Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2016r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Dorota Scott-Sienkiel

Protokolant – st. sekr. sąd. Danuta Betlej

w obecności Prokuratora Elżbiety Biernackiej

po rozpoznaniu w dniach 8.09.2014r., 13.10,2014r., 17.11.2014r., 29.12.2014r., 23.02.2015r., 1.04.2015r., 6.05.2015r., 12.08.2015r., 29.10.2015r., 8.02.2016r., 9.03.2016r., na rozprawie

sprawy 1. L. S. (1)

urodzonego (...) w (...)

syna S. i S. z d. W.

oskarżonego o to, że:

I. W dniu 28 maja 2013r. w miejscowości T. gm. W. i w P. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu pożyczki w kwocie 24.390,24zł, posługując się podrobionym przez inną osobę zaświadczeniem o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) w B. datowanym na 15 maja 2013r., wprowadzając w błąd osoby upoważnione do oceny zdolności kredytobiorcy co do możliwości i zdolności do spłaty zaciągniętego zobowiązania, zawarł umowę o nr (...) czym doprowadził (...) Bank SA Oddział w P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 24.390,24zł, którego nie miał możliwości ani zamiaru spłacać czym działał na szkodę w/w banku,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk i art. 297 §1 kk i art. 270 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

II. W okresie od 18 kwietnia 2013r. do 22 kwietnia 2013r. w miejscowości T. gm. W. oraz w W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w warunkach czynu ciągłego zawarł w dniu 18 kwietnia 2013r. dwie umowy internetowe o świadczenie usług telekomunikacyjnych połączonych z promocyjną sprzedażą aparatów telefonicznych m-ki S. (...), które osobiście odebrał w dniu 22 kwietnia 2013r., wprowadzając w błąd upoważnionych pracowników co do zamiaru ponoszenia opłat związanych z użytkowaniem telefonów, doprowadził (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o łącznej kwocie 8.885,78zł stanowiącą wartość wydanych telefonów i wykorzystanych świadczeń telekomunikacyjnych działając tym samym na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk w zw. z art. 12 kk

III. W dniu 07 maja 2013r. w E. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu kredytu na zakup podzespołów komputerowych, wprowadzając w błąd osoby upoważnione co do oceny zdolności kredytobiorcy co do spłaty zaciągniętego zobowiązania poprzez złożenie nieprawdziwego oświadczenia co do wysokości osiąganych dochodów i ich źródła doprowadził (...) Bank SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez udzielenie kredytu w wysokości 4000zł, którego nie miał możliwości ani zamiaru spłacać czym działał na szkodę w/w banku,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk i art. 297 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

IV. W dniu 18 kwietnia 2013r. w miejscowości T. gm. W. oraz w W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w warunkach czynu ciągłego zawarł dwie umowy internetowe o świadczenie usług telekomunikacyjnych połączonych z promocyjną sprzedażą aparatów telefonicznych m-ki S. (...), które osobiście odebrał, wprowadzając w błąd upoważnionych pracowników co do zamiaru ponoszenia opłat związanych z użytkowaniem telefonów, doprowadził firmę (...) sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 7340,01zł stanowiącą wartość wydanych telefonów i wykorzystanych świadczeń telekomunikacyjnych działając tym samym na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk w zw. z art. 12 kk

V. W dniu 17 maja 2013r. w W. i w W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu pożyczki w kwocie 500zł, zawierając umowę internetową pożyczki oraz wprowadzając w błąd osoby upoważnione co do oceny zdolności pożyczkobiorcy co do możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania, doprowadził firmę (...) sp. z o.o. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 500zł, którego nie miał możliwości ani zamiaru spłacać czym działał na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk

VI. W okresie od dnia 21 maja 2013r. do 28 lipca 2013r. w W. i W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, w warunkach czynu ciągłego oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu pożyczki w łącznej kwocie 1400zł, zawierając w dniu 21 maja 2013r. umowę internetową pożyczki i w dniu 28 lipca 2013r. umowę dodatkową oraz wprowadzając w błąd osoby upoważnione co do oceny zdolności pożyczkobiorcy co do możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania doprowadził firmę (...) sp. z o.o. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1400zł, którego nie miał możliwości ani zamiaru spłacać czym działał na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk w zw. z art. 12 kk

VII. W dniu 10 kwietnia 2013r. w W. i w P. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu pożyczki w kwocie 400zł, zawierając umowę internetową pożyczki oraz wprowadzając w błąd osoby upoważnione co do oceny zdolności pożyczkobiorcy co do możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania, doprowadził firmę (...) sp. z o.o. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 400zł, którego nie miał możliwości ani zamiaru spłacać czym działał na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk

VIII. W dniu 22 kwietnia 2013r. w W. i we W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu pożyczki w kwocie 800zł, zawierając umowę internetową pożyczki oraz wprowadzając w błąd osoby upoważnione co do oceny zdolności pożyczkobiorcy co do możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania, doprowadził firmę (...) sp. z o.o. we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 800zł, którego nie miał możliwości ani zamiaru spłacać czym działał na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk

IX. W dniu 10 kwietnia 2013r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej zawarł z bankiem (...) umowę na prowadzenie rachunku oszczędnościowo rozliczeniowego oraz karty debetowej wprowadzając w błąd osoby upoważnione do oceny zdolności kredytobiorcy co do możliwości i zdolności do spłaty zaciągniętego zobowiązania, nie posiadając możliwości ani zamiaru spłaty doprowadził w/w bank do niekorzystnego rozporządzenia mienia w kwocie 1016,22zł z tytułu zaciągnięcia kredytu w formie niedozwolonego debetu czym działał na szkodę w/w banku,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk

2. J. B. (1)

urodzonego (...) w B.

syna K. i H. z d. G.

oskarżonego o to, że:

X. W dniu 28 maja 2013r. w miejscowości T. gm. W. i w P. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu pożyczki w kwocie 24.390,24zł przez L. S. (1), po uprzednim podrobieniu zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach firmie (...) w B. datowanym na 15 maja 2013r. poświadczającym nieprawdę o zatrudnieniu kredytobiorcy, wprowadzając w błąd osoby upoważnione do oceny zdolności kredytowej L. S. (1) w zakresie możliwości i zdolności do spłaty zaciągniętego zobowiązania doprowadził (...) Bank SA Oddział w P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez udzielenie L. S. (1) w kwocie 24.390,24zł, którego nie miał możliwości ani zamiaru spłacać czym działał na szkodę w/w banku,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk i art. 297 §1 kk i art. 270 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

XI. W okresie od 18 kwietnia 2013r. do 22 kwietnia 2013r. w miejscowości T. gm. W. oraz w W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu przez L. S. (1) dwóch telefonów komórkowych, w warunkach czynu ciągłego doprowadził do zawarcia w dniu 18 kwietnia 2013r. dwóch umów internetowych przez w/w o świadczenie usług telekomunikacyjnych połączonych z promocyjną sprzedażą aparatów telefonicznych m-ki S. (...), które osobiście odebrał w dniu 22 kwietnia 2013r., wprowadzając w błąd upoważnionych pracowników co do zamiaru ponoszenia opłat związanych z użytkowaniem telefonów przez L. S. (1), doprowadził (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o łącznej kwocie 8.885,78zł stanowiąca wartość wydanych telefonów i wykorzystanych świadczeń telekomunikacyjnych działając tym samym na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk w zw. z art. 12 kk

XII. W dniu 07 maja 2013r. w E. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu kredytu na zakup podzespołów komputerowych przez L. S. (1), wprowadzając w błąd osoby upoważnione co do oceny zdolności kredytobiorcy L. S. (1) co do spłaty zaciągniętego zobowiązania poprzez złożenie nieprawdziwego oświadczenia co do wysokości osiąganych dochodów i ich źródła doprowadził (...) Bank SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez udzielenie kredytu w wysokości 4000zł, którego nie miał możliwości ani zamiaru spłacać czym działał na szkodę w/w banku,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk i art. 297 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

XIII. W dniu 18 kwietnia 2013r. w miejscowości T. gm. W. oraz w W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez L. S. (1) polegającej na uzyskaniu dwóch telefonów komórkowych, w warunkach czynu ciągłego doprowadził do zawarcia dwóch umów internetowych o świadczenie usług telekomunikacyjnych połączonych z promocyjną sprzedażą aparatów telefonicznych m-ki S. (...), które osobiście odebrał, wprowadzając w błąd upoważnionych pracowników co do zamiaru ponoszenia opłat związanych z użytkowaniem telefonów przez L. S. (1), doprowadził firmę (...) sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 7340,01zł stanowiącą wartość wydanych telefonów i wykorzystanych świadczeń telekomunikacyjnych działając tym samym na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk w zw. z art. 12 kk

XIV. W dniu 17 maja 2013r. w W. i w W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu przez L. S. (1) pożyczki w kwocie 500zł, doprowadził do zawarcia umowy internetowej pożyczki oraz wprowadzając w błąd osoby upoważnione co do oceny zdolności pożyczkobiorcy L. S. (1) co do możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania doprowadził firmę (...) sp. z o.o. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 500zł, którego nie miał możliwości ani zamiaru spłacać czym działał na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk

XV. W okresie od dnia 21 maja 2013r. do 28 lipca 2013r. w W. i W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, w warunkach czynu ciągłego oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu przez L. S. (1) pożyczki w łącznej kwocie 1400zł, doprowadzając do zawarcia w dniu 21 maja 2014r. przez w/w umowy internetowej pożyczki i w dniu 28 lipca 2013r. umowy dodatkowej oraz wprowadzając w błąd osoby upoważnione co do oceny zdolności pożyczkobiorcy L. S. (1) co do możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania doprowadził firmę (...) sp. z o.o. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1400zł, którego nie miał możliwości ani zamiaru spłacać czym działał na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk w zw. z art. 12 kk

XVI. W dniu 10 kwietnia 2013r. w W. i w P. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu przez L. S. (1) pożyczki w kwocie 400zł, doprowadził do zawarcia umowy internetowej pożyczki przez w/w oraz wprowadzając w błąd osoby upoważnione co do oceny zdolności pożyczkobiorcy L. S. (1) co do możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania doprowadził firmę (...) sp. z o.o. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 400zł, którego nie miał możliwości ani zamiaru spłacać czym działał na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk

XVII. W dniu 22 kwietnia 2013r. w W. i w W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na uzyskaniu przez L. S. (1) pożyczki w kwocie 800zł, doprowadzając do zawarcia umowy internetowej pożyczki oraz wprowadzając w błąd osoby upoważnione co do oceny zdolności pożyczkobiorcy L. S. (1) co do możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania doprowadził firmę (...) sp. z o.o. we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 800zł, którego nie miał możliwości ani zamiaru spłacać czym działał na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk

XVIII. W dniu 10 kwietnia 2013r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez L. S. (1) doprowadził do zawarcia przez niego z bankiem (...) umowy na prowadzenie rachunku oszczędnościowo rozliczeniowego oraz karty debetowej wprowadzając w błąd osoby upoważnione do oceny zdolności kredytobiorcy L. S. (1) co do możliwości i zdolności do spłaty zaciągniętego zobowiązania a następnie otrzymując od w/w kartę płatniczą mając świadomość braku możliwości i zamiaru spłaty przez L. S. (1) doprowadził w/w bank do niekorzystnego rozporządzenia mienia w kwocie 1016,22zł z tytułu zaciągnięcia kredytu w formie niedozwolonego debetu czym działał na szkodę w/w banku,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk

XIX. W dniach 03 czerwca i 04 czerwca 2013r. w W., W. i E. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej podrabiając podpisy L. S. (1) na pieczątce nieistniejącej firmy (...).H.U. (...) na wniosku o kredyt kupiecki, umowie handlowej oraz dokumencie „Informacja o partnerze” wprowadzając w błąd osoby odpowiedzialne za ocenę zdolności płatności strony umowy doprowadził firmę (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci udzielenia kredytu kupieckiego w wysokości 7.322,41zł na zakup sprzętu komputerowego na szkodę w/w firmy,

tj. o czyn z art. 286 §1 kk i art. 270 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

XX. W nieustalonym okresie miejscu i czasie działając w warunkach czynu ciągłego podrobił podpis L. S. (1) na dokumentach przechowywanych w firmie (...) w B. a wystawionych na L. S. (1): na podaniu o urlop z dnia 29.05.2013r., umowie o pracę z dnia 14.05.2013r., porozumieniu stron z dnia 31.05.2013r., świadectwie pracy z dnia 31.05.2013, zaświadczeniu lekarskim z dnia 14.05.2013r.,

tj. o czyn z art. 270 §1 kk w zw. z art. 12 kk

XXI. W bliżej nie określonym czasie i miejscu w obszarze odwzorowania pieczątki z tekstem (...) podrobił podpis A. D. (1) na datowanym na 15 maja 2013r zaświadczeniu o zatrudnieniu i zarobkach osiąganych przez L. S. (1) w w/w firmie,

tj. o czyn z art.. 270 §1 kk

1.  Oskarżonego L. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w:

- pkt I aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zb. z art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności,

- pkt II i IV aktu oskarżenia, przy przyjęciu, że stanowią ciąg przestępstw i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 12 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 286§1 kk przy zastosowaniu art. 91§1 kk wymierza mu karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności,

- pkt III aktu oskarżenia, z tym, że przyjmuje, iż wysokość kredytu wynosiła 4.920,79 złotych i za to na podstawie art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

- pkt IX aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 286§1 kk skazuje go na karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 85 kk, art. 86§1 kk orzeka wobec oskarżonego L. S. (1) karę łączną 1 (jeden) roku pobawienia wolności.

3.  Na podstawie art. 69 §1 i 2 kk i art. 70 §1 pkt 1 kk, art. 4§1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego L. S. (1) kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza tytułem próby na okres 4 (cztery) lat.

4.  Oskarżonego L. S. (1) uniewinnia od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt V, VI, VII i VIII aktu oskarżenia.

5.  Oskarżonego J. B. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to:

- za czyny opisane w pkt X i XXI aktu oskarżenia, uznając, że stanowią jedno przestępstwo i za to na podstawie art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zb. z art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 1 (jeden) roku i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyny opisane w pkt XI i XIII aktu oskarżenia, przy przyjęciu, że stanowią ciąg przestępstw oraz eliminując z opisu czynu z pkt XIII aktu oskarżenia fragment: „przez L. S. (1)” i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 12 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 286§1 kk przy zastosowaniu art. 91§1 kk wymierza mu karę 1 (jeden) roku i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn opisany w pkt XII aktu oskarżenia, z tym, że przyjmuje, iż wysokość kredytu wynosiła 4.920,79 złotych i za to na podstawie art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyny opisane w pkt XIV, XV, XVI, XVII, przy przyjęciu, że stanowią ciąg przestępstw, eliminując z opisu czynów fragmenty: „działając wspólnie i w porozumieniu inną osobą”, a także przyjmując w zakresie czynu opisanego w pkt XV aktu oskarżenia, że doprowadził do zawarcia umowy w dniu 21 maja 2013r. oraz w zakresie czynu opisanego w pkt XVI aktu oskarżenia, że działał na szkodę firmy (...) sp. z o.o. w P. i za to na podstawie art. 286§1 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 286§1 kk przy zastosowaniu art. 91§1 kk wymierza mu karę 1 (jeden) roku pobawienia wolności,

- za czyn opisany w pkt XVIII aktu oskarżenia, z tym, że eliminuje z opisu czynu fragment: „przez L. S. (1)” i za to na podstawie art. 286§1 kk skazuje go na karę 1 (jeden) roku pozbawienia wolności.

- za czyn opisany w pkt XIX aktu oskarżenia, z tym, że eliminuje z opisu czynu fragment: „w W.” i za to na podstawie art. 286§1 kk w zb. z art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 1 (jeden) roku i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn opisany w pkt XX aktu oskarżenia, z tym, że eliminuje z opisu czynu fragment: „zaświadczeniu lekarskim z dnia 14.05.2013r” i za to na podstawie art. 270§1 kk w zw. z art. 12 kk skazuje go na karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności.

6.  Na podstawie art. 85 kk, art. 86§1 kk orzeka wobec oskarżonego J. B. (1) karę łączną 2 (dwa) lat i 6 (sześć) miesięcy pobawienia wolności.

7.  Na podstawie art. 46§1 kk orzeka wobec oskarżonych L. S. (1) i J. B. (1) solidarny obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz:

(...) Bank S.A. w W. kwoty 24.390,24 (dwadzieścia cztery tysiące trzysta dziewięćdziesiąt 24/100) złotych,

- (...) S.A. w W. kwoty 8.885,78 (osiem tysięcy osiemset osiemdziesiąt pięć 78/100) złotych,

(...) Bank S.A. we W. kwoty 4.920,79 (cztery tysiące dziewięćset dwadzieścia 79/100) złotych,

- (...) Sp. z o.o. w W. kwoty 7.340,01 (siedem tysięcy trzysta czterdzieści 01/100) złotych,

- (...) Bank (...) kwoty 1.016,22 (jeden tysiąc szesnaście 22/100) złotych.

8.  Na podstawie art. 46§1 kk orzeka wobec oskarżonego J. B. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz:

- (...) Sp. z o.o. w W. kwoty 500 (pięćset) złotych,

- (...) Sp. z o.o. w W. kwoty 1.400 (jeden tysiąc czterysta) złotych,

- (...) Sp. z o.o. w P. kwoty 400 (czterysta) złotych,

- (...) Sp. z o.o. we W. kwoty 800 (osiemset) złotych,

- (...) S.A. we W. kwotę 7.322,41 (siedem tysięcy trzysta dwadzieścia dwa 41/100) złotych.

9.  Na podstawie art. 44§1 kk orzeka przepadek dowodów rzeczowych zarejestrowanych pod poz. od 677/14 do 692/14 i od 697/14 do 699/14- poprzez pozostawienie w aktach sprawy.

10.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. S. kwotę (...),20 (jeden tysiąc trzydzieści trzy 20/100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu, w tym kwotę 193,20 (sto dziewięćdziesiąt trzy 20/100) złotych tytułem podatku VAT oraz kwotę 270,80 (dwieście siedemdziesiąt 80/100) złotych tytułem zwrotu kosztów podróży.

11.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. R. kwotę 826,56 (osiemset dwadzieścia sześć 56/100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu, w tym kwotę 154,56 (sto pięćdziesiąt cztery 56/100) złotych tytułem podatku VAT oraz kwotę 167,16 (dwieście sto sześćdziesiąt siedem 16/100) złotych tytułem zwrotu kosztów podróży.

12.  Zwalnia oskarżonych od obowiązku ponoszenia opłat i pozostałych kosztów sądowych.

Sygn. akt V K 150/14

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

L. S. (1) w okresie od 19 października 2012r. do 18 grudnia 2012r. odbywał karę pozbawienia wolności w Areszcie Śledczym w G.. Razem z nim w jednej celi przebywali J. B. (1), C. G. i J. B. (2). Po opuszczeniu jednostki penitencjarnej L. S. (1) wrócił do swego miejsca zamieszkania w T.. W dniu 10 kwietnia 2013r. J. B. (1) i C. G. odwiedzili L. S. (1) w T., a następnie zabrali go do W.. Tego samego dnia udali się do placówki banku (...) znajdującego się przy Placu (...). Tam L. S. (1) zawarł umowę o prowadzenie rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego o nr (...) oraz uzyskał kartę debetową. L. S. (1) kartę przekazał swoim znajomym, w zamian za co otrzymał kwotę 100 złotych. Rachunek L. S. (1) służył w późniejszym okresie do przelewania przez instytucje finansowe kwot pożyczek gotówkowych zaciągniętych przez J. B. (1). Nadto na szkodę banku został zaciągnięty kredyt w postaci niedozwolonego debetu w kwocie 1016,22 złotych, który nigdy nie został spłacony.

W dniu 16 kwietnia 2013r. L. S. (1) zgłosił się do Urzędu Miejskiego w W. z wnioskiem o wpis działalności gospodarczej. Wniosek ten był już wypełniony, a także został wcześniej wprowadzony do systemu Centralnej Ewidencji (...) o Działalności Gospodarczej drogą elektroniczną. L. S. (1) zgłosił do wpisu Firmę Handlowo – Usługową (...). Następnie w dniu 5 czerwca 2013r. L. S. (1) złożył wniosek o wykreślnie swojej działalności z ewidencji, by w dniu 7 czerwca ponownie złożyć wniosek o wpis.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty: umowę wraz z załącznikami k. 201-209, zestawienie operacji za okres 10.04.2013-31.08.2013 k. 416-418, zeznania świadka E. T. k. 109-110.

W dniu 10 kwietnia 2013 roku J. B. (1)podając się za L. S. (1)złożył wniosek o udzielenie pożyczki przez (...) sp. z o.o.w P.. Wniosek został złożony za pośrednictwem strony internetowej www.visset.pl o godzinie 14:28:29 z komputera o nr (...). Klient dokonał rejestracji na stronie i podał swoje dane: adres zamieszkania: (...)-(...) W. (...)/3, nr dowodu osobistego (...), PESEL (...), adres e-mailowy l. (...)i numer (...). Został następnie zweryfikowany w drodze rozmowy telefonicznej, sprawdzono również, czy figuruje w rejestrach dłużników. Musiał nadto dokonać przelania opłaty weryfikacyjnej w kwocie 1 zł ze swojego konta, co też uczynił. Ponieważ nie było żadnych zastrzeżeń tego samego dnia zawarto z nim umowę pożyczki nr (...)na kwotę 400 złotych, przelewając ją na nr konta (...). Umowa nie wymagała podpisania, nie była wysyłana do klienta, była dla niego dostępna na stronie internetowej na indywidualnym profilu klienta. Zgodnie z treścią umowy kwota pożyczki wraz z opłatami miała być spłacona w terminie 30 dni od zawarcia umowy. Pożyczka nigdy nie została spłacona.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty: umowę k. 675, potwierdzenia przelewów k. 676, 678, zestawienie operacji za okres 10.04.2013-31.08.2013 k. 416-418, informację z (...) sp. z o.o. k. 342, zeznania świadka : M. K. (1) k. 672,

W dniu 10 kwietnia 2013 roku o godz. 14:21 z adresu (...) J. B. (1)podając się za L. S. (1)złożył również wniosek o udzielenie pożyczki w firmie (...) sp. z o.o.we W., co nastąpiło poprzez wypełnienie formularzu znajdującego się na stronie www.ekspreskasa. pl. (...)wskazał kwotę pożyczki oraz dane osobowe i zaakceptował warunki udzielenia pożyczki. Następnie otrzymał sms z kodem (...), który umożliwił mu złożenie wniosku. Dane wnioskodawcy zostały zweryfikowane przez pracowników (...) sp. z o.o., został również sprawdzony jego stan zadłużenia w Krajowym Rejestrze Długów. Wniosek został zaakceptowany, zaś klient był zobowiązany do dokonania przelewu weryfikacyjnego w kwocie 0,01 złotych ze swego konta, na konto firmy. Wnioskodawca pozytywnie przeszedł procedurę i otrzymał pożyczkę w kwocie 400 złotych na okres 15 dni. Przelew został dokonany na rachunek (...). Pożyczka ta została spłacona w całości w dniu 19 kwietnia 2013r. Kolejny wniosek o udzielenie pożyczki od J. B. (1)wpłynął w dniu 22 kwietnia 2013r. o godzinie 13:43 z adresu (...). We wniosku podał dane: adres zamieszkania: (...)-(...) W. (...)/3, nr dowodu osobistego (...), PESEL (...), adres e-mailowy l. (...)i numer (...)i nr rachunku bankowego (...). Wniosek został zaakceptowany i pożyczka nr (...)w kwocie 800 złotych, z terminem spłaty 30 dni, została przekazana na wskazane konto. Pożyczka ta nie została spłacona.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty: informacja z (...) k. (...), potwierdzenia przelewów k. 636, 637, zestawienie operacji za okres 10.04.2013-31.08.2013 k. 416-418, zeznania świadka A. S. k. 633-634, telegram nr 484/13 wraz z odpowiedzią, k. 198, 341.

Kolejną firmą, z którą J. B. (1)podając się za L. S. (1)zawierał internetowe umowy pożyczki, była firma (...)z o.o. w W.. Po raz pierwszy wniosek został złożony w dniu 10 kwietnia 2013 roku o godz. 13:45:32 z adresu (...)po uprzednim zarejestrowaniu się na stronie internetowej firmy. Klient podczas rejestracji podał swoje dane: adres zamieszkania: (...)-(...) W. (...)/3, nr dowodu osobistego (...), PESEL (...), adres e-mailowy l. (...)i numer (...)i nr rachunku bankowego (...). Dane wnioskodawcy zostały zweryfikowane przez pracowników (...)Sp z o.o., nadto wnioskodawca dokonał przelewu weryfikacyjnego na konto firmy w kwocie 0,01 zł z podanego przez siebie konta. Ponieważ nie było zastrzeżeń co do wnioskodawcy, została udzielona pożyczka nr (...)w kwocie 800 złotych na okres 30 dni. Kolejnej pożyczki o nr (...)w kwocie 800 złotych na okres 30 dni udzielono temu samemu klientowi na jego wniosek złożony w dniu 22 kwietnia 2013r. o godz. 14:02:32 z adresu (...)W dniu 29 kwietnia 2013r. wnioskodawca zwrócił się o kwotę dodatkową – 300 złotych, która również została przelana na jego konto. Te zobowiązania zostały spłacone w dniu 21 maja 2013r. Wniosek o trzecią pożyczkę został złożony w dniu 21 maja 2013r. o godz. 14:59:00 z adresu (...). Pożyczka nr (...)w kwocie 1100 złotych została udzielona na okres 30 dni. W dniu 28 lipca 2013r. klient złożył wniosek o kwotę dodatkową w wysokości 300 złotych, która również została przelana na jego konto, zaś łączną kwota zobowiązań wobec firmy (...)z o.o. wzrosła do kwoty 1400 złotych. Ostatnia pożyczka nie została nigdy spłacona.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty: zestawienie operacji za okres 10.04.2013-31.08.2013 k. 416-418, zeznania świadka P. S. (1) k. 621- 623, telegram nr 484/13 wraz z odpowiedzią, k. 198, 341.

W dniu 18 kwietnia 2013r. J. B. (1)w sklepie internetowym (...) S.A.z numeru (...)złożył dwa zamówienia nr (...)i nr (...)o świadczenie usług telekomunikacyjnych na abonament. Jako wnioskodawcę wskazał firmę (...), podał dane: NIP (...), Regon (...), PESEL (...), nr dowodu osobistego (...), telefon komórkowy (...), adres e-mailowy lechsiajkowski@gmail.com i adres zamieszkania (...)-(...) W. (...)/3. Na podstawie tych zamówień system wygenerował dwie umowy o numerach (...).

W wyniku zawarcia umowy nr (...) zakupiony został w promocji aparat telefoniczny Samsung G. (...), którego cena w ofercie specjalnej bez zawierania umowy wynosiła 3.999 złotych. Przy zakupie tego modelu należało uiścić pierwszą ratę w kwocie 1 złotych, kolejnych rat nie uiszczono. Koszt wynikający z przyłączenia do sieci i innych usług wyniósł w tym przypadku 385,41 złotych. W wyniku zawarcia umowy nr (...) zakupiony został w promocji aparat telefoniczny Samsung G. (...). Również w tym przypadku cena tego modelu w ofercie specjalnej bez zawierania umowy wynosiła 3.999 złotych. Przy zakupie aparatu należało uiścić pierwszą ratę w kwocie 1 złotych, kolejnych rat nie uiszczono. Koszt wynikający z przyłączenia do sieci i innych usług wyniósł w tym przypadku 504,37 złotych. W dniu 19 kwietnia 2013r. aktywowane zostały numery (...) i (...). Telefony został doręczone w dniu 22 kwietnia 2013r. Przesyłki o numerach (...) i (...) doręczyła firma kurierska (...) z siedzibą w W., zaś L. S. (1) osobiście je odebrał w siedzibie firmy kurierskiej w E. oraz podpisał umowy, które zostały zwrócone do firmy telekomunikacyjnej. Od dnia aktywacji klient nie dokonał żadnej wpłaty. Straty firmy (...) S.A. w związku z zawarciem umowy nr (...) wyniosły 4.383,41 zł, zaś w związku z zawarciem umowy nr (...) – 4.502,37 złotych, czyli łącznie 8.885,78 złotych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty: informację k. 183-184, listy przewozowe k. 237, 238, umowy k. 268-272, 273-277, zeznania świadków: B. W. k. 291-292, M. K. (2) k. 588-589, opinię biegłego z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów k. 767-77, telegram nr 472/13 wraz z odpowiedzią, k. 193, 294.

W dniu 18 kwietnia 2013r. J. B. (1)doprowadził do zawarcia dwóch internetowych umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych między L. S. (1)prowadzącym firmę (...)a firmą (...) sp. z o.o.w W.. Przy zawieraniu umów posłużył się dowodem osobistym (...), wydrukiem z (...), decyzją NIP i wydrukiem z GUS. Klient wskazał również adres e-mailowy l. (...)i adres zamieszkania (...)-(...) W.. (...)/3, Regon (...), PESEL (...)i nr (...). Na podstawie tych zamówień system wygenerował dwie umowy o numerach (...). W wyniku zawarcia umów klient uzyskał dwa aparaty telefoniczne Samsung G. (...), o wartości 3.439 złotych poza promocją za każdy z nich oraz karty SIM z numerami (...)i (...). Umowy wraz z zakupionymi aparatami komórkowymi zostały przesłane na adres (...)-(...) W., (...)/3 firmą kurierską K-ex, która posługiwała się listami przewozowymi o nr (...)i (...). Umowy zostały podpisane przez L. S. (1)i zwrócone do firmy. Klient dokonał tylko jednej wpłaty w wysokości 268,14 złotych. Straty firm (...) sp. z o.o.w W.w związku z zawartymi umowami wyniosły łącznie 7340,01 złotych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty: umowy k. 375, 376, zeznania świadka K. S. k. 780-782, opinię biegłego z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów k. 767-771.

W dniu 7 maja 2013 roku L. S. (1) zgłosił się do firmy (...) przy ul. (...) w E.. M. K. (3) pod tym adresem prowadzi działalność gospodarczą – sklep (...), w którym sprzedaje m.in. podzespoły do komputerów. W związku z tą działalnością zajmuje się również pośrednictwem między klientami a bankami w zakresie umów kredytowych. W tym czasie współpracował z dwoma bankami (...) S. A. i (...) Agricole. L. S. (1) złożył wniosek o kredyt konsumencki w (...) Bank S. A. Przed zawarciem umowy okazał dowód osobisty o nr (...), podał PESEL (...), podał swoje miejsce zamieszkania: (...)-(...) W. (...)/3. Nadto złożył ustne oświadczenie, że otrzymuje emeryturę w kwocie 1833,30 złotych. Bank zweryfikował wniosek i dane podane przez M. K. (3) drogą elektroniczną. Ponieważ do wniosku nie było żadnych zastrzeżeń, umowa o kredyt konsumencki na zakup towarów i usług nr (...) została wydrukowana w dwóch egzemplarzach i podpisana przez L. S. (1). Zgodnie z jej treścią został mu udzielony kredyt w kwocie 4.920,79 złotych na zakup podzespołów komputerowych, który następnie miał być spłacany w 24 ratach do 7 dnia każdego miesiąca, po 253,75 złotych. Żadna rata kredytu nie została uiszczona. Sprzęt został wydany kredytobiorcy w dniu zawarcia umowy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty: umowę k. 393-395, zeznania świadków: M. K. (3) k. 593-594, K. D. k. 793.

W dniu 17 maja 2013r. J. B. (1)podając się za L. S. (1)doprowadził do zawarcia umowy internetowej pożyczki w kwocie 500 złotych z firmą (...) sp. z o.o.Oskarżony dokonał rejestracji na stronie internetowej www.m.-credit.pl wskazując dane: numer (...), adres e-mail: l. (...) , nr rachunku bankowego (...)prowadzonego w (...) SA, (...), adres zamieszkania. Rejestracji dokonano o godzinie 11:59:07 i ustalono, że IP logowania osoby ubiegającej się o pożyczkę to 94.42.251.163. Po wypełnieniu kwestionariusza osobowego oskarżony uiścił obowiązkową opłatę w kwocie 1 gr na konto spółki, co było konieczne dla potwierdzenia zgodności numeru rachunku bankowego podanego podczas rejestracji. Przesłał również skan dowodu osobistego na podany przez spółkę adres e-mail. Był to dowód osobisty wystawiony na nazwisko L. S. (1). Po sprawdzeniu przez pracowników firmy wszystkich danych, na konto wskazywane przez pożyczkobiorcę tego samego dnia o godzinie 13:02 dokonano przelewu kwoty pożyczki w wysokości 500 złotych. Z chwilą przelania pożyczki automatycznie doszło do zawarcia umowy, której został przypisany numer (...). Umowa została przesłana na adres e-mail pożyczkobiorcy, który był zobowiązany do jej wydrukowania w dwóch egzemplarzach, podpisania i odesłania do firmy udzielającej pożyczki, czego jednak oskarżony nie uczynił. Zgodnie z umową pożyczkobiorca był zobowiązany do spłacenia kwoty 600 złotych do dnia 16.06.2013r., co jednak nigdy nie nastąpiło. Spółka dwukrotnie wysyłała wezwanie do zapłaty na podany przez pożyczkobiorcę adres zamieszkania, jednak oba pisma pozostały bez odpowiedzi. Ostatni raz oskarżony J. B. (1)logował się w dniu 29 maja 2013r. o godz. 19:46:33. Ustalono, że IP tego logowania to(...)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty: informację z (...) Sp. z o.o. k. 146-148 wraz z załącznikami k. 149-154, zeznania świadka P. S. (2) k. 786, telegram nr 484/13 wraz z odpowiedzią, k. 198, 341

W dniu 17 maja 2013r. w biurze A. C. (1), prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa między klientami i bankami, w tym również (...) Bank S. A., został złożony pisemny wniosek, w którym L. S. (1) wnosił o udzielenie mu kredytu w wysokości 50.000 złotych. Z przestawionego przez wnioskodawcę zaświadczenia datowanego na dzień 10 maja 2013r. wynikało, że pracuje on w firmie (...) z siedzibą w B., jako glazurnik. Z jego treści wynikało również, że umowa została zawarta w dniu 1 sierpnia 2012r. na czas nieokreślony i z tytułu zatrudnienia L. S. (1) miał uzyskiwać dochód miesięczny w kwocie 2.619,84 złotych. Wniosek został podpisany przez A. C. (1), która następnie przekazała go do placówki A. Banku, gdzie odebrała go jego pracownica I. R.. Wniosek ten nie został rozpatrzony pozytywnie z powodu wysokiego ryzyka kredytowego, okazało się bowiem, że w tym samym czasie L. S. (1) złożył do A. Banku wniosek kredytowy drogą internetową.

Do podpisania umowy o pożyczkę nr (...) między (...) Bank S.A. w P. , reprezentowanym przez pełnomocników banku (...) doszło w dniu 28 maja 2013r. w T.. Umowa została mu doręczona przez kuriera i po podpisaniu wróciła do banku. W tym celu przedstawione zostało zaświadczenie o zatrudnieniu datowane na dzień 15 maja 2013r., z którego wynikało że L. S. (1) pracuje w firmie (...) z siedzibą w B., jako glazurnik. Z treści zaświadczenia wynikało nadto, że wnioskodawca jest zatrudniony na czas nieokreślony od 1 sierpnia 2012r. i uzyskuje dochód miesięczny w kwocie 2.619,84 złotych. Podpis A. D. (1) na zaświadczeniu, mieszczący się w obszarze odwzorowania pieczątki z tekstem (...) podrobił J. B. (1). Zgodnie z treścią podpisanej umowy bank udzielił pożyczkę w kwocie 24.390, 24 złotych, którą pożyczkobiorca zobowiązywał się spłacać w 60 równych ratach do 10 dnia każdego miesiąca. Pożyczka nie została spłacona.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków: I. R. k. 603-604, A. C. (1) k. 605-606, J. B. (3) k. 653, dokumenty: wniosek kredytowy z załącznikami k. 166-172, umowa z załącznikami k. 234-253, 255-258, w tym zaświadczenie o zarobkach k. 253 i zaświadczenie z ZUS k. 252, instrukcja doręczenia dla kuriera k. 254, historia rachunku kredytowego k. 386-387, opinia biegłego z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów k. 767-774.

W dniu 4 czerwca 2013r. do firmy (...) S.A.we W.przesłane zostały dokumenty założycielskie, przez J. B. (1)podającego się za L. S. (1), prowadzącego firmę (...). Zgłaszający się został wpisany do systemu sprzedaży internetowej, jako kontrahent. Klientowi został dostarczony na wskazany przez niego adres e-mailowy f. (...)login i hasło dostępu, dzięki którym mógł on dokonywać internetowych zakupów. Towar był dostarczany za pośrednictwem firmy kurierskiej (...). Pierwszego zakupu dokonano w dniu 6 czerwca 2013r. za pośrednictwem systemu internetowego. Były to 4 laptopy A., za łączną kwotę 7212,55 złotych. Faktura za ten zakup została opłacona w całości. Kolejny zakup – jednego laptopa A.za kwotę 1909,49 złotych, został dokonany w dniu 11 czerwca 2013r. Również w tym przypadku faktura została opłacona. Po tych transakcjach w dniu 24 czerwca 2013r. firma (...)uzyskała linię kredytową w wysokości 7500 złotych. Następnie w dniu 25 czerwca 2013r. zostało złożone kolejne zamówienie, tym razem na kwotę 7322,41 złotych za sprzęt w postaci: 3 laptopów A., jedną drukarkę, jedno urządzenie wielofunkcyjne i trzy oprogramowania MS W. (...). Faktura wystawiona z terminem płatności do 6 lipca 2013r. nie została opłacona, należności nie udało się również odzyskać zewnętrznej firmie windykacyjnej (...)we W.. Oskarżony J. B. (1)wskazał jako adres do doręczeń– ul. (...), (...)-(...) E.. Był to inny adres, niż ten wskazany jako siedziba firmy. Towar nie był jednak odebrany pod tym adresem, tylko w siedzibie firmy doręczającej przesyłki w dniu 26 czerwca 2013r.

Na wniosku o kredyt kupiecki, umowie handlowej (datowanej na dzień 4.06.2013r.) oraz na dokumencie „Informacja o partnerze” (datowanej na dzień 3.06.2013r.) podpisy L. S. (1) zostały podrobione przez J. B. (1).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadka B. K. k. 306-308 i dokumenty: dokumentację k. 310-330, umowę handlową k. 368-369, informację o partnerze k. 370, wniosek o kredyt kupiecki k. 352, opinię biegłego z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów k. 767-775.

J. B. (1) dopuścił się również podrobienia podpisu L. S. (1) na dokumentach, które były przechowywane w firmie (...) w B. w postaci: podania o urlop z dnia 29.05.2013r., umowy o pracę z dnia 14.05.2013r., porozumienia stron z dnia 31.05.2013r., świadectwa pracy z dnia 31.05.2013r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu akta osobowe L. S. (1) k. 453, opinię biegłego z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów k. 767-775.

Oskarżony L. S. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Podał, że w Areszcie Śledczym w G. poznał J. B. (1) oraz C. G., który obiecał mu pomóc w uzyskaniu pracy u A. D. (1). Podał, że istotnie podpisał umowę o prowadzenie rachunku w (...) w W.. Podwieźli go tam B. i (...). Otrzymał wówczas kartę kredytową, którą przekazał znajomym. (...) mówił, że mu ją odwiezie następnego dnia, ale tego nie zrobił. Został oszukany przez (...), bo myślał, że pomoże mu załatwić pracę. L. S. (1) podał, że nie potrafi obsługiwać telefonów komórkowych i nie zawierał żadnych umów kupna takich telefonów. Nie zawierał również żadnych umów o pożyczki.

L. S. (1) potwierdził również swoje wyjaśnienia, które złożył w toku postępowania przygotowawczego. Podał wówczas, że istotnie podpisywał coś w banku w W., jednak słabo widzi, więc nie widział, co podpisał. Dostał wówczas kartę debetową, którą zabrali jego znajomi. Dostał wówczas od nich 100 złotych. Zdarzyło się również, że podpisał jakąś przesyłkę dostarczoną przez firmę przewozową, jednak jej nie zatrzymał. Ją również zabrali jego koledzy. Stwierdził, że został przez nich wrobiony. Zaznaczył, że nie ma komputera, ani Internetu, nie potrafi obsługiwać takich urządzeń. (wyjaśnienia L. S. 900v, 809 )

Oskarżony J. B. (1) również nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Stwierdził, że na ławie oskarżonych powinien znaleźć się jego kolega C. G., ponieważ to on go „wrobił”. (...) płacił mu za to, że podwoził jego i L. S. (1) do W., co miało miejsce 3-4 razy. Raz podwiózł ich do banku (...) przy Placu (...). Nie interesował się, w jakim celu tam jadą. Zgodził się ich podwozić, ponieważ dostawał za to dodatkowe pieniądze. Podał nadto, że był świadkiem, jak obaj odbierali przesyłki od kurierów, nie dowiedział się jednak, co w nich było. Zaprzeczył, jakoby podrobił podpisy na jakichkolwiek dokumentach, a tym samym nie zgodził się z opinią biegłego w tym zakresie. Stwierdził nadto, że sprzęt z firmy (...) nie został u niego znaleziony w trakcie przesłuchania. Według jego wiedzy cześć tego sprzętu w postaci drukarki i laptopów znajduje się u rodziny (...) (wyjaśnienia J. B. k. 901).

Wyjaśnienia obu oskarżonych nie zasługują na danie im wiary w zakresie, w jakim pozostają w sprzeczności z ustalonym stanem faktycznym. Ten zaś oparty został na całokształcie materiału dowodowego, w którym kluczową rolę odegrały dowody w postaci zebranej dokumentacji.

Nie ma żadnych wątpliwości, że w dniu 10 kwietnia 2013r. L. S. (1) pojawił się w oddziale Banku (...) w W. przy Placu (...) i zawarł w nim umowę na prowadzenie rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego o nr (...). Okoliczność ta nie budzi żadnych wątpliwości, skoro oskarżony L. S. (1) jej nie zaprzecza i jednocześnie znajduje ona potwierdzenie w dokumentach dotyczących zawarcia umowy. Bezsporne jest również to, że tego dnia towarzyszyli mu jego nowi znajomi – J. B. (1) i C. G., gdyż to także wynika z wyjaśnień L. S. (1), zaś J. B. (1) nie zaprzeczył, że podwoził kolegów do banku w W.. Należało również dać wiarę wyjaśnieniom L. S. (1), że zaraz po podpisaniu umowy, przekazał swoim znajomym kartę debetową i sam z niej później już nie korzystał. Rachunek ten był następnie wykorzystywany do dokonywania szeregu transakcji, w tym do przelewania kwot pożyczek zaciąganych drogą internetową. Zauważyć należy, że w okresie od 19.04.2013r. do 28.05.2013r. dokonywano szereg wypłat z tego konta za pomocą karty, przy czym żadna z transakcji nie została przeprowadzona z bankomatu, który byłby umiejscowiony w pobliżu miejsca zamieszkania L. S. (1). Co więcej, wypłaty były dokonywane w różnych miejscach kraju: w E., Z. i O., zaś przeważająca ich liczba, bo 12 na 14 dokonanych wszystkich transakcji, w E. z bankomatu przy ul. (...). Zdaniem Sądu można wykluczyć, by wypłat tych dokonywał L. S. (1), który nie mieszkał w E., ale w T. - miejscowości odległej od tego miasta o ok. 80 km, a jednocześnie nie posiadał środka transportu, który pozwalałby mu łatwo dostać się do E. lub Z., czy O. i dokonywać wypłat o różnych porach dnia (wypłaty dokonywane był zarówno rano, jak i wieczorem). Zresztą w jakim celu w ogóle miałby jechał do tych miejscowości, skoro w pobliżu jego miejsca zamieszkania niewątpliwie znajdowało się wiele bankomatów, z których takich wypłat można było dokonać. Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że 12 wypłat dokonano w E. przy ul. (...), czyli z bankomatu, który położony jest niedaleko od miejsca zamieszkania J. B. (1) i jego matki H. B. (ul. (...)). Niewątpliwie zatem ta okoliczność przemawia za wnioskiem, że z rachunku korzystał J. B. (1) z wyłączeniem L. S. (1) (wyciąg transakcji k. 416 - 418). Nadto zauważyć należy, że za pośrednictwem konta nr (...), którego właścicielem był L. S. (2), dokonywano kilkanaście transakcji z osobami, które nigdy nie słyszały nazwiska tego oskarżonego. Znane im były jedynie nazwiska J. B. (1) i C. G. (zeznania K. K. k. 1084, W. P. k.1024v, M. Z. k. 1084 , K. G. k. 1024-1024v, M. B. k. 1024v-1025). Ta okoliczność również przemawia za przyjęciem wersji, że L. S. (1) po podpisaniu umowy o prowadzenie rachunku bankowego z konta nie korzystał.

W dniu zawarcia umowy o prowadzenie rachunku bankowego w (...) w W. czyli 10 kwietnia 2013r. miały miejsce pierwsze transakcje z użyciem rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego o nr (...). Pierwsza była wpłata z konta K. G. (2) zam. (...), gm. K. w wysokości 7 złotych. Tego samego dnia zostały złożone również wnioski o udzielenie pożyczek do firm (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. ( o których mowa w zarzutach z aktu oskarżenia) oraz (...) i (...).PL (k. 416). Podczas procedury zawierania umowy pożyczki drogą internetową konieczne było dokonywanie niewielkich opłat weryfikacyjnych, więc przelew na konto L. S. (1) w kwocie 7 złotych był wystarczający. Z relacji K. G. (2) wynika, że w 2013r. J. B. (1) i C. G. namówili go do założenia rachunku w banku (...), zabrali dokumenty, których nigdy nie oddali, a następnie zaciągali szereg pożyczek w parabankach (zeznania K. G. (2) k. 1024). Zauważyć zatem należy, że podobną metodę działania przyjęto w odniesieniu do L. S. (1). Sąd wykluczył możliwość, by to oskarżony L. S. (2) zawierał internetowe umowy pożyczki. Z ustaleń dokonanych w sprawie wynika bowiem, że L. S. (1) jest osoba bezrobotną, utrzymującą się z zasiłków, mieszkającą w lokalu należącym do zasobu mieszkaniowego Urzędu Miasta i Gminy w W.. Stan techniczny tego mieszkania, jak i jego wyposażenia jest niski, brakuje w nim toalety, ogrzewania, a nawet prądu z uwagi na zaleganie z płatnościami (informacja z (...) w W. k. 484, odpis wywiadu kuratorskiego k. 979-981). W tej sytuacji trudno przyjąć, by L. S. (1) mógł w tym lokalu korzystać z połączeń internetowych, aby zawrzeć jakąkolwiek umowę pożyczki, zaś innym mieszkaniem, w którym mogło do tego dojść, z przyczyn oczywistych nie dysponował. W tej sytuacji Sąd uznał za zasadne uniewinnienie L. S. (1) od zarzutów sformułowanych w pkt V, VI, VII i VIII aktu oskarżenia.

Jednocześnie Sąd uznał J. B. (1)za winnego popełnienia czynów, których znamiona zostały określone w art. 286§1 kk, na szkodę (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o.oraz (...) sp. z o.o.Pierwsza pożyczka, która nie została spłacona, została udzielona przez firmę (...) sp. z o.o.w kwocie 400 złotych na wniosek złożony drogą internetową z komputera o nr (...). Jakkolwiek nie ustalono, do kogo należał ten adres, jednak tego samego dnia z tego numeru IP logowano się w celu złożenia wniosków o kredyt w firmach (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o.Pierwsze pożyczki uzyskane w firmach (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o.zostały spłacone, nie spłacona została jedynie pożyczka zaciągnięta w (...) sp. z o.o.Kolejne wnioski w firmie (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., a także w firmie (...) sp. z o.o.były składane m.in. z adresów (...)oraz (...)(w dniu 22 kwietnia 2013r. i 17 maja 2013r. – telegram nr 484/13 wraz z odpowiedzią, k. 198, 341), które należały do matki J. H. B.. Wskazuje to zatem wprost, że kredyty te zaciągnąć mógł jedynie J. B. (1), jako jedyna osoba mająca nieograniczony dostęp do tego mieszkania i jednocześnie dysponująca danymi L. S. (1)(uzyskanymi w związku z zawarciem przez niego umowy o prowadzenie rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego w (...) Oddziałw W.).

Czynność sprawcza art. 286§1 kk polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Stronę podmiotową oszustwa z § 1 stanowi zamiar bezpośredni. Jest to przestępstwo kierunkowe ("w celu osiągnięcia korzyści majątkowej". Oszustwo określone w § 1 jest przestępstwem materialnym. Skutek stanowi niekorzystne rozporządzenie mieniem. Zachowanie sprawcy polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w jeden z dwóch wymienionych sposobów: przez wprowadzenie w błąd lub wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Wprowadzenie w błąd (tzw. oszustwo czynne) oznacza, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy.

J. B. (1) niewątpliwie wprowadził w błąd osoby dokonujące oceny osoby pożyczkobiorcy w instytucjach udzielających pożyczki w firmach (...) sp. z o.o. (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., a także w firmie (...) sp. z o.o. albowiem podszywając się pod L. S. (1), podawał jego dane niezbędne do weryfikacji klienta. Weryfikacja przebiegała pomyślnie, co dawało możliwość udzielenia pożyczek, które wpływały na konto L. S. (1). Od początku właściciel konta nie miał do niego dostępu, dysponował nim bowiem J. B. (1), który działał z zamiarem uzyskania korzyści majątkowej w postaci kwot pożyczek. I takie korzyści uzyskał, nie zostały bowiem spłacone zaciągnięte pożyczki od firmy (...) sp. z o.o. w kwocie 400 złotych, (...) sp. z o.o. w kwocie 1400 złotych, (...) sp. z o.o. w kwocie 800 złotych oraz (...) sp. z o.o. w kwocie 500 złotych.

Uznając, że J. B. (1) czynów, o których mowa w pkt XIV, XV, XVI i XVII aktu oskarżenia dopuścił się bez udziału L. S. (1), Sąd z opisu tych czynów usunął zapisy: „działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą”. Nadto Sąd ustalił w zakresie czynu z pkt XV, że do zawarcia umowy doszło w dniu 21 maja 2013 r., a nie jak to przyjął oskarżyciel publiczny, w dniu 21 maja 2014r. zaś w zakresie czynu z pkt XVI, iż oskarżony działał na szkodę firmy (...) sp. z o.o. w P. (oskarżyciel niewłaściwie przyjął, iż siedziba firmy znajduje się w W.).

Z uwagi na to, że opisane wyżej zachowania J. B. (1)wyczerpują znamiona tego samego czynu zabronionego, a nadto zostały popełnione z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, uznać należało że zachodzą warunki do przyjęcia tzw. ciągu przestępstw (art. 91 kk). Nadmienić należy, że w doktrynie wyrażony został pogląd, zgodnie z którym „nie jest wykluczone przyjęcie ciągu przestępstw w sytuacji, gdy jedno przestępstwo popełnione zostało jednym zachowaniem, inne zaś w warunkach czynu ciągłego z ar. 12. W takim wypadku bowiem co prawda mamy do czynienia z uzupełnieniem zestawu znamion danego przestępstwa o element ciągłości zaczerpnięty z art. 12 , co oznacza, że poszczególne przestępstwa wyczerpują znamiona określone w dwóch różnych przepisach. Jednak istota przestępstwa popełnionego w warunkach określonych w art. 12 i przestępstwa dokonanego jednym zachowaniem z punktu widzenia charakterystyki danego przestępstwa nie zawiera w sobie różnic uzasadniających odrzucenie możliwości przyjęcia ciągu przestępstw. Zarówno przy czynie ciągłym, jak i przy realizacji znamion jednym zachowaniem sprawca popełnia jeden czyn zabroniony. Co więcej, przestępstwo popełnione w warunkach ciągłości z art. 12 traktowane jest na płaszczyźnie wszystkich warunków odpowiedzialności karnej identycznie jak przestępstwo popełnione jednym zachowaniem Dotyczy to także ustawowego zagrożenia karą oraz wymiaru kary, przy którym nigdy nie powołuje się art. 12” Zoll A. (red.), Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Tom I. Komentarz do art. 1-116 k.k., Komentarz do art. 91 kk Zakamycze, 2004.

Inaczej należało ocenić zachowanie obu oskarżonych w zakresie czynów z pkt II i IV (zarzuty wobec L. S. (1)) oraz z pkt XI i XIII (zarzuty wobec J. B. (1)), popełnionych na szkodę (...) sp. z o.o.W tym przypadku obaj oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu. Jak wykazano wcześniej L. S. (1)nie mógł zawrzeć umów internetowych o świadczenie usług telekomunikacyjnych, połączonych ze sprzedażą promocyjną aparatów telefonicznych. Musiała uczynić to osoba mająca dostęp do połączenia internetowego. Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioski o zawarcie umów zarówno do firmy (...) SA, jak i (...) sp. z o.o.wpłynęły w tym samym dniu tj. 18 kwietnia 2013r. Jakkolwiek nie udało się ustalić, z jakiego adresu IP dokonano logowania na stronę (...) sp. z o.o.jednak ustalono, że na stronę T-M.((...) SA) logowano się tego dnia z nr (...), który jak wskazano wyżej należał do H. B.. Zbieżność dat wniosków o zawarcie umów w obu firmach i zbieżność przedmiotów tych umów wskazuje, że w obu przypadkach to jedynie J. B. (1)mógł doprowadzić do ich zawarcia, posługując się w obu przypadkach danymi L. S. (1), prowadzącego firmę (...)(zarejestrowana w dniu 16 kwietnia 2013r.) J. B. (1)dysponował danymi L. S. (1)i jednocześnie tylko on, jak wskazano wcześniej, miał swobodny dostęp do mieszkania swojej matki H. B.. W tym przypadku jednak, w odróżnieniu do umów internetowych pożyczki, udział L. S. (1)był rzeczywisty. W obu przypadkach odebrał on bowiem osobiście aparaty telefoniczne, które zostały przesłane firmami kurierskimi i podpisał umowy z firmami telekomunikacyjnymi, które zostały dostarczone przez kurierów, po czym telefony przekazał J. B. (1).

Określone w art. 18§1 kk współsprawstwo jest to "oparte na porozumieniu wspólne wykonanie czynu zabronionego przez dwie co najmniej osoby, z których każda odgrywa istotną rolę w procesie realizacji ustawowych znamion czynu zabronionego" (por. A. Wąsek, Współsprawstwo..., passim; tenże, Kodeks..., s. 235 i n.). Wedle powszechnie przyjmowanego w piśmiennictwie i orzecznictwie poglądu istota współsprawstwa zasadza się na stworzeniu podstaw do przypisania każdemu ze współsprawców całości popełnionego wspólnie przez kilka osób przestępstwa, a więc także tego, co zostało realizowane przez innych współdziałających, przy czym każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność tak, jak gdyby sam "wykonał" czyn zabroniony (a więc zrealizował jego znamiona w całości własnoręcznie), niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających ( por. wyrok SA w Krakowie z 15 stycznia 2003 r., II Aka 353/02, Prok. i Pr. 2003, z. 9, poz. 18; wyrok SA w Lublinie z 15 czerwca 2000 r., II Aka 70/00, Prok. i Pr. 2001, z. 5, poz. 24). Konstytutywnymi elementami współsprawstwa są zatem, poza znamionami wyrażonymi w przepisie części szczególnej lub przepisie pozakodeksowym: element strony przedmiotowej - wspólne wykonanie czynu zabronionego oraz element strony podmiotowej - porozumienie dotyczące wspólnego wykonania tego czynu. Porozumienie może być zawarte przed przystąpieniem do realizacji wspólnego wykonania czynu zabronionego, jak i w trakcie wykonywania tego czynu. Wykonuje czyn zabroniony wspólnie i w porozumieniu z inną osobą ten, kto realizując zawarte porozumienie w ramach przyjętego podziału ról, przyczynia się w istotny sposób do urzeczywistnienia wspólnie zamierzonego przestępstwa, a nawet ten, kto nie biorąc osobiście udziału w czynności sprawczej tego czynu, swoim zachowaniem zapewnia realizację uzgodnionego z tą osobą wspólnego przestępczego zamachu. Współsprawstwem nie będzie jedynie bierna obserwacja zachowań innej osoby. Wspólne wykonanie czynu ma umożliwić lub ułatwić jego zrealizowanie albo zmniejszyć ryzyko z nim związane. (R. Stefański, Komentarz do art. 18 kodeksu karnego, Komentarz Kodeks Karny, Wydawnictwo CH Beck 2015).

Opisane wyżej okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że L. S. (1) i J. B. (1) działając wspólnie i w porozumieniu dopuścili się przestępstwa z art. 286§1 kk na szkodę (...) S.A. w W. oraz (...) sp. z o.o. w W.. Rola J. B. (1) w tym przypadku polegała na zalogowaniu się na stronach internetowych firm telekomunikacyjnych i wypełnieniu stosownych wniosków. L. S. (1) również działał aktywnie, ponieważ podpisał umowy doręczone mu przez firmy kurierskie, odebrał telefony, po czym oddał je koledze. Wyłącznie wspólne działanie przez obu oskarżonych umożliwiło popełnienie tego czynu zabronionego, gdyż jedynie J. B. (1) mógł internetowo złożyć wnioski o zawarcie umów telekomunikacyjnych i jednocześnie tylko L. S. (1) mógł podpisać umowy i odebrać telefony, skoro nie zostałyby one wydane innej osobie przez kuriera, na którym spoczywał obowiązek sprawdzenia danych klienta.

Bacząc, że obaj oskarżeni zachowań opisanych w pkt II i IV oraz w pkt XI i XIII aktu oskarżenia dopuścili się w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uznać należało, że powyższe zachowania stanowią czyn ciągły z art. 12 kk Jednocześnie opisane wyżej zachowania wyczerpują znamiona tego samego czynu zabronionego, a nadto zostały popełnione w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, uznać należało że zachodzą warunki do przyjęcia tzw. ciągu przestępstw (art. 91 kk).

W zakresie czynu z pkt XIII aktu oskarżenia Sąd usnął z opisu czynu fragment „przez L. S. (1)”, skoro z dokonanych ustaleń wynika, że to nie L. S. (1) miał uzyskać korzyść majątkową w postaci dwóch telefonów.

Podobnie ocenić należy zachowanie L. S. (1) i J. B. (1) w zakresie czynu z pkt I aktu oskarżenia (zarzut postawiony wobec L. S. (1)) i czynu z pkt X (zarzut postawiony wobec J. B. (1)), popełnionego na szkodę (...) Bank SA Oddział w P.. Również w tym przypadku w trakcie popełniania przestępstwa miała miejsce aktywna współpraca obu oskarżonych. Z dokonanych ustaleń wynika, że do zawarcia umowy z (...) Bank SA ostatecznie doszło w drodze internetowej, więc w tym zakresie mógł aktywnie działać jedynie J. B. (1). Jakkolwiek w tym przypadku nie ustalono danych logowania (nr IP komputera), niemniej jednak o jego udziale w tym przestępstwie świadczy okoliczność, że dokonał podrobienia dokumentu, którego przedstawienie było niezbędne, aby móc starać się o uzyskanie kredytu tj. zaświadczenia o zatrudnieniu L. S. (1) datowanego na dzień 15 maja 2013r. Dokument ten zawierał nieprawdziwe dane, wynikało bowiem że L. S. (1) jest zatrudniony w firmie (...) na czas nieokreślony i uzyskuje dochód miesięczny w kwocie 2.619,84 złotych. Z opinii biegłego z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów wynika, że odwzorowywania pieczątek na zaświadczeniu nie były odciskami pieczątek, lecz ich replikami wydrukowanymi przy użyciu drukarki atramentowej, zaś podpis A. D. (1) na zaświadczeniu, mieszczący się w obszarze odwzorowania pieczątki z tekstem (...) podrobił J. B. (1) (k. 775 opinia). Aktywna rola L. S. (1) polegała natomiast na tym, że podpisał umowę doręczoną mu z banku przez kuriera i tak samo jak w opisanej wcześniej sytuacji, również w tym przypadku, tylko on mógł to zrobić.

Szczególnym przedmiotem ochrony czynu stypizowanego w art. 297§1 kk jest postępowanie prowadzące do uzyskania kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, elektronicznego instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego. Ochronie podlegają też same instytucje kredytu itd. Kryminalizowane działanie sprawcy polega na przedłożeniu określonego dokumentu, przed wskazaną w ustawie instytucją publiczną lub prywatną. Działanie powinno być podejmowane w celu uzyskania określonego świadczenia. Przestępstwo z art. 297§1 kk ma charakter umyślny – występuje tu kierunkowa postać zamiaru. Jest to przestępstwo bezskutkowe – nie jest tu konieczne wywołanie jakiegokolwiek szkody po stronie właściwego podmiotu. ( M. Kulik, Komentarz do art. 297 kk, Komentarz LEX 2013). Znamiona czasownikowe przestępstwa określonego w §1 art. 270 kk (zwanego fałszem materialnym dokumentu) wyrażono określeniami: "podrabia", "przerabia", "używa". Przedmiotem ochrony czynu określonego w art. 270§1 kk jest publiczne zaufanie do dokumentów, a ściślej mówiąc do ich autentyczności i rzetelności, co stanowi podstawowy warunek pewności obrotu prawnego. Definicję dokumentu zawiera art. 115 § 14 kk. Dokumentem jest przedmiot lub zapisany nośnik informacji. Konstytutywną cechą wszystkich dokumentów jest to, że z każdym z nich jest związane określone prawo albo ze względu na zawartą w nim treść stanowi on dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Znamiona czasownikowe przestępstwa określonego w § 1 art. 270 kk (zwanego fałszem materialnym dokumentu) wyrażono określeniami: "podrabia", "przerabia", "używa". Podrabianiem jest nadanie jakiemuś przedmiotowi (np. pismu) pozorów dokumentu w celu wywołania wrażenia, że zawarta w nim treść pochodzi od wymienionego w nim wystawcy, podczas gdy w rzeczywistości tak nie jest. W grę może wchodzić podrobienie całości dokumentu lub tylko jego fragmentu. "Podrobieniem będzie więc zarówno podrobienie całego tekstu (...) dokumentu wraz z podpisem, jak i podrobienie samego podpisu." Peiper, Komentarz, s. 395. Podmiotowym znamieniem przestępstwa podrobienia lub przerobienia dokumentu jest działanie sprawcy w celu użycia go jako autentycznego. Jest to zatem przestępstwo kierunkowe. A. Marek Komentarz do art. 270§1 kk Komentarz Lex 2010.

Opisane wyżej okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że L. S. (1) i J. B. (1) działając wspólnie i w porozumieniu dopuścili się przestępstwa z art. 286§1 kk w zw. z art. 297§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk na szkodę (...) Banku S.A. w W.. J. B. (1) podrobił dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu L. S. (1), który następnie został przedłożony w (...) Banku SA Oddział w P.. Działanie to miało wprowadzić w błąd osoby oceniające zdolność kredytobiorcy co do możliwości i zdolności spłaty zobowiązania finansowego i zostało podjęte w celu uzyskania określonego świadczenia – pożyczki na nazwisko L. S. (1). Cel ten został osiągnięty, ponieważ wniosek o pożyczkę został rozpatrzony pozytywnie, umowa z bankiem został podpisana przez L. S. (1), co ostatecznie doprowadziło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 24.390,24 zł na szkodę banku.

Sąd uznał, że czyny z pkt X i XXI aktu oskarżenia, których popełnienie zarzucono J. B. (1), stanowią jedno przestępstwo. Zaznaczyć należy, że w orzecznictwie został zaprezentowany pogląd, który nie stracił na aktualności, a zgodnie z którym „podrobienie lub przerobienie dokumentu w celu użycia go za autentyczny i następne użycie go w tym charakterze przez tego samego sprawcę, stanowi jedno przestępstwo; podrobienie lub przerobienie jest w tym przypadku pierwszym stadium działania przestępnego polegającego na użyciu fałszywego dokumentu za autentyczny” Postanowienie Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 14 lipca 1951 r. I K 157/50. Analogiczna sytuacja do opisanej wyżej miała miejsce w przedmiotowej sprawie, skoro J. B. (1) najpierw podrobił zaświadczenie o zatrudnieniu L. S. (1) datowane na 15 maja 2013. (zarzut z pkt XXI a.o.), które następnie zostało użyte jako autentyczne w banku (...) SA ( czego dotyczy zarzut z pkt X a.o.).

Odnośnie zarzutu z pkt III a.o. (wobec L. S. (1)) oraz zarzutu z pkt XII a.o. (postawionego wobec J. B. (1)) stwierdzić należy, że również w tym przypadku należało uznać, że to obaj oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu dopuścili się przestępstwa z art. 286§1 kk i art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk na szkodę (...) Bank S. A. Niewątpliwie to L. S. (1) zawarł umowę kredytu na zakup podzespołów komputerowych w sklepie (...) w E., skoro na umowie znajdują się jego podpisy. On też złożył nieprawdziwe oświadczenie, że utrzymuje się z emerytury w kwocie 1833,30 złotych miesięcznie, które również potwierdził swoim podpisem ( opinia biegłego k. 767-771 ). Bez udziału J. B. (1) popełnienie tego przestępstwa byłoby niemożliwe. Zwrócić należy uwagę, że do zawarcia umowy doszło w E., a więc miejscowości położonej w dużej odległości od miejsca zamieszkania L. S. (1). Nie miał stosownego środka transportu, który pozwoliłby mu łatwo dostać się do tego miasta. Jednocześnie z relacji zarówno L. S. (1) jak i J. B. (1) wynika, że to ten ostatni podwoził swoich kolegów (L. S. (1) i C. G.) swoim samochodem, gdy istniała taka potrzeba. Nieprzypadkowo również wybrany został sklep w E., w miejscu zamieszkania J. B. (1). Na jego udział w tej sprawie wskazuje również to, że M. K. (3) – właściciel sklepu, nie znał ani A. D. (1), ani C. G., czyli osób w jakiś sposób związanych z L. S. (1), tylko właśnie J. B. (1), który często kupował u niego części komputerowe (zeznania M. K. k. 393-394). Nadto niewątpliwie podzespoły komputerowe leżały w kręgu zainteresowania J. B. (1) w odróżnieniu do L. S. (1), który nie znał się na sprzęcie komputerowym, nie posiadał żadnego sprzętu tego typu, nie korzystał z niego i nie umiał się nim posługiwać. J. B. (1) wskazywał co prawda, że w wyniku przeszukania nie ujawniono u niego żadnych części komputerowych, jednak nie jest to żaden argument- do czasu przeszukania mógł nimi dowolnie rozdysponować. Zresztą przestępstwo to należy oceniać przez pryzmat wszystkich ustaleń faktycznych, z których jasno wynika, że L. S. (1) był tylko narzędziem w rękach J. B. (1) do zawierania różnego rodzaju umów przysparzających mu korzyści majątkowych. Schemat działania był taki sam- L. S. (1) udostępniał swoje dane, korzyści z umów czerpał wyłącznie J. B. (1).

L. S. (1) złożył nieprawdziwe oświadczenie ustne, że utrzymuje się z emerytury w kwocie 1.833,30 złotych, zaś działanie to miało wprowadzić w błąd osoby oceniające zdolność kredytobiorcy co do możliwości i zdolności spłaty zobowiązania finansowego i zostało podjęte w celu uzyskania określonego świadczenia – kredytu na zakup podzespołów komputerowych. Cel ten został osiągnięty, ponieważ wniosek o kredyt został rozpatrzony pozytywnie, umowa z bankiem został podpisana przez L. S. (1), co ostatecznie doprowadziło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4.920,79 zł na szkodę (...) Bank SA. W tym miejscu zaznaczyć należy, że Sąd ustalił, iż wymieniona wyżej kwota jest właściwą kwotą szkody poniesionej przez (...) Bank SA, nie zaś kwota 4000 złotych, jak przyjął prokurator, gdyż wynika to wprost z zawartej umowy (umowa k. 393). Nieprawdziwe świadczenie ustne, jakie złożył L. S. (1), spełniało wymogi, o których mowa w art. 297§1 kk. Zauważyć bowiem należy, że zgodnie z przyjętym w doktrynie poglądem, z przedłożeniem pisemnego oświadczenia będziemy mieli do czynienia również w przypadku spisania oświadczenia ustnego i podpisania go przez składającego. (R. Stefański, Komentarz do art.297 kodeksu karnego, Komentarz Kodeks Karny, Wydawnictwo CH Beck 2015)

W zakresie czynów z pkt IX i XVIII a.o. stwierdzić należy, że L. S. (1) i J. B. (1) także w tym przypadku wspólnie i w porozumieniu dopuścili się przestępstwa, którego znamiona zostały stypizowane w art. 286§1 kk. Niewątpliwie to L. S. (1) udał się do Oddziału Banku (...) w W. przy Pl. (...) i zawarł umowę na prowadzenie rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego. Jednocześnie zdaniem Sądu nie można dać wiary twierdzeniom oskarżonego L. S. (1), jakoby założył konto bankowe w (...) wyłącznie dlatego, że liczył na podjęcie pracy w B. u A. D. (1). Powyższe sprzeczne jest bowiem z logiką oraz zasadami doświadczenia życiowego. Już sama prośba o założenie konta bankowego, a następnie udostępnienie go, a w zasadzie przekazanie, innej osobie (co należy podkreślić osobie obcej, z którą mający założyć konto nie był związany jakąś szczególną więzią, nie miał podstaw, by darzyć ją szczególnym zaufaniem, skoro znajomość zawarli w Areszcie Śledczym), powinna wzbudzić w każdym racjonalnie myślącym człowieku podejrzenie istnienia po stronie tej osoby oszukańczego zamiaru. L. S. (1) musiał mieć również świadomość, że będąc osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności o charakterze trwałym i mając poważne kłopoty ze wzrokiem (ślepota na jedno oko), nie może mieć większych nadziei na uzyskanie zatrudnienia, tym bardziej że z treści orzeczenia o niepełnosprawności z dnia 21.07.1999r. wynika, że odpowiednie miejsce pracy dla niego to zakład pracy chronionej ( orzeczenie o niepełnosprawności k. 904). Na marginesie zaznaczyć należy, że w rzeczywistości takiej pracy nigdy nie podjął. Chociaż A. D. (1) twierdził, że zatrudniał L. S. (1) w okresie od 14 do 31 maja 2013r. w charakterze glazurnika, jednak zeznaniom tego świadka nie można dać wiary (zeznania A. D. k. 901). L. S. (1) zaprzeczył, jakoby kiedykolwiek podejmował pracę na jego rzecz i jednocześnie zdaniem Sądu nie było to możliwe, choćby właśnie z uwagi na rodzaj i stopień niepełnosprawności tego oskarżonego, ale również z uwagi na duże trudności z dojazdem do ewentualnego miejsca pracy w B. (brak korzystnych połączeń komunikacji publicznej oraz duże koszty z tym związane). Nadto zauważyć należy, że L. S. (1) w zamian za przekazanie karty (i danych do konta) otrzymał 100 złotych, co musiało być dla niego swoistym wynagrodzeniem za założenie konta. Nie było bowiem żadnego innego uzasadnienia dla wynagradzania L. S. (1), jeśli miałoby mu ono służyć wyłącznie dla jego celów np. do przesyłania wypłaty. L. S. (1) nie miał zatem od początku zamiaru korzystać z tego konta. Kontem tym oraz kartą debetową, jak już wykazano wcześniej, swobodnie dysponował J. B. (1), który ostatecznie doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na szkodę banku (...), w postaci niedozwolonego debetu w kwocie 1016,22 złotych, którego nie miał zamiaru spłacać i wiedział, że nie spłaci go również L. S. (1). Z opisu czynu z pkt XVIII (zarzucanego J. B. (1)) Sąd usunął fragment „przez L. S. (1)”, uznając, że L. S. (1) nie osiągnął żadnej korzyści majątkowej, gdyż uzyskał ją tylko J. B. (1).

W zakresie czynu z pkt XIX aktu oskarżenia z art. 286§1 kk w zw. z art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk, popełnionego na szkodę firmy (...) SA, stwierdzić należy, że okoliczności jego popełnienia wskazują na sprawstwo J. B. (1). Niewątpliwie to J. B. (1) podrobił dokumenty, o których mowa w zarzucie, gdyż opinia biegłego w tym zakresie nie budzi wątpliwości, a następnie przedstawił je w firmie (...) SA. Działania te umożliwiły uzyskanie kredytu kupieckiego na wysokości 7322,41 zł na zakup sprzętu komputerowego, który został następnie odebrany w siedzibie firmy kurierskiej (...) w E. w dniu 26 czerwca 2013r. Osoba, która zgłosiła się po sprzęt, posługiwała się pieczątką (...) i jednocześnie złożyła podpis nieczytelny. Jakkolwiek pracownik firmy kurierskiej nie pamiętał okoliczności przekazania paczki, w tym osoby której ją przekazał, jednak nie wykluczył, że mógł nie legitymować jej w tym konkretnym przypadku, jeśli klient był już mu znany (zeznania M. M. k. 630-631). Okoliczności sprawy wskazują jednocześnie, że sprzęt ten nie mógł być odebrany L. S. (1), wskazywanego jako właściciela firmy, tylko przez J. B. (1). Dokumenty w celu uzyskania kredytu w firmie (...) SA wcześniej zostały sfałszowane przez J. B. (1), on też wcześniej dysponował danymi L. S. (1) z uwagi na wcześniejsze kontakty, więc stworzenie pieczątki firmy nie stwarzało większych problemów. Jednocześnie jako adres do doręczeń sprzętu został wskazany w E., gdzie mieszkał J. B. (1), nie zaś w T., gdzie miała mieścić się siedziba firmy. Sąd z opisu czynu usunął fragment „w W.”, gdyż nie ma żadnych podstaw do przyjęcie, że do popełnienia czynu doszło również w tym mieście.

Nie ma również wątpliwości, że J. B. (1) podrobił podpisy L. S. (1) na dokumentach, które były przechowywane w firmie (...) w B. w postaci: podania o urlop z dnia 29.05.2013r., umowy o pracę z dnia 14.05.2013r., porozumienia stron z dnia 31.05.2013r., świadectwa pracy z dnia 31.05.2013r. , gdyż opinia biegłego z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów także w tym zakresie nie pozostawia żadnych wątpliwości ( opinia k. 767-775). J. B. (1) chciał tym samym wywołać wrażenie, że pochodzą one od osoby, której te dokumenty dotyczyły. Z całą pewnością oskarżony obejmował zamiarem użycie podpisanych przez siebie dokumentów, gdyż zdawał sobie sprawę, że może zaistnieć konieczność wykorzystania ich w przyszłości celem weryfikacji faktu zatrudnienia L. S. (1) w firmie, tym bardziej, że zaświadczenie o zatrudnienie i wysokości wynagrodzenia trafiło do obiegu w celu uzyskania pożyczki. J. B. (1) dopuścił się zatem czynu, którego znamiona zostały stypizowane w art. 270§1 kk. Bacząc, że J. B. (1) zachowań opisanych w pkt XX aktu oskarżenia dopuścił się w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uznać należało, że powyższe stanowią czyn ciągły z art. 12 kk.

Z opisu czynu Sąd usunął fragment „zaświadczeniu lekarskim z dnia 14.05.2013r.” Z treści opinii z zakresu badań kryminalistycznych dokumentów wynika istotnie, że na zaświadczeniu lekarskim, opatrzonym datą „14.05.2013r.” przez J. B. (1) został nakreślony zapis treści (...) lokowany w pozycji imię i nazwisko. Nie był to jednak podpis L. S. (1). Osobą uprawnioną do podpisania tego dokumentu był lekarz, przeprowadzający badania, nie zaś L. S. (1).

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się na dokumentach, których wiarygodności żadna ze stron nie kwestionowała i nie zaszły też żadne inne okoliczności mogące podważyć ich autentyczność jak i prawdziwość treści w nich zawartych. Nadto Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków: E. T. (2), k. 109-110, A. P. (1), k. 281, B. W., k. 291-292, B. K., k. 307-308, M. B. (2), k. 347, K. K. (2), k. 488-489, S. K., k. 585-586, M. K. (2), k. 588-589, M. K. (3), k. 593-594, I. K., k. 596, A. C. (2), k. 601, I. R., k. 603-604, A. C. (1), k. 605-606, M. K. (3), k. 608-609, A. D. (3), k. 614-615, P. S. (1), k. 622-633, T. D., k. 626-627, 628-629, M. M. (2), k. 630-631, A. S., k. 630-635, J. B. (3), k. 653, M. K. (1), k. 672, K. S., k. 781-782, P. S. (2), k. 785-787, K. D., k. 793, A. P. (2) k. 1043. Wszyscy ci świadkowie byli osobami obcymi dla L. S. (1) i J. B. (1), ich kontakt z oskarżonymi odbywał się tylko w związku z wykonywanymi przez tych świadków obowiązkami zawodowymi (pracownicy banków, instytucji kredytowych, kurierzy, kurator L. S. (1)), zatem nie mieli żadnych powodów by bezpodstawnie ich obciążać. Zeznania K. K. (3) k. 1084, W. P. (2) k.1024v, M. Z. (2) k. 1084 , K. G. (2) k. 1024-1024v, M. B. (3) k. 1024v-1025 i A. P. (3) k. 1185, A. G. k. 901 pozwoliły ustalić, jakie były ich relacje z J. B. (1) oraz L. S. (1). Nie były one kwestionowane przez strony, nie budziły więc żadnych wątpliwości. Niewiele do sprawy wniosły zeznania M. B. (4) (k. 915), który podał, że J. B. (1) wraz z kolegą szukali pewnego dnia L. S. (1) i on im w tym pomagał oraz C. G. (k. 953), który potwierdził jedynie, że istotnie jeździł z J. B. (1) do L. S. (1), zaprzeczył jednak, by cokolwiek wiedział na temat okoliczności popełniania czynów zarzucanych obu oskarżonym.

Nadto w ocenie Sądu nie ma żadnych powodów, by kwestionować opinię pisemną, wydaną przez biegłą z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów. S. J. jest biegłą z wieloletnim doświadczeniem. Przedstawiona przez nią opinia jest rzetelna i pełna, znajduje oparcie w zgromadzonej w sprawie dokumentacji, specjalistycznej wiedzy oraz zasadach logicznego rozumowania, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej.

Przy wymiarze L. S. (1) za czyn z pkt I a.o. kary 10 miesięcy pozbawienia wolności , za czyn z pkt II i IV przy zastosowaniu art. 91§1 kk kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z pkt III a.o. kary 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z pkt IX aktu oskarżenia kary 6 miesięcy pozbawienia wolności Sąd wziął pod uwagę społeczną szkodliwość czynów, na którą złożyła się wysokość wyrządzonej pokrzywdzonym szkody, przemyślany sposób działania sprawców. Na wymiar kary miała wpływ również uprzednia karalność oskarżonego (dane o karalności k. 1142-1143), w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. Z drugiej strony Sąd uwzględnił okoliczność, że L. S. (1) działał za namową J. B. (1) i osiągnął z popełnianych przestępstw jedynie symboliczną korzyść majątkową.

Wymierzając oskarżonemu J. B. (1) za czyn z pkt X i XXI a.o. karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyny z pkt XI i XIII a.o. przy zastosowaniu art. 91§1 kk karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z pkt XII karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, za czyny z pkt XIV, XV, XVI i XVII przy zastosowaniu art. 91§1 kk karę 1 roku pozbawienia wolności, za czyn z pkt XVIII karę 1 roku pozbawienia wolności oraz za czyn z pkt XIX karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i za czyn z pkt XX aktu oskarżenia karę 6 miesięcy pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze wysoki stopień społecznej szkodliwości wszystkich zarzucanych oskarżonemu czynów - wynikający ze sposobu i okoliczności ich popełnienia, rodzaju i charakteru naruszonego dobra - jak również taki sam stopień jego zawinienia, a także wysokość wyrządzonych szkód. Sąd miał również na uwadze uprzednią karalność J. B. (1) (dane o karalności k. 1145-1147). Zauważyć jednocześnie należy, że uprzednie wielokrotne skazania J. B. (1), w tym również za przestępstwa z art. 286§1 kk, nie wpłynęły na oskarżonego wychowawczo. Oskarżony z dotychczasowych skazań nie wyciągnął praktycznie żadnych wniosków. W dalszym ciągu nie przestrzega porządku publicznego i obowiązujących norm prawnych, ewidentnie je lekceważąc. Wyższy wymiar kary za czyny, których J. B. (1) dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z L. S. (1) wynika z tego, iż to J. B. (1) był ich pomysłodawcą, na nim spoczywał ciężar ich realizacji i to J. B. (1) czerpał korzyść finansową z tego procederu.

Na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk stosując zasadę asperacji orzeczono wobec oskarżonego J. B. (1) karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś wobec oskarżonego L. S. (1) karę 1 roku pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu niezasadne było zastosowanie w przedmiotowej sprawie całkowitej absorpcji, skoro w orzecznictwie od dawna dominuje przekonanie, iż zasada absorpcji winna być stosowana wyjątkowo, a popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzekaniem kary surowszej od wynikającej z zasady absorpcji (np. wyrok SA w Łodzi z 20.IX.2001 roku – II AKa 154/01, OSNPK 2/02 poz. 26, KZS 5/02 poz. 62). W ocenie Sądu kara łączna, jaka została orzeczona wobec J. B. (1) i L. S. (1), odniesie swój skutek w zakresie prewencji generalnej, jak i indywidualnej.

Jednocześnie na zasadzie art. 69 § 1, 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk, art. 4 §1 kk Sąd warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec L. S. (1) na okres próby 4 lat. Zdaniem Sądu zastosowanie tego środka probacyjnego będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów zapobiegawczych i wychowawczych kary i zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa. Tak orzeczona kara w ocenie Sądu jest współmierna do stopnia zawinienia oskarżonego i społecznej szkodliwości czynów, których się dopuścił. Nadmienić jednocześnie należy, że ustawą z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 17 kwietnia 2015 r.) w ustawie z dnia 6 czerwca 1997r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.) wprowadzono zmianę art. 69§1 kk, art. 70 kk. Zgodnie z treścią art. 4 §1 kk jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie pełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeśli jest względniejsza dla sprawcy. Sąd w przedmiotowej sprawie zastosował wymienione wyżej przepisy w brzmieniu obowiązującym przed wymienionymi wyżej zmianami, bowiem były one korzystniejsze dla oskarżonego. Zgodnie bowiem z aktualnie obowiązującą treścią art. 69§1 kk, sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności. W świetle tych przepisów niemożliwe byłoby więc zawieszenie wobec L. S. (1) wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, bowiem oskarżony był już skazany na karę pozbawienia wolności (dane o karalności k. 1142-1143).

Funkcję kompensacyjną spełni wobec obu oskarżonych, orzeczony na podstawie art. 46§1 kk, obowiązek solidarnego naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz: (...) Bank S.A. w W. kwoty 24.390,24 złotych, (...) S.A. w W. kwoty 8.885,78 złotych, (...) Bank S.A. we W. kwoty 4.920,79 złotych, (...) Sp. z o.o. w W. kwoty 7.340,01 złotych, (...) Bank (...) kwoty 1.016,22 złotych oraz wobec oskarżonego J. B. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz: (...) Sp. z o.o. w W. kwoty 500 złotych, (...) Finanse Sp. z o.o. w W. kwoty 1.400 złotych, (...) Sp. z o.o. w P. kwoty 400 złotych, (...) Sp. z o.o. we W. kwoty 800 złotych i (...) S.A. we W. kwotę 7.322,41 złotych.

Nadto na podstawie art. 44§1 kk Sąd orzekł obligatoryjny środek karny w postaci przepadku dowodów rzeczowych zarejestrowanych pod poz. od 677/14 do 692/14 i od 697/14 do 699/14, poprzez ich pozostawienie w aktach sprawy.

Wynagrodzenie należne obrońcom oskarżonego L. S. (1) i J. B. (1) ustanowionego z urzędu wyliczono zgodnie ze stawkami przewidzianymi w § 14 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348).

Ze względu na sytuację życiową i majątkową obu oskarżonych, którzy nie posiadają stałego źródła utrzymania (L. S. (3) jest osobą bezrobotną od wielu lat, utrzymującą się z zasiłków, zaś J. B. (1) utrzymuje się z prac dorywczych) Sąd uznał, że pokrycie kosztów sądowych byłoby dla nich zbyt uciążliwie. Wobec powyższego na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwolniono obu oskarżonych w całości od ich zapłaty.