Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2013 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: sekr. sądowy Joanna Otto

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2013 r. w Warszawie

sprawy M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 13 lipca 2012 r. znak: (...)

oddala odwołanie.

Sygn. VII U 1263/12

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2012 r. ubezpieczona M. S. złożyła za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., odwołanie od decyzji tego organu rentowego z dnia 13 lipca 2012 r., znak: (...) odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, iż cierpi z powodu schorzeń kręgosłupa a także depresji oraz, że z wymienionych przyczyn leczy się ortopedycznie oraz u lekarza specjalisty z zakresu psychiatrii.

Ubezpieczona podniosła, że Lekarze Orzecznicy ZUS opiniujący w sprawie jej stanu zdrowia, wydali orzeczenie z pominięciem przedstawionych przez odwołującą dokumentów leczenia sanatoryjnego, a także z prezentowanym przez ZUS stanowiskiem, iż odwołująca nie jest osobą zdolną do pracy.

Odwołująca stwierdziła, że decyzja ZUS, w świetle przedstawionych powyżej okoliczności jest niesłuszna, niezgodna z prawem krzywdząca ubezpieczoną (k.2-4 a.s).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 17 sierpnia 2012 r. organ rentowy -Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział W. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu oddział wskazał, iż w toku postępowania przed organem rentowym, odwołująca została skierowana na badanie do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 27 czerwca 2012r., uznała, że ubezpieczona jest zdolna do pracy. W oparciu o powyższą okoliczność tj. niespełnienie wszystkich obligatoryjnych warunków uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, organ rentowy wydał decyzję z dnia 13 lipca 2012 odmawiającą M. S. prawa do ww. świadczeń. (k. 5 a.s)

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 kwietnia 2012 r., ubezpieczona M. S. złożyła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) oddział w W. wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy (k. 1 a.r., t. II).

W toku postępowania przed organem rentowym odwołująca została skierowana na badanie do Lekarza Orzecznika ZUS. W orzeczeniu z dnia 28 maja 2012 r., Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (k. 31 a.r., t. II ).

W dalszym toku postępowania z udziałem organu rentowego odwołująca została skierowana na badanie do komisji lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 27 czerwca 2012 r. uznała, iż badana nie jest niezdolna do pracy (k. 53 a.r., t. II ).

ZUS (...) Oddział w W. na podstawie przedstawionych w sprawie odwołującego dokumentów akt rentowych, a także w oparciu o stanowisko Komisji Lekarskiej ZUS, wydał w dniu 13 lipca 2012 r., decyzję odmawiającą ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 63 a.r., t. II ).

W związku z niekorzystną decyzją organu rentowego M. S. złożyła odwołanie do Sądu Okręgowego rozpoczynając tym samym niniejsze postępowanie sądowe (k. 2 a.s.).

W toku postępowania sądowego, zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy stanowiło ustalenie stanu zdrowia odwołującej.

Sąd w oparciu o opinię biegłego sądowego lekarza kardiologa z dnia 23 października 2010 r., stwierdził iż, u ubezpieczonej występuje prawidłowe ciśnienie tętnicze. Nie stwierdza się odchyleń stanu zdrowia z zakresie kardiologicznym, odwołująca jest osobą wydolną krążeniowo. Z powyższych względów odwołująca nie spełnia kryteriów niezdolności do pracy. (na podstawie opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu kardiologii J. K. z dnia 23 października 2012 r., (k. 38 a.s)

Sąd w oparciu o opinię biegłego sądowego specjalisty psychiatry, z dnia 19 listopada 2012 r., wskazał, iż u badanej występuje sytuacyjna reakcja depresyjna. Konieczne jest także dalsze leczenie i wsparcie odwołującej w zakresie psychiatrycznym, jednakże jej stan psychiczny nie powoduje niezdolności do pracy nawet częściowej (na podstawie opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu psychiatrii M. P. z dnia 19 listopada 2012 r., k. 46 a.s)

W oparciu o opinię biegłego sądowego lekarza specjalisty endokrynologa z dnia 13 listopada 2012 r., Sąd stwierdził, iż odwołująca cierpi z powodu niedoczynności tarczycy, której charakter jest wyrównany. Odwołująca w zakresie endokrynologicznym nie jest osobą niezdolną do pracy (na podstawie opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu endokrynologii E. K. z dnia 13 listopada 2012 r., k. 57 a.s)

W oparciu o opinię biegłego sądowego lekarza specjalisty neurologa z dnia 13 grudnia 2012 r., Sąd stwierdził, iż u odwołującej nastąpiła poprawa schorzenia neurologicznego (tj. stwierdzonego w 2011 r. dyskretnego zespołu korzeniowego-lewostronnego). Obecnie M. S. nie jest osobą niezdolną do pracy z przyczyn neurologicznych (na podstawie opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii B. Z. z dnia 13grudnia 2012 r., k. 63 a.s).

Sąd w oparciu o opinię biegłego sądowego specjalisty ortopedy, z dnia 26 kwietnia 2013 r., wskazał, że u odwołującej występują zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z wielopoziomowym uwypukleniem krążków międzykręgowych oraz kręgozmykiem L5-S1 I/II° oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. Jednakże w ocenie ortopedycznej brak jest podstaw do do uznania ubezpieczonej za osobę niezdolną do pracy (w oparciu o opinie biegłego sadowego specjalisty z zakresu ortopedii M. G. z dnia 26 kwietnia 2013 r., k. 107-108 a.s).

W toku postępowania sądowego organ rentowy podnosił, iż nie wnosi uwag do opinii sporządzonych przez biegłych lekarz sądowych k.77, k. 119 a.s).

W ocenie Sądu Okręgowego opinie biegłych lekarzy specjalistów: kardiologa z dnia 23 października 2010 r., psychiatry, z dnia 19 listopada 2012 r., endokrynologa z dnia 13 listopada 2012 r. neurologa z dnia 13 grudnia 2012 r. ortopedy, z dnia 26 kwietnia 2013 r.,

są wiarygodnymi dowodami w sprawie, gdyż biegli lekarze są specjalistami w swoich dziedzinach, posiadającymi bogatą wiedzę medyczną i wieloletnie doświadczenie zawodowe. Jednocześnie na podkreślenie zasługuje fakt, iż opinie wydane przez biegłych specjalistów lekarzy są wyczerpujące i sporządzone w sposób jasny i logiczny. Dokonane przez biegłych ustalenia w zakresie stanu zdrowia skarżącej Sąd uznał za własne.

Zdaniem Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy w tym dokumentacji akt rentowych stanowi wystarczająca podstawę do wydania orzeczenia kończącego postępowanie.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie zważył co następuje:

Odwołanie M. S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia z dnia 13 lipca 2012 r. znak: (...) jest bezzasadne i podlega oddaleniu.

Na wstępie rozważań niniejszej sprawy Sąd Okręgowy wskazuje, iż elementem spornym niniejszego postępowania było ustalenie, czy odwołującej M. S. przysługuje prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy.

W tym względzie zdaniem Sądu uzasadnione jest odwołanie się do słusznej tezy wyrażonej w orzecznictwie, według której „postępowanie sądowe w sprawach dotyczących ubezpieczenia rentowego wszczynane jest w rezultacie odwołania wniesionego przez ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Ma więc ono charakter odwoławczy. Jego przedmiotem jest ocena zgodności z prawem - w aspekcie formalnym i materialnym - decyzji wydanej przez organ rentowy na wniosek ubezpieczonego lub z urzędu. Jest zatem postępowaniem kontrolnym. Badanie owej legalności decyzji i orzekanie o niej jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego oraz prawnego istniejącego w chwili wydawania decyzji. Mówiąc inaczej - o zasadności przyznania lub odmowy przyznania świadczenia decydują okoliczności istniejące w chwili ustalania do niego prawa. Postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy. Biegli sądowi nie zastępują lekarza orzecznika ZUS. Zgodnie z posiadaną wiedzą specjalistyczną poddają ocenie merytorycznej trafność wydanego przez niego orzeczenia o zdolności wnioskodawcy do pracy lub jej braku” (tak: wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 20 maja 2004 roku, II UK 395/03, OSNAPiUS rok 2005, Nr 3, poz. 43.).

Ponadto w myśl art. 57 ust 1. Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1). jest niezdolny do pracy;

2). ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3). niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Z powyższego jednoznacznie wywieść można, iż w art. 57 ust. 1 Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych określono warunki konieczne do powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Warunki te muszą być spełnione łącznie. Prawo do renty uzależnione pozostaje przede wszystkim od samego faktu wystąpienia niezdolności do pracy, a ponadto niezbędne jest posiadanie wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego oraz powstanie niezdolności do pracy nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania okresów wymienionych w ustawie (z uwzględnieniem art. 57 ust. 2 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.).

Sąd Okręgowy podziela również tezę wyrażoną w orzecznictwie, według której przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności oraz rokowania co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy) (tak: wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 28 stycznia 2004 roku, II UK 222/03, OSNAPiUS rok 2004, Nr 19, poz. 340.). Reasumując, prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt.1 Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Jak wynika z zebranego materiału dowodowego w postaci akt rentowych i opinii biegłych lekarzy sądowych, biegłego psychiatry, biegłego endokrynologa, biegłego ortopedy. wnioskodawczyni M. S. cierpi z powodu sytuacyjnej reakcji depresyjnej, niedoczynności tarczycy oraz zmian zwyrodnieniowe kręgosłupa jednakże Sąd uznał, iż dysfunkcje te, nie powodują u niej z przyczyn psychiatrycznych, endokrynologicznych i ortopedycznych niezdolności do pracy. Także w opinii pozostałych biegłych sądowych lekarzy neurologa (z dnia13 grudnia 2012 r.) i kardiologa z dnia (23 października 2010 r.), podzielonych przez Tutejszy Sąd Okręgowy, nie ma podstaw wynikających ze stanu zdrowia odwołującej, do uznania ją za osobę niezdolną do pracy.

W postępowaniu Sąd ustalił, że nie stanowiło kwestii spornych pomiędzy stronami spełnienie pozostałych warunków uprawniających do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, jednakże Sąd podkreśla, iż przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, uzależnione jest jak wskazano powyżej od łącznego spełnienia wszystkich przesłanek wynikających z treści art. 57 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Sąd Okręgowy uznał, iż odwołująca żądając w niniejszym postępowaniu przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, nie spełniła łącznie wszystkich przesłanek przyznania świadczenia, zawartych w treści art. W myśl art. 57 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W oparciu o powyższe Sąd podtrzymał stanowisko organu rentowego wyrażone w decyzji z dnia 13 lipca 2012 r., odmawiające M. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zgodnie z tymi ustaleniami, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak sentencji wyroku.

J.D