Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2015r.

Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Maksoń-Prach

Protokolant: Agata Maruniak

w obecności Prokuratora: Patrycji Michałek

po rozpoznaniu w dniu: 25/02/2015r., 04/05/2015r., 10/06/2015r., 21/09/2015r., 25/11/2015r.

sprawy:

A. K.

s. K. i B.

ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że:

w okresie od stycznia 2010 roku do marca 2014 roku w R. poprzez wszczynanie awantur, wyzywanie słowami wulgarnymi i obraźliwymi, grożeniem zabójstwem, ośmieszanie i poniżanie, szarpanie, szturchanie, popychanie, łapanie za ramiona i potrząsanie, bicie rękami po całym ciele a także kopanie znęcał się fizycznie i psychicznie nad żoną J. K.,

tj. o czyn z art. 207 § 1 kk

1.  uznaje oskarżonego A. K. za winnego popełnienia tego, że w okresie od stycznia 2010 roku do marca 2014 roku w R. poprzez wszczynanie awantur, wyzywanie słowami wulgarnymi i obraźliwymi, grożeniem zabójstwem, ośmieszanie i poniżanie, szarpanie, szturchanie, popychanie, łapanie za ramiona i potrząsanie znęcał się fizycznie i psychicznie nad żoną J. K. tj. o czyn z art. 207 § 1 kk i za to na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk w zw. z art. 67 § 1 kk postępowanie wobec A. K. warunkowo umarza ustalając okres próby na 1 (jeden) rok;

2.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 2 kk zobowiązuje oskarżonego do przeproszenia pokrzywdzonej w terminie 14 (czternastu) dni od uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia;

3.  na podstawie § 14 ust. 2 pkt 1 i ust. 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28. 09. 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądza od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej kwotę 576,00 (pięćset siedemdziesiąt sześć) złote tytułem poniesionych wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika;

4.  na podstawie art. 629 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci wydatków w wysokości 469,26 (czterysta sześćdziesiąt dziewięć 26/100) złotych i obciąża go opłatą w kwocie 100 (sto) złotych.

Sędzia:

Sygn. akt II K 779/14

UZASADNIENIE

Oskarżony A. K. pozostawał w związku małżeńskim z pokrzywdzoną J. K.. Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w G. Ośrodek Zamiejscowy w R. z dnia 07 kwietnia 2014 r. małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód – bez orzekania o winie stron. Wymienieni z małżeństwa posiadają córkę M.. W 2010 r. strony wraz z córką zamieszkały wspólnie w domu położonym w R.. Wraz ze stronami zamieszkali rodzice pokrzywdzonej – B. i K. R.. W trakcie trwania związku małżeńskiego pomiędzy oskarżonym, a pokrzywdzoną często dochodziło do kłótni i nieporozumień. Dochodziło również do konfliktów oskarżonego z teściami.

Od stycznia 2010 r. negatywne zachowanie oskarżonego przybrało na sile. Oskarżony w trakcie awantur wyzywał żoną słowami wulgarnymi i obraźliwymi. Nadto ośmieszał ją i poniżał, szarpał, szturchał, popychał ją, łapał za ramiona i potrząsał. W miejscu zamieszkania stron dochodziło do interwencji Policji. W dniu 22 marca 2015 r. pokrzywdzona J. K. wyprowadziła się do mieszkania w R..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- częściowo wyjaśnień oskarżonego (k. 145 – 147, 156 – 157, 197v. – 198v.)

- częściowo zeznań pokrzywdzonej (k. 2 – 4, 27 – 28, 55 – 56, 84 – 85, 108, 136 – 138, 154 – 155, 199 – 201)

- zeznań świadków: K. R. (k. 15 – 16, 82 – 83, 2015v. - 2016), B. R. (k. 17 – 19, 25 – 26, 80 – 81, 201 – 202v.), M. K. (k. 20 – 21, 99 – 100, 216), S. T.-W. (k. 22 – 24, 127 – 128, 216v. – 217), K. B. (k. 35 – 36, 217), L. S. (k. 39 – 40, 217), I. W. (k. 41 – 42, 217v.), S. S. (1) (k. 44 – 45, 218), B. K. (k. 59 – 61, 217v. – 218), E. W. (k. 62 – 63, 218v.), P. G. (k. 65, 218v.), R. G. (k. 66, 219), P. W. (k. 67, 275v.), S. b. (1)(k. 69, 275v.), K. K. (2) (k. 90 – 91, 231v.), B. F. (k. 93 – 94, 201), G. F. (k. 95 – 96, 201), J. T. (1) (k. 106, 231v.), M. W. (1) (k. 113, 261v.), K. M. (k. 115, 231v.), R. W. (k. 118 – 120, 232), G. M. (k. 121 – 122, 232), A. T. (k. 123 – 124, 261v.), T. T. (k. 125 – 126, 261v.), A. B. (1) (k. 134, 262)

- niebieskiej karty (k. 51 – 54)

- wyroku o sygn. II RC (...)(k. 142)

Oskarżony A. K. zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i na rozprawie sądowej nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W obszernych wyjaśnieniach oskarżony podał, iż od 2010 r. zamieszkiwał wraz z żoną i teściami w domu w R.. Z uwagi na nadużywanie alkoholu przez K. R. pomiędzy teściami często dochodziło do kłótni i awantur. Oskarżony dodał, iż od 2011 r. jest mocno skonfliktowany z teściami, którzy zaczęli uważać się za jedynych właścicieli domu. Wkrótce po stronie rodziców opowiedziała się J. K.. Ponadto oskarżony dodał, iż przed rozwodem, który miał miejsce w 2014 r. J. K. wraz ze swoimi rodzicami wielokrotnie bezpodstawnie wzywała Policję. Pokrzywdzona oskarżyła go także o molestowanie córki M.. Oskarżony dodał, iż to pokrzywdzona awanturowała się i wyzywała go – w szczególności po użyciu alkoholu. w dniu 22 marca 2014 r. pokrzywdzona wyprowadziła się z domu, twierdząc, iż została z niego wyrzucona.

Oskarżony nie był wcześniej karany sądownie.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego A. K. (k. 145 – 147, 156 – 157, 197v. – 198v.)

- karta karna (k. 274)

Jakkolwiek nie ulega wątpliwości, iż oskarżony jest mocno skonfliktowany z byłą żoną i jej rodzicami, postawa oskarżonego, który nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu nie zasługuje na aprobatę Sądu.

Pokrzywdzona J. K. w swoich zeznaniach podała, iż każda rozmowa z mężem kończyła się awanturą. Oskarżony wielokrotnie wyzywał pokrzywdzoną. Awantury i kłótnie połączone z wyzwiskami odbywały się praktycznie każdego dnia. Pokrzywdzona dodała, iż musiała zachowywać spokój. W przeciwnym wypadku oskarżony uciekał się do przemocy fizycznej. Wielokrotnie kopał ją bez powodu. Równocześnie J. K. podała, iż oskarżony nastawił przeciwko niej córkę. Ponadto pokrzywdzona w swoich zeznaniach odnosiła się do wydarzeń, które miały miejsce w latach 2002 – 2005, jednakże Sąd nie wziął ich pod uwagę, gdyż nie były one przedmiotem przedmiotowego postępowania.

Świadek B. R. – matka pokrzywdzonej zeznała, iż od stycznia 2010 r. do marca 2014 r. bardzo często słyszała kłótnie, płacze i wyzwiska. Oskarżony wyzywał pokrzywdzoną, wielokrotnie w sposób bardzo wulgarny. Równocześnie świadek dodała, że oskarżony często bił pokrzywdzoną, jednak nie potrafiła wskazać kiedy pobicia te miały miejsce. Także świadek K. R. – ojciec pokrzywdzonej zeznał, iż oskarżony znęcał się nad J. K. zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Równocześnie przyznał, iż nie był świadkiem żadnego pobicia, a w jego obecności oskarżony był zawsze wzorowym mężem.

Przesłuchana w charakterze świadka M. K. – córka oskarżonego i pokrzywdzonej, zeznała iż pomiędzy stronami często dochodziło do awantur. W ich trakcie strony wyzywały się wzajemnie. Równocześnie świadek zaprzeczyła by była świadkiem przemocy fizycznej stosowanej przez oskarżonego. Świadek dodała, iż awantury nasiliły się z powodu konfliktu oskarżonego z dziadkami (B. i K. R.). K. miały miejsce interwencje Policji. Świadek stanowczo zaprzeczyła by kiedykolwiek widziała jak oskarżony bije pokrzywdzoną – mimo, iż J. K. kuliła się i krzyczała, że mąż ją bije. Potwierdziła, iż miało miejsce szturchanie.

Świadek S. W. przyznała, iż J. K. zwierzała jej się, że jest wyzywana i obrażana przez męża, który m.in. twierdzi, że jest głupia i gruba. Nadto pokrzywdzona mówiła, że oskarżony szarpał ją i popychał. Równocześnie zaprzeczyła by kiedykolwiek była naocznym świadkiem tych wyzwisk. Świadek przyznała również, iż w pierwszej kolejności pokrzywdzona zapytała czy będzie występować w charakterze świadka na Policji i dopiero wtedy poinformowała ją o wyzwiskach. Także z zeznań świadka K. B. wynika, iż pokrzywdzona informowała ją o wyzwiskach kierowanych przez oskarżonego. Nadto pokrzywdzona żaliła się, że oskarżony nadmiernie ją kontroluje.

J. K. zwierzała się również E. W.. Świadek potwierdziła, że z relacji pokrzywdzonej wie, że oskarżony znęcał się nad nią psychicznie, wyszydzał ją i poniżał. Nadto pokrzywdzona twierdziła, że oskarżony kontaktuje się z jej koleżankami by nakłoniły ją do wycofania pozwu rozwodowego, jak również nastawia przeciwko niej córkę.

M. W. (2) również potwierdziła, iż pokrzywdzona zwierzała jej się z problemów z mężem. J. K. mówiła, iż oskarżony wyzywa ją i poniża. Nadto świadek wielokrotnie zapraszała małżeństwo K. do swojego domu. W trakcie tych spotkań towarzyskich oskarżony upokarzał pokrzywdzoną, traktował ją niegrzecznie.

A. B. (2) – psychoterapeutka, do której zgłosiła się pokrzywdzona zeznała, iż J. K. jest typem ofiary. Z relacji pokrzywdzonej wynika, iż oskarżony szantażował ją i znęcał się nad nią psychicznie. Ponadto wyzywał ją, ignorował, nazywał głupia wariatką. Szarpał ją, zastraszał i podsłuchiwał. Równocześnie A. B. (1) dodała, iż z relacji innego psychologa wie, że oskarżony zgłosił się po pomoc.

B. K. – matka oskarżonego podała, iż była świadkiem awantury pomiędzy stronami oraz B. i K. R.. Przyznała również, iż J. K. twierdziła, że oskarżony nastawia przeciwko niej córkę M..

Zeznania pokrzywdzonej zasługują na wiarę jedynie w części, gdzie przyznaje ona, że oskarżony często awanturował się, wyzywał ją słowami wulgarnymi i obraźliwymi, jak również poniżał ją, szarpał, szturchał i popychał. W tej części znajdują one potwierdzenie w zeznaniach części świadków – córki stron, rodziców pokrzywdzonej oraz jej koleżanek. Nadto o faktach tych zeznała także psycholog, do której zgłosiła się pokrzywdzona. Na uwagę zasługuje fakt, iż koleżanki pokrzywdzonej o całej sytuacji wiedzą jedynie z jej relacji. Równocześnie nie znalazły potwierdzenia twierdzenia pokrzywdzonej, iż oskarżony bił ją rękami po całym ciele, jak również kopał. Równocześnie z zeznań świadka M. K., które Sąd uznał za wiarygodne w całości, jasno wynika, iż oskarżony nie nastawiał córki przeciwko matce.

Funkcjonariusze policji: S. S. (1), P. G. i R. G. przyznali, iż wielokrotnie brali udział w interwencjach w domu oskarżonego. Równocześnie S. S. (1) potwierdził, iż w rodzinie była założona „Niebieska karta”. Zawiadomienie wpłynęło ze szkoły M. K.. Świadkowie zgodnie zaprzeczyli by mieli informacje o biciu żony przez oskarżonego.

Świadkowie G. F. i B. F. – sąsiedzi małżeństwa K., w swoich zeznaniach zgodnie podali, iż nie mają wiedzy dotyczącej znęcania się oskarżonego nad żoną. Zgodnie podali również, iż nie byli świadkami awantur pomiędzy stronami.

Również świadkowie: I. W., L. S., K. K. (2), J. T. (2), K. M., G. M., R. W., P. W., S. B., A. T. i T. T. zeznali, iż nic nie wiedzą o tym by oskarżony w trakcie trwania małżeństwa znęcał się nad żoną J. K..

Tym samym zeznania tych świadków mają drugorzędne znaczenie w przedmiotowej sprawie.

Sąd zważył co następuje:

A. K. został oskarżony o to, że w okresie od stycznia 2010 r. do marca 2014 r. w R. poprzez wszczynanie awantur, wyzywanie słowami wulgarnymi i obraźliwymi, grożeniem zabójstwem, ośmieszanie i poniżanie, szarpanie, szturchanie, popychanie, łapanie za ramiona i potrząsanie, bicie rękami po całym ciele a także kopanie znęcał się fizycznie i psychicznie nad żoną J. K., tj. o czyn z art. 207 § 1 kk.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wykazał przede wszystkim, iż strony są ze sobą mocno skonfliktowane. Konflikt ten zakończył się rozwiązaniem małżeństwa przez rozwód w dniu 07 kwietnia 2014 r. Nadto w zarzucanym okresie oskarżony był mocno skonfliktowany ze swoimi teściami – B. i K. R.. Zdaniem Sądu miało to wpływ na zachowanie oskarżonego względem pokrzywdzonej. Równocześnie Sąd uznał, iż zachowanie oskarżonego istotnie nosiło znamiona znęcania się psychicznego, jak i fizycznego. Jednak twierdzenia pokrzywdzonej, iż oskarżony bił ją pięściami po całym ciele oraz kopał nie znalazły potwierdzenia w materiale dowodowym.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że wina oskarżonego A. K. nie budzi wątpliwości. Należy jednak podkreślić, że wina oskarżonego z uwagi na skonfliktowanie z pokrzywdzoną i jej rodzicami nie może być uznana za znaczną. Na ocenę stopnia zawinienia miało również wpływ zachowanie się pokrzywdzonej, która w pewnej części awantur i kłótni była również aktywna. Dochodziło do wzajemnych wyzwisk, a nawet szarpania. Jej udział był jednak nieznaczny i nie może ekskulpować oskarżonego. Warto również zauważyć, że w chwili obecnej strony mieszkają osobno z nowymi partnerami i takie sytuacje nie mają już miejsca. Nadto oskarżony nie był dotychczas karany. Równocześnie winno się stwierdzić, że przestępstwo zarzucane oskarżonemu z art. 207 § 1 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W związku z tym zdaniem Sądu w sprawie zachodzą przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania karnego z art. 66 § 1 i 2 kk.

Uznając oskarżonego za winnego tego, że w okresie od stycznia 2010 r. do marca 2014 r. w R. poprzez wszczynanie awantur, wyzywanie słowami wulgarnymi i obraźliwymi, grożeniem zabójstwem, ośmieszanie i poniżanie, szarpanie, szturchanie, popychanie, łapanie za ramiona i potrząsanie znęcał się fizycznie i psychicznie nad żoną J. K., tj. popełnienia czynu z art. 207 § 1 kk, na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk w zw. z art. 67 § 1 kk Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne wobec A. K. ustalając okres próby na 1 rok. Najistotniejszą przesłanką zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania jest wymaganie, aby wina sprawcy i społeczna szkodliwość popełnionego przez niego czynu nie były znaczne. Słusznie podkreśla się w orzecznictwie SN, iż ustalenie, że wina sprawcy nie jest znaczna, wymaga najpierw uznania, że sprawca w ogóle ponosi winę, a więc jej przypisania (zob. wyr. SN z 9 I 2002 r., III KKN 303/00, Orz. Prok. i Pr. 2003, nr 2).

W przedmiotowej sprawie wątpliwości co do popełnienia przez oskarżonego czynu nie występują, co potwierdza zebrany w sprawie materiał dowodowy. Sąd uznał, iż właściwości i warunki osobiste oskarżonego uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa.

Dla urealnienia dolegliwości za popełniony czyn, Sąd na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 2 kk zobowiązał oskarżonego do przeproszenia pokrzywdzonej w terminie 14 dni od uprawomocnienia się orzeczenia.

Na podstawie § 14 ust. 2 pkt 1 i ust. 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28. 09. 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej kwotę 576,00 zł tytułem poniesionych wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika.

Na podstawie art. 629 kpk Sad zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci wydatków w wysokości 469,26 zł i obciążył go opłatą w kwocie 100 zł.

Sędzia: