Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartosz Paszkiewicz

Protokolant st. sekr. sąd. Renata Snopek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2016 roku

sprawy Ł. M. urodzonego (...) w O. syna M. i K.

obwinionego o to, że w dniu 07 luty 2016 roku o godzinie 08:50 w miejscowości W., gm. D., woj. (...), na drodze publicznej kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) w obszarze zabudowanym przekroczył dozwoloną prędkość o 37 km/h,

to jest o wykroczenie z art. 92a kw

orzeka

1.  uznaje obwinionego Ł. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 92 a kw i za to na podstawie art. 92a kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 (pięciuset) złotych;

2.  pobiera od obwinionego kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych tytułem opłaty oraz zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych z tytułu zwrotu zryczałtowanych wydatków.

Sygn. akt II W 176/16

UZASADNIENIE

W dniu 07.02.2016 r. w miejscowości W. służbę w zmotoryzowanym patrolu Policji pełnili funkcjonariusze P. B. i M. B..

/zeznania P. B. - k.9, 26; , zeznania M. B. k. 11, 26/

W zakresie powierzonych funkcjonariuszom Policji zadań znajdowała się między innymi kwestia kontroli prędkości. Posługiwali się przy tym laserowym przyrządem do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym o znaku fabrycznym (...) (...) i numerze fabrycznym (...), który spełniał wymagania określone w przepisach metrologicznych o przyrządach do pomiaru prędkości pojazdów, zaś jego legalizacja była ważna do dnia 30 listopada 2016 r.

/zeznania P. B. k. 9,26; kserokopia świadectwa legalizacji ponownej z dn. 20 listopada 2015 r. k.6 /

Około godziny 08:50 na drodze (...) na wysokości posesji nr (...) P. B., przy użyciu laserowego miernika prędkości dokonał pomiaru prędkości pojazdu marki M. o nr rej. (...), którym kierował Ł. M. zam. (...)-(...) M. D. (...). Samochód uprzednio zakończył wykonywanie manewru wyprzedzania. Po dokonaniu pomiaru okazało się, że kierujący samochodem marki M. porusza się w obszarze zabudowanym z prędkością 87 km/h, przekraczając dozwoloną prędkość o 37km/h. Funkcjonariusz wydał obwinionemu polecenie zatrzymania się, do którego kierujący się zastosował.

/zeznania P. B. - k. 9,26; zeznania M. B. k. 11, 26 /

Do zatrzymanego pojazdu podszedł P. B., który przedstawił się i podał przyczynę kontroli. Następnie poinformował obwinionego, że za popełnione wykroczenie- przekroczenie dozwolonej prędkości w obszarze zabudowanym- nakłada na niego mandat karny kredytowany w kwocie 200 zł i 6 pkt karnych i pouczył o prawie do odmowy przyjęcia mandatu.

Ł. M. odmówił przyjęcia mandatu stwierdzając, że nie ma pewności, iż jest to pomiar dotyczący jego prędkości. W jego ocenie mogła być to prędkość pojazdu, który wyprzedzał.

/zeznania P. B. - k.9,26; zeznania M. B. k. 11, 26 /

Obwiniony figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego w związku z:

- naruszeniem w dniu 14.02.2012 r. w O. obowiązku używania pasów bezpieczeństwa (zastosowano mandat karny kredytowany w wysokości 100zł);

- niezastosowaniem się w dniu 08.09.2012 r. w O. do pozostałych niewyszczególnionych znaków i sygnałów drogowych ( zastosowano mandat karny kredytowany w wysokości 100 zł);

- kierowaniem w dniu 09.04.2014 r. w miejscowości M. pojazdem nie mając przy sobie wymaganych dokumentów( zastosowano mandat karny kredytowany w wysokości 50 zł);

- nieupewnieniem się w dniu 23.06.2014 r. w miejscowości B. co do możliwości wyprzedzania ( zastosowano mandat karny kredytowany w wysokości 250 zł).

/ informacja o wpisach do ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego k. 12/

W trakcie kontroli drogowej obwiniony został pouczony o treści art. 54 § 7 kpw.

/dowód notatka urzędowa k. 4-5/

Ł. M. ma 25 lat. Nie posiada nikogo na utrzymaniu. Zatrudniony jest na terenie Niemiec w supermarkecie (...) i zarabia 1300 euro.

/dowód notatka urzędowa k. 4/

W toku postępowania sądowego obwiniony Ł. M. oraz jego obrońca prawidłowo zawiadomieni o terminie nie stawili się na rozprawę. Obwiniony nie złożył również pisemnych wyjaśnień ( k. 25)

Sąd zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy doprowadził Sąd do wniosku, iż obwiniony Ł. M. dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Ustaleń faktycznych w sprawie Sąd dokonał zgodnie z zeznaniami funkcjonariuszy P. B. i M. B.. Były one bowiem spójne, rzeczowe i wzajemnie ze sobą korespondowały. W świetle zgromadzonych i przeprowadzonych dowodów przyjąć należało, iż pomiar prędkości pojazdu obwinionego przy użyciu laserowego miernika wykonany był przez P. B. prawidłowo. Przeprowadzony został bowiem przy użyciu przyrządu, który posiadał ważne świadectwo legalizacji oraz przez funkcjonariusza, który odbył odpowiednie przeszkolenie i nie miał żadnych wątpliwości odnośnie poprawności wymienionej czynności. Poza tym, pomiar prędkości samochodu obwinionego został dokonany po zakończeniu przezeń manewru wyprzedzania.

W związku z tym, w ocenie Sądu depozycje świadka P. B., iż pomiaru dokonano w sposób prawidłowy są logiczne oraz przekonujące i brak jest podstaw do tego, aby podzielić „wątpliwości” podnoszone w trakcie kontroli przez obwinionego.

Mając na względzie dokonaną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne, Sąd przyjął, że Ł. M. w dniu 07 lutego 2016 r. o godz. 08:50 w miejscowości W. gm. D. na drodze publicznej jadąc jako kierujący pojazdem M. o nr rej. (...) w obszarze zabudowanym przekroczył dozwoloną prędkość o 37 km/h.

Opisane powyżej zachowanie obwinionego wypełniało dyspozycję wykroczenia określonego w art. 92a kw. Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.2012.1137) prędkość dopuszczalna pojazdu na obszarze zabudowanym w godzinach 05.00-23.00 wynosi 50 km/h. W związku z tym, Ł. M., poruszając się w terenie zabudowanym z prędkością 87 km/h niewątpliwie naruszył dyspozycję ww. przepisu. Tym samym dopuścił się wykroczenia z art. 92a kw.

Sąd wymierzył obwinionemu karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu i biorąc pod uwagę cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego biorąc pod uwagę w szczególności rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej wykroczeniem, stopień winy, pobudki, sposób działania, stosunek do pokrzywdzonego, jak również właściwości, warunki osobiste i majątkowe sprawcy, jego stosunki rodzinne, sposób życia przed popełnieniem i zachowanie się po popełnieniu wykroczenia. Na niekorzyść obwinionego Sąd poczytał uprzednią karalność za wykroczenia. W związku z tym Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 500 zł. Jest to kara adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Spełni swe cele w zakresie prewencji ogólnej jak i indywidualnej. Wymierzając karę grzywny Sąd brał pod uwagę to, że obwiniony Ł. M. posiada stały dochód w postaci wynagrodzenia za pracę i nie ma nikogo na utrzymaniu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 118 § 1 i 4 kpw w zw. § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokość opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia i zasądził od obwinionego 100 zł tytułem zryczałtowanych kosztów postępowania uznając, że nie będzie to dla niego nadmiernie uciążliwe. Na podstawie art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych Sąd wymierzył obwinionemu opłatę w kwocie 50 zł.