Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Andrzej Janowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

przy udziale As. Prok. Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Krzysztofa Batyckiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 21.01, 31.03, 05.05, 24.05 i 09.06.2016 roku sprawy:

1.  A. R. , syna W. i E. z d. T., ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 4 czerwca 2015 r. w miejscowości N. gm. J., woj. (...), prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając 1,62 ‰ zawartości alkoholu we krwi

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

II. w dniu 4 czerwca 2015 r. w miejscowości N. gm. J., woj. (...), podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych przez policjantów Komendy Powiatowej Policji w S. – sierż. Sztab. K. P. i post. P. N., w toku prowadzonej przez nich interwencji, polegającej na legitymowaniu w związku z podejrzeniem prowadzenia pojazdu mechanicznego, będąc w stanie nietrzeźwości, znieważył ich słowami wulgarnymi i powszechnie uznawanymi za obelżywe, jak również kierował wobec tychże funkcjonariuszy groźbę bezprawną spowodowania przeciwko nim postępowania karnego dotyczącego dokonania na jego szkodę kradzieży pieniędzy w kwocie 2500 zł. oraz kierował wobec sierż. Sztab. K. P. groźby pozbawienia życia, w celu zmuszenia funkcjonariuszy od odstąpienia od prawnej czynności służbowej

tj. o czyn z art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 226 § 1 k.k w zw. z art. 11 § 2 k.k.

2.  M. S. (1) , córki M. i M. z d. N., ur. (...) w M.

oskarżonej o to, że:

III. w dniu 4 czerwca 2015 r. w miejscowości N. gm. J., woj. (...), prowadziła w ruchu lądowym samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając 0,82 mg/l i 0,72 mg/l, zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

IV. w dniu 4 czerwca 2015 r. w miejscowości N. gm. J., woj. (...), podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych przez policjantów Komendy Powiatowej Policji w S. – sierż. Sztab. K. P. i post. P. N., w toku prowadzonej przez nich interwencji, polegającej na legitymowaniu w związku z podejrzeniem prowadzenia pojazdu mechanicznego, będąc w stanie nietrzeźwości, znieważyła ich słowami wulgarnymi i powszechnie uznawanymi za obelżywe, ponadto stosowała wobec w/w funkcjonariuszy Policji groźbę bezprawną spowodowania przeciwko nim postępowania karnego dotyczącego dokonania na jej szkodę kradzieży pieniędzy w kwocie 2500 zł, w celu zmuszenia funkcjonariuszy od odstąpienia od prawnej czynności służbowej

tj. o czyn z art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 226 § 1 k.k w zw. z art. 11 § 2 k.k.

I.  oskarżonego A. R. uznaje za winnego zarzucanego mu w pkt I czynu, tj. przestępstwa z art. 178a §1 k.k. i za to na podstawie art. 178a §1 k.k. skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego A. R. uznaje za winnego zarzucanego mu w pkt II czynu, tj. przestępstwa z art. 224 §2 k.k. w zb. z art. 226 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. i za to na podstawie tych przepisów skazuje go, zaś na podstawie art. 224 §2 k.k. w zw. z art. 11 §3 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k., w brzmieniu przepisów obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k., łączy orzeczone wobec oskarżonego jednostkowe kary i wymierza mu karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.na podstawie art. 69 §1 i §2 k.k. i art. 70 §1 pkt 1 k.k., w brzmieniu przepisów obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k., wykonanie orzeczonej kary łącznej warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat tytułem próby;

V.na podstawie art. 42 §2 k.k., w brzmieniu przepisu obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k., orzeka wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat;

VI.na podstawie art. 49 §2 k.k. w brzmieniu przepisu obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k., zobowiązuje oskarżonego A. R. do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

VII. oskarżoną M. S. uznaje za winną zarzucanego jej w pkt III czynu, tj. przestępstwa z art. 178a §1 k.k. i za to na podstawie art. 178a §1 k.k. skazuje ją na karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

VIII.oskarżoną M. S. uznaje za winną zarzucanego jej w pkt IV czynu, tj. przestępstwa z art. 224 §2 k.k. w zb. z art. 226 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. i za to na podstawie tych przepisów skazuje ją, zaś na podstawie art. 224 §2 k.k. w zw. z art. 11 §3 k.k. wymierza jej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IX. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k., w brzmieniu przepisów obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k., łączy orzeczone wobec oskarżonego jednostkowe kary i wymierza jej karę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

X.na podstawie art. 69 §1 i §2 k.k. i art. 70 §1 pkt 1 k.k., w brzmieniu przepisów obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k., wykonanie orzeczonej kary łącznej warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat tytułem próby;

XI.na podstawie art. 42 §2 k.k., w brzmieniu przepisu obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k., orzeka wobec oskarżonej środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat;

XII.na podstawie art. 49 §2 k.k. w brzmieniu przepisu obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k., zobowiązuje oskarżoną M. S. do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

XIII. na podstawie art. 46 §1 k.k., w brzmieniu przepisu obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k., orzeka wobec oskarżonych solidarny obowiązek zadośćuczynienia pokrzywdzonemu P. N. za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 1.000 (jeden tysiąc) złotych oraz solidarny obowiązek zadośćuczynienia pokrzywdzonemu K. P. za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 2.500 (dwa tysiące pięćset) złotych;

XIV.na podstawie art. 624 §1 k.p.k., art. 626 §1 k.p.k. i art. 17 ust.1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1983r. Nr 49 poz. 223 z późn. zmian.) zwalnia oboje oskarżonych od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd uznał następujące fakty za udowodnione:

W dniu 3 czerwca 2015 roku w godzinach nocnych oskarżeni A. R. i M. S. w miejscu swego zamieszkania w N. (...) (...) spożywali alkohol. Około godziny 3:00 w dniu 4 czerwca 2015 r. wymienieni postanowili pojeździć należącym do oskarżonej samochodem marki A. (...) o nr rej. (...).

Za kierownicą auta usiadł A. R., natomiast M. S. usiadła na przednim fotelu pasażera. Oskarżeni wyjechali na drogę publiczną i kilkukrotnie szybko i głośno przejeżdżali obok znajdującego się w N. ośrodka wypoczynkowego D., zakłócając ciszę nocną.

Po zgłoszeniu powyższego Policji, dyżurny KPP S. wysłał do miejscowości N. patrol w składzie post. P. N. i sierż. sztab. K. P.. Funkcjonariusze na miejscu zauważyli pojazd A. (...), który zbliżał się do nich, nadjeżdżając z prawej strony. Zauważyli wówczas, że samochodem kieruje oskarżony A. R., natomiast oskarżona M. S. siedzi na fotelu pasażera z przodu. Oskarżony, gdy zobaczył radiowóz, zawrócił i zaczął szybko odjeżdżać w kierunku ośrodka D.. Policjanci podjęli pościg za wymienionymi z włączonymi światłami błyskowymi i dźwiękowymi. W pewnym momencie samochód kierowany przez oskarżonego zwolnił i gdy radiowóz dojechał i zrównał się z nim, oskarżony przesiadł się w środku na tylną kanapę, zaś oskarżona M. S. przesiadła się z fotela pasażera na fotel kierowcy, a następnie po przejechaniu kilkunastu metrów zatrzymała samochód na poboczu.

Po wyjściu z samochodu oskarżeni twierdzili, że przez cały czas samochodem kierowała M. S., a wobec nieprzyjęcia ich wersji przez funkcjonariuszy oraz wobec tego, że nie podobało im się ich zatrzymanie, oboje zaczęli wyzwać ich słowami wulgarnymi i obelżywymi. Ponadto, chcąc aby funkcjonariusze odstąpili od ich zatrzymania, grozili im także, twierdząc, że ukradli im kwotę 2.500 złotych. Ponadto A. R. groził f-szowi K. P. pozbawieniem życia.

Oskarżonych przewieziono do KPP S., gdzie M. S. poddała się badaniu alkometrem. Pierwsze badanie o godz. 4:53 wykazało, że posiadała ona 0,82 mg/l, natomiast drugie o godz. 4:57 - 0,72 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu . W związku zaś z tym, że A. R. odmówił poddania się takiemu badaniu pobrano od niego krew. W pobranej od niego próbce krwi stwierdzono zawartość 1,62 ‰ alkoholu.

dowody : częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. R. k.98v-99,118, częściowo wyjaśnienia oskarżonej M. S. k.99-99v,20; zeznania świadków P. N. k.99v-100v,96-97, K. P. k.105-105v,103v-104, M. L. k.58v-59; dokumenty : protokół użycia alkometru wobec M. S. k.2, sprawozdanie z przeprowadzonych badań krwi pobranej od A. R. k.31-37, materiał fotograficzny k.117.

Oskarżony A. R. nie przyznał się do zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że w dniu zdarzenia nad ranem mieli razem z dziewczyną M. S. ognisko, na którym spożywali alkohol. Kładli się już spać, ale jego dziewczyna miała iść na prawo jazdy, chciała się poduczyć, więc poprosiła go, żeby pojeździli po podwórku, na co on się zgodził. Dziewczyna długo jeździła po podwórku. Potem chciała się przejechać kawałek boczną drogą, pół kilometra, może trochę więcej. On nie za bardzo chciał, ale się zgodził na to. Po przejechaniu dwóch zakrętów z tyłu pojawił się radiowóz na włączonych światłach. Po zatrzymaniu się jeden z policjantów powiedział im, że pojadą z nimi na komendę, założono im kajdanki. Po przewiezieniu na komendę zaczęło się szarpanie. Policjanci szarpali i ciągnęli M. S.. Ciągnęli ją do alkomatu. Kiedy zaczęła płakać on włączył się i były sprzeczki z policjantami i kłótnie. Jeden z policjantów stwierdził wówczas, że to on prowadził samochód, mówiąc przy tym, że gdyby nie skakał to by tego nie było. Oskarżony zaprzeczył, aby jechał samochodem w wstanie nietrzeźwości. Podał, że były z jego strony słowa znieważające funkcjonariuszy, ale chodziło mu o dziewczynę. Jeśli chodzi o pieniądze to wskazał, że zapytał tylko policjanta, który rzucił jego portfel do samochodu po zatrzymaniu, czy gdyby w portfelu było 2.500 zł to czy też by tak nim rzucił. Oskarżony podał także, że samochód, którym wówczas jechali miał ciemne szyby.

(wyjaśnienia oskarżonego k.98v-99,118)

Oskarżona M. S. przyznała się do prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości, natomiast nie przyznała się do znieważenia funkcjonariuszy Policji oraz stosowania wobec nich groźby. Wyjaśniła, że wraz z konkubentem A. R. w godzinach 21:00-22:00 pili alkohol w postaci piwa, siedzieli do późna w nocy. Potem chciała pojeździć samochodem. Nigdy nie miała prawa jazdy, ale teraz chciała je zrobić. Poprosiła więc wymienionego żeby ją trochę pouczył kierować samochodem, na co się zgodził. Usiadła za kierownicę, a A. R. obok na miejscu pasażera. Po wyjechaniu bardzo powoli z podwórka jechała w stronę ośrodka wypoczynkowego D.. Jechała wolno ok. 30-40 km/h. Po przejechaniu 300-400 metrów zauważyła niebieskie światło i radiowóz, zjechała więc na pobocze i zatrzymała się. Zaprzeczyła, aby podczas jazdy zamieniła się z A. R. miejscami. Po zatrzymaniu się oboje wysiedli z samochodu. Ona nie wyzywała policjantów i nie oskarżała ich o kradzież pieniędzy. Nie słyszała też, żeby oskarżony A. R. wyzywał ich słowami wulgarnymi. Nie słyszała także żeby im groził. Nie oskarżał ich o kradzież pieniędzy, mówił tylko, że jej w portfelu jest 2.500 zł, ale ona takich pieniędzy w nim nie miała. Wskazała, że policjanci szarpali ją na miejscu zaraz po zatrzymaniu. Szarpali ją do alkomatu, mimo, że nie stawiała żadnego oporu. Podała, że przeklinała wówczas, używała słów wulgarnych, mówiąc przy tym, żeby ją zostawili, ale nie wyzywała policjantów.

(wyjaśnienia oskarżonej k.99-99v,20)

Sąd zważył, co następuje :

Ustaleń faktycznych w sprawie Sąd dokonał na podstawie zeznań funkcjonariuszy Policji, świadków P. N. i K. P., którzy dokonali zatrzymania oskarżonych. Wynika z nich, że w chwili kiedy zauważyli opisany im przez zlecającego interwencję dyżurnego KPP S. pojazd A. (...) kierował nim mężczyzna, a obok na fotelu pasażera siedziała kobieta, zaś po tym kiedy samochód ten zawrócił i oddalał się w stronę ośrodka D., oskarżeni przesiedli się i w chwili zatrzymania pojazdu za jego kierownicą siedziała kobieta, która zatrzymała go na poboczu, zaś mężczyzna siedział już wówczas na tylnej kanapie. Po wyjściu z auta oskarżeni twierdzili, że cały czas samochodem kierowała kobieta, a kiedy policjanci tych tłumaczeń nie przyjęli, oboje zaczęli wulgarnie ich wyzywać, a następnie zaczęli namawiać się i oskarżać policjantów, twierdząc, że ci ukradli im 2.500 złotych. Z uwagi na zachowanie oskarżonego założono mu kajdanki, natomiast wobec oskarżonej siły fizycznej nie stosowano. Na komendzie oskarżona M. S. poddała się badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, a w związku z odmową oskarżonego, pobrano od niego do badań krew. Świadkowie jednoznacznie zeznali, że osobiście widzieli kiedy pojazd zbliżał się do nich, że kierował nim mężczyzna oraz widzieli, gdy zrównali się z nim po pościgu, że kiedy samochód ten zwolnił, oskarżeni się przesiedli i to kobieta wówczas nim kierowała, zatrzymując się po przejechaniu kilkunastu metrów. Oboje oskarżeni byli w stanie nietrzeźwości, czuć było od nich alkohol. Wyzywali ich zarówno na miejscu zdarzenia, jak też kiedy transportowani byli do komendy. Świadek P. N. wskazał przy tym, że samochód z tyłu miał co prawda przyciemniane szyby – co potwierdza złożony do akt przez oskarżonych materiał fotograficzny na płycie CD k.117 – ale nadjeżdżał do nich przodem, z ich prawej strony. On siedział natomiast w radiowozie na prawym siedzeniu pasażera i dobrze widział kto wówczas nim kierował. Tak samo wskazał świadek K. P., który podał, że widział kto kieruje samochodem już kiedy ten zawracał. Z materiału fotograficznego wynika, że było to możliwe, albowiem samochód, którym poruszali się oskarżeni posiadał ciemne szyby tylko z tyłu (szyba tylna i tylne szyby z prawej i lewej strony) natomiast nie były takie szyba czołowa i szyby w przednich drzwiach. Z ich zeznań wynika też, że oskarżony A. R. na miejscu groził K. P. pozbawieniem życia, że dowie się gdzie mieszka i wtedy go załatwi. Sąd uznał powyższe zeznania świadków za wiarygodne, albowiem były one logiczne i spójne oraz wzajemnie zgodne. Świadkowie nie komentowali zdarzenia, opisali jedynie to w czym sami brali udział.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. L. (k.58v-60), z których wynika, że samochód, którym jeździli oskarżeni szybko i głośno przejeżdżał nocą kilka razy koło ośrodka D., co spowodowało, że zawiadomił o tym KPP S. i co w konsekwencji spowodowało interwencję P. N. i K. P..

Za wiarygodne Sąd uznał także dokumenty w postaci protokołu użycia alkotestu wobec M. S. (k.3) oraz sprawozdania z przeprowadzonych badań krwi pobranej od A. R. (k.31-37), albowiem autentyczności tych dokumentów nikt nie kwestionował. Wynika z nich, że oskarżeni znajdowali się w stanie nietrzeźwości kierując samochodem A. (...), oskarżona M. S. posiadała co najmniej 0,72 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś oskarżony A. R. co najmniej 1,62 promila alkoholu we krwi.

Wyjaśnieniom obojgu oskarżonych, poza tą ich częścią, w której wskazali kiedy i gdzie spożywali alkohol oraz kiedy doszło do zdarzenia, Sąd nie dał wiary uznając je za kłamliwe i naciągane, stanowiące jedynie wyraz przyjętej przez nich linii obrony. Wyjaśnieniom tym przeczą zeznania powyższych świadków, z których wynika, po pierwsze, że zarówno oskarżony jak i oskarżona kierowali samochodem A. (...), po drugie, że zanim zostali zatrzymani przez policję jeździli tym samochodem przez dłuższy czas tą samą drogą, przejeżdżając szybko obok ośrodka D. oraz po trzecie, że oboje wyzywali wulgarnie policjantów i kierowali wobec nich groźby.

W konsekwencji Sąd uznał oskarżonego A. R. za winnego tego, że w dniu 4 czerwca 2015 roku w miejscowości N., prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając 1,62 ‰ zawartości alkoholu we krwi.

Powyższy czyn zakwalifikować należało jako występek z art. 178a §1 k.k.

Za to przestępstwo Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd uznał A. R. za winnego także tego, że w dniu 4 czerwca 2015 roku w miejscowości N., podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych przez policjantów Komendy Powiatowej Policji w S. – sierż. Sztab. K. P. i post. P. N., w toku prowadzonej przez nich interwencji, polegającej na legitymowaniu w związku z podejrzeniem prowadzenia pojazdu mechanicznego, będąc w stanie nietrzeźwości, znieważył ich słowami wulgarnymi i powszechnie uznawanymi za obelżywe, jak również kierował wobec tychże funkcjonariuszy groźbę bezprawną spowodowania przeciwko nim postępowania karnego dotyczącego dokonania na jego szkodę kradzieży pieniędzy w kwocie 2500 zł. oraz kierował wobec sierż. Sztab. K. P. groźby pozbawienia życia, w celu zmuszenia funkcjonariuszy od odstąpienia od prawnej czynności służbowej.

Powyższy czyn zakwalifikować należało jako występek z art. 224 §2 k.k. w zw. z art. 226 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.

Za to przestępstwo Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k., w brzmieniu obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k., Sąd połączył orzeczone kary i wymierzył oskarżonemu A. R. karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd uznał oskarżoną M. S. za winną tego, że w dniu 4 czerwca 2015 roku w miejscowości N., prowadziła w ruchu lądowym samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając 0,82 mg/l i 0,72 mg/l, zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

Powyższy czyn zakwalifikować należało jako występek z art. 178a §1 k.k.

Za to przestępstwo Sąd wymierzył oskarżonej karę 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd uznał M. S. za winną także tego, że w dniu 4 czerwca 2015 roku w miejscowości N., podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych przez policjantów Komendy Powiatowej Policji w S. – sierż. Sztab. K. P. i post. P. N., w toku prowadzonej przez nich interwencji, polegającej na legitymowaniu w związku z podejrzeniem prowadzenia pojazdu mechanicznego, będąc w stanie nietrzeźwości, znieważyła ich słowami wulgarnymi i powszechnie uznawanymi za obelżywe, ponadto stosowała wobec w/w funkcjonariuszy Policji groźbę bezprawną spowodowania przeciwko nim postępowania karnego dotyczącego dokonania na jej szkodę kradzieży pieniędzy w kwocie 2500 zł, w celu zmuszenia funkcjonariuszy od odstąpienia od prawnej czynności służbowej.

Powyższy czyn stanowił występek z art. 224 §2 k.k. w zw. z art. 226 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.

Za to przestępstwo Sąd wymierzył oskarżonej karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k., w brzmieniu obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k., Sąd połączył orzeczone kary i wymierzył oskarżonej M. S. karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając kary Sąd jako okoliczność łagodzącą wobec obojga oskarżonych uwzględnił ich dotychczasową niekaralność (dane o karalności k.109-110). Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił duży ładunek złej woli oskarżonych, wyrażający się w znieważeniu funkcjonariuszy Policji słowami wulgarnymi i obelżywymi. Takie zachowanie oskarżonych świadczy o pogardliwym ich stosunku do porządku prawnego oraz organów stojących na straży prawa. Oskarżeni nie tylko nie zrozumieli swej winy, ale wręcz czuli się pokrzywdzonymi, próbując postawić policjantów w złym świetle, ewidentnie kłamiąc na temat rzeczywistego przebiegu zdarzenia. Nadto na niekorzyść oskarżonych Sąd uwzględnił to, że nie mieli oni feralnej nocy żadnego uzasadnionego powodu, aby prowadzić samochód w stanie nietrzeźwości.

Sąd na podstawie art. 69 §1 i 2 k.k. i art. 70 §1 pkt 1 k.k., w brzmieniu przepisów obowiązującym w dniu zdarzenia, w zw. z art. 4 §1 k.k., wykonanie wymierzonych oskarżonym kar łącznych pozbawienia wolności warunkowo zawiesił każdemu z nich na okres 3 lat tytułem próby. W ocenie Sądu istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna, pozwalająca na przyjęcie, iż pomimo niewykonania wymierzonych kar, oskarżeni będą przestrzegali porządku prawnego, w szczególności nie popełnią ponownie przestępstwa.

W myśl art. 42 §2 k.k. Sąd zobowiązany był do orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres co najmniej 3 lat i orzekł taki wobec obojga oskarżonych, uznając, że wobec niemałego upojenia alkoholowego zarówno A. R. jak i M. S. oraz, co wskazano powyżej, prowadzenie pojazdu mechanicznego bez istotnego powodu (oskarżeni nie ratowali życia, nie brali udziału w żadnej akcji ratowniczej), należy wyeliminować ich z ruchu drogowego w pełnym zakresie na wskazany minimalny czas.

Z kolei w myśl art. 49 §2 k.k., w brzmieniu obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k., Sąd zobowiązany był do orzeczenia wobec oskarżonych obowiązku uiszczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonymi Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie co najmniej 5.000 zł i orzekł takie wobec obojga oskarżonych.

Na podstawie art. 46 §1 k.k. Sąd, w brzmieniu przepisu obowiązującym w dacie czynów, w zw. z art. 4 §1 k.k. – stosownie do wniosków pokrzywdzonych funkcjonariuszy orzekał wobec oskarżonych solidarny obowiązek zadośćuczynienia pokrzywdzonemu P. N. za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 1.000 złotych oraz solidarny obowiązek zadośćuczynienia pokrzywdzonemu K. P. za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 2.500 złotych.

Z uwagi na trudna sytuacje materialna oskarżonych Sąd zwolnił ich od kosztów sadowych w całości.