniu 28 października 2010 r. i obejmował należności za jazdę bez ważnego biletu w innym dniu. Podstawa faktyczna roszczeń w obu wskazanych sprawach jest zatem inna. W sprawie o sygn. III Nc 8211/10 został w dniu 5 listopada 2010r. wydany nakaz zapłaty. Sprzeciw w tej sprawie nie wpłynął. Nie zaistniały zatem postawy do tego, aby należność wyegzekwowaną przez komornika w toku egzekucji prowadzonej na podstawie nakazu zapłaty wydanego w sprawie III Nc 8211/10 zaliczyć na poczet roszczenia objętego pozwem w sprawie o sygn. III Nc 2399/10, a następnie III C 1381/15.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zapadło na podstawie art. 100 k.p.c. PO stronie powoda powstały koszty w postaci opłaty od pozwu w kwocie 30 zł i wynagrodzenia pełnomocnika, które Sąd ustalił według stawki minimalnej odpowiedniej do wartości przedmiotu sporu tj. na kwotę 60 zł. Nadto Sąd miał na względzie, że roszczenie w dacie złożenia pozwu było uzasadnione w całości, a częściowe oddalenie powództwa stanowiło konsekwencję spłaty należności w toku procesu. Powód mając świadomość tej sytuacji, winien był cofnąć powództwo w części, w jakiej doszło do zaspokojenia roszczenia, czego nie uczynił. Mając to na względzie Sąd obciążył pozwaną obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania nie w całości, lecz w 2/3 części i z tego względu zasądził na rzecz powoda kwotę 60 zł.

SSR Joanna Suchecka