Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 9 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Lucyna Morys – Magiera

Sędziowie SO Krystyna Hadryś

SR (del.) Roman Troll (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2016 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...) w W.

przeciwko B. B.

o nadanie klauzuli wykonalności na następcę prawnego

na skutek zażalenia wnioskodawcy

na postanowienie Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 26 sierpnia 2015 r., sygn. akt I Co 1455/15

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSR (del.) Roman Troll SSO Lucyna Morys – Magiera SSO Krystyna Hadryś

Sygn. akt III Cz 1807/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 26 sierpnia 2015 roku Sąd Rejonowy w Zabrzu oddalił wniosek o nadanie klauzuli wykonalności na następcę prawnego, albowiem wnioskodawca nie wykazał przejścia uprawnień dokumentami wymaganymi zgodnie z art. 788 § 1 k.p.c. Wskazał, że w treści umów brak jest wskazania konkretnych praw i wierzytelności podlegających przeniesieniu, dołączono do wniosku załącznik nr (...), na którym widnieje nazwisko dłużnika, ale notarialnie poświadczone podpisy znajdują się za tymi dokumentami i nie pozwalają na przyporządkowanie ich do umowy lub też załącznika. Ponadto w treści tego oświadczenia nie ma bezpośredniego odniesienia do umowy wskazane jest jedynie, że podpisy na niniejszym dokumencie złożyły wymienione osoby.

Zażalenie na to postanowienie złożył wnioskodawca zaskarżając je w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, a to art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. oraz art. 788 k.p.c. polegające na przekroczeniu przez sąd pierwszej instancji granic swobodnej oceny dowodów, braku wszechstronnego rozważenia całokształtu materiału dowodowego, które polegało na uznaniu, że wnioskodawca nie wykazał faktu przejścia uprawnień w stosunku do dłużnika i na tej podstawie oddalenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, podczas gdy wnioskodawca załączył do wniosku aneks nr (...) z(...) roku z załącznikiem nr (...) zawartej w formie z podpisami notarialnie poświadczonymi, w którym wyraźnie wskazano B. B., wobec czego nie powinien budzić wątpliwości fakt przejścia uprawnień w stosunku do niego, co winno skutkować nadaniem klauzuli wykonalności z zaznaczeniem przejścia uprawnień. Jednocześnie zarzucił naruszenie przepisów postępowania, a to art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. polegające na przekroczeniu przez sąd pierwszej instancji granic swobodnej oceny dowodów i faktycznego braku wszechstronnego rozważenia całokształtu materiału dowodowego skutkujące przyjęciem, że przedstawiony dokument w postaci umowy cesji wierzytelności z (...) roku nie zawiera notarialnie poświadczonych podpisów, gdyż poświadczenia podpisu przez notariusza zawierało stwierdzenia, iż notariusz poświadczył złożenie podpisów na niniejszym dokumencie, poza tym nie wiadomo jakiego dokumentu dotyczyło to poświadczenie, podczas gdy każda część przedstawionej umowy została poświadczona przez pełnomocnika występującego
w sprawie, wobec powyższego nie powinno budzić wątpliwości, iż stanowi jednolitą całość, a zatem prawidłowa ocena materiału dowodowego sprawy powinna prowadzić do wniosku, że wierzyciel jednoznacznie wykazał fakt przejścia uprawnień w stosunku do dłużnika.

Przy tak postawionych zarzutach wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez nadanie klauzuli wykonalności z zaznaczeniem, że uprawnienia przeszły na rzecz wnioskodawcy
i zasądzenia kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Postępowanie klauzulowe jest postępowaniem formalistycznym, a ustawodawca przewidział termin nie dłuższy niż 3 dniowy od złożenia wniosku na jego rozpoznanie (art. 781 ¹ k.p.c.). Jeżeli uprawnienie lub obowiązek po powstaniu tytułu egzekucyjnego lub w toku sprawy przed wydaniem tytułu przeszły na inną osobę, sąd nada klauzulę wykonalności na rzecz lub przeciwko tej osobie, gdy przejście to będzie wykazane dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym (art. 788 § 1 k.p.c.). Sąd Rejonowy zastosował więc prawidłową regulację prawną.

Odnośnie dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny dowodów dołączonych do wniosku o nadanie klauzuli wykonalności należy podkreślić, że w umowie przelewu wierzytelności 27 czerwca 2014 roku nie oznaczono wierzytelności przeciwko B. B.. Z odpisu tej umowy przedstawionej do wniosku w żaden sposób nie wynika, aby podpisy na niej zostały złożone jako poświadczone przez notariusza. Po umowie przedłożono wyciąg z załącznika nr (...) do tej umowy /k.(...)/, na którym widnieją dane B. B., ale brak jest tam danych dotyczących nakazu zapłaty, przy czym z tego wyciągu wynika, że zostały na nim złożone 3 parafy. Jednocześnie kolejna przedłożona karta to odpis z Repertorium A nr (...)(dokładny numer repertorium nie jest widoczny), z którego wynika, że (...) roku na niniejszym dokumencie notariusz poświadczył własnoręczność podpisów czterech osób - są to te osoby, które podpisały umowę przelewu wierzytelności. Dokument przedstawiony do wniosku jest rozłączony, a z przedstawionych odpisów tego dokumentu nie wynika, aby którykolwiek z nich był opatrzony pieczęcią notariusza. W związku z powyższym trudno przypuszczać, aby poświadczenia notarialne tych podpisów dotyczyły umowy z (...) roku przedłożonej do wniosku. Jednocześnie złożenie 3 paraf pod załącznikiem nr (...) nie może prowadzić do wniosku, że poświadczenie to dotyczyło tego załącznika.

Do wniosku został dołączony także aneks nr (...) do umowy przelewu wierzytelności z (...) roku zawarty (...) roku. Tenże dokument został złożony w odpisie sporządzony przez pełnomocnika wnioskodawcy, jest on rozłączony, na jego pierwszej stronie /k. (...)/ brak jakichkolwiek pieczęci notariusza (wskazano, że ze strony cedenta reprezentują go R. S. i B. J., a ze strony cesjonariusza K. K. i P. T. - te ostatnie dwie osoby są dopisane pismem ręcznym), na kolejnej karcie są ślady dwóch pieczęci, które są nieczytelne, a cała karta jest pusta /k. (...)/, na kolejnej karcie są ślady dwóch pieczęci, które są nieczytelne /k. (...)/, kolejna strona to znowu pusta karta ze śladami dwóch pieczęci, które są nieczytelne /k. (...)/, kolejna karta jest ze śladami dwóch pieczęci, które są nieczytelne, a dodatkowo widnieją na niej podpisy czterech osób /k.(...)/, po niej następuje pusta karta z dwoma śladami nieczytelnej pieczęci /k.(...)/, a następnie poświadczenia przez notariusza złożenia podpisów na niniejszym dokumencie przez R. S. i B. J. z (...) roku /k. (...)/. Kolejna karta stanowi pustą i widoczna jest na niej część pieczęci, być może jest to jedna pieczęć, ale jest ona nieczytelna /k.(...)/, następna karta stanowi poświadczenie podpisu dokonane przez innego notariusza na powyższym dokumencie przez K. K. i P. T. z (...)roku, repertorium (...) /k. (...)/. Następnie przedłużono odpis wyciągu z załącznika nr (...) do umowy przelewu wierzytelności, który jest rozłączony, widać że były dokonywane na nim parafy, jest opatrzony nieczytelnymi pieczęciami, dokument ten jest rozłączony, a na ostatniej karcie widnieje podpis M. Ł., dwie nieczytelne parafy i jeszcze jeden nieczytelny podpis /k. (...)/. Po tych kartach następuje poświadczenie notariusza złożenia wobec niego na niniejszym dokumencie podpisu własnoręcznie przez M. Ł. /k.(...)/, następnie znajduje się karta pusta z czytelną pieczęcią notariusza, a druga pieczęć jest nieczytelna /k. (...)/, w następnej kolejności na kartach (...) znajduje się poświadczenie podpisów pod powyższym dokumentem przez K. K. i P. T. z (...) roku, przy czym Repertorium A jest z numerem (...). Wszystkie dokumenty zostały rozłączone, na każdym
z nich widnieje poświadczenie za zgodność odpisu z oryginałem przez pełnomocnika wnioskodawcy, natomiast dokumenty te w żaden sposób nie zostały przez tego pełnomocnika połączone w całość. Dlatego trudno uznać te dokumenty za jedną całość.

Poświadczenie przez notariuszy podpisów złożonych przez konkretne osoby w oznaczonych w dniach i na konkretnych dokumentach poprzez wskazanie, że podpisy te złożyły własnoręcznie na niniejszym dokumencie /k. (...)/ lub powyższy dokument własnoręcznie podpisali /k. (...)/ w żaden sposób nie może prowadzić do ustalenia, że dołączone do wniosku dokumenty zostały przez te osoby podpisane w obecności notariusza. Taką tezę można byłoby wysnuć tylko wówczas, gdyby dokumenty te były opisane w treści poświadczenia podpisów przez notariusza, bądź połączone w taki sposób, że poświadczenie podpisów na „niniejszym dokumencie” lub „powyższym dokumencie” nie budziłoby wątpliwości co do dokumentów i podpisów, które zostały przez notariusza poświadczone.

Biorąc powyższe pod uwagę nie można zasadnie zarzucić Sądowi Rejonowemu naruszenia przepisów postępowania wskazanych w zażaleniu, albowiem strona wnioskująca z przedłożonych dokumentów, które są rozłączone wywiodła wniosek, że podpisy na nich zostały poświadczone jako złożone w obecności notariusza. Jednakże w związku z przedstawionym wyżej stanem faktycznym związanym ze złożonymi dokumentami nie można zasadnie zarzucić Sądowi Rejonowemu, że odmówił nadania klauzuli wykonalności na ich podstawie; nie wynika bowiem z nich, że podpisy na umowie przelewu oraz aneksie i załącznikach zarówno do umowy przelewu, jak i do aneksu zostały poświadczone przez notariusza. Chodzi o to, że nie wykazano, iż poświadczenia te dotyczą właśnie podpisów złożonych na tych konkretnych dokumentach. Nie chodzi więc o to, że sąd nie uznał poświadczenia zgodności z oryginałem przedłożonych dokumentów, ale o to, iż na skutek ich rozłączenia nie mnożna ustalić, czy rzeczywiście doszło do przelewu wierzytelności w ten sposób, że podpisy zostały poświadczone jako złożone w obecności notariusza. Nie wiadomo bowiem jakiego konkretnie dokumentu dotyczą dołączone do akt poświadczenia notariuszy. Z tego wniosek, że nie wykazano, aby doszło do przejścia uprawnień w trybie art. 788 § 1 k.p.c., a taką okoliczność powinien wykazać wnioskodawca (por. art. 6 k.c.).

Dlatego też zarzuty skarżącego są chybione i stanowiły nieuzasadnioną polemikę z prawidłowo poczynionymi przez Sąd Rejonowy ustaleniami i ich oceną prawną, którą Sąd Okręgowy
w całości podziela i przyjmuje za własną.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 1 i 2 k.p.c. oraz art. 13 § 2 k.p.c., zażalenie jako bezzasadne należało oddalić.

SSR (del.) Roman Troll SSO Krystyna Hadryś SSO Lucyna Morys-Magiera