Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2016r. w S.

odwołania S. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 26 marca 2015 r. Nr (...)

w sprawie S. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty socjalnej

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 618/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26.03.2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy S. L. przyznania prawa do renty socjalnej, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 17.03.2015 r. nie stwierdziła u niego całkowitej niezdolności do pracy. W związku z tym nie został spełniony jeden z warunków ustawy z dnia 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 982 ze zm.) tj. brak całkowitej niezdolności do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18.-go roku życia lub w trakcie nauki w szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia.

Od decyzji tej odwołanie złożył S. L., który wnosił o jej zmianie i przyznanie mu prawa do renty socjalnej. Skarżący zarzucił organowi rentowemu błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż nie jest on osobą całkowicie niezdolną do pracy. Ponadto odwołujący się zarzucił pozwanemu naruszenie szeregu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Do odwołania wnioskodawca załączył orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 15.01.2013 r. stwierdzające, że został on zaliczony do niepełnosprawności w znacznym stopniu i niepełnosprawność ta powstała przed 18 rokiem życia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 17.03.2015 r.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony S. L. urodzony (...), złożył w dniu 19.01.2015 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do renty socjalnej. Organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, a także przez Komisję Lekarską ZUS, po złożonym sprzeciwie. Ten ostatni organ ZUS stwierdził u wnioskodawcy następujące schorzenia: przebytą urazową amputację lewej kończyny górnej na poziomie ramienia w dzieciństwie, zaopatrzenie kikuta ramienia lewego w dniu 12.06.1998 r. i wtórne szwy, wycięcie powierzchni martwiczych i ponowne leczenie operacyjne przebyte w dniu 29.06.2000 r. i 20.01.2012 r., prawostronną skoliozę w odcinku piersiowym kręgosłupa (k. 34-35 a. l.) W ocenie Komisji Lekarskiej ZUS, naruszona sprawność organizmu nie powoduje całkowitej niezdolności do pracy wnioskodawcy. Orzeczenie to stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 26.03.2015 r., na mocy której odmówiono S. L. prawa do renty socjalnej (k. 8 a. r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza ortopedy-traumatologa na okoliczność aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonego i stopnia jego niezdolności do pracy. Biegły wymienionej specjalności, po przebadaniu wnioskodawcy oraz po zaznajomieniu się z dokumentacją lekarską z jego dotychczasowego leczenia, rozpoznał u S. L. stan po amputacji lewej kończyny górnej na poziomie ramienia i zespół bólowy kręgosłupa w przebiegu dwułukowej skoliozy (k. 12-13 a. s.). W ocenie biegłego, schorzenia te nie powodują u wnioskodawcy całkowitej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swojego stanowiska biegły stwierdził, iż z uwagi na młody wiek i wydolne mechanizmy kompensacyjne, jak i trwający proces kształcenia, jest w stanie zapewnić odwołującemu w przyszłości samodzielność zawodową.

Na rozprawie ubezpieczony wyjaśnił, iż ukończył liceum ogólnokształcące i obecnie jest studentem (...)Przyrodniczego w S. na kierunku pedagogika i studiuje zaocznie (k. 38v a. s.). Ubezpieczony wyjaśnił, iż schorzenie przeszkadza mu w funkcjonowaniu codziennym, jednakże nie zgłosił konkretnych zastrzeżeń do opinii biegłego.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinia biegłego lekarza ortopedy jest miarodajnym i obiektywnym dowodem stanu zdrowia ubezpieczonego. Biegły należycie uzasadnił swoje stanowisko i w sposób przekonywujący wskazał, że ubezpieczony ze względu na młody wiek oraz trwający proces kształcenia jest w stanie w przyszłości samodzielnie funkcjonować zawodowo. Argumentacja ta, zdaniem Sądu, jest przekonywująca. Ubezpieczony jest bowiem studentem szkoły wyższej na kierunku pedagogika i ukończenie studiów pozwoli mu na podjęcie pracy zarobkowej. Brak lewej kończyny górnej nie jest zasadniczą przeszkodą do wykonywania pracy zawodowej, tym bardziej, iż ma sprawną prawą kończynę, którą się posługuje. W tej sytuacji Sąd przyjął, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w rozumieniu art. 12. ust. 2 ustawy emerytalno-rentowej. Brak tej cechy sktutkje tym, iż nie spełnia on warunku określonego w art. 4 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej do nabycia uprawnień do wnioskowanego świadczenia. W związku z tym, Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, orzekł jak w sentencji.