Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - SSO Gabriela Sobczyk (spr.)

SSO Barbara Braziewicz

SSR(del.) Roman Troll

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 marca 2016r.

sprawy z urzędu

przy udziale L. S. i Gminy P.

o wpis ostrzeżenia

na skutek apelacji uczestniczki postępowania L. S.

od postanowienia Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 2 grudnia 2015r., sygn. akt Dz. Kw 11955/15

postanawia:

oddalić apelację.

SSR(del.) Roman Troll SSO Gabriela Sobczyk SSO Barbara Braziewicz

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach utrzymał w mocy wpis ostrzeżenia dokonany przez referendarza w księdze wieczystej (...) w sprawie Dz. Kw 8924/15.

W uzasadnieniu wskazał, że stosownie do art. 36 ustawy o księgach wieczystych i hipotece Wojewoda (...) zawiadomił Sąd o zmianie właściciela działki o nr (...) wydzielonej z działki (...). Do zawiadomienia dołączono decyzję Wojewody (...) z dnia 18 lutego 2013r. znak (...) stwierdzającą nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999r. przez Gminę P. własności nieruchomości zajętej pod drogę publiczną, a oznaczoną jako działka (...). Na podstawie tego zawiadomienia referendarz dokonał w dziale III księgi wieczystej (...) wpisu ostrzeżenia zgodnie z art. 36 ust.3 ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Skargę na ten wpis wniosła uczestniczka postępowania L. S., domagając się wykreślenia wpisu.

Sąd Rejonowy wskazał, że z art. 36 ust.3 ustawy o księgach wieczystych i hipotece wynika obowiązek dokonania z urzędu wpisu ostrzeżenia o niezgodności treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym w przypadku otrzymania zawiadomienia o zmianie właściciela nieruchomości, dla której jest prowadzona księga wieczysta. Zatem skoro Wojewoda złożył stosowne zawiadomienie wraz z prawomocną decyzją stanowiącą podstawę wpisu, to obowiązkiem referendarza było dokonanie wpisu ostrzeżenia. Sąd Rejonowy wskazał nadto, że sprawa podlegała badaniu jedynie w granicach określonych przez art. 626 ⁸§2kpc, a to w zakresie treści zawiadomienia, dołączonej do niego decyzji i treści księgi wieczystej. Z zestawienia tych dokumentów wynika, że zmiana właściciela faktycznie nastąpiła. Odnosząc się do skargi Sąd Rejonowy wskazał, że skarżąca nie wykazała, że twierdzenia zawarte w zawiadomieniu nie odpowiadają prawdzie, a kwestia ewentualnego odszkodowania za nieruchomość nie należy do właściwości Sądu wieczysto księgowego. Jako podstawę utrzymania wpisu w mocy Sąd Rejonowy wskazał art. 518 ¹§3kpc.

Apelację od tego postanowienia wniosła uczestniczka postępowania, wskazała na nieprawidłowości w postępowaniu administracyjnym oraz w jej ocenie niezgodność co do daty przejęcia nieruchomości przez Gminę P., a nadto brak przyznania odszkodowania za ziemię. Zarzuciła, że została naruszona Konstytucja RP. Wskazała, że wniosła odwołanie od decyzji do Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej. W dniu 7 maja 2015r. otrzymała decyzję od Ministra Infrastruktury i (...) wraz z pouczeniem o prawie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W.. Zarzuciła, że przy wydaniu decyzji Wojewoda dokonał błędnych ustaleń faktycznych, a to że Gmina P. w dniu 31 grudnia 1998r. sprawowała faktycznie władztwo nad nieruchomością będącą przedmiotem decyzji, chociaż to skarżącą obciążały wówczas obciążenia publiczno-prawne. Podniosła ponadto, że Wojewoda pismem z dnia 6 lipca 2015r. zażądał zwrotu akt sprawy, które ona wcześniej otrzymała, co stanowi naruszenie prawa, gdyż „akty są jej własnością”. Podniosła, że zgłosiła w Gminie P. wniosek o odszkodowanie. Dlatego jej zdaniem wskazane w dokumentach fakty nie odpowiadają sytuacji.

Do apelacji dołączyła kopie pism, w tym pism z postępowania administracyjnego, między innymi decyzji Ministra Infrastruktury i (...) z dnia 30 kwietnia 2015r., utrzymującej w mocy decyzję Wojewody (...) z dnia 18 lutego 2013r. znak (...) w części stwierdzającej nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999r. przez Gminę P. prawa własności działki (...) o pow.0,0051ha objętej księgą wieczystą KW nr (...), stanowiącej w dniu 31 grudnia 1998r. własność L. S..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie. Zaskarżone postanowienie uznać należało za prawidłowe.

Zaskarżony wpis ostrzeżenia znajduje pełne oparcie w złożonym wraz z zawiadomieniem dokumencie. W żaden sposób treść apelacji ani dołączone do niej dokumenty nie podważyły decyzji Wojewody (...) jako podstawy wpisu ostrzeżenia. Składając kopię decyzji Ministra Infrastruktury i (...) z dnia 30 kwietnia 2015r.,skarżaca potwierdziła fakt, że decyzja Wojewody (...) z dnia 18 lutego 2013r. znak (...) została utrzymana w mocy w części stwierdzającej nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999r. przez Gminę P. prawa własności działki (...) o pow.0,0051ha objętej księgą wieczystą KW nr (...). Tym samym potwierdzone zostało, że decyzja Wojewody jako ostateczna (po wyczerpaniu administracyjnego toku instancji) podlega wykonaniu, a zatem może stanowić podstawę wpisu w księdze wieczystej, w tym podstawę wpisu ostrzeżenia.

Podnieść należy, że postępowanie wieczystoksięgowe opiera się na badaniu dokumentów. Poza granicami kognicji Sądu w tym postępowaniu pozostaje badanie okoliczności faktycznych, jakie stały się podstawą wydania decyzji administracyjnej, czy badanie prawidłowości czynności podejmowanych w postępowaniu administracyjnym. Podobnie poza granicami kognicji Sądu wieczysto księgowego pozostaje badanie kwestii, czy skarżącej do chwili wpisu w księdze wieczystej przyznano czy nie przyznano odszkodowania. Przepis art. 73 ust.3 ustawy z dnia 13 października 1998r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną( Dz. U. nr 133 poz. 872 ze zm.) stanowi, że podstawą do ujawnienia w księdze wieczystej przejścia na własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego nieruchomości, o których mowa w ust. 1, jest ostateczna decyzja wojewody. Skoro zatem wraz z zawiadomieniem została przedstawiona taka decyzja, to zaskarżony wpis dokonany na podstawie tej decyzji uznać należało za prawidłowy.

W tych okolicznościach apelacja jako niezasadna podlegała oddaleniu na podstawie art. 385kpc w zw. z art. 13§2kpc.

SSO Roman Troll SSO Gabriela Sobczyk SSO Barbara Braziewicz