Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 października 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Kozłowska-Czabańska

Protokolant: Karolina Świderska

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2015 r. w Warszawie

sprawy D. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania D. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 12 stycznia 2015 r. znak: I/25/(...)

i z dnia 10 lutego 2015 r. znak: I/25/(...)

1.  umarza postępowanie w zakresie odwołania od decyzji z dnia 12 stycznia 2015 r.

2.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

D. F. w dniu 23 lutego 2015 r. złożył odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga
w Warszawie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 12 stycznia 2015 r., znak: I/25/(...) odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący podniósł, że cierpi na napadowe migotanie przedsionków, stan po wszczepieniu zastawki, mostek mięśniowy, nadciśnienie tętnicze, astmę oskrzelową, cukrzycę, przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, wielopoziomową dyskopatię lędźwiową, kręgozmyk L5/S5, zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego
i przepuklinę pępkową. W ocenie ubezpieczonego choroby te w znacznym stopniu naruszają sprawność organizmu i powodują przynajmniej częściową niezdolność do pracy ( k. 2 a. s.).

W dniu 9 marca 2015 r. odwołujący wniósł również odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 10 lutego 2015 r., znak: I/25/(...) odmawiającej prawo do renty
z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony powołując się na tożsame choroby, jak
w odwołaniu z dnia 23 lutego 2015 r., wskazał, że mają one charakter przewlekły
i w znacznym stopniu naruszają sprawność organizmu oraz powodują niezdolność do pracy poprzez poważne ograniczenie wydolności organizmu, ograniczenie wysiłków fizycznych
i codziennej aktywności, obciążenie ryzykiem zgonu sercowego i udaru, dławienie, silne duszności, kłucia i pieczenia w klatce piersiowej oraz występujące silne bóle od kręgosłupa ( k. 5-6 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 18 marca 2015 r., wniósł o umorzenie postępowania w zakresie odwołania od decyzji z dnia 12 stycznia 2015 r., znak: I/25/(...) na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. oraz o oddalenie odwołania od decyzji z dnia 10 lutego 2015 r., znak: I/25/(...) na podstawie art. 477 ^{( 14 )}§ 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że opierając się na orzeczeniu Lekarza orzecznika ZUS z dnia 5 grudnia 2014 r. uznającego badanego za zdolnego do pracy, odmówił prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wydając zaskarżając decyzję z dnia
12 stycznia 2015 r. Następnie w związku z wniesionym sprzeciwem od orzeczenia Lekarza orzecznika ZUS, Komisja Lekarska ZUS również uznała odwołującego za zdolnego pracy. Na tej podstawie organ rentowy wydał kolejną decyzję z dnia 10 lutego 2015 r., w której również odmówił ubezpieczonemu prawa do przedmiotowego świadczenia ( k. 14-15 a. s.).

W postanowieniu z dnia 26 marca 2015 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów internisty-kardiologa, ortopedy i neurologa celem ustalenia, czy odwołujący się jest zdolny czy też całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy zarobkowej, ze szczególnym wskazaniem daty powstania tej niezdolności; czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa to na jaki okres; jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia (poprawa lub pogorszenie) to na czym ona polegała ( k. 18 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. F. w dniu 7 listopada 2014 r złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy ( k. 1 a. r.).

W toku jego rozpoznawania Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 5 grudnia
2014 r. uznał, że badany nie jest osobą niezdolną do pracy ( k. 19 a. r.).

Organ rentowy wydając zaskarżoną decyzję w dniu 12 stycznia 2015 r., znak: I/25/(...), oparł się na orzeczeniu Lekarza orzecznika ZUS z dnia 5 grudnia 2014 r.
i odmówił odwołującemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska, organ rentowy wskazując na art. 57 i 58 ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, że ubezpieczony nie spełnia pierwszego warunku powołanego w/w ustawą, gdyż nie jest osobą niezdolną do pracy ( k. 41 a. r.).

W dniu 12 stycznia 2015 r. odwołujący złożył sprzeciw od orzeczenia Lekarza orzecznika ZUS w skutek czego sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która po ponownym wykonaniu badania, wydała w dniu 5 lutego 2015 r. orzeczenie ustalające, iż odwołujący nie jest niezdolny do pracy ( k. 229 i 45 a. r.).

Organ rentowy wydał kolejną zaskarżoną przez odwołującego decyzję w dniu
10 lutego 2015 r., znak: I/25/(...), odmawiającą ubezpieczonemu prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska, organ rentowy odmówił przyznania renty, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 5 lutego 2015 r. uznała, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy. Jednocześnie organ rentowy poinformował, że zaskarżona decyzja z dnia 12 stycznia 2015 r. została uchylona ( k. 51 a. r.).

Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego na podstawie opinii biegłych sądowych ustalił, że u odwołującego rozpoznano:

- w obszarze ortopedycznym zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa bez upośledzenia sprawności i bez objawów zespołu bólowego. Na podstawie analizy przedstawionej dokumentacji, zebranego wywiadu oraz przeprowadzonego badania biegły stwierdził, że badany nie utracił zdolności do pracy. Biegły podniósł, że wykonane badania obrazowe uwidaczniają zmiany dyskopatyczne kręgosłupa, ale przeprowadzone badanie ortopedyczne nie ujawnia jakiejkolwiek dysfunkcji. W ocenie biegłego ruchy kręgosłupa są wykonywane w prawidłowym zakresie, w zakresie kończyn nie występuje dysfunkcja,
a ruchy w stawach, siła mięśniowa, chwytność i wydolność chodu jest prawidłowa ( opinia sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii M. G.
- k. 32-33 a. s.).

- w obszarze neurologicznym zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne i przeciążeniowe kręgosłupa z dyskretnymi ubytkami neurologicznymi, nadciśnienie tętnicze, przewlekłe zapalenie kłębków nerkowych, cukrzycę typu II, stenozę zastawki aortalnej leczoną operacyjnie w 2011 r. poprzez wszczepienie zastawki mechanicznej. Biegły wskazał, że
z przyczyn neurologicznym badany nie jest osobą niezdolną do pracy. Biegły podniósł również, że okresowe nasilenie dolegliwości może być leczone w ramach ZLA ( opinia sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu neurologii J. B.
- k. 38 a. s.).

- w obszarze kardiologicznym nadciśnienie tętnicze, cukrzycę insulinozależną, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, astmę oskrzelową, przewlekłe kłębkowe zapalenie nerek oraz napadowe migotanie przedsionków. Po zapoznaniu się z bogatą dokumentacją z leczenia biegły stwierdził, że z przyczyn internistyczno-kardiologicznych odwołujący się wymaga dalszego nadzoru i leczenia, lecz obecnie nie spełnia kryteriów niezdolności do pracy. Biegły wskazał, że cytowane wyniki badań dowodzą stabilizacji i poprawy stanu internistyczno-kardiologicznego ( opinia sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu kardiologii J. K. - k. 42-44 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumentację medyczną zawartą
w aktach sądowych, aktach rentowych ubezpieczonego, a także w oparciu o dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów. Autentyczność zgromadzonych dokumentów
i ich zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy nie budziła zastrzeżeń, w związku z tym Sąd uznał dokumenty za pełnowartościowy materiał dowodowy. Sąd, jako materiał kluczowy dla rozstrzygnięcia sprawy uznał opinie powołanych biegłych sądowych, albowiem dowód ten pozwolił na dokładne określenie zakresu dysfunkcji jakie występują w stanie zdrowia odwołującego. Z tego też powodu ustalenia poczynione przez biegłych Sąd przyjął za własne, albowiem opinie wydane zostały w oparciu o obiektywne wyniki badań odwołującego,
a biegli lekarze są specjalistami w swoich dziedzinach, posiadającymi bogatą wiedzę medyczną i wieloletnie doświadczenie zawodowe. W ocenie Sądu, zgromadzony materiał dowodowy był wystarczający do wydania orzeczenia.

Sąd zważył co następuje:

Postępowanie wywołane odwołaniem D. F. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 12 stycznia 2015 r., znak: I/25/(...) podlega umorzeniu, natomiast odwołanie od decyzji z dnia 10 lutego 2015 r., znak: I/25/(...) jest niezasadne i podlega oddaleniu.

W myśl art. 57 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2013 r., 1440 j. t.) zwana dalej ,,ustawą’’, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 58 ust 1 pkt 5, warunek posiadania wymaganego okresu składkowego
i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem
w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia
1998 roku. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego, ,,choć ocena niezdolności do pracy
w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania zatrudnienia wymaga z reguły wiadomości specjalnych, to jednak ostateczna ocena, czy ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy musi uwzględniać także i inne elementy i ma charakter prawny, stanowiąc subsumcję stanu faktycznego do norm prawnych, wobec czego może jej dokonać wyłącznie sąd, a nie biegły. Ocena ta,
z uwzględnieniem wieku, kwalifikacji ubezpieczonego oraz jego możliwości wykonywania dotychczasowej lub podjęcia innej pracy, a także celowości przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę zdolności umysłowe i fizyczne oraz okres pozostawania poza zatrudnieniem (pobierania renty), powinna uwzględniać zasady logiki i doświadczenia życiowego. Miernikiem kwalifikacji najczęściej branym pod uwagę jest wiek, wykształcenie
i staż pracy, czyli umiejętność wykonywania pracy zdobyta w praktyce.’’ ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2014 r., sygn. akt I UK 159/14)

W niniejszej sprawie, na gruncie spornej decyzji organ rentowy podnosił, że ubezpieczony nie spełnił naczelnej przesłanki wynikającej z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy,
a mianowicie nie jest niezdolny do pracy. Bezspornym pozostawała kwestia związana
z wymogami nakreślonymi przez punkt 2 i 3 art. 57 ust. 1 ustawy. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd zważył, że decyzja organu rentowego jest zasadna i odpowiada prawu. Na gruncie zaskarżonej decyzji Sąd nie znalazł podstaw do przyznania świadczenia odwołującego w wyżej wymienionym okresie.

Sąd w niniejszej sprawie związany obowiązującymi przepisami prawa dopuścił prawidłowo dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu kardiologii, ortopedii i neurologii. Wszyscy trzej biegli sądowi sporządzili opinie sądowych w oparciu o zgromadzoną w toku postępowania sądowego dokumentację medyczną oraz o przedmiotowe badanie ubezpieczonego. Biegli, którzy są specjalistami w swoich dziedzinach medycznych mający wieloletnie doświadczenie, uznali, że odwołujący jest zdolny do pracy pomimo tego, że cierpi na różnorakie schorzenia w zakresie chorób, co do których zostali powołani. Sąd wskazuje, że odwołujący nie zaskarżył wydanych opinii przez biegłych, a więc należało przyjąć, że opinie sporządzone w niniejszej sprawie mają wysoki walor dowodowy, co spowodowało przyjęcie ich przez Sąd za własne. Należy również stwierdzić, że biegli dysponują szeroką wiedzą
i mają bogate doświadczenie w orzekaniu w przedmiotowych sprawach. Znamiennym jest też, że wszyscy biegli sądowi wyczerpująco odnieśli się do stanu zdrowia badanego, a treść sporządzonych przez nich opinii odpowiadała rzeczywistości. Zatem Sąd nie miał podstaw prawnych, aby zmienić zaskarżoną decyzję i przyznać wnioskodawcy prawa do przedmiotowego świadczenia.

W tym stanie rzeczy, zdaniem Sądu Okręgowego, ubezpieczony z uwagi na aktualny stan zdrowia, nie spełnia przesłanki wynikającej z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach
i rentach z FUS, albowiem nie ma podstaw do uznania, że jest on niezdolny do pracy.

Z tych przyczyn Sąd w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł, jak w sentencji.

Jednocześnie Sąd w punkcie 1 wyroku zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie w stosunku do decyzji z dnia 12 stycznia 2015 r., znak: I/25/(...), ponieważ wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne. Organ rentowy uchylił przedmiotową decyzję na skutek wydania nowej z powodu wniesienia sprzeciwu odwołującego od orzeczenia Lekarza orzecznika ZUS. Zgodnie z tym orzekanie w stosunku do decyzji organu rentowego z dnia 12 stycznia 2015 r. stało się bezprzedmiotowe.

Zarządzenie: (...)

MK