Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Elżbieta Wojtczuk

po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2016r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 26 maja 2015 r. (Nr (...) )

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu A. K. przysługuje prawo do emerytury od dnia 1 kwietnia 2015 roku.

Sygn. akt IV U 814/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 26 maja 2015 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. odmówił A. K. przyznania prawa do emerytury, wskazując, że ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 15 lat pracy w warunkach szczególnych. W uzasadnieniu ZUS wskazał, iż nie uwzględnił jako okresu pracy w warunkach szczególnych czasu: od 5 kwietnia 1983 r. do 31 grudnia 1986 r. w (...) S. ze względu na to, że ubezpieczony nie przedstawił świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych obejmującego powyższy okres.

Odwołanie od wyżej wymienionej decyzji złożył A. K. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury. Ubezpieczony podniósł, iż w kwestionowanym przez organ rentowy okresie faktycznie wykonywał pracę w warunkach szczególnych, gdyż był zatrudniony jako wydawca paliw, co mogą potwierdzić wskazani przez niego świadkowie (odwołanie k. 1-5).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumentację i stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (k. 12-13).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 26 lutego 2015 r. A. K., ur. (...), złożył wniosek do organu rentowego o przyznanie mu prawa do emerytury (wniosek k. 1-5 a. e.).

Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 21 lat, 5 miesięcy i 6 dni. Organ rentowy uznał, iż ubezpieczony nie posiada stażu pracy w warunkach szczególnych. Z uwagi na brak 15 lat pracy w warunkach szczególnych na datę 1 stycznia 1999 r. oraz nieposiadanie 25 letniego okresu ubezpieczeniowego, organ rentowy odmówił A. K. prawa do emerytury (decyzja k. 43 a. e.).

W dniu 17 kwietnia 2015 r. ubezpieczony wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej przyznania mu prawa do emerytury (k. 53-55 a. e.). Do powyższego wniosku A. K. dołączył korektę świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach oraz złożone na piśmie zeznania świadków na okoliczność okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców oraz zaświadczenia o tym, gdzie uczęszczał do szkoły ponadpodstawowej. W związku z powyższym, w zaskarżonej decyzji z dnia 26 maja 2015 r., ZUS stwierdził, iż A. K. posiada 25 letni okres ubezpieczeniowy, w tym 11 lat, 5 miesięcy i 20 dni pracy w warunkach szczególnych. Jednocześnie, z uwagi na nieudowodnienie przez ubezpieczonego 15 lat pracy w warunkach szczególnych na dzień 1 stycznia 1999 r., organ rentowy odmówił przyznania A. K. prawa do emerytury w wieku obniżonym.

Ubezpieczony A. K. w okresie od 5 kwietnia 1983 r. do 31 grudnia 1986 r. zatrudniony był w Spółdzielni Kółek Rolniczych w K. z siedzibą w S. na stanowisku magazyniera. A. K. prowadził magazyn razem z A. R.. Magazyn, w którym pracował ubezpieczony był głównym magazynem Spółdzielni Kółek Rolniczych i korzystały z niego również trzy filie spółdzielni oraz prywatni odbiorcy. W ramach tego magazynu był również stacja (...), która miała trzy dystrybutory z benzyną i olejem napędowym. A. K. w ramach swoich obowiązków magazyniera obsługiwał również tą stację paliw, przyjmując paliwa, tankując paliwa traktorzystom zatrudnionym w spółdzielni. Ze stacji korzystali również pracownicy OSM K., GS (...) C. oraz prywatni odbiorcy. W ramach Spółdzielni Kółek Rolniczych działała stolarnia i przedsiębiorstwo tworzyw sztucznych, gdzie produkowano dachy do kabin ciągnikowych. W magazynie, były wszystkie materiały potrzebne dla stolarni i przedsiębiorstwa tworzyw sztucznych tj. kleje, rozpuszczalniki, żywica, farby oraz materiały potrzebne do produkcji rolnej: nawozy, wapno, opryski, cement. Ubezpieczony zajmował się rozładunkiem i załadunkiem tych materiałów przechowywanych w magazynie, rozlewaniem farb, rozpuszczalników, oprysków z dużych beczek w mniejsze pojemniki. A. K. pracę opisaną powyżej wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (zeznania ubezpieczonego k. 22-22v, zeznania świadków A. R. k. 21v, M. W. k. 21v-22 oraz T. Z. k. 22, dokumenty znajdujące się w aktach osobowych).

Ubezpieczony nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (okoliczność niesporna - oświadczenie zawarte we wniosku k. 2 a.e.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. K. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art. 27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Stosownie do treści § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w wyżej wymienionym wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust. 1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Kluczowym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy było stwierdzenie, czy ubezpieczony legitymuje się okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Po przeprowadzonej analizie materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie, Sąd stwierdził, że A. K. posiada ponad 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych. Sąd zaliczył ubezpieczonemu do stażu pracy w warunkach szczególnych sporny okres zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w K. z siedziba w S. od 5 kwietnia 1983 r. do 31 grudnia 1986 r. (3 lat, 8 miesięcy i 25 dni). Sąd dał wiarę zeznaniom złożonym przez ubezpieczonego jak i świadków: A. R., M. W. oraz T. Z.. Należy wskazać, iż świadkowie pracowali w Spółdzielni Kółek Rolniczych w K. z siedzibą w S. w tym samym okresie, co ubezpieczony w tym A. R. pracował tak jak ubezpieczony na stanowisku magazyniera. Z przeprowadzonych przez Sąd dowodów wynika, iż ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako magazynier i wydawca paliw na stacji benzynowej działającej przy magazynie. Do obowiązków A. K. należało przyjmowanie, wydawanie paliwa, rozlewanie i wydawanie rozpuszczalników, klei, lakierów, farb, żywic, wyładunek i załadunek materiałów sypkich: nawozów, wapna, cementu.

Pracę ubezpieczonego, który łączył w ramach 8-godzinnego dnia pracy pracę na stanowisku magazyniera i wydawcy paliw zakwalifikować należy jako pracę w warunkach szczególnych zgodnie z wykazem A, działem IV poz. 19 (przetwórstwo, magazynowanie, przeładunek, transport oraz dystrybucja ropy naftowej i jej produktów) załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) oraz zgodnie z wykazem A, działem IV poz. 40 tj. prace magazynowe, załadunkowe, rozładunkowe, transport oraz konfekcjonowanie surowców, półproduktów i wyrobów gotowych - pylistych, toksycznych, żrących, parzących i wybuchowych.

Podkreślić również należy, iż zarówno praca polegająca na magazynowaniu, przeładunku, transporcie oraz dystrybucji ropy naftowej i jej produktów jak i prace magazynowe, załadunkowe, rozładunkowe, transport oraz konfekcjonowanie surowców, półproduktów i wyrobów gotowych- pylistych, toksycznych, żrących, parzących i wybuchowych osobno jak i łącznie stanowią pracę w warunkach szczególnych. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego w sytuacji gdy pracownik pracujący w pełnym wymiarze czasu pracy w czasie dnia łączy ze sobą pracę odpowiadającą dwóm stanowiskom pracy w warunkach szczególnych i wykonywanie tych prac wyczerpuje jego dzienną normę czasu pracy to również taki okres należy uznać za pracę w warunkach szczególnych. Powyższe wynika z faktu, iż zatrudnienie na każdym z wymienionych stanowisk uznać należy za pracę w warunkach szczególnych.

Po zaliczeniu okresu od 5 kwietnia 1983 r. do 31 grudnia 1986 r. i zsumowaniu z czasem uznanym przez ZUS jako praca w warunkach szczególnych stwierdzić należy, iż ubezpieczony spełnia przesłankę stażu pracy w warunkach szczególnych, gdyż łącznie udowodnił 15 lat, 2 miesiące i 16 dni pracy w warunkach szczególnych. Powyższe powoduje, iż ubezpieczony spełnił wszystkie przesłanki do przyznania mu prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Poza sporem pozostawało bowiem, iż ubezpieczony w dniu 2 lutego 2015 r. ukończył 60 lat, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz wykazał na dzień 1 stycznia 1999 r. ogólny staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że A. K. przysługuje prawo do emerytury od 1 kwietnia 2015 r. Stosownie bowiem do treści art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Ustalając powyższy termin początkowy Sąd miał na względzie, iż ubezpieczony w dniu 17 kwietnia 2015 r. złożył ponowny wniosek o przyznanie prawa do emerytury, w wyniku rozpoznania którego organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.