Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Gdańsku XV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Misiurna

Protokolant: stażysta Katarzyna Ignacek

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2016r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa J. L. (1)

przeciwko M. S.

o zapłatę

I. Oddala powództwo;

II. Nie obciąża powoda kosztami procesu;

III. Przyznaje adwokatowi B. L. z Kancelarii Adwokackiej w G. ze Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Gdańsku wynagrodzenie w wysokości 7200 zł ( siedem tysięcy dwieście złotych ) powiększone o podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi przez adwokata ustanowionego z urzędu.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 29 kwietnia 2014r. powód J. L. (1) domagał się zasądzenia od pozwanego M. S. kwoty 502.750 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 stycznia 2013r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 11 kwietnia 2013r. na teren jego gospodarstwa przy ul. (...) w G. wtargnęła firma dokonując nielegalnej eksmisji. Zostało zniszczone ogrodzenie oraz zabudowania mieszkalne i gospodarcze. Na pojazdy pozwanego zostało załadowane całe wyposażenie gospodarstwa, zaś hodowane tam zwierzęta zostały zabite w burzonych budynkach. Osobą, która przeprowadziła te zadania był pozwany. Na terenie gospodarstwa znajdowało się cenne wyposażenie związane z prowadzoną przez powoda hodowlą. W wyniku tych działań został pozbawiony licznych ruchomości, które szczegółowo zostały wymienione w pozwie o łącznej wartości 390.600 zł. Poniósł również szkodę w związku ze zniszczeniem nieruchomości w wysokości 91.300 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda kosztów postępowania.

W uzasadnieniu zaprzeczył, aby podjęte przez niego działania były nielegalne oraz, aby w opisanych przez powoda okolicznościach doszło do zabicia zwierząt. Zakwestionował spis i wycenę ruchomości opisanych w pozwie oraz wartość nakładów. Podniósł, że działał na zlecenie właścicieli nieruchomości K. K. (1)i T. C.w oparciu o udzielone mu zlecenie na usunięcie sprzętu. Kilka dni przed wykonaniem zlecenia przeprowadził wizję lokalną terenu, który był opuszczoną i zaśmieconą fermą. W ramach zlecenia miał przeprowadzić prace porządkowe. W tym czasie prowadzone było postępowanie administracyjne przeciwko właścicielom nieruchomości o uprzątnięcie terenu. Nie dokończył wykonania prac porządkowych, gdyż zostały one przerwane przez policję na skutek zawiadomienia o rzekomym uśmierceniu kotów. Działał na zlecenie właścicieli, którzy zlecili mu wykonanie prac na ich terenie. Na obiekcie nie znajdowały się żadne wartościowe rzeczy, a jedynie stare spróchniałe drewniane obiekty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniach 11-13 kwietnia 2013r. M. W. (1) , K. K. (1) i T. C. byli współwłaścicielami w udziałach po 1/3 nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) obejmującej działkę gruntu nr (...) o powierzchni 7.4955 ha , dla której Sąd Rejonowy Gdańsk - Północ w Gdańsku prowadzi księgę wieczystą Kw. Nr (...), w skład której wchodziła działka nr (...) o pow. 3.010m ² zajęta przez małżonków L. na fermę lisów bez tytułu prawnego.

Dowód:

-zeznania świadka K. K. (1), k. 122-125 (czas : 00:03:53 - 01:00:41)

-zeznania świadka T. C., k. 175-177 (czas : 00:04:59 - 00:29:54)

Od około 1970 roku na części działki nr (...) położonej w G. przy ul. (...) powód J. L. (1) rozpoczął hodowlę lisów, z tym zakres posiadania ulegał zmianom w czasie , co m.in. było przyczyną oddalenia jego wniosku o zasiedzenie terenu zajmowanego w roku 2000.

Na nieruchomości znajdowały się pomieszczenia magazynowe, pomieszczenia mieszkalne, chłodnie. Były to przeważnie budynki drewniane z podłożem betonowym. Znajdowały się tam również klatki pojedyncze oraz składające się z kilku części. Teren był ogrodzony.

Dowód:

-zeznania świadka H. M., k. 79-80 (czas : 00:09:18 - 00:40:58)

-zeznania świadka D. K., k. 81 (czas : 00:44:11 - 00:55:02)

-zeznania świadka J. K., k. 82 (czas : 00:58:26 - 01:13:03)

W dniu 9 listopada 2001r. została przeprowadzona na nieruchomości wizytacja w wyniku, której ustalono, że ferma wyposażona jest w trzy chłodnie do przechowywania karmy, kuchnię, zaplecze magazynowe i w niezbędny sprzęt.

Dowód:

-opinia, k. 73

W dniu 14 września 2007r. M. W. (1), a następnie K. K. (2) i T. C. (właściciele) złożyli do Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku pozew przeciwko J. L. (1) i J. L. (2) o wydanie nieruchomości – części działki nr (...) o pow. 3.010m ² położonej w G. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy Gdańsk - Północ w Gdańsku prowadzi księgę wieczystą Kw Nr (...) w sprawie IC 1291/107 Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku. Wcześniej , bo już w 2000 roku J. L. (1) i J. L. (2) złożyli do Sądu Rejonowego w Gdańsku wniosek o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości – części działki nr (...) o pow. 3.010m ² położonej w G. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy Gdańsk - Północ w Gdańsku prowadzi księgę wieczystą Kw. Nr (...)/7z dniem 30 czerwca 1989 r. – spraw prowadzona była pod sygnaturą XII Ns 1513/07 Sądu rejonowego Gdańsk –Południe w Gdańsku

Dowód:

-wniosek J. i J. L. (2) z dnia 25.08.2000r. o zasiedzenie w aktach sprawy IC 1291/07 k. 131-134

-wniosek o wydanie nieruchomości z dnia 14.09.2007r., k. 2 w aktach SR Gdańsk - P. w G. I C 1291/07

W dniu 4 grudnia 2007r. Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku w sprawie Sygn. akt XII Ns 1513/07 wydał postanowienie, którym stwierdził, że J. L. (2) i J. L. (1) nabyli przez zasiedzenie do wspólności małżeńskiej majątkowej własność działki nr (...) -oznaczonej kolorem czerwonym na mapie sporządzonej przez biegłego sądowego K. C. -o pow. 3.010m ² położonej w G. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy Gdańsk - Północ w Gdańsku prowadzi księgę wieczystą Kw. Nr (...).

Dowód:

-postanowienie SR Gdańsk - P. w G. z dnia 04.12.2007r., k. 135 , uzasadnienie k. 136-155 w aktach SR Gdańsk - P. w G. I C 1291/07

Postanowieniem z dnia 3 listopada 2009r. Sąd Okręgowy w Gdańsku w sprawie III Ca 567/08 na skutek apelacji zmienił postanowienie Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku w sprawie Sygn. akt XII Ns 1513/07 i wniosek o zasiedzenie oddalił. Skarga kasacyjna wnioskodawców nie została przyjęta do rozpoznania postanowieniem SN z dnia 20.01.2011r.

Dowód:

-postanowienie SO z dnia 03.11.2009r., III Ca 567/08, k. 156, uzasadnienie k. 157-202, postanowienie SN 203-206 - w aktach SR Gdańsk - P. w G. I C 1291/07,

Kolejny wniosek J. L. (1) z dnia 6 czerwca 2011r. dotyczył uwłaszczenia – nabycia z mocy prawa własności działki o powierzchni 3 ha na podstawie ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych , z uwagi na który zostało zawieszone postępowanie w sprawie o wydanie nieruchomości postanowieniem z dnia 1 lipca 2011r. ( k. 291 akt IC 1291/07)

Postanowieniem z dnia 3 lutego 2012r. w sprawie XII Ns 1183/11 Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku oddalił wniosek J. L. (1) o stwierdzenie uwłaszczenia , a Sąd Okręgowy w Gdańsku postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2013r. oddalił apelację wnioskodawcy. Po podjęciu postepowania o wydanie nieruchomości , na rozprawie w dniu 21 stycznia 2014r. powodowie K. K. (1) i T. C. cofnęli pozew i zrzekli się roszczenia oraz złożyli pismo zawierające oświadczenie o cofnięciu pozwu przez powoda M. W. (1).

Postanowieniem z dnia 5 lutego 2014r. w sprawie I C 1291/07 o wydanie nieruchomości Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku na skutek cofnięcia pozwu i zrzeczenia się roszczenia przez powodów postępowanie umorzył.

Dowód:

- kopia wniosku o uwłaszczenie k. 265-267 w aktach sprawy IC 1291/07

Kopia postanowień z dnia 3.02.2012r. z uzasadnieniem k. 489-502 i postanowienia z dnia 4.04.2013r. z uzasadnieniem k. 503-536 akt IC 1291/07

-postanowienie SR Gdańsk - P. w G. z dnia 05.02.2014r., k. 558 akt SR Gdańsk - P. w G. I C 1291/07

W grudniu 2010r. została przeprowadzona eksmisja administracyjna z części nieruchomości zajętej pod fermy lisów prowadzone przez J. L. (1) i D. K. na potrzeby (...) – pod budowę pętli tramwajowej. Eksmisja została przeprowadzona przez komornika, w towarzystwie funkcjonariuszy Policji oraz rzeczoznawcy a z czynności sporządzono protokół pisemny , z treści którego wynika , że w tym dniu na terenie zajętym przez J. L. (1) nie było żadnych zwierząt ,zaś drewniane konstrukcje klatek ze względu na stan zniszczenia nie przedstawiały żadnej wartości materialnej ani użytkowej

Dowód:

-zeznania świadka K. K. (1), k. 122-125 (czas : 00:03:53 - 01:00:41), kopia protokołu z wykonania czynności egzekucyjnych k. 115-121

Na terenie fermy i poza ogrodzeniem zostały postawione domki dla kotów, nad którymi opiekę sprawował (...) Koci Dom Tymczasowy. Domki zostały wykonane przez wolontariuszy, którzy przychodzili karmić koty wchodząc przez dziurę w płocie , nie było tam żadnych lisów ani ludzi.

Dowód:

-zeznania świadka E. S., k. 178-179 (czas : 00:45:14 - 00:58:46)

Właściciele nieruchomości K. K. (1)i T. C.wielokrotnie wzywali powoda do opuszczenia części działki nr (...) o pow. Około 3.010m ^{( 2)} położonej w G. przy ul. (...), jednakże bezskutecznie.

Dowód:

-zeznania świadka K. K. (1), k. 122-125 (czas : 00:03:53 - 01:00:41)

-zeznania świadka T. C., k. 175-177 (czas : 00:04:59 - 00:29:54)

K. K. (1) i T. C., po prawomocnym oddaleniu wniosku powoda o stwierdzenie uwłaszczenia na terenie działki (...) ,zlecili pozwanemu M. S., aby na nieruchomości stanowiącej ich własność przeprowadził prace porządkowe. W dniu 11 kwietnia 2013r. pozwany przybył na teren działki wraz ze swoimi pracownikami i ciężkim sprzętem ( koparki spychacze) i rozpoczął wykonywanie prac porządkowych. Przed przystąpieniem do wykonania prac pozwany i jego pracownicy obeszli nieruchomość, obejrzeli pomieszczenia, sprawdzając, czy znajdują się w nich ludzie bądź zwierzęta. Na terenie nie przebywały żadne osoby, a znajdujące się tam koty rozbiegły się poza ogrodzony teren. Podczas wykonywania prac porządkowych pracownicy pozwanego używał koparek. Na terenie znajdowały się puste, zarośnięte i zapadające się klatki. Cały teren ogólnie był zaniedbany i zarośnięty dzika roślinnością , zabudowania drewniane były zmurszałe a częściowo ich ściany były pozapadane. Ogrodzenie terenu było zardzewiałe. Na terenie znajdował całkowicie skorodowany wrak samochodu dostawczego. Ogrodzenie było podpierane prowizorycznymi słupkami. Pracownicy wszystkie klatki zepchnęli na skarpę. Wszystkie pozostałości ułożono na jednym kopcu. Na terenie nie było lisów.

Dowód:

-zeznania pozwanego M. S., k. 250-252 (czas : 00:35:05 - 01:06:36)

-zeznania świadka K. K. (1), k. 122-125 (czas : 00:03:53 - 01:00:41)

-zeznania świadka J. M., k. 126-127 (czas : 01:07:10 - 01:28:19)

-zeznania świadka S. W., k. 127-128 (czas : 01:28:19 - 01:55:08)

-zeznania świadka W. E., k. 128-129 (czas : 01:55:08 - 02:08:20)

-zeznania świadka M. K., k. 129-130 (czas : 02:08:02 - 02:24:08)

-zeznania świadka T. C., k. 175-177 (czas : 00:04:59 - 00:29:54)

-zeznania świadka K. P., k. 179-180 (czas : 00:58:46 - 01:08:06)

-zeznania świadka M. J., k. 180 (czas : 01:08:06 - 01:12:55)

-zeznania świadka M. W. (2), k. 236-237 (czas : 00:31:21 - 00:48:23)

-zeznania P. W. k 221-223 ( czas 00:17:02 do 01:03:00 )

-zeznania powoda J. L. (1), k. 247-250 (czas : 00:03:28 - 00:35:05)

-dokumentacja fotograficzna, k. 12-14 i 65-70

W dniu rozpoczęcia prac porządkowych powód zjawił się na tym terenie w godzinach rannych i wezwał patrol policyjny na interwencję, jednakże nie mógł wylegitymować się żadnym dokumentem potwierdzającym tytuł prawny do nieruchomości lub ruchomości. Funkcjonariusze Policji przeprowadzili oględziny nieruchomości z udziałem powoda i pomieszczeń na nich się znajdujących. Na nieruchomości nie było ani kotów, ani lisów, powód nie zabrał jakichkolwiek ruchomości z terenu rozbiórki , opuścił ten teren z synem i nie powrócił tam aż do czerwca 2013r.

Następnie powód opuścił teren rozbiórki i złożył zawiadomienie na Policję, że pozwany wykonując prace porządkowe na nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) zabija koty. Funkcjonariusze Policji przybyli na miejsce zdarzenia i wstrzymali prace na 1 dzień celem sprawdzenia informacji ,ze zostały zabite koty i ich ciała znajdują się na ułożonej przez pozwanego stercie pozostałości po rozbiórce. Pracownicy pozwanego dnia następnego czyli 12 kwietnia przerzucili cała stertę materiałów po rozbiórce i nie znaleziono żadnych ciał kotów.

Dowód:

- kopia notatki służbowej z dnia 11.04.2013r. złożona do akt przez powoda k.216

-zeznania pozwanego M. S., k. 250-252 (czas : 00:35:05 - 01:06:36)

-zeznania świadka K. K. (1), k. 122-125 (czas : 00:03:53 - 01:00:41)

-zeznania świadka J. M., k. 126-127 (czas : 01:07:10 - 01:28:19)

-zeznania świadka S. W., k. 127-128 (czas : 01:28:19 - 01:55:08)

-zeznania świadka W. E., k. 128-129 (czas : 01:55:08 - 02:08:20)

-zeznania świadka M. K., k. 129-130 (czas : 02:08:02 - 02:24:08)

-zeznania świadka T. C., k. 175-177 (czas : 00:04:59 - 00:29:54)

-zeznania świadka K. P., k. 179-180 (czas : 00:58:46 - 01:08:06)

-zeznania świadka M. J., k. 180 (czas : 01:08:06 - 01:12:55)

-zeznania świadka M. W. (2), k. 236-237 (czas : 00:31:21 - 00:48:23)

-zeznania powoda J. L. (1), k. 247-250 (czas : 00:03:28 - 00:35:05)

Właściciele nieruchomości K. K. (1)i T. C.wynajęli firmę ochroniarską, aby chroniła teren i nikogo nie wpuszczała. Pozwany w ramach zleconych mu czynności miał rozebrać obiekty na ternie opuszczonej fermy lisów i pozostałości złożyć w jednym wskazanym przez właścicieli miejscu. Do zleconych mu czynności nie należało wywiezienie pozostałości w inne miejsce.

Dowód:

-zeznania świadka K. K. (1), k. 122-125 (czas : 00:03:53 - 01:00:41)

-zeznania świadka T. C., k. 175-177 (czas : 00:04:59 - 00:29:54)

-zeznania świadka S. K., k. 234-236 (czas : 00:05:47 - 00:31:21)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo o zapłatę odszkodowania w całości należy uznać za niezasadne.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, wnioski wywodząc przede wszystkim w oparciu o zeznania świadków, dokumentację fotograficzną oraz zeznania powoda i pozwanego przesłuchanych w charakterze stron postępowania.

Sąd ocenił przedłożone do akt sprawy dokumenty urzędowe na podstawie art. 244 k.p.c. zgodnie z którym dokumenty urzędowe, sporządzone w przypisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Przedłożony rzeczowy materiał dowodowy został sporządzony przez uprawnione podmioty oraz w formie prawem przewidzianej. Ponadto ich autentyczności i prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron postępowania. Sąd w pełni przyznał im walor wiarygodności.

Walor wiarygodności Sąd przyznał zeznaniom złożonym przez wszystkich przesłuchanych świadków, za wyjątkiem świadków zawnioskowanych przez powoda: D. K., J. K. i H. M. , którzy składali zeznania na rozprawie w dniu 8 stycznia 2015r. k. 78-83 . Świadek M. odmiennie od pozostałych świadków twierdził ,że na fermie były hodowane lisy na kilkanaście dni przez rozbiórką i potwierdził fakt przechowywania w budynkach sprzętów AGD , ubrań, wyposażenia fermy lisów w pełnym zakresie , tak jakby nadal powód ja prowadził , nie rozpoznał n miejsc na okazanych fotografiach na k. 66 („bo się nie przyglądał”) – gdy wszyscy inni świadkowie tego nie potwierdzali. Podobnie w treści zeznania jak świadek M. złożyli świadkowie D. K. , który opisywał prężnie działającą fermę lisów w dobrym stanie na przełomie marca/kwietnia 2013, kiedy tam był ostatnio , natomiast świadek J. K. opisał stan fermy w 2012r. kiedy tam był ostatni raz a wyposażenie baraku zbitego z desek określił jako „meble z odzysku” W ocenie sądu istotne znaczenie w sprawie mają zeznania świadków P. W. i M. W. (2) , którzy od lat zamieszkują w bloku w bezpośrednim sąsiedztwie fermy , z których okien było widać jej teren . Świadkowie W. i W. zeznali ,że przynamniej od 2011 nie było słychać jazgotu lisów i nie było tam żadnej działalności, potwierdzili że stan fermy na dzień rozbiórki był taki , jak na zdjęciach k.66 i 67 złożonych przez pozwanego oraz 12-13 dołączonych do pozwu . Pozostali świadkowie zeznawali zgodnie co do okoliczności stanowiących przedmiot niniejszego sporu i opisywali teren dawnej fermy jako miejsce opuszczone , zarośnięte , zdewastowane. Sąd nie wziął za podstawę ustaleń stanu faktycznego zeznań świadków W. J. , ponieważ nie posiadała ona informacji mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia.

Dokumentację fotograficzną Sąd ocenił zgodnie z art. 308 § 1 k.p.c., z którego wynika, że Sąd może dopuścić dowód z filmu, telewizji, fotokopii, fotografii, planów, rysunków oraz płyt lub taśm dźwiękowych i innych przyrządów utrwalających albo przenoszących obrazy lub dźwięki.

Za niewiarygodne Sąd uznał twierdzenia powoda, jakoby na nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) w granicach jego posiadania znajdowały się ruchomości, które zostały przez powoda opisane w pozwie. Powód nie przedstawił żadnego wiarygodnego materiału dowodowego na potwierdzenie przytaczanych okoliczności, choćby w postaci zdjęć ilustrujących stan wyposażenia budynków fermy w roku 2013 lub 2012r.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania pozwanego, uznając je za spójne i logiczne. Zeznania pozwanego w całości pokrywały się z zeznaniami przesłuchanych świadków – poza zeznaniami świadków H. M. i D. K. .

Zgodnie z art. 226 § 1 k.c. samoistny posiadacz w dobrej wierze może żądać zwrotu nakładów koniecznych o tyle, o ile nie mają pokrycia w korzyściach, które uzyskał z rzeczy. Zwrotu innych nakładów może żądać o tyle, o ile zwiększają wartość rzeczy w chwili jej wydania właścicielowi. Jednakże, gdy nakłady zostały dokonane po chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, może on żądać zwrotu jedynie nakładów koniecznych. Zgodnie z § 2 samoistny posiadacz w złej wierze może żądać jedynie zwrotu nakładów koniecznych, i to tylko o tyle, o ile właściciel wzbogaciłby się bezpodstawnie jego kosztem.

W pierwszej kolejności należało podkreślić, że po stronie pozwanej występuje legitymacji procesowej biernej. Pozwany M. S. wykonywał jedynie czynności rozbiórko-porządkowe , które zostały mu zlecone przez K. K. (1) i T. C. - współwłaścicieli nieruchomości na której znajdowały się nakłady powoda w postaci zabudowań i urządzeń po fermie lisów - dlatego też nie można obciążać go jakąkolwiek odpowiedzialnością za powstanie szkody w majątku ruchomym powoda. Tutejszy Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym legitymacja procesowa wskazuje kwalifikację materialną podmiotów prowadzących spór, w tym znaczeniu, że powód powinien być uprawniony do występowania z żądaniem udzielenia mu ochrony prawnej w stosunku do pozwanego, a ten zobowiązany wobec niego do określonego zachowania się. Dotyczy to możliwości określenia, czy w procesie występują w charakterze strony te podmioty, które są jednocześnie podmiotami stosunku prawnego będącego przedmiotem procesu. W każdej sprawie cywilnej obowiązkiem sądu jest rozstrzygnięcie, czy strony są jednocześnie stronami spornego stosunku prawnego, a stwierdzenie braku tej zgodności prowadzi do stwierdzenia braku legitymacji procesowej po stronie powoda lub pozwanego, czego skutkiem jest oddalenie powództwa (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2005 r., III CZP 89/04, OSNC 2006 nr 1, poz. 4). Pozwany w niniejszym procesie nie ma legitymacji procesowej biernej, to znaczy legitymacji do występowania w przedmiotowej sprawie w charakterze strony pozwanej. Powód wystąpił z niniejszym powództwem przeciwko niewłaściwemu podmiotowi, gdyż za ewentualną szkodę, którą powód jednak powinien był wykazać, odpowiedzialność mogliby ponosić jedynie właściciele nieruchomości, którzy zlecili przeprowadzenie prac porządkowych, a które podjęte zostały przez pozwanego w dniu 11 kwietnia 2013r., w którym to działaniu powód upatrywał swojej szkody.

W toku postępowania Sąd ustalił, iż toczyło się postępowanie o wydanie nieruchomości, które przeciwko powodowi zainicjowali właściciele spornej nieruchomości oraz postępowania zainicjowane przez J. L. (1) przeciwko właścicielom o zasiedzenie terenu zajętego pod fermę lisów oraz o jego uwłaszczenie . W obu postępowaniach powodowi nie udało się uzyskać tytułu prawnego do nieruchomości. Do momentu zainicjowania postępowania o wydanie nieruchomości powoda można było traktować, jako posiadacza w dobrej wierze. Od momentu, w którym powód otrzymał odpis pozwu w sprawie o wydanie nieruchomości należało go traktować, jako posiadacza w złej wierze. W związku z tym mając na uwadze przepisy regulujące wzajemne rozliczenia pomiędzy posiadaczem rzeczy, a ich właścicielem powód uprawniony był żądać jedynie nakładów koniecznych i tylko wówczas, gdyby zwiększały one wartość rzeczy. Zwrotu tych nakładów jednak powód mógł domagać się jedynie od właścicieli, których powód w niniejszym postępowaniu nie wskazał jako pozwanych. W przypadku dokonywania nakładów na cudzą rzecz stronami ewentualnych rozliczeń są zawsze właściciel oraz posiadacz samoistny. Pozwany M. S. wykonywał jedynie na rzecz właścicieli spornej nieruchomości prace porządkowe i tylko do tego ograniczała się jego rola. Brak jest jakichkolwiek podstaw, aby odpowiedzialność właścicieli scedować na pozwanego. Pozwany nie nawiązał z powodem żadnego stosunku prawnego, który mógłby określać podstawę jego odpowiedzialności. Pozwanego łączyła umowa z właścicielami nieruchomości i w ich imieniu przeprowadził on czynności rozbiórkowe i porządkowe na terenie stanowiącym ich własność , za co otrzymał stosowne wynagrodzenie. Pamiętać należy że w dniu 11 kwietnia 2013r. rano powód pojawił się na nieruchomości i wezwał na interwencję funkcjonariuszy Policji , którzy nie wstrzymali prowadzonej rozbiórki z uwagi na dokumenty potwierdzające prawo własności do terenu przez obecnego w tym dniu jednego z właścicieli – K. K. (1). Pozwany działał tylko jako wykonawca czynności powierzonych mu przez właścicieli nieruchomości i w granicach udzielonego mu zlecenia a nie jako niezależny podmiot, który bezpodstawnie uporządkował teren dawnej fermy lisów. Zgodnie z art. 229 § 1 k.c. roszczenia właściciela przeciwko samoistnemu posiadaczowi o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, o zwrot pożytków lub o zapłatę ich wartości, jak również roszczenia o naprawienie szkody z powodu pogorszenia rzeczy przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy. To samo dotyczy roszczeń samoistnego posiadacza przeciwko właścicielowi o zwrot nakładów na rzecz.

Sąd mając na uwadze całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego uznał również, że powód swojego żądania w żaden sposób nie udowodnił. Zgodnie zaś z art. 6 k.c. statuującym naczelną zasadę procesową - zasadę kontradyktoryjności ciężar dowodu faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Niniejsza zasada charakteryzuje się tym, że to strona, jako dysponent procesu zobligowana jest przedstawić materiał dowodowy na potwierdzenie przywoływanych przez siebie okoliczności. Powód niniejszej zasadzie nie sprostał. Ograniczył się jedynie do przedstawienia na piśmie ruchomości, które wskutek działań pozwanego w jego ocenie zostały zniszczone i utracone. Nie przedłożył jednak żadnego dowodu, który potwierdzałby, że na nieruchomości znajdowały się przedmioty przez niego wymienione w zestawieniu. Nie wykazał ponadto w żaden sposób wysokości dochodzonego przez siebie roszczenia. Potwierdza to również dokumentacja fotograficzna, na której widoczne są zniszczone , zarośnięte klatki, zniszczone i zapadające się drewniane obiekty , zardzewiały wrak samochodu dostawczego oraz miejscami zniszczony płot i na których brak jest śladu ruchomości wskazanych przez powoda, które w jego ocenie zostały utracone.

W toku postępowania Sąd przesłuchał licznych świadków. Za najbardziej przekonujące i obiektywne Sąd uznał zeznania dwóch świadków, którzy mieszkali w bloku znajdującym się obok nieruchomości i którzy w żaden sposób nie byli związani ze stronami niniejszego postępowania. Świadkowie, którzy fermę obserwowali ze swoich okien zgodnie potwierdzili, że ferma, na której dawniej odbywała się hodowla lisów była zaniedbana, opuszczona, że znajdowały się na niej liczne zarośla, jak i że nie było na niej lisów. Na terenie tym nic się nie działo co najmniej na rok przed kwietniem 2013r. . Na terenie tym również nie prowadzono żadnej działalności gospodarczej. Bez wątpienia ferma była opuszczona i zaniedbana. Sąd w toku postępowania dowodowego ustalił, iż w momencie dokonywania rozbiórki obiektu znajdującego się na nieruchomości na skutek zawiadomienia powoda nastąpiła interwencja funkcjonariuszy Policji. Powód natomiast w ich obecności, jak i w obecności pozwanego nie zgłaszał, aby na nieruchomości znajdowały się jakiekolwiek rzeczy stanowiące jego własność i przedstawiające jakąkolwiek wartość. Powód nie podjął żadnych działań w tym kierunku. Reasumując, Sąd uznał, że powód nie udowodnił, aby na spornej nieruchomości znajdowały się rzeczy, na które w pozwie wskazywał powód. Powód nie udowodnił swojego żądania zarówno co do zasady, jak i co do wysokości.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd orzekł, jak w pkt I wyroku i powództwo oddalił na podstawie art. 415 k.c. i art. 6 k.c. a contrario w zw. z art. 226 § 1 k.c. w zw. z art. 229 § 1 k.c.

O kosztach postępowania Sąd orzekł, jak w pkt II i III wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 102 k.p.c. Powód był zwolniony od kosztów sądowych w całości, dlatego też Sąd odstąpił od obciążania kosztami postępowania, mając na uwadze jego trudną sytuacją finansową. Koszty zastępstwa procesowego na rzecz adwokata ustanowionego dla powoda Sąd zasądził na podstawie § 6 pkt 7 w zw. z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013, poz. 461).