Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie w Wydziale IV Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Witek

Protokolant: Mariusz Zając

w obecności prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin - Śródmieście w Szczecinie Elżbiety Muniak

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2016 roku sprawy

K. K.

urodz. (...) w G., syna W. i K. z domu A.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 14 maja 2014 roku, sygn. akt IV K 1224/13, następnie zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 30 stycznia 2015 roku, sygn. akt IV Ka 865/14 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 2 września 2011 roku na karę 1 (jednego) roku i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 5 grudnia 2014 roku, sygn. akt IV K 322/14 za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. popełnione w nocy z 19/20 listopada 2013 roku na karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

I.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., w brzmieniu sprzed dnia 1 lipca 2015 roku, łączy kary pozbawienia wolności wymierzone wyrokami Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 14 maja 2014 roku, sygn. akt IV K 1224/13 oraz Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 5 grudnia 2014 roku, sygn. akt IV K 322/14 i orzeka wobec K. K. karę łączną 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 577 k.p.k. zalicza skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 2 września 2013 roku.

III.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego K. K. od zapłaty wydatków poniesionych przez Skarb Państwa.

IV.  Na podstawie § 11 ust. 5, § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. C. kwotę 240 (dwustu czterdziestu) złotych, tytułem kosztów zastępstwa prawnego z urzędu.

SSR Artur Witek

Sygn. akt IV K 78/16

UZASADNIENIE

K. K. został skazany prawomocnymi wyrokami:

3.  Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 14 maja 2014 roku, sygn. akt IV K 1224/13, następnie zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 30 stycznia 2015 roku, sygn. akt IV Ka 865/14 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 2 września 2011 roku na karę roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności,

4.  Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 5 grudnia 2014 roku, sygn. akt IV K 322/14 za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. popełnione w nocy z 19/20 listopada 2013 roku na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Dowody: - odpis wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z

dnia 5 grudnia 2014 roku, sygn. akt IV K 322/14 – k. 14,

-

obliczenie kary – k. 15,

-

odpis wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 14 maja 2014 roku, sygn. akt IV K 1224/13 – k. 18,

-

odpis wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 30 stycznia 2015 roku, sygn. akt IV Ka 865/14 – k. 19,

-

obliczenie kary – k. 20,

-

dane o karalności – k. 5-7.

K. K. urodził się w (...) roku. Jest kawalerem, ojcem czworga dzieci. Legitymuje się wykształceniem podstawowym. Został piętnastokrotnie skazany za przestępstwa, w tym dwa razy wyrokami łącznymi. Aktualnie odbywa karę pozbawienia wolności. W trakcie pobytu w jednostce penitencjarnej jego zachowanie jest oceniane jako poprawne. Nie był upominany dyscyplinarnie. Został kilkukrotnie nagrodzony regulaminowo. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Prezentuje właściwą postawę Wobec przełożonych. Nie sprawia problemów natury wychowawczej. Karę odbywa w systemie zwykłym. Nie jest zainteresowany realizacją programu oddziaływania. Pozostaje bezkrytyczny w stosunku do popełnionych przestępstw oraz dotychczasowego trybu życia.

Dowody: - opinia o skazanym – k. 12,

- dane o karalności – k. 5-7.

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o zgromadzone dokumenty w postaci odpisów orzeczeń sądowych, danych o karalności i opinii o skazanym. Zostały one uznane za wiarygodne, bowiem sporządziły je uprawnione osoby w odpowiedniej formie. Strony nie kwestionowały ich treści.

K. K. wystąpił o połączenie kar wymierzonych w postępowaniach, oznaczonych sygnaturami IV K 1224/13 oraz IV K 322/14. Wniosek okazał się zasadny.

Zgodnie z treścią art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., w brzmieniu sprzed dnia 1 lipca 2015 roku, połączeniu podlegają kary tego samego rodzaju oraz pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzone za czyny, które miały miejsce zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw. Kara łączna orzekana jest w granicach od najwyższej kary zastosowanej za poszczególne czyny do ich sumy.

K. K. w analizowanych sprawach został po raz pierwszy skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 14 maja 2014 roku, sygn. akt IV K 1224/13, następnie zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 30 stycznia 2015 roku, sygn. akt IV Ka 865/14 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 2 września 2011 roku na karę roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności. Przed zakończeniem tego postępowania w I instancji w nocy z 19 na 20 listopada 2013 roku dopuścił się występku z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., za który Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie w dniu 5 grudnia 2014 roku wymierzył mu karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zastosowane w obu przypadkach tożsame sankcje dały podstawy do orzeczenia kary łącznej w granicach od 3 lat i 6 miesięcy do 4 lat i 11 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd wyznaczył ją na poziomie 4 lat i 6 miesięcy, mając na uwadze, że wnioskodawca dopuścił się poszczególnych przestępstw w odstępie czasu przekraczającym dwa lata i naruszył nimi dobra prawnie chronione w postaci zdrowia, mienia oraz wiarygodności dokumentów, co świadczyło o prowadzeniu przez niego różnorodnej działalności przestępczej w długim okresie. K. K. pozostaje sprawcą niepoprawnym, który pomimo stosowanych wobec niego wielu sankcji w ciągu ostatnich 25 lat, popełnił kolejne czyny zabronione w warunkach powrotu do przestępstwa, określonych w art. 64 § 2 k.k.

Wpływ na wysokość orzeczonej kary łącznej miała także postawa skazanego po zakończeniu analizowanych spraw, w tym podczas pobytu w jednostce penitencjarnej. Na jego korzyść przemawiało poprawne zachowanie i uzyskiwanie nagród regulaminowych. Odmiennie oceniony został bezkrytyczny stosunek wobec dotychczasowego trybu życia i popełnionych czynów zabronionych. Przywołany fakt oraz niepełne zaangażowanie K. K. w proces resocjalizacji, przejawiające się brakiem zainteresowania zmianą systemu odbywania kary na programowego oddziaływania, wykluczają uznanie go za zakończony. Znaczniejsze zmniejszenie wymiaru kary łącznej byłoby również sprzeczne z wymogami w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Biorąc pod uwagę dopuszczanie się przez wnioskodawcę kolejnych czynów zabronionych o znacznej społecznej szkodliwości, skierowanych przeciwko różnym dobrom prawnie chronionym, a także wielokrotną jego karalność na przestrzeni 25 lat, którą należy rozpatrywać jako szczególnie negatywny czynnik prognostyczny, Sąd doszedł do przekonania o braku przesłanek do poprzestania jedynie na konieczności wykonania sankcji zbliżonej do jednej kary.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami zaliczono na jej poczet okresy rzeczywistego pozbawienia wolności K. K.. Został on także zwolniony od ponoszenia należnych Skarbowi Państwa kosztów, bowiem ich uregulowanie byłoby dla niego zbyt uciążliwe z uwagi na pobyt w zakładzie karnym, ograniczający możliwość podjęcia pracy zarobkowej oraz brak źródeł dochodów i wartościowych przedmiotów majątkowych, gwarantujących ściągnięcie wierzytelności. Sąd przyznał nadto na rzecz obrońcy koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu, ponieważ zgodnie z treścią oświadczenia złożonego na rozprawie, nie zostały uiszczone w żadnej części.

W niniejszej sprawie nie uwzględniono przepisów dotyczących kary łącznej, które obowiązują od dnia 1 lipca 2015, ponieważ zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 20 marca 2015 r.), nie stosuje się ich do sankcji prawomocnie orzeczonych przed datą jej wejścia w życie. Regulacja ta w sposób szczególny wskazuje, które z norm są właściwe dla rozstrzygania w przedmiocie instytucji kary łącznej. Tym samym wyklucza oparcie wyroku na ogólnej zasadzie, wyrażonej w art. 4 § 1 k.k., nakazującej posługiwanie się ustawą względniejszą dla sprawcy.

SSR Artur Witek