Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Radosław Buko

Protokolant: st. sekr. sądowy Beata Pezena

po rozpoznaniu w dniu 8 października 2013 roku w Słupsku

odwołania M. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 10 maja 2013 roku znak (...)

w sprawie M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o rentę socjalną

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Ubezpieczony M. M. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 10.05.2013 r. znak (...) odmawiającej mu prawa do renty socjalnej.

Ubezpieczony domagał się przyznania prawa do renty socjalnej podnosząc, że od 01.03.2013 r. osoby przebywające w areszcie śledczym lub zakładzie karnym mają prawo ubiegać się o wypłatę 50 % renty socjalnej.

Pozwany organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, że ubezpieczonemu M. M. przebywającemu w Areszcie Śledczym w S. renta socjalna nie przysługuje.

Sąd ustalił, co następuje:

Wnioskodawca M. M., urodzony (...), w dniu 05.04.2013 r. oraz 08.05.2013 r. wniósł o przyznanie prawa do renty socjalnej.

Ubezpieczony od dnia 13.02.2013 r. przebywa w Areszcie Śledczym w S.. Przewidywany koniec kary nastąpi w dniu 28.09.2015 r.

Ubezpieczony nie jest właścicielem lokalu mieszkalnego (domu jednorodzinnego), spółdzielczego prawa do lokalu oraz najemcą lokalu mieszkalnego wchodzącego w skład mieszkaniowego zasobu gminy, innych jednostek samorządu terytorialnego albo stanowiących własność Skarbu Państwa lub państwowych osób prawnych.

M. M. legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydanym przez (...) ds. (...)w L. z dnia 27.02.2013 r. Jako symbol niepełnosprawności wskazano 02-P- choroby psychiczne. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 29.01.2013 r. Nie da się ustalić od kiedy niepełnosprawność istnieje u ubezpieczonego. Orzeczenie wydano okresowo do dnia 31.01.2015 r.

Zaskarżoną decyzją z dnia 10.05.2013 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu M. M. prawa do renty socjalnej.

/ dowód: plik akt ZUS o rentę socjalną: wniosek- k. 1 – 1v., zaświadczenie z Aresztu Śledczego w S. z dnia 28.02.2013 r. – k. 2, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 27.02.2013 r. – k. 3, wniosek z 08.05.2013 r. – k. 5, decyzja ZUS z dnia 10.05.2013 r. – k. 7, akta sprawy: pismo ubezpieczonego z dnia 24.09.2013 r. k. 28/

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie M. M. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku o rencie socjalnej (Dz. U. z 2013 r., poz. 982), renta socjalna nie przysługuje za okres tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, z zastrzeżeniem ust. 1a.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób odbywających karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego (ust. 1 a art. 8 ustawy o rencie socjalnej).

Ust. 3 art. 8 ustawy o rencie socjalnej stanowi, że osobie tymczasowo aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności samotnie gospodarującej, nieposiadającej innego przychodu i niemającej prawa do renty rodzinnej, która jest właścicielem lokalu mieszkalnego (domu jednorodzinnego), której przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu lub która jest najemcą lokalu mieszkalnego wchodzącego w skład mieszkaniowego zasobu gminy, innych jednostek samorządu terytorialnego albo stanowiącego własność Skarbu Państwa lub państwowych osób prawnych, może być wypłacane 50% kwoty renty socjalnej, jeżeli zobowiąże się pisemnie, że z kwoty tej będzie dokonywała opłat z tytułu czynszu lub innych należności za lokal mieszkalny (dom jednorodzinny), a w lokalu (domu jednorodzinnym) nie przebywają inne osoby.

Z art. 8 ust. 3 ustawy o rencie socjalnej wynika zatem, że nawet w sytuacji, gdy osoba uprawniona do renty socjalnej jest tymczasowo aresztowana lub pozbawiona wolności (a zatem koszty jej utrzymania ponosi Skarb Państwa), możliwe jest wypłacanie jej (również ze środków Skarbu Państwa) 50% renty socjalnej z przeznaczeniem na pokrycie opłat z tytułu czynszu lub innych należności za lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny.

Nie budzi żadnych wątpliwości Sądu, że M. M. jest osobą pozbawioną wolności i przebywa w Areszcie Śledczym w S.. Nadto w piśmie z dnia 24.09.2013 r. oświadczył, że stracił dom rodzinny i jest bezdomny.

Niewątpliwie ubezpieczony jest osobą o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, przebywał na oddziale terapeutycznym dla osób uzależnionych od alkoholu w terminie od 19.06.2013 r. do 24.09.2013 r. z rozpoznaniem ,,zespołu zależności spowodowanej używaniem alkoholu”, jednakże okoliczności dotyczące stanu zdrowia ubezpieczonego są bez znaczenia w okolicznościach niniejszej sprawy. Brak jest bowiem podstaw do przyznania M. M. prawa do 50% renty socjalnej.

Zdaniem Sądu Okręgowego również chybione jest powoływanie się przez ubezpieczonego na zasady współżycia społecznego. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 marca 1997 r. II UKN 37/97, uznał, że podstawę przyznania świadczeń z ubezpieczenia społecznego mogą być tylko przepisy prawa, a nie zasady współżycia społecznego. Podobny pogląd Sąd Najwyższy wyraził w wyroku z dnia 19 czerwca 1986 r. II URN 96/86 (Służba Pracownicza 1987/3).

W ocenie Sądu Okręgowego rozpoznającego niniejszą sprawę brak było podstaw do kierowania ubezpieczonego na badania lekarskie celem ustalenia istnienia całkowitej niezdolności do pracy gdyż nawet pozytywne ustalenie tego faktu nie wpłynie na przyznanie ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej.

Niewątpliwie zgodnie z treścią art. 100 ust 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2009r. nr 153 poz. 1227 ze zm.) mającego odpowiednie zastosowanie z mocy art. 15 ust 1 ustawy o rencie socjalnej prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Zatem w przypadku niespełnienia jednego z warunków do przyznania prawa zbędne staje się badanie czy ubezpieczony spełnia pozostałe warunki, gdyż nawet pozytywne rozstrzygnięcie tej kwestii nie zezwoli na przyznanie prawa do świadczenia.

Z tych racji natury faktycznej i prawnej, na podstawie wszechstronnie rozważonego materiału dowodowego Sąd uznał odwołanie za nieuzasadnione i z tej przyczyny w oparciu o art.477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił je, o czym orzekł w sentencji wyroku.