Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 sierpnia 2015 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W., XVI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Chała - Małkowska

Protokolant: Michał Gospoś

po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2015r. w W.,

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 1.107 zł

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 1.107 (jeden tysiąc sto siedem) złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 01 stycznia 2011 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 61,76 (sześćdziesiąt jeden 76/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XVI GC 1617/14

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. pozwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 29 listopada 2013 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółki z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty 1 107,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01 stycznia 2011 r. do dnia zapłaty. Powód wniósł również o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu w wysokości 30 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że dochodzona pozwem kwota stanowi niezapłaconą przez pozwanego II ratę na ubezpieczenie pojazdu, należną powodowi na podstawie umowy zawartej z pozwanym.

W dniu 30 stycznia 2014 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie VI Nc-e (...).

Od powyższego orzeczenia pozwany wniósł sprzeciw, w którym zaskarżył nakaz zapłaty w całości. W treści sprzeciwu podnosił zarzut, że pozwana spółka nie zawierała umowy ubezpieczenia wskazanej w pozwie pojazdu marki M. (...) na okres od dnia 01 lipca 2010 do 30 czerwca 2011 r., gdyż spółka nie posiadała wskazanego pojazdu w środkach trwałych spółki a powyższej umowy nie posiada w swoich aktach.

Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu przez stronę pozwaną, Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w L. postanowieniem z dnia 09 kwietnia 2014 r. stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy tutejszemu Sądowi. W piśmie procesowym stanowiącym uzupełnienie braków formalnych sprzeciwu pozwany w uzasadnieniu pisma podniósł zarzut przedawnienia. Ponadto podnosił, że nigdy nie otrzymał umowy ubezpieczenia oraz wezwania do zapłaty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 01 lipca 2010 r. pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (zwana dalej „ spółką (...)”), zawarł z powodem (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. (zwana dalej Spółką (...)), umowę ubezpieczenia OC pojazdu marki M. (...) o nr rejestracyjnym (...) na okres od 01 lipca 2010 r. do 30 czerwca 2011 r. W umowie ustalono, iż pozwany będzie obowiązany do zapłaty ubezpieczenia w dwóch ratach w wysokości I rata – 1 107,00 zł z terminem płatności do dnia 01 lipca 2010 r. oraz II rata w wysokości 1 107,00 zł z terminem płatności do dnia 31 grudnia 2010 r. Pierwsza rata ubezpieczenia została opłacona przez pozwanego wraz ze złożeniem wniosku o ubezpieczenie OC pojazdu w dniu 01 lipca 2010 r. ( dowód : potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego nr (...) – k. 34-35v, polisa nr (...) – k. 62, wniosek o zawarcie ubezpieczenia pojazdu – k. 64-65a).

Pismem z dnia 06 lutego 2012 r., doręczonym pozwanemu w dniu 28 lutego 2012 r., powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 1 107,00 zł tytułem zaległej drugiej raty ubezpieczenia OC wynikającego z umowy nr (...) w terminie do dnia 20 lutego 2012 r. wraz z należnymi odsetkami za opóźnienie ( dowód : ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty – k. 36, zwrotne potwierdzenie odbioru – k. 37).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o niezaprzeczone twierdzenia obu stron, oraz o dokumenty dołączone do akt sprawy. Wiarygodność przedłożonych w toku postępowania dokumentów nie była kwestionowana wzajemnie przez strony postępowania, a Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu. W sprawie sporna była ocena prawna tak przedstawionego stanu faktycznego, wobec podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

W ocenie Sądu podstawą prawną roszczeń powoda jest art. 805 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Artykuł 805 k.c. wskazuje na istotę umowy ubezpieczenia, określając obowiązki stron przedmiotowej umowy, ubezpieczyciela i ubezpieczającego. Elementami przedmiotowo istotnymi umowy ubezpieczenia jest z jednej strony zobowiązanie do spełnienia określonego świadczenia przez ubezpieczyciela w razie zajścia określonego w umowie wypadku, z drugiej zaś strony zobowiązanie do zapłaty składki przez ubezpieczającego.

W niniejszej sprawie Sąd uznał za okoliczność bezsporną wysokość dochodzonego roszczenia, pozwany też nie podważał jego wysokości. W toku sprawy pozwany kwestionował fakt zawarcia z powodem umowy ubezpieczenia pojazdu marki M. (...), wskazując, że ubezpieczony pojazd nie należał do pozwanego. Powód w toku procesu udowodnił okoliczność zawarcia umowy ubezpieczenia, przedstawiając do akt sprawy jako dowód wniosek pozwanego o zawarcie polisy nr (...) z dnia 01 lipca 2010 r. oraz samą polisę, dlatego okoliczność zawarcia w/w umowy ubezpieczenia nie budziła wątpliwości Sądu.

Ponadto wskazać należy, że pozwany nie wykazał inicjatywy dowodowej dla poparcia swoich twierdzeń. Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego, obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art. 3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.

Podniesionym przez pozwanego zarzut przedawnienia nie zasługiwał na uwzględnienie. Zgodnie z treścią art. 118 k.c., jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Roszczenia dochodzone przez powoda w niniejszej sprawie wynika z umowy ubezpieczenia pojazdów mechanicznych. Art. 819 §1 k.c. jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 118 k.c., który stanowi, że termin przedawnienia dla roszczeń wynikających z umowy ubezpieczenia wynosi 3 lata. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne (art. 120 § 1 k.c.).

W przedmiotowej sprawie roszczenie stało się wymagalne w dniu 31 grudnia 2010 r., tj. w ostatnim dniu terminu płatności II raty ubezpieczenia OC. Natomiast pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym został wniesiony w dniu 29 listopada 2013 r. Wobec powyższego nie sposób przyjąć za zasadny zarzut pozwanego, że roszczenie powoda uległo przedawnieniu. Wobec wytoczenia powództwa w dniu 29 listopada 2013 roku powód przerwał bieg terminu przedawnienia, który upłynąłby w dniu 31 grudnia 2013 roku.

Mając powyższe na uwadze, roszczenia powoda należało uwzględnić w całości.

W sprawie odsetek ustawowych, Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W umowie ubezpieczenia strony umówiły się, że druga rata w kwocie 1 107,00 zł zostanie zapłacona przez pozwanego do dnia 31 grudnia 2010 r. Tym samym odsetki należało zasądzić od dochodzonej kwoty od dnia następnego po dniu wymagalności roszczenia, tj. od dnia 01 stycznia 2011 r., dlatego Sąd zasądził odsetki ustawowe jak w pkt I sentencji.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z wnioskiem powoda. Pozwany przegrał sprawę w całości. Na koszty procesu poniesione przez powoda składa się opłata od pozwu w kwocie 30 zł ustalona na podstawie art. 19 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594, j.t. ze zm.), kwota 17,00 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 14,76 zł tytułem opłaty notarialnej za poświadczenie pełnomocnictwa.