Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 października 2013 r. w Białymstoku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej
w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku

z dnia 28 maja 2013 r. sygn. akt XI C 1556/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok:

a)  w punkcie I poprzez obniżenie zasądzonej w nim kwoty do kwoty 150,55 (sto pięćdziesiąt i 55/100) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 30 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty
i oddala powództwo w pozostałym zakresie,

b)  w punkcie III i zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 617 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

c)  w punkcie IV i nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Białymstoku) kwotę 2.903,90 złotych tytułem niepokrytych wydatków w sprawie;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 386 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Powód M. K. wystąpił o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. w (...) kwoty 2.311,78 złotych z ustawowymi odsetkami. Wskazał, że pozwany zaniżył odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia AC czterech posiadaczy pojazdów (poprzez zaniżenie stawek roboczogodziny), a Powód nabył przedmiotowe wierzytelności od właścicieli tych pojazdów na mocy umów cesji.

Pozwany wnosił o oddalenie powództwa i zarzucał zawyżenie stawek roboczogodziny w rachunkach z napraw przedmiotowych pojazdów (w tym bezzasadne naliczanie stawek stosowanych w (...), podczas gdy Powód nie jest autoryzowaną Stacją Obsługi a tylko podwykonawcą). Podniósł też, że Powód nie ma legitymacji czynnej występując w swoim imieniu, natomiast poszkodowani dokonali przelewu wierzytelności na rzecz spółki jawnej (...) i wspólnicy (karta 50).

Wyrokiem z dnia 28 maja 2013 roku Sąd rejonowy zasądził od (...) S.A. w W. na rzecz M. K. kwotę 1.862,12 złotych z ustawowymi odsetkami od składających się na nią kwot cząstkowych, oddalił powództwo w pozostałym zakresie i orzekł o kosztach procesu.

W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia wskazał, że umowami z dnia 06 kwietnia 2012 roku B. J. jako cedent przelała na rzecz J. K. i wspólnicy spółki jawnej w C. jako cesjonariusza wierzytelności w stosunku do pozwanego wynikające z likwidacji szkód ubezpieczenia AC pojazdu M. (...). Samochód ten został naprawiony w zakładzie cesjonariusza i za naprawę wystawione zostały w dniu 11 kwietnia 2012 roku cztery faktury VAT.

Umowami z dnia 30 maja 2012 roku A. i A. S. (1) przelali na rzecz J. K. i wspólnicy spółki jawnej w C. wierzytelności wobec pozwanego z tytułu likwidacji szkody w ich pojeździe S. (...). Samochód ten został naprawiony w zakładzie cesjonariusza i wystawiona została faktura VAT na kwotę 4.560,53 złotych w dniu 22 czerwca 2012 roku.

M. S. i E. S. umowami z dnia 29 czerwca 2012 roku przelali na rzecz J. K. i wspólnicy spółki jawnej w C. wierzytelność wobec powoda wynikającą z likwidacji szkody. Samochód ich został naprawiony w zakładzie cesjonariusza i wystawiona została faktura VAT w dniu 5 lipca 2012 roku na kwotę 2.295,44 złotych.

K. K. (1) umową z dnia 26 października 2011 roku przelała na rzecz J. K. i wspólnicy spółki jawnej w C. wierzytelność wobec pozwanego wynikającą z likwidacji szkody w jej pojeździe H. (...). Samochód ten został naprawiony w zakładzie cesjonariusza i wystawiona została faktura VAT w dniu 7 grudnia 2011 roku na kwotę 1.268,46 złotych.

Pozwany dokonał weryfikacji w/w faktur poprzez obniżenie zawartych w nich kwot z przyjęciem kwoty 95 złotych za roboczogodzinę. Z opinii biegłego J. C. wynika, że stawki za roboczogodzinę powinny wynosić:

⚫

dla pojazdu M. 119 złotych prace blacharskie i 123 złotych prace lakiernicze;

⚫

dla pojazdu S. i P. 122 złotych za prace blacharskie i 125 złotych lakiernicze;

⚫

dla pojazdu H. (...) 120 złotych za prace blacharskie i 124 złotych lakiernicze.

Sąd I instancji opinię biegłego uznał za rzetelną i obiektywną oraz przekonywującą.

W zakresie pojazdu M. nie pokryta przez pozwanego kwota wyniosła 663,62 złotych + 220,17 złotych + 193,11 złotych + 118,08 złotych; odnośnie pojazdu S. jej część wyniosła 516,59 złotych, w zakresie pojazdu H. (...) część szkody niepokryta przez pozwanego wyniosła 150,55 złotych. Odnośnie pojazdu P. kwota odszkodowania wypłaconego przez pozwanego była wyższa aniżeli wielkość szkody ustalonej przez biegłego.

Wyrok ten zaskarżył apelacją pozwany w części tj. w punktach I ponad kwotę 150,55 złotych oraz w punktach III i IV.

Zarzucił mu:

⚫

naruszenie przepisów postępowania – art. 233 § 1 kpc poprzez błędną ocenę treści umów cesji zawartych pomiędzy B. J. oraz A. S. (1) i A. S. (2) a spółką (...) i wspólnicy spółki jawna w C. – prowadzącą do przyjęcia, że M. K. był uprawniony do wystąpienia z żądaniem zapłaty odszkodowania będącego przedmiotem umów cesji;

⚫

naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez niezastosowanie art. 509 kc, prowadzące do przyjęcia, że Powód M. K. był stroną umowy cesji i nabył skutecznie od B. J. oraz A. S. (1) i A. S. (2) wierzytelność w postaci odszkodowania za naprawę pojazdu.

Wskazując na powyższe pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa ponad kwotę 150,55 złotych i zmianę rozstrzygnięcia o kosztach stosownie do wyniku sprawy oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą (w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych).

SĄD OKRĘGOWY USTALIŁ I ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Apelacja pozwanego zasługuje na uwzględnienie.

Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji są prawidłowe i Sąd Okręgowy przyjmuje je za własne.

Prawidłowe jest zwłaszcza ustalenie, iż stroną umów cesji z dnia 4 kwietnia 2012 roku, 30 maja 2012 roku, 29 czerwca 2012 roku jako cesjonariusz był J. K. i wspólnicy spółka jawna w C., natomiast umowę cesji z dnia 26 października 2011 roku zawarł M. K. jako cesjonariusz. Dlatego też odnośnie tej ostatniej umowy zawartej z K. M. K. posiadał legitymację czynną do dochodzenia wierzytelności z tytułu kosztów naprawy pojazdu H. (...) nr rej. (...). W zakresie kwoty 150,55 złotych stanowiącej dopłatę do pełnej wysokości szkody w tym pojeździe powództwo zostało słusznie uwzględnione i ta część wyroku Sądu I instancji nie została zaskarżona.

Natomiast Powód M. K. nie był stroną umów cesji z dnia 4 kwietnia 2012 roku, 30 maja 2012 roku i 29 czerwca 2012 roku i nie będąc cesjonariuszem nie posiada legitymacji czynnej do dochodzenia wierzytelności będących przedmiotem tychże umów. Uwzględnienie powództwa w zakresie wynikającym w/w umów cesji nastąpiło z naruszeniem art. 509 kc albowiem M. K. nie nabył przedmiotowych wierzytelności względem pozwanego (...) S.A. w W., To, iż M. K. podpisał przedmiotowe umowy jako reprezentant spółki (...) i wspólnicy spółki jawnej” nie zmienia faktu, iż cesjonariuszem w tych umowach była ta właśnie spółka jawna. Oznaczenie w/w spółki jawnej jako cesjonariusza zawarte jest w części wstępnej przedmiotowych umów oraz ponownie u dołu umów w oznaczeniu cesjonariusza zawierającego te umowy (odpisy przedmiotowych umów karta 22, 24, 26, 28, 30, 31, 34, 35.

Także na fakturach VAT za wykonane naprawy jako wystawca wpisana jest „J. K. i wspólnicy spółka jawna” (karta 23, 25, 27, 27, 32, 36).

Z art. 29 ksh wynika, że każdy wspólnik ma prawo reprezentować spółkę. Skutecznie zatem M. K. zawarł w imieniu i na rzecz „J. K. i wspólnicy spółka jawna” w C. w/w umowy cesji wierzytelności. Cesjonariuszem pozostaje w/w spółka jawna i to ona ma legitymację czynną do dochodzenia wierzytelności objętych tymi umowami cesji. W pozwie jako Powód nie wystąpiła w/w spółka jawna lecz M. K. jako osoba fizyczna. Także pełnomocnictwo udzielone zostało przez niego do działania „w moim imieniu i na moją rzecz”, a nie na rzecz w/w spółki jawnej (karta 6).

Nie ulega zatem wątpliwości, iż M. K. wystąpił z roszczeniami określonymi w pozwie we własnym imieniu i na swoja rzecz. Nie będąc zaś cesjonariuszem z w/w umów cesji nie ma on legitymacji do żądania zapłaty przedmiotowych wierzytelności przez pozwanego (art. 509 kc).

Zmiana zaskarżonego wyroku przez Sąd Okręgowy nastąpiła w myśl art. 386 § 1 kpc.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu tj. ulegnięcie przez pozwanego tylko co do znikomej części żądań wytoczonych w pozwie (art. 100 kpc zdanie drugie).

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na zasadzie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc.