Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 września 2013 roku

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wołowie w składzie:

Przewodniczący SSR Paweł Pośpiech

Protokolant Marzena Matusiewicz

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2013 roku

sprawy

P. B. syna K. i M. z domu R., urodzonego (...) w B.

oskarżonego o to, że

1.  w nocy dnia 21/22 kwietnia 2013 roku w W. przy ul. (...), z klatki schodowej, po uprzednim przecięciu zabezpieczenia w postaci zapięcia rowerowego dokonał kradzieży roweru damskiego marki (...) o numerze (...), koloru zielonego o wartości 400 złotych, na szkodę pokrzywdzonego J. K.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

2.  w nocy dnia 28/29 kwietnia 2013 r. w W. przy ul. (...) z terenu posesji dokonał kradzieży roweru damskiego koloru wrzosowego o wartości 400 złotych, na szkodę pokrzywdzonego R. K.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

******************

I.  uznaje oskarżonego P. B. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie pierwszym części wstępnej wyroku ustalając, że wartość roweru należącego do pokrzywdzonego J. K. wynosiła 750 złotych, co stanowi przestępstwo z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu i przy zastosowaniu art. 58 § 3 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  uznaje oskarżonego P. B. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie drugim części wstępnej wyroku, stanowiącego przestępstwo z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu i przy zastosowaniu art. 58 § 3 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

III.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy wyżej orzeczone kary ograniczenia wolności i wymierza oskarżonemu karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności, okres jego zatrzymania w dniu 06 maja 2013 roku, ustalając, iż jest on równy dwóm dniom kary ograniczenia wolności;

V.  na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i od opłaty.

Sygn. akt VII K 434/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 21 kwietnia 2013 roku P. B.przyjechał z B. do W.. Idąc przez miasto spotkał kolegę, z którym wypił po jednym piwie. Później rozeszli się w różnych kierunkach, P. B.poszedł w stronę dworca PKP. Na dworcu okazało się, że wszystkie pociągi odjechały, w związku z tym P. B.udał się do bloku w głąb pobliskiego osiedla. Wszedł do wnętrza klatki schodowej, w której znajdowały się rowery. P. B.wziął jeden z tych rowerów, zdecydował zabrać ten, który wyglądał najładniej i postanowił wrócić nim do domu. Był to rower typu damka marki C. (...) S. o nr (...) należący do J. K.. Wartość roweru wynosiła 750 złotych. Rower był przypięty zabezpieczeniem do kaloryfera. P. B.miał akurat przy sobie obcęgi i przeciął nimi to zabezpieczenie. Następnie wsiadł na rower i pojechał nim do domu, gdzie zostawił go na korytarzu w piwnicy. Dzień później rower zabrał do W. żeby go sprzedać. We W. sprzedał go za kwotę 300 złotych w jednym z lombardów.

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego – k. 20, 53, zeznania świadka J. K. – k. 53 - 54, protokół eksperymentu procesowego wraz z materiałem poglądowym – k. 22 – 27.

W dniu 28 kwietnia 2013 roku wieczorem, około 19. P. B.ponownie przybył do W. do koleżanki, która mieszka w domkach zlokalizowanych za zakładem karnym. Wyszedł od niej po kilku godzinach i szedł przez pobliskiej osiedle. W pewnym momencie zauważył za jednej z posesji stojący rower, który nie był zapięty. Był to również rower typu damka należący do R. K., był w bardzo dobrym stanie technicznym. Wartość tego roweru wynosiła 400 złotych. Rowerem tym P. B.ponownie udał się do swojego miejsca zamieszkania, gdzie jak poprzednio rower pozostawił w piwnicznym korytarzu. Następnie dnia znowu udał się do W., gdzie w innym lombardzie sprzedał rower.

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego – k. 20, 53 zeznania świadka R. K.– k. 54, protokół eksperymentu procesowego wraz z materiałem poglądowym – k. 22 – 27.

P. B.nie był dotychczas karany. Nie ma wyuczonego zawodu, jest uczniem zasadniczej szkoły zawodowej w B., nigdzie nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu matki.

Dowody: dane o karalności – k. 36, wyjaśnienia oskarżonego – k. 20, 21.

Oskarżony P. B.przyznał się w całości do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył obszerne i szczegółowe wyjaśnienia.

Sąd zważył, co następuje.

Analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy można było dojść tylko do jednego wniosku, że wyjaśnienia oskarżonego, także te złożone przez niego do protokołu eksperymentu procesowego nie budzą żadnych wątpliwości, są w pełni wiarygodne, nie ma żadnego powodu do zdeprecjonowania ich wartości, znajdują logiczne potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonych, a zatem zarówno sprawstwo jak i wina oskarżonego nie budzą także żadnych wątpliwości. Oskarżony w całości przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, świadkowie wprawdzie nie byli bezpośrednimi obserwatorami dokonywanych przez niego czynów, zapewne wówczas do nich by nie doszło, jednakże ich zeznania uzupełniają wyjaśnienia oskarżonego w niezbędnym zakresie, między innymi dotyczącym wartości rowerów i ich stanu technicznego.

Mając powyższe rozważania na względzie sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego zostały udowodnione, a czynami swoimi dopuścił się on dwóch zaborów rowerów w celu ich przywłaszczenia, to jest dopuścił się przestępstw stypizowanych w art. 278 par. 1 kk. Kwalifikacja prawna tych czynów nie budzi wątpliwości.

Przechodząc do omówienia kary wymierzonej oskarżonemu stwierdzić należy, że jest ona adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionych czynów. Stopień tej szkodliwości należy uznać za dość znaczny, albowiem czyny oskarżonego wymierzone były w dobro szczególnego rodzaju jakim jest mienie, działanie oskarżonego podyktowane było prostą chęcią zysku i nie towarzyszyła mu żadne refleksja skłaniająca go do zastanowienia się nad skutkami swojego zachowania.

Wymierzając oskarżonemu karę sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności obciążających, natomiast do okoliczności łagodzących zaliczyć należało fakt, że co do drugiego czynu oskarżony sam go ujawnił, wskazując miejsce skąd dokonał zaboru roweru jak również fakt, że do obu czynów przyznał się całości szczegółowo opisując wszystkie okoliczności ich popełnienia.

Sąd doszedł do wniosku, że karą najwłaściwszą, którą należy orzec wobec oskarżonego jest kara ograniczenia wolności w wysokości 6 miesięcy za każdy z czynów oraz kara łączna w wysokości 8 miesięcy polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne. W chwili dokonywania przestępstw oskarżony miał status osoby niekaranej, a zatem już tylko z tego powodu należało wziąć pod uwagę wyrażoną w art. 58 par. 3 kk zasadę ultima ratio pozbawienia wolności. W istocie bowiem kara ta byłaby zorientowana wyłącznie jako odpłata za popełnione przestępstwa i stanowiłaby wyłącznie dolegliwość a orzeczona w postaci bezwzględnej dolegliwość nadmierną, niezrozumiałą i niesprawiedliwą dla samego oskarżonego ale także jawiłaby się taka w odbiorze społecznym. Orzeczona natomiast z warunkowym zawieszeniem jej wykonania czyniłaby dolegliwość iluzoryczną i nierzeczywistą. Oskarżony bowiem jako osoba bardzo młoda, nie dotknięta jeszcze wysokim stopniem zdemoralizowania wina być poddana takim oddziaływaniom, które wywołają refleksję w świadomości oskarżonego nad własnym zachowaniem i zniechęcą go do popełniania przestępstw jako czynów szkodliwych i nagannych, za które zawsze należy w ostateczności ponieść odpowiedzialność. Takim oddziaływaniem jest właśnie kara ograniczenia wolności, która polega na wykonywaniu pracy na cele społeczne, a więc warunkach powiatu (...) na rzecz lokalnej społeczności. Oddziaływanie wychowawcze jest tutaj oczywiste.

Stosowanie do regulowania zawartego w art. 63 par. 1 kk zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej kary okres jego zatrzymania ustalając, że jest on równy dwóm dniom kary ograniczenia wolności.

Ze względu na to, że oskarżony nie osiąga dochodów, pozostaje na utrzymaniu matki, sąd na podstawie art. 624 par. 1 kpk zwolnił go w całości od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych oraz od opłaty.