Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania L. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 maja 2015 r. Nr (...)- (...)

w sprawie L. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty socjalnej

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo L. D. do renty socjalnej od 1 maja 2015 r. do 30 kwietnia 2018 r.,

II.  przyznaje z sum Skarbu Państwa (kasa Sądu Okręgowego w Siedlcach) na rzecz adw. T. W., prowadzącego Kancelarię Adwokacką w S. kwotę 73,80 (siedemdziesiąt trzy i 80/100) zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej, świadczonej na rzecz L. D. z urzędu.

Sygn. akt: IV U 777/15 UZASADNIENIE

Decyzją z 8 kwietnia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.4 ustawy z 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej odmówił L. D. prawa do renty socjalnej wskazując, że u ubezpieczonej nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła L. D. wnosząc o jej zmianę i przyznanie jej prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu odwołania podniosła, że jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym i niepełnosprawność ta istnieje od dzieciństwa. Charakter schorzenia, na które cierpi powoduje, że jest nadal całkowicie niezdolna do pracy. Dlatego zaskarżona decyzja powinna być zmieniona (odwołanie wraz z załącznikami k.1-4 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując, że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 11 maja 2015r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej całkowitej niezdolności do pracy, a odwołanie nie daje podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.8-9 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Do 30 kwietnia 2015r. ubezpieczona L. D. uprawniona była do renty socjalnej (decyzja z 30 kwietnia 2012r o przyznaniu renty socjalnej na okres do 30 kwietnia 2015r. k.49 akt rentowych). W dniu 23 marca 2015r. wpłynął do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniosek ubezpieczonej o przyznanie renty socjalnej na dalszy okres (wniosek k.52-53 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 17 kwietnia 2015r. ustalił, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 17 kwietnia 2015r. k.55 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonej od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczona skierowana została na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 11 maja 2015r. stwierdziła, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy (sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.14 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 11 maja 2015r. k.57 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 19 maja 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej prawa do renty socjalnej od 1 maja 2015r. (decyzja z 19 maja 2015r. k.58 akt rentowych).

Ubezpieczona ma 38 lat. W 1997r. ukończyła (...) Szkołę Zawodową (...) w M. w zawodzie kucharz (świadectwo ukończenia szkoły zasadniczej liceum k.4 akt o rentę z tytułu niezdolności do pracy za wnioskiem z 31 marca 1998r.). Ubezpieczona nie pracowała zawodowo, przez 2,5 miesiąca pracowała jako pakowaczka (wyjaśnienia ubezpieczonej k.38v akt sprawy).

Ubezpieczona cierpi od dzieciństwa na astmę oskrzelową przewlekłą częściowo kontrolowaną, a ponadto na zniekształcający nieżyt oskrzeli z obustronnymi cylindrycznymi rozstrzeniami, zwłóknienie płuc o etiologii pozapalnej, a także upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim. Z uwagi na schorzenia układu oddechowego od 1. roku życia ubezpieczona pozostaje pod opieką poradni pulmunologicznej. Około 15 razy była hospitalizowana z powodu zaostrzeń infekcyjnych oskrzeli. Aktualnie zgłasza skargi na duszność powysiłkową oraz duszność w nocy i nad ranem, a także napadowy suchy i wilgotny kaszel w ciągu dnia. Wyniki badania spirometrycznego z 10 marca 2015r. wskazują na ciężkie zaburzenia wentylacji z obniżeniem pojemności życiowej. Stopień zaawansowania schorzeń układu oddechowego – astmy oskrzelowej z ciężkimi zaburzeniami wentylacji i współistniejącą (...) oraz rozstrzenia oskrzeli powodują, że ubezpieczona jest nadal ,tj. od 1 maja 2015r. do 30 kwietnia 2018r. całkowicie niezdolna do pracy. Upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim, na które cierpi ubezpieczona nie powoduje jej niezdolności do pracy – jest ona prawidłowo zorientowana auto i allopsychicznie, nawiązuje logiczny kontakt słowny, chętnie odpowiada na pytania (opinia biegłego pulmunologa J. M., psychiatry E. L. i psychologa B. B. k.19-22 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej L. D. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.4 ust.1 ustawy z 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2003r., Nr 135, poz.1268 ze zm.) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało: przed ukończeniem 18. roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25. roku życia albo w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. W myśl art.5 ustawy ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje się na zasadach i w trybie określonych w ustawie z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.), przy czym zgodnie z art.12 ust.2 tej ostatniej ustawy całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonej od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty socjalnej wymagało ustalenia czy ubezpieczona jest nadal osobą całkowicie niezdolną do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało w w/w okresach. W tym celu Sąd zasięgnął opinii biegłych z zakresu pulmunologii, psychiatrii i psychologii. Ze złożonej przez biegłych opinii wynika, że ubezpieczona cierpi na upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim, które nie powoduje jej niezdolności do pracy oraz na schorzenia pulmunologiczne pod postacią astmy oskrzelowej przewlekłej częściowo kontrolowanej, zniekształcającego nieżytu oskrzeli z obustronnymi cylindrycznymi rozstrzeniami i zwłóknienia płuc o etiologii pozapalnej. W ocenie biegłych opisane schorzenia pulmunologiczne - w odróżnieniu od schorzenia natury psychicznej - a w szczególności astma oskrzelowa, która przebiega z ciężkimi zaburzeniami wentylacji przy współistniejących - (...) i rozstrzenia oskrzeli powodują, że ubezpieczona jest nadal ,tj. od 1 maja 2015r. całkowicie niezdolna do pracy, a przewidywany termin trwania tej niezdolności to 30 kwietnia 2018r. (opinia k.21-22 akt sprawy).

Analizując powyższą opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że ocena co do całkowitej niezdolności ubezpieczonej do pracy jest trafna. Biegli oparli swoje ustalenia o badanie ubezpieczonej oraz analizę dokumentacji medycznej z jej dotychczasowego – wieloletniego leczenia. Wnioski opinii są należycie uzasadnione. Sąd nie przychylił się do wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego pulmunologa, gdyż zastrzeżenia zgłoszone pod adresem powyższej opinii stanowią jedynie polemikę z ustaleniami biegłych (pismo organu rentowego k.32-33 akt sprawy). Okoliczność, że wyniki badań spirometrycznych ubezpieczonej przeprowadzanych w różnej dacie różnią się nie podważa ustaleń biegłych co do stanu zaawansowania przewlekłej astmy oskrzelowej, na którą cierpi ubezpieczona. Wyniki badań należy analizować łącznie, a ocenę formułować na podstawie całości danych, a nie tylko lepszych wyników badań. W swojej opinii biegli wskazali, że astma, na którą cierpi ubezpieczona ma charakter przewlekły i częściowo kontrolowany, a to oznacza, że wyniki badań spirometrycznych mogą okresowo różnić się.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzje i orzekł jak w sentencji wyroku.