Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – sekr. sąd. Aneta Dybikowska

w obecności Prokuratora --------

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2016 roku sprawy

A. K. (1) s. T. i I. z d. G., ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

w dniu 17 października 2014 roku w G., działając z góry powziętym zamiarem i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie, po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela (...) S.A. z siedzibą w W., Rejon G. co do możliwości i zamiaru spłaty pożyczki oraz miejsca zatrudnienia i wysokości zarobków w Przedsiębiorstwie Budowlanym (...) D. G. z siedzibą w W., gdzie w rzeczywistości nie świadczył pracy poprzez przedłożenie nierzetelnego, pisemnego oświadczenia w postaci wniosku o pożyczkę, zawarł umowę pożyczki pieniężnej nr (...)-pakiet gotówka na kwotę 1000 zł z (...) SA i doprowadził (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 1000 zł, a następnie po uzyskaniu pożyczki nie wywiązał się z warunków umowy w zakresie spłaty pożyczki i nie podjął się jej spłaty działając tym samym na szkodę (...) SA, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk

1.  Oskarżonego A. K. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk skazuje oskarżonego, zaś na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 8 ( osiem) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 46§1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody w części w ten sposób, że nakazuje zapłacić A. K. (1) na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. kwotę 1000 ( jeden tysiąc) złotych.

3.  Na podstawie art. 44§2 kk orzeka przepadek poprzez pozostawienie w aktach sprawy dowodu rzeczowego w postaci: wniosku o pożyczkę datowanego na dzień 17.10.2015 r. w (...) S.A. na nazwisko A. K. (1) i umowy pożyczki pieniężnej – pakiet gotówkowy na dzień 17.10.2015 r. w (...) S.A. na nazwisko A. K. (1).

4.  Zwalnia oskarżonego od ponoszenia opłat i pozostałych kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 392/15

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Po opuszczeniu Zakładu Karnego A. K. (1) pozostawał bez pracy, nie posiadał żadnych dochodów. Oskarżony w celu uzyskania pieniędzy postanowił zaciągnąć pożyczkę w (...) S.A. W dniu 17 października 2014 roku przedstawiciel pokrzywdzonej firmy stawił się w miejscu zamieszkania oskarżonego, w G., gdzie doszło do zawarcia umowy pożyczki. Jednym z istotnych warunków uzyskania pożyczki było pozostawanie pożyczkobiorcy w zatrudnieniu. A. K. (1) przy zawarciu umowy wprowadził w błąd przedstawiciela (...) S.A. z siedzibą w W., Rejon G. co do możliwości i zamiaru spłaty pożyczki oraz miejsca zatrudnienia i wysokości zarobków w Przedsiębiorstwie Budowlanym (...) D. G. z siedzibą w W., gdzie w rzeczywistości nie świadczył pracy i w konsekwencji przedłożył nierzetelne, pisemne oświadczenie w postaci wniosku o pożyczkę. Z oskarżonym została zawarta umowa pożyczki pieniężnej nr (...)-pakiet gotówka na kwotę 1000 zł z (...) SA, ustalono harmonogram spłaty pożyczki. Po uzyskaniu pożyczki A. K. (1) nie wywiązał się z warunków umowy w zakresie spłaty pożyczki i nie podjął się jej spłaty w żadnej części.

A. K. (1) był uprzednio karany m. in. za przestępstwa przeciwko mieniu wyrokami w sprawach VK 258/10, IIK 513/10, IIK 403/11 i IIK 418/11 i na mocy wyroku łącznego z dnia 29.06.2012 roku odbywała za te czyny w okresie m. in. od 27.01.2012 roku do 22.05.2014 roku karę pozbawienia wolności.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień A. K. (1) (k.55-58, 74-76, 102-103), zeznania: M. T. (k. 25-26), D. G. (k.33-35), D. S. (k. 37-39), a także w oparciu o dowody tj. dokumenty związane z zawarciem umowy pożyczki (k. 3-8, 40- 41), wyciąg z Centralnej Ewidencji (k. 13), informacja wraz z załącznikiem (k. 15, 16- 18), informacja (k. 19), karta karna (k. 68- 69), odpisy orzeczeń (k. 83, 84, 85-86, 87-88, 89, 90-91,106- 107).

A. K. (2) przyznał się do winy. Wskazał, że z pełną świadomością podał przedstawicielowi P. nieprawdziwe dane o swoim zatrudnieniu i uzyskiwanych dochodach, albowiem tylko wtedy miał możliwość uzyskania pożyczki. Wyjaśnił, że otrzymane od pokrzywdzonej firmy pieniądze przeznaczył na własne potrzeby, w tym na alkohol. Potwierdził, że nie spłacił żadnej raty pożyczki ( wyjaśnienia A. K. (1) k.55-58, 74-76, 102-103).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, co do przedstawionych przez niego okoliczności związanych z zaciągnięciem przedmiotowej pożyczki. Wyjaśnienia A. K. (1) korespondowały w tym zakresie z pozostałymi zebranymi w sprawie dowodami tj. zeznania: M. T. (k. 25-26), D. G. (k.33-35), D. S. (k. 37-39), a także dowodami tj. dokumenty związane z zawarciem umowy pożyczki (k. 3-8, 40- 41), wyciąg z Centralnej Ewidencji (k. 13), informacja wraz z załącznikiem (k. 15, 16- 18), informacja (k. 19). Dowody te są spójne, korespondują ze sobą i wzajemnie się uzupełniają, pozostając w korelacji z wyjaśnieniami oskarżonego.

Bezspornym jest, że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej- uzyskania pożyczki gotówkowej, działał umyślnie – z pełną świadomością wprowadził w błąd pracownika P., składając nieprawdziwe oświadczenie co do swego miejsca zatrudnienia, osiąganych dochodów. Jako osoba bezrobotna, bez dochodów, nie uzyskałby pożyczki w tej firmie. Oskarżony, chcąc uzyskać pożyczkę gotówkową, wprowadził w błąd osoby upoważnione do oceny zdolności kredytobiorcy do spłaty zaciągniętego zobowiązania, albowiem złożył nieprawdziwe oświadczenie co do swego miejsca zatrudnienia. Nie budzi wątpliwości, że w dacie zaciągania pożyczki oskarżony nie był zatrudniony w w Przedsiębiorstwie Budowlanym (...) D. G. z siedzibą w W. i w konsekwencji nie uzyskiwał dochodu, przy czym jednym z warunków uzyskania pożyczki było pozostawanie pożyczkobiorcy w zatrudnieniu. A. K. (1) tym samym doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez udzielenie pożyczki w kwocie 1000 złotych, której nie miał możliwości ani zamiaru spłacić – oskarżony nigdzie nie pracował, nie uzyskiwał żadnych dochodów i nie podjął pracy zarobkowej. Oskarżony nie spłacił ani jednej raty pożyczki.

Wina umyślna oskarżonego, w świetle okoliczności sprawy- nie budzi żadnych wątpliwości.

Mając na uwadze analizę zebranych dowodów, bezspornie przyjąć należało, że A. K. (1) w dniu 17 października 2014 roku w G., działając z góry powziętym zamiarem i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie, po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela (...) S.A. z siedzibą w W., Rejon G. co do możliwości i zamiaru spłaty pożyczki oraz miejsca zatrudnienia i wysokości zarobków w Przedsiębiorstwie Budowlanym (...) D. G. z siedzibą w W., gdzie w rzeczywistości nie świadczył pracy poprzez przedłożenie nierzetelnego, pisemnego oświadczenia w postaci wniosku o pożyczkę, zawarł umowę pożyczki pieniężnej nr (...)-pakiet gotówka na kwotę 1000 zł z (...) SA i doprowadził (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 1000 zł, a następnie po uzyskaniu pożyczki nie wywiązał się z warunków umowy w zakresie spłaty pożyczki i nie podjął się jej spłaty działając tym samym na szkodę (...) SA, w konsekwencji swoim zachowaniem wyczerpując znamiona przestępstw określonych w art. 286§1 kk i art. 297§1 kk. Zważywszy na treść art. 11§2 kk, pomimo, że czyn oskarżonego wyczerpał znamiona dwóch przepisów ustawy, Sąd uznał oskarżonego za winnego jednego przestępstwa kwalifikowanego z art. 286§1kk w zb. z art. 297§1kk w zw. z art. 11§2 kk.

Zważywszy, że A. K. (1) był uprzednio karany m. in. za przestępstwa przeciwko mieniu wyrokami w sprawach VK 258/10, IIK 513/10, IIK 403/11 i IIK 418/11 i na mocy wyroku łącznego z dnia 29.06.2012 roku odbywała za te czyny w okresie m. in. od 27.01.2012 roku do 22.05.2014 roku karę pozbawienia wolności (karta karna (k. 68- 69), odpisy orzeczeń (k. 83, 84, 85-86, 87-88, 89, 90-91,106- 107), stwierdzić należało, że oskarżony zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, a więc dokonał go w warunkach art. 64§1 kk.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się ogólnymi jej dyrektywami zawartymi w art. 53§1 i 2 kk, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu, winy sprawcy, sposób popełnienia przestępstwa, motywy i pobudki jakimi kierował się oskarżony.

Oskarżony działał z niskich pobudek –w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, licząc na szybkie uzyskanie gotówki w formie pożyczki „bezzwrotnej”. Zarzuconego mu przestępstwa dopuścił się z winy umyślnej, działając z zamiarem bezpośrednim. Mając na uwadze wyjaśnienia oskarżonego stwierdzić należy, że sprawca z popełnienia przestępstwa uczynił sobie niejako sposób na szybki i łatwy "zarobek". Jako okoliczności łagodzące przy wymiarze kary Sąd uwzględnił przyznanie się sprawcy do winy, złożenie szczerych wyjaśnień. Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest fakt uprzedniej karalności A. K. (1), w tym działanie w warunkach recydywy. Powyższe wskazuje, że oskarżony nie jest sprawca „przypadkowym”, który „nieświadomie” wkroczył na drogę przestępstwa. W ocenie Sądu, w tym stanie rzeczy, orzeczenie wobec A. K. (1) bezwzględnej kary pozbawienia wolności jest adekwatne do stopnia zawinienia oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu, spełni cele w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej. Z tych też względów, mając na uwadze przytoczone wyżej okoliczności, Sąd uznając A. K. (1) za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, na podstawie art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk skazał oskarżonego, zaś na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierzył mu karę 8 ( osiem) miesięcy pozbawienia wolności.

W trybie art. 46§1 kk zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody w części w ten sposób, że nakazano zapłacić A. K. (1) na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. kwotę 1000 ( jeden tysiąc) złotych.

Na podstawie art. 44§2 kk orzeczono przepadek poprzez pozostawienie w aktach sprawy dowodu rzeczowego w postaci: wniosku o pożyczkę datowanego na dzień 17.10.2015 r. w (...) S.A. na nazwisko A. K. (1) i umowy pożyczki pieniężnej – pakiet gotówkowy na dzień 17.10.2015 r. w (...) S.A. na nazwisko A. K. (1), które to służyły do popełnienia przestępstwa.

Mając na uwadze fakt, że w czasie orzekania obowiązywała inna ustawa, niż w czasie popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu, Sąd kierując się dyrektywami art. 4§1 kk, zgodnie z którym, jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy - uznał, że w sprawie zachodzą przesłanki do stosowania ustawy nowej. Ustawa względniejsza to taka, która stwarza możliwość korzystniejszego dla interesów sprawcy osądu (korzystniejszej oceny prawnokarnej czynu), skutkując tym samym przyjęciem mniej surowych reguł odpowiedzialności lub zastosowaniem mniej dotkliwych sankcji (Wąsek (w:) Górniok i in., t. 1, s. 58-59). Przy ocenie "względności ustawy" należy brać pod uwagę wszystkie prawnokarne instytucje porównywanych ustaw, które mogłyby mieć zastosowanie do danego sprawcy, tj. nie tylko samo zagrożenie karą, ale też np. przedawnienie, instytucje probacyjne, granice wieku odpowiedzialności karnej, dyrektywy wymiaru kary, powrotność do przestępstwa, zatarcie skazania, nadzwyczajne złagodzenie kary; ocena ta powinna być dokonywana in concreto, a nie in abstracto (por. uchwała SN z dnia 12 marca 1996 r., I KZP 2/96, OSNKW 1996, nr 3-4, poz. 16; postanowienie SN z dnia 3 grudnia 2001 r., V KKN 67/01, OSNKW 2002, nr 5-6, poz. 36). W świetle powyższych dyrektyw Sąd uznał, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy należało zastosować przepisy obowiązujące w dacie orzekania. Zwalniając oskarżonego od ponoszenia opłat i pozostałych kosztów sądowych, Sąd kierował sie treścią art. 624§1 kpk.