Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2016r.

Sąd Rejonowy w Miliczu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Rafał Kuriata

Protokolant: Karolina Szanfisz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2016r.

sprawy z powództwa (...) z siedzibą we W.

przeciwko M. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej M. P.na rzecz strony powodowej (...) (...)z siedzibą we W.kwotę 9 578,66 (dziewięć tysięcy pięćset siedemdziesiąt osiem i 66/100) zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP liczonymi od dnia 11 czerwca 2015r. do dnia zapłaty;

II.  zasądzoną w punkcie I kwotę rozkłada na 21 (dwadzieścia jeden) następujących rat:

1.  kwotę 578,66 zł płatną do dnia 10 czerwca 2016r.;

2.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 lipca 2016r.;

3.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 sierpnia 2016r.;

4.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 września 2016r.;

5.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 października 2016r.;

6.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 listopada 2016r.;

7.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 grudnia 2016r.;

8.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 stycznia 2017r.;

9.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 lutego 2017r.;

10.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 marca 2017r.;

11.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 kwietnia 2017r.;

12.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 maja 2017r.;

13.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 czerwca 2017r.;

14.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 lipca 2017r.;

15.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 sierpnia 2017r.;

16.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 września 2017r.;

17.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 października 2017r.;

18.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 listopada 2017r.;

19.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 grudnia 2017r.;

20.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 stycznia 2018r.;

21.  kwotę 450,00 zł płatną do dnia 10 lutego 2018r.;

III.  nie obciąża pozwanej kosztami postępowania na rzecz strony powodowej.

Sygn. akt I C upr 341/15

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) z siedzibą we W., działając przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, skierowała do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym i wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty, by pozwana M. P.zapłaciła stronie powodowej kwotę 9 578,66 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 11 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty. Ponadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów sądowych w kwocie 120,00 zł, kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 1 200,00 zł oraz innych kosztów w wysokości 1,20 zł.

W uzasadnieniu wskazała, że pozwana (...) Bank S.A. zawarli w dniu 29 sierpnia 2008 r. umowę bankową o nr KGP\ (...), na podstawie której pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną zobowiązując się jednocześnie do jej zwrotu na warunkach ściśle określonych w umowie. Strona powodowa wskazała, że na podstawie umowy cesji z dnia 6 czerwca 2012 r. przejęła od (...) Bank S.A. prawa do wierzytelności wobec pozwanej. Podniosła, że przeniesienie przedmiotowej wierzytelności nastąpiło na podstawie art. 509 k.c.

Na rozprawie w dniu 22 marca 2016 r. pozwana wniosła o rozłożenie należności na raty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 sierpnia 2008 r. (...) Bank S.A. z siedzibą we W. zawarł z pozwaną M. P. (poprzednio B.) umowę kredytu.

(dowód: umowa kredytu nr KGP\ (...) k. 69-73)

W związku z brakiem płatności rat kredytu pierwotny wierzyciel wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny, który został zaopatrzony w dniu 28 marca 2011 r. w klauzulę wykonalności. Postanowieniem z dnia 29 listopada 2011 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Trzebnicy M. G. umorzyła postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko pozwanej z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

(dowód: bankowy tytuł egzekucyjny k. 68;

postanowienie z dnia 28.03.2011 r. k. 67;

postanowienie z dnia 29.11.2011 r. k. 66)

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 6 czerwca 2012 r. strona powodowa nabyła wierzytelność przysługującą od pozwanej od pierwotnego wierzyciela (...) Bank S.A.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 6.06.2012 r. wraz z wyciągiem z elektronicznego załącznika do umowy cesji k. 28-29, 44)

W dniu 21 sierpnia 2012 r. pozwana zawarła ze stroną powodową ugodę na podstawie której zadłużenie zostało rozłożone na 47 rat. Następnie w dniu 27 września 2012 r. strony zawarły porozumienie do ugody, w którym dług został rozłożony na 114 rat. W związku z brakiem spłaty pięciu pełnych rat strona powodowa pismem z dnia 7 marca 2013 r. wypowiedziała pozwanej zawartą ugodę.

Następnie pozwana zawarła ze stroną powodową w dniu 15 maja 2014 r. kolejną ugodę, w której uzgodniono, że pozwana spłaci zadłużenie w 56 ratach.

(dowód: ugoda z dnia 21.08.2012 r. k. 39-42;

porozumienie do ugody zawartej w dniu 21.08.2012 r. k. 35-38;

wypowiedzenie ugody z dnia 7.03.2012 r. wraz z potwierdzeniem nadania k. 31-32;

ugoda z dnia 15.05.2014 r. k. 33-34)

W związku z brakiem płatności strona powodowa w dniu 20 maja 2015 r. wystosowała do pozwanej pismo, w którym wezwała ją do spłaty zadłużenia lub podpisania porozumienia.

(dowód: pismo z dnia 20.05.2015 r. k. 43)

Pozwana M. P. ma 27 lat, jest osobą bezrobotną zarejestrowaną w Powiatowym Urzędzie Pracy w M.. Status osoby bezrobotnej został jej przyznany w dniu 26 listopada 2015 r. i jednocześnie przyznano jej zasiłek na okres 180 dni od 26 listopada 2015 r. do 23 maja 2016 r. w wysokości 831,10 zł brutto miesięcznie w okresie pierwszych 90 dni posiadania prawa do zasiłku a następnie przez kolejne 90 dni w wysokości 652,60 zł brutto. Decyzją z dnia 8 października 2015 r. został jej przyznany zasiłek rodzinny na dwoje dzieci w okresie od 1 listopada 2015 r. do 31 października 2016 r. w łącznej wysokości 207,00 zł. Mieszka wraz z mężem i dwójką dzieci w wieku 17 miesięcy i 6 lat w mieszkaniu teściów za co uiszczają im co miesiąc opłatę w wysokości 500,00 zł oraz opłacają wszystkie rachunki. Mąż pozwanej pracuje dorywczo i zarabia miesięcznie ok. 2 000,00 zł.

(dowód: decyzja z dnia 26.11.2015 r. k. 60;

decyzja z dnia 8.10.2015 r. k. 61;

przesłuchanie pozwanej k.75-75v)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie okoliczności sprawy były całkowicie bezsporne pomiędzy stronami.

Na wstępie wskazać należy, że ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dokumentach zaoferowanych przez strony postępowania oraz przesłuchaniu pozwanej albowiem dowody te nie budziły wątpliwości co do ich wiarygodności.

Zgodnie z art. 92a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., Nr 1376) bank może zawrzeć z towarzystwem funduszy inwestycyjnych tworzącym fundusz sekurytyzacyjny albo z funduszem sekurytyzacyjnym umowę przelewu wierzytelności. Ogólne zasady dotyczące umowy przelewu zawarte zostały w art. 509 k.c., który pozwala na dokonanie przelewu bez zgody dłużnika, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Sąd uznał, że takie okoliczności nie zaszły w niniejszej sprawie a strona powodowa przedkładając umowę przelewu wierzytelności wraz z załącznikiem wykazała, iż skutecznie nabyła wierzytelność przysługującą od pozwanej.

W następstwie zawarcia umowy kredytu przez pierwotnego wierzyciela i pozwaną powstał stosunek zobowiązaniowy, do którego znajdują zastosowanie przepisy ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz. 1081 z późn. zm.), gdyż stosownie do treści art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U Nr 126, poz. 715) do umów zawartych przed dniem wejścia w życie wyżej wskazanej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

W ocenie Sądu zaoferowany materiał dowodowy wobec braku jakichkolwiek zarzutów po stronie pozwanej jest wystarczający dla uwzględnienia całości żądania. Strona powodowa wykazała bowiem na podstawie przedłożonych dokumentów, w szczególności umowy kredytu oraz kolejno zawieranych ugód, źródło powstania i wysokość zaległości. Umożliwiło to dokonanie weryfikacji żądania przez Sąd.

Pozwana nie wywiązała się z zawartej umowy i nie zwróciła całości należności w związku z czym kolejno zawierane umowy zostały wypowiedziane. Sama pozwana nie kwestionowała wysokości dochodzonego przez stronę powodową roszczenia, wniosła jednak o rozłożenie żądanej kwoty na raty powołując się na swoją trudną sytuację majątkową.

Zgodnie z art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie.

Mając na uwadze sytuację osobistą i majątkową pozwanej Sąd doszedł do przekonania, że zasadnym będzie rozłożenie pozwanej zasądzonej kwoty na 21 rat. Pozwana jest osobą bezrobotną z prawem do zasiłku do dnia 23 maja 2016 r. Ma dwoje małoletnich dzieci. Mąż nie jest nigdzie zatrudniony, pracuje jedynie dorywczo. Na mocy decyzji z dnia 8 października 2015 r. przyznano jej zasiłek rodzinny na dwoje dzieci na okres 12 miesięcy w łącznej wysokości 207,00 zł miesięcznie, co również świadczy o jej trudnej sytuacji majątkowej. W związku z tym Sąd uznał, że w niniejszej sprawie zaszedł szczególnie uzasadniony wypadek i zasądzone od pozwanej świadczenie należy rozłożyć na 21 miesięcznych rat.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w punkcie I i II sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w punkcie III wyroku wydano na podstawie przepisu art. 102 k.p.c. Sąd nie obciążył pozwanej kosztami postępowania na rzecz strony powodowej mając na uwadze okoliczności, które były podstawą do uwzględnienia jej wniosku o rozłożenie zasądzonej kwoty na raty.