Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: VIII K 457/16

WYROK ŁĄCZNY

Dnia 31 maja 2016 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SR Jędrzej Czerwiński

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Witkowska

w obecności oskarżyciela – Mariusza Miściurewicza

po rozpoznaniu dnia 31 maja 2016 roku

sprawy:

R. M.s. M. i J. z domu S.

ur. (...) w (...)

skazanego prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Toruniu:

1.  z dnia 3.07.2013r. w sprawie II K 200/13 za czyny z art. 288 § 1 kk i art. 157§2 kk popełnione w dniu 12.12.2012 r. na karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w całości w okresie od 9 grudnia 2014 roku do 6 sierpnia 2015 roku

2.  z dnia 25.08.2014r. w sprawie II K 718/14 za czyn z art. 280 § 1 kk popełniony w dniu 26.05.2014r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący lat 5 (pięć) i grzywnę 20 (dwudziestu) stawek dziennych po 30 (trzydzieści) złotych; wykonanie kary pozbawienia wolności zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 19.01.2015r. w sprawie IX2 Ko 3752/14 i karę tę zaczął odbywać od 19 listopada 2015 roku,

3.  z dnia 13.11.2015r. w sprawie VIII K 1339/15 za czyn z art. 278 § 1 kk popełniony w dniu 6.11.2014 r. na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, której to kary jeszcze nie zaczął odbywać;

ORZEKA:

I.  na podstawie art. 572 kpk w zw. z art. 85 § 2 kk umarza postępowanie w zakresie objęcia wyrokiem łącznym kary orzeczonej wyrokiem opisanym w punkcie 1 części wstępnej niniejszego orzeczenia;

II.  na podstawie art. 19 ust. 1 Ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy Kodeks Karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20.03.2015r., poz. 396), art. 85 § 1 i 2 kk, art. 86 § 1 kk, łączy orzeczone względem R. M.wyrokami opisanymi w punktach 2 i 3 części wstępnej niniejszego orzeczenia kary i w ich miejsce wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na postawie art. 63 § 1 kk zalicza skazanemu na poczet orzeczonej w punkcie II sentencji niniejszego wyroku kary łącznej pozbawienia wolności okres kar odbytej w sprawie II K 718/14;

IV.  pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach podlegający łączeniu podlegają odrębnego wykonaniu;

V.  zasądza od Skarbu Państwa (Kasy Sądu Rejonowego w Toruniu) na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokataM. P.kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) brutto tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu;

VI.  zwalnia skazanego od wydatków, którymi obciąża Skarb Państwa.

VIII K 457/16

UZASADNIENIE

R. M.został skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Toruniu:

4.  z dnia 3.07.2013r. w sprawie II K 200/13 za czyny z art. 288 § 1 kk i art. 157§2 kk popełnione w dniu 12.12.2012 r. na karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w całości w okresie od 9 grudnia 2014 roku do 6 sierpnia 2015 roku

5.  z dnia 25.08.2014r. w sprawie II K 718/14 za czyn z art. 280 § 1 kk popełniony w dniu 26.05.2014r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący lat 5 (pięć) i grzywnę 20 (dwudziestu) stawek dziennych po 30 (trzydzieści) złotych; wykonanie kary pozbawienia wolności zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 19.01.2015r. w sprawie IX2 Ko 3752/14 i karę tę zaczął odbywać od 19 listopada 2015 roku,

6.  z dnia 13.11.2015 r. w sprawie VIII K 1339/15 za czyn z art. 278 § 1 kk popełniony w dniu 6.11.2014 r. na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, której to kary jeszcze nie zaczął odbywać.

Dowody:

- odpisy orzeczeń i dane o odbyciu kar k. 21-33,

- akta II K 200/13, II K 718/14, VIII K 1339/15,

- karta karna k. 20,

- opinia o skazanym k. 43-44.

Pozostałe skazania R. M. dotyczyły wykroczeń (k. 43-44), a więc kary te nie podlegały łączeniu (art. 85 kk).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 Ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy Kodeks Karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20.03.2015r., poz. 396) w niniejszej sprawie należało stosować przepisy o karze łącznej w brzmieniu obowiązującym – prawomocne skazanie wyrokiem opisanym wyżej w punkcie 3 nastąpiło po 1 lipca 2015 roku i zachodziła potrzeba orzeczenia kary łącznej.

Zgodnie z art. 85§2 kk podstawą orzeczenia kary łącznej są kary podlegające wykonaniu, tak więc kara wymierzona wyrokiem opisanym wyżej w punkcie 1 łączeniu nie podlegała. Do połączenia nadawały się wyłącznie kary wymierzone R. M. wyrokami opisanymi wyżej w puntach 2 i 3.

Granice kary łącznej pozbawienia wolności określa art. 86 § 1 kk. Zgodnie z jego treścią, Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (zasada absorpcji) poprzez orzeczenie jako kary łącznej kary w wymiarze powyżej najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych, a poniżej sumy tych kar (zasada asperacji) do sumy tych kar (zasada kumulacji). Jak wskazano w orzecznictwie, wydając wyrok łączny, Sąd powinien rozważyć przede wszystkim, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto powinien rozważyć, czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków, przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej (m.in. wyr. SN z dnia 25 października 1983 roku, IV KR 213/83, OSNKW 1984/5-6/65). „W aspekcie przedmiotowym związek zbiegających się realnie przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych przestępstw, a to bliskość czasowa ich popełnienia (największa - gdy czyny przestępcze popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), osoby pokrzywdzonych (największa ścisłość związku zachodzi, gdy kilkoma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaj naruszonego dobra prawnego (im bardziej zbliżone dobra, tym większa bliskości przestępstw, zatem największa przy tożsamości dóbr), sposób działania sprawcy itd. W aspekcie podmiotowym chodzi o motywy bądź pobudki stymulujące sprawę, rodzaj i formę winy itd.” (wyr. SA w Krakowie z 19 stycznia 2005 roku, II AKa 274/04, KZS 2005/1/14). Ponadto, wskazuje się, iż zastosowanie zasady pełnej absorpcji lub pełnej kumulacji jest rozstrzygnięciem skrajnym, zaś przeciwko zastosowaniu zasady pełnej absorpcji przemawia brak szczególnie bliskich powiązań - tak czasowych, jak i rodzajowych - pomiędzy przypisanymi oskarżonemu czynami (wyr. SA w Lublinie z dnia 27 kwietnia 2006 roku, II AKa 80/06, LEX nr 183575). „Całkowitą absorpcję można zastosować albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre z czynów kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś inne szczególne okoliczności dotyczące osoby oskarżonego (wyr. SA w Katowicach z dnia 13 listopada 2003 roku, II AKa 339/03, LEX nr 183336).

W tym stanie rzeczy Sąd mógł orzec karę łączną od 2 lat do 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzona skazanemu na zasadzie asperacji kara 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności jawi się jako sprawiedliwa. Przestępstwa objęte wyrokami opisanymi wyżej w punktach 2 i 3 zostały popełnione na przestrzeni blisko pół roku i co prawda były skierowane przeciwko mieniu, jednak miały różny charakter. Rozbój z art. 280§1 kk skierowany jest także przeciwko życiu i zdrowiu, ewentualnie wolności. R. M. kradnąc używał przemocy wobec osoby. Pokrzywdzonymi w obu przypadkach były różne osoby.

Na podstawie art. 63§1 kk zaliczono na poczet kary łącznej okres odbytej już kary podlegającej łączeniu.

O kosztach nieopłaconej obrony udzielonej z urzędu orzeczono w myśl §4 ust. 1 i 3, oraz §17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r., poz. 1801), a o kosztach sądowych w myśl art. 624§1 kpk.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13