Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jakub Idziorek Protokolant: K. M. po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2016 r. na rozprawie,

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w S.,

przeciwko (...) w K.,

o zapłatę,

I.  zasądza od pozwanego (...) w K. narzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w S. kwotę 2057,33 zł (dwa tysiące pięćdziesiąt siedem złotych trzydzieści trzy grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi w stosunku rocznym od kwot:

a.  6,56 zł (sześć złotych pięćdziesiąt sześć groszy) od dnia 8 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty,

b.  1494,38 zł (tysiąc czterysta dziewięćdziesiąt cztery złote trzydzieści osiem groszy) od dnia 27 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty,

c.  345,26 zł (trzysta czterdzieści pięć złotych dwadzieścia sześć groszy) od dnia 6 września 2014 r. do dnia zapłaty,

d.  145,12 zł (sto czterdzieści pięć złotych dwanaście groszy) od dnia 18 września 2014 r. do dnia zapłaty,

e.  51,66 zł (pięćdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt sześć groszy) od dnia 8 października 2014 r. do dnia zapłaty,

f.  14,35 zł (czternaście złotych trzydzieści pięć groszy) od dnia 8 listopada 2014 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego (...) w K. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w S. kwotę 717 zł (siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 583/15

Sprawa rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym.

Pozwem z dnia 28 listopada 2014 roku powódka (...) spółka akcyjna w S. wniosła przeciwko pozwanej (...) w K. o zapłatę kwoty 2.057,33 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od kwot cząstkowych. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że wynajęła sprzęt budowlany. Pozwana nie uiściła całej należności z tytułu najmu sprzętu. Dodała, że zaliczyła kaucję wpłaconą przez pozwaną na poczet najdawniej wymagalnej faktury VAT.

W dniu 22 stycznia 2015 roku Referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zasądzający zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw zaskarżając nakaz w całości i wniosła o oddalenie powództwa. Przyznała, że strony łączyła umowa najmu. Zarzuciła, że kwotę 3.606,56 zł zapłaciła w całości gotówką, a łącznie uiściła kwotę 7.637,30 zł.

W piśmie z dnia 22 maja 2015 r. powódka zaprzeczyła twierdzeniom pozwanej, a nadto wyjaśniła, że wstawiła notę korygującą sposób płatności z formy gotówkowej na przelew w terminie 7 dni, gdyż przy sporządzaniu faktury pozwana nie uiściła kwoty 3.606,56 zł. Zarzuciła, że pozwana nie dysponuje dowodem uiszczenia należności.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W grudniu 2013 roku strony nawiązały współpracę w zakresie najmu maszyn i urządzeń budowlanych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej (...) spółka akcyjna w S. wynajęła (...) w K.:

- miniładowarkę wraz z osprzętem w postaci łyżki, wideł oraz wraz z usługą transportową dostawy i odbioru (zamówienie nr (...)),

- zagęszczarkę D. (...) (zamówienie nr (...)),

- ogrodzenie budowlane (zamówienie nr (...)),

- zagęszczarkę D. (...) (zamówienie nr (...)),

- zagęszczarkę D. (...) oraz elastomer (zamówienie nr (...)). Przy składaniu zamówień, wydaniu i odbiorze sprzętu za pozwaną występowali: A. M., J. D. oraz T. C.. Sprzęt został wydany pozwanej.

Dowód:

- zapis nabywców, k. 21,

- ogólne warunki umowy, k. 22 – 23.

- upoważnienie stałe, k. 26,

- zamówienia, k. 27-28, 31, 33, 36, 38,

- dokumenty wydania, k. 29, 34, 39,

- protokoły zdawczo-odbiorcze, k. 30, 32, 35, 37, 40.

Pozwana wpłaciła kaucję w kwocie 3.600 zł.

Niesporne.

Pozwana upoważniła powódkę do wystawiania faktur VAT bez swojego podpisu.

Dowód:

- ogólne warunki umowy, k. 22 – 23.

W związku z realizacją umowy powódka wystawiła pozwanej następujące faktury VAT:

- FV/ (...)/14/07/125 z dnia 31 lipca 2014 r. z terminem płatności 7 sierpnia 2014 r. na kwotę 3.606,56 zł; Forma płatności wskazana na fakturze VAT nr (...) to płatność gotówką w dniu wystawienia faktury.

- FV/ (...)/14/08/052 z dnia 19 sierpnia 2014 r. z terminem płatności 26 sierpnia 2014 r. na kwotę 1.494,38 zł,

- FV/ (...)/14/08/104 z dnia 29 sierpnia 2014 r. z terminem płatności 5 września 2014 r. na kwotę 345,26 zł,

- FV/ (...)/14/09/042 z dnia 17 września 2014 r. z terminem płatności 17 września 2014 r. na kwotę 145,12 zł,

- FV/ (...)/14/09/132 z dnia 30 sierpnia 2014 r. z terminem płatności 7 października 2014 r. na kwotę 51,66 zł,

- FV/ (...)/14/10/118 z dnia 31 października 2014 r. z terminem płatności 7 listopada 2014 r. na kwotę 14,35 zł.

Kaucja w kwocie 3.600 zł została przez powódkę zaliczona na poczet faktury (...) z dnia 31 lipca 2014 r.

Dowód:

- faktury VAT, k. 41 – 46.

W dniu 31 lipca 2014 r. powódka wystawiła notę korygującą do faktury nr (...) z dnia 31 lipca 2014 r., w której skorygowała formę płatności z „gotówki” na „przelew (...) dni”.

Dowód:

- nota korygująca, k. 7,

- zeznania świadka G. Litwy, k. 155 – 155v,

- zeznania świadka D. H., k. 155v – 156.

Pismem z dnia 24 października 2014 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty należności w wysokości 2.042,98 zł.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty, k. 47,

- potwierdzenie odbioru, k. 48.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w całości.

Powódka swoje roszczenie wywodziła z zawartych z pozwaną umów najmu sprzętu budowlanego.

Zgodnie z art. 659 k.c. zgodnie z którym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W sprawie bezsporne było, a nadto wynika to wprost z przedłożonych dokumentów, iż strony zawarły umowę o treści obejmującej również ogólne warunki oraz, iż sprzęt został pozwanej wydany.

Pozwana zarzucała natomiast, że dokonała zapłaty kwoty znacznie przenoszącej wartość wystawionych faktur.

W spornym zakresie Sąd w całości oparł się dokumentach przedłożonych przez strony oraz zeznaniach świadków – G. Litwy i D. H., w zakresie w jakim korespondowały one z resztą materiału dowodowego. Świadkowie potwierdzili, że wystawiona przez powódkę faktura gotówkowa została skorygowana na przelew, a pozwana nie uregulowała należności. Podali, że kaucja została rozliczona na poczet nieuregulowanych zobowiązań.

W pierwszym rzędzie wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 232 k.p.c., strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zgodnie zaś z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Analiza tych przepisów prowadzi do wniosku, że w niniejszej sprawie pozwana była zobowiązana wykazać prawdziwość zgłoszonego przez siebie zarzutu tj. przedstawić dowody potwierdzające, że opłaciła sporną należność.

Odnosząc się do zarzutów pozwanej, to były one nieprzekonywujące. Oczywiście zapis o sposobie płatności uczyniony na fakturze wprowadza pewne domniemania faktyczne, że postąpiono zgodnie z nim. Cały spór osadzał się wokół ustalenia czy pozwana zapłaciła za wynajem gotówką, czy też powódka na wniosek pozwanej dokonała zmiany sposobu płatności na przelew, który nigdy ze strony pozwanej nie wyszedł. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności zeznania świadków przekonały Sąd do drugiej z ww. wersji. Faktura nr (...) zawiera co prawda wskazanie, iż została opłacona gotówką w dniu zakupu, jednakże powódka przedstawiła dokument w postaci noty korygującej, zmieniający formę płatności. Pozwana nie przedłożyła też żadnych dowodów księgowych uiszczenia kwot dochodzonych w niniejszym postępowaniu. Jedynym dokumentem przedłożonym przez pozwaną w celu wykazania wysokości uiszczonego wynagrodzenia był dokument zatytułowany „Zapisy na koncie”, któremu nie można jednak nawet nadać waloru dokumentu prywatnego w rozumieniu art. 245 k.p.c. Z kolei z zeznań świadków G. Litwy i D. H. wynika, że sposób płatności w tej sprawie został ustalony na przelew. Z drugiej strony pozwana nie zaoferowała żadnego dowodu osobowego na potwierdzenie swojego stanowisko, a przecież ktoś musiałby daną kwotę fizycznie wpłacić i z tego się następnie rozliczyć.

Mając na uwadze powyższe, należało stwierdzić, że pozwana pozostawała z opóźnieniem w zapłacie łącznie kwoty 5657,33 zł z tytułu wystawionych przez powódkę faktur, którą należało pomniejszyć o niesporną wartość 3.600 zł tytułem kaucji zaliczonej na poczet najdawniej wymagalnej faktury. W związku z tym, zasądzono roszczenie w całości.

O odsetkach orzeczono w oparciu o treść art. 481 k.c., zgodnie z żądaniem pozwu.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Pozwana przegrała proces w całości i obowiązana jest do zwrotu powódce celowych kosztów procesu (art. 98 k.p.c.). Na koszty te składają się: kwota opłaty od pozwu ustalona zgodnie z treścią ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) w kwocie 100 zł oraz wynagrodzenie radcy prawnego ustalone na podstawie § 6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349) na kwotę 600 złotych, a także opłata od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych.

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)